ตอนที่ 760

หมัดมังกรฟ้า นิ้วหนี่งจิต

มู่ชิงเกอแอบคิดในใจ ‘ที่แท้เลือดมังกรแท้หมายถึงเลือดจากหัวใจมังกรไม่ใช่เลือดมังกรทั้งหมด!’

พอเห็นโห่วจะเข้ามาแบ่งเบาศึกทางด้านของตัวเอง มู่ชิงเกอก็รีบเก็บงำความคิด บอกเขาว่า “เจ้าไม่ต้องมา ข้าจัดการเอง”

โห่วชะงัก เห็นถึงใจสู้ในสายตามู่ชิงเกอก็รู้ว่านางกำลังเพลิดเพสินจึงบอกว่า “เจ้าระวังตัวด้วย”

กำชับแล้ว เขาก็มองไปทางด้านหยินเฉิน เห็นการต่อสู้ฝั่งเขากำลังเป็นฝ่ายที่ได้เปรียบก็ประหลาดใจเล็กน้อย แล้วหันไปจัดการสองมังกรเล็กที่มีสีหน้าตื่นตกใจต่อ

มังกรเล็กที่เหลืออยู่สองตัวมองโห่วด้วยแววตาสะท้านใจ พวกเขาราวกับเพิ่งรู้ว่าตัวเองได้ยั่วยุคนที่ไม่สมควรยั่วยุเข้าแล้ว

โห่วนั้นหากถูกสังหารได้ง่ายดายอย่างนั้นก็คงไม่สามารถเป็นคู่อริกับเผ่ามังกรของพวกเขามาได้นานหลายปีเช่นนี้หรอก

ภาพนองเลือดเมื่อครู่นี้พวกเขาเห็นชัดเจนมาก จนเกิดความหวาดหวั่นในใจ

โห่วก็คือคู่ปรับของเผ่ามังกร!

ไม่ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งเช่นไร มีเครื่องป้องกันที่คนอิจฉา แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าโห่วแล้วต่างก็อ่อนแอราวกับกระดาษเท่านั้น

โห่วยิ้มแสยะ เขาทุบหัวมังกรที่หิ้วอยู่จนแหลก ควักสมองมังกรออกมากินต่อหน้าสองมังกรนั้น

ขณะนั้นสองมังกรพลันตกใจอย่างแสนสาหัส

หางตาของมู่ชิงเกอกวาดผ่านภาพนี้ไป ไม่ได้รู้สึกสะอิดสะเอียนแต่อย่างใด

นางไม่เคยถามโห่วว่าเหตุใดจึงมีปัญหากับเผ่ามังกร ชอบกินสมองมังกร เนื่องจากปัญหานี้ปัญญาอ่อนมากราวกับถามว่าเหตุใดเสือจึงต้องไปตามล่าแพะภูเขาแบบนั้น

เป็นปัญหาเรื่องห่วงโซ่อาหารเท่านั้น มีที่ไหนจะเหมือนเช่นเผ่ามนุษย์ที่มีทั้งเรื่องรักโลภโกรธหลง

“อ๊ากกก! ข้าจะฆ่าเจ้า! เขาฆ่าพี่น้องข้า ข้าจะฆ่าเจ้า!” มังกรเล็กสีดำที่ต่อสู้กับมู่ชิงเกอเมื่อเห็นเพื่อนถูกฆ่า ความโหดเหี้ยมในสายตาพลันเพิ่มขึ้นและบุกโจมตีมู่ชิงเกออย่างบ้าคลั่ง

เขาพ่นเกล็ดน้ำแข็งออกมาไม่หยุด คิดจะสังหารมู่ชิงเกอ

แต่มู่ชิงเกอกลับคล่องแคล่วว่องไวมาก หลบการโจมตีของเขาอย่างง่ายดายไปหลายครั้ง

โรมรันกันอยู่ครู่หนึ่ง มังกรน้อยสีดำก็ยังทำอะไรมู่ชิงเกอไม่ได้อยู่ดี เผ่ามังกรที่มีฐานะสูงส่งเช่นนี้ในบรรดาเผ่าอสูรทั้งปวง เนื่องจากพวกมันมีความใกลชิดกับพลังแห่งกฎบัญญัติโดยกำเนิด เวลานี้พลังแห่งกฎบัญญัติอันแข็งแกร่งรวมอยู่รอบตัวมังกรเล็กสีดำ สองตาของมันมองมู่ชิงเกอ อย่างเคร่งเครียดราวกับกำลังจะออกกระบวนท่าใหญ่

ตาดำมู่ชิงเกอหดลง ขว้างทวนหลิงหลงไปทางมันทันที

ทวนหลิงหลงแปลงเป็นหยวนหยวนกลางอากาศ เข้าพัวพันกับมังกรเล็กสีดำแทนมู่ชิงเกอเพื่อถ่วงเวลาการใช้อาคมของมัน

ส่วนมู่ชิงเกอก็ระดมพลังกฎบัญญัติ กำหมัดขวาไว้ใช้หมัดมังกรฟ้าทันที…

มู่ชิงเกอไม่ได้ใช้นิ้วหนึ่งจิตที่นางรับรู้ได้อย่างถ่องแท้แล้ว แต่ใช้หมัดมังกรฟ้าเนื่องจากนางอยากลองพลังของหมัดมังกรฟ้าดู ขณะที่นางโน้มนำอาคม เมฆหมอกบนท้องฟ้าก็พลันปั่นป่วน ภายในความมืดของท้องฟ้าซุกซ่อนด้วยเสียงฟ้าร้องดัง

หมัดมังกรฟ้านั้นมีชื่อตามรูปแบบของมัน รวบรวมพลังแห่งกฎบัญญัติรอบบริเวณโดยไม่แบ่งแยกชนิด ล้วนถูกนำมาใช้โดยเบ็ดเสร็จ

หมัดเผด็จการเช่นนี้เมื่อปรากฎครั้งแรกในมือมู่ชิงเกอก็ทำให้ร่างของนางรู้สึกเหมือนถูกฉีกขาด ราวกับร่างกายไม่สามารถแบกรับพลังที่ยิ่งใหญ่ปานนี้ไหว

‘เคล็ดวิชาเทวะส่วนล่างต้องเคยฝึกวิชาเทวะส่วนบนกับส่วนกลางแล้วเท่านั้นจึงจะฝึกได้ มิฉะนั้น คนที่ฝึกโดยไม่รู้ร่างกายจะต้องระเบิดจนถึงแก่ความตาย’ มู่ชิงเกอคิดในใจ

แต่ก่อนนี้นางยังรับรู้ได้ไม่ลึกซึ้งเรื่องลำดับการฝึกก่อนหลังของเคล็ดวิชาเทวะ แต่เวลานี้ขณะนี้นางใช้อาคมเคล็ดวิชาเทวะส่วนล่างแล้ว นางจึงรู้ว่าอาคมที่ แข็งแกร่งกว่าอาคมชนิดใดๆ นี้จะต้องมีร่างกายและปัญญาเทวะที่แข็งแกร่งมารองรับ

หากเงื่อนไขพื้นฐานสองประการนี้ไม่บรรลุจะไม่สามารถรองรับพลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้ได้

หมัดมังกรฟ้าเริ่มรวมตัวขึ้นในมือขวาของมู่ชิงเกอ

เบื้องหน้านางเริ่มค่อยๆ ปรากฎภาพมังกรที่เลือนราง ความชัดเจนของภาพมังกรนั้นขึ้นกับการควบคุมหมัดมังกรฟ้า มู่ชิงเกอเวลานี้เพียงเริ่มเข้าถึงระดับต้น เท่านั้น

“หยวนหยวน!” มู่ชิงเกอร้องเรียกเสียงดัง

หยวนหยวนรีบถอยกลับอย่างเร็ว แปลงเป็นเงาทวนตกอยู่เบื้องหลังมู่ชิงเกอ

ส่วนมังกรเล็กสีดำที่ถูกหยวนหยวนพัวพันอยู่นั้น เวลานี้โกรธแค้นยิ่งนัก เขานึกจะกลืนกินมู่ชิงเกอ กลับพบว่านางออกหมัดมาที่ตัวเองหนึ่งหมัด

“หมัด-มัง-กร-ฟ้า-!” แขนขวามู่ชิงเกอดึงเข้าแล้วสะบัดออกทันใด

ปัง!

เงาร่างหมัดมังกรที่เลือนราง กระแทกเข้าร่างมังกรเล็กสีดำทันที

“โฮก!” หัวมังกรเล็กสีดำเอียงไป คำรามโอดโอยด้วยความเจ็บปวด พลังแห่งกฎบัญญัติรอบตัวเขาถูกกระแทกจนแตกกระจาย กระอักเลือดออกมาจากปาก

มู่ชิงเกอออกหมัดไปหมัดหนึ่ง เลือดลมในอกพลุ่งพล่าน พลังเทพที่เดือดพล่านกระแทกทั่วร่างนางไม่หยุดหย่อน นางอดไม่ได้ที่จะแหงนหน้าหัวเราะลั่น การออกหมัดเผด็จการเช่นนี้รุนแรงถูกใจนางอย่างมาก

ออกหมัดแล้วไม่มีหวนคืน!

หมัดสะกดจักรวาล สะกดทุกเสียงคัดค้าน

“ต่ออีก!” มู่ชิงเกอหยุดหัวเราะ ผนึกกำลังฟาดไปอีกหมัด

ปัง!

หมัดนี้ต่อยลงไปบนร่างมังกรเล็กสีดำอีกครั้งหนึ่ง ความรุนแรงของหมัดถึงแม้จะไม่เพียงพอที่ทำให้ถูกฆ่าในหมัดเดียว แต่พลังหมัดยังคงฉีกแยกร่างมันออกเป็นชิ้นๆ

มู่ชิงเกอไม่รู้ว่าพลังเทพในร่างตัวเองเพียงพอที่จะให้นางฟาดหมัดออกไปได้กี่ครั้ง แต่เวลานี้ยังคงฟาดออกไปโดยไม่กังวลใดๆ

มังกรเล็กสีดำถูกฟาดจนเจ็บปวดสุดแสน ร่างกายพลิกไปมาไม่หยุดบนท้องฟ้า

มันรู้สึกอัดอั้นยิ่งนัก เนื่องจากมันถูกฟาดจนไม่มีโอกาสใช้คาถาเลยแม้แต่นิด มันคิดไม่ตกว่า เหตุใดมู่ชิงเกอจึงใช้คาถาได้ดีกว่ามัน

หากพูดว่าเผ่ามนุษย์กับเผ่าอสูรธรรมดาจะใช้คาถาหนึ่งก็ต้องใช้เวลาสามช่วงอึดใจในการเตรียมตัว เผ่ามังกรซึ่งมีความใกล้ชิดพลังแห่งกฎบัญญัติโดยกำเนิดต้องการเวลาเพียงสองช่วงอึดใจเท่านั้น เร็วกว่าก้าวหนึ่งจึงสามารถกุมความได้เปรียบไว้ได้

แต่มู่ชิงเกอกลับต้องการเพียงหนึ่งช่วงอึดใจเดียวเท่านั้น!

แล้วจะต่อสู้กันได้อย่างไร

ที่สำคัญที่สุดคือ คาถาของเขาสุดแสนห้าวหาญ แข็งแกร่งยิ่งนัก สามารถเขย่าแนวป้องกันเผ่ามังกรพวกเขาได้

มังกรเล็กสีดำตื่นกลัวแล้ว!

แต่มู่ชิงเกอเวลานี้กลับเปลี่ยนแผน ไม่ใช้หมัดมังกรฟ้าต่อสู้อีก แต่เปลี่ยนมาใช้นิ้วหนึ่งจิตที่นางรับรู้อย่างลึกซึ้งแทน

‘พลังเทพสุดท้ายเอามาทดลองนิ้วหนึ่งจิตดีกว่า!’ มู่ชิงเกอคิดอยู่ในใจ

เวลานี้นางไม่ได้สนใจสนามรบอื่น ไม่กังวลความปลอดภัยของหยินเฉินกับโห่ว กายใจดื่มดํ่าอยู่กับหลักธรรมเป็นตาย

“นิ้วหนึ่งจิต!” มู่ชิงเกอค่อยๆ บอกชื่อคาถา

กลิ่นอายการทำลายล้างมืดฟ้ามัวดิน พุ่งกดทับมาที่มังกรเล็กสีดำ มันทันเห็นเพียงว่ารอยแยกบนท้องฟ้ามีนี้วยักษ์สีทองยื่นออกมาจากรอยแยกนั้น แล้วก็

หล่นลงมาจากท้องฟ้าสู่พื้นทันที

ราวกับว่ามันถูกนิ้วนั้นกดลงมา

“อ๊าก! ไม่!” มังกรเล็กสีดำร้องออกมาอย่างหวาดกลัว

ภายใต้อานุภาพของนิ้วหนึ่งจิต ร่างมังกรที่แข็งแกร่งของมันแหลกเป็นผงจนกลายเป็นกองเลือด

มู่ชิงเกอมองอานุภาพของนิ้วหนึ่งจิตอย่างตกตะลึงพรึงเพริศ แม้พลังเทพในกายถูกดูดไปจนหมดก็ยังไม่รู้สึกตัว

“โธ่เอ๊ย แหลกหมด แหลกหมด!” โห่วพุ่งไปยังข้างตัวมู่ชิงเกอ ในใจนึกสะท้านกับคาถาที่แข็งแกร่งของมู่ชิงเกอ แต่ก็แสนเสียดายมังกรเล็กสีดำที่กลายเป็นกอง เลือดไปเสียแล้ว

ทันใดนั้นตาดำของเขาหดลง ดึงมู่ชิงเกอและตะโกนบอกหยินเฉินที่เพิ่งเสร็จสิ้นการต่อสู้ว่า “พวกไส้เดือนแก่มากันแล้วรีบหนีเร็ว!”