ตอนที่ 828

ท่านแม่ ลูกพี่ท่านแม่

หลังจากแก้ไขปัญหาเรื่องเหล่าอาจารย์ปรุงยาแล้ว มู่ชิงเกอก็ออกจากเขาเซียนเปิ่นเฉ่าทันที

นางจากไปเพียงคนเดียว ส่วนเจ้าสำนักวิถีโอสถยังคงอยู่ที่เขาเซียนเปิ่นเฉ่า

‘ให้เหล่าอาจารย์ปรุงยาใช้เส้นสายความสัมพันธ์ของตัวเองตัดขาดความเป็นไปได้ของความช่วยเหลือต่างๆ ส่วนข้านั้นก็ค่อยๆ รวบรวมกำลังสนับสนุนให้มาก ยิ่งขึ้น สงครามครั้งนี้ก็จะมีความมั่นใจในชัยชนะยิ่งขึ้น’ มู่ชิงเกอคิดในใจ

มู่ชิงเกอใช้ช่องว่างเคลื่อนย้ายในการกลับไปยังแผ่นดินเทพตะวันออก แล้วมุ่งหน้าไปยังเฟิงหลินเยี่ยตู้ของแผ่นดินเทพตะวันออก

ผู้ที่รับผิดชอบดูแลเฟิ่งหลินเยี่ยตู้ของแผ่นดินเทพตะวันออกคือเสวี่ยหยา ส่วนผู้บัญชาการองครักษ์ปีกมังกรคือมู่เฟิง ขณะที่มู่ชิงเกอเห็นคนทั้งคู่นั้นก็เลิกคิ้วขึ้นมาทันที นางรู้สึกลึกๆ ว่าการมาพบของทั้งคู่นั้นมีบรรยากาศที่ไม่เหมือนเดิม แต่ก็ไม่แน่ใจนักว่าต่างกันที่จุดไหน

“นายน้อย”

“นายน้อย”

เสวี่ยหยากับมู่เฟิงนำมู่ชิงเกอเข้าไปยังห้องด้านในของเฟิงหลินเยี่ยตู้

มู่ชิงเกอนั่งอยู่ในที่ประธาน สายตาจับไปมาอยู่ที่ร่างของคนทั้งคู่ สักครู่หนึ่ง โห่วก็เข้ามาตามข่าวที่ได้ยิน ก้าวเข้ามาในห้องอย่างถือวิสาสะ

“ชิงเกอ เจ้ากลับมาแล้ว” โห่วเดินไปนั่งข้างมู่ชิงเกอ

สายตามู่ชิงเกอจึงได้มองไปทางโห่วและบอกเขาว่า “ข้าต้องการให้เจ้ากลับไปที่ป่าอสูรสักเที่ยว ไปหาราชาเฟิ่ง อีกทั้งภูติภูเขาด้วย”

แววตาโห่วนิ่งชะงัก เก็บงำท่าทีผ่อนคลายแล้วถามด้วยความจริงจังว่า “เจ้าจะลงมือแล้วหรือ”

มู่ชิงเกอพยักหน้า “ครั้งนี้ ข้าเตรียมจะจัดการปัญหาทั้งหมดในคราวเดียว ดังนั้นเมื่อโอกาสมาถึง ข้าต้องการให้คนทั้งหมดลงมือพร้อมกัน ดำเนินการตามแผนที่ข้าวางไว้”

“จัดการครั้งเดียวเบ็ดเสร็จ” โห่วขมวดคิ้วแน่นลังเลนิดหนึ่งแล้วถามว่า “ถึงแม้พวกสุนัขแก่เหล่านั้นจะไม่มีอะไรน่ากลัว แต่ถึงอย่างไรก็เป็นดินแดนเทพหลายแห่ง จะจัดการเบ็ดเสร็จเพียงครั้งเดียวนั้นยากอยู่นะ”

มู่ชิงเกอส่ายหน้าช้าๆ แล้วบอกแผนการของตัวเอง “ข้าไม่มีเวลาจะเสียไปกับพวกเขามากนัก ทุกคนต่างต้องรับกรรมที่พวกเขาก่อขึ้น ที่ข้าจะตามเล่นงานก็คือสี่ดินแดนเทพของแผ่นดินเทพตะวันตก ส่วนที่ราชาเฟิ่งต้องจัดการนั้นคือดินแดนอู๋หวาของแผ่นดินเทพใต้ ส่วนคนอื่นๆ ที่เคยเกี่ยวข้องในครั้งนั้น ข้าจะไม่สืบสาว”

โห่วเม้มปากแน่นมองนางแล้วพูดว่า “ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ใช่คนที่ชื่นชอบการเข่นฆ่าสังหาร ถึงแม้ตัวต้นเหตุก่อการแต่แรกจะเป็นพวกสุนัขแก่แผ่นดินเทพตะวันตก แต่คนอื่นที่เข้ามาร่วมด้วยนั้นด้วยนิสัยเจ้าแล้วไม่น่าจะปล่อยให้หลุดรอดไปได้นี่ เจ้ามีอะไรที่ปิดบังอยู่ใช่ไหม”

มู่ชิงเกอสูดลมหายใจลึกๆ แล้วนิ่งเงียบ

เสวี่ยหยากับมู่เฟิงต่างก็มองไปที่นาง รอคอยสิ่งที่นางจะพูดออกมา

สักครู่หนึ่งมู่ชิงเกอจึงพูดว่า “บางเรื่องเวลานี้ไม่สะดวกที่จะพูดมาก เพียงแต่ขอให้พวกเจ้าจำไว้ว่าเก้าชั้นฟ้านั้นจะต้องบูรณะขึ้นใหม่ มีทั้งคนที่จะต้องถูกสังหารเพิ่ม อีกทั้งบารมีก็ต้องสร้างขึ้น แต่จะทำให้พลังของแผ่นดินเทพ สิ้นเปลืองถดถอยลงไปมากนักก็ไม่ได้”

เมื่อเห็นนางไม่อยากพูดแล้วโห่วก็ไม่ได้ไล่ถามต่อ เพียงแต่พยักหน้าว่า “อย่างไรเชื่อเจ้าก็ไม่มีทางผิดพลาดแน่ เจ้าบอกมาเลยว่าจะเริ่มลงมือเมื่อไหร่”

นัยน์ตามู่ชิงเกอเกิดประกายดำมืดขึ้นแวบหนึ่งแล้วพูดช้าๆ ว่า “วันที่เก้าชั้นฟ้ากลับมาประกาศตัวต่อโลกอีกครั้งก็คือวันที่เริ่มก่อการ ถึงเวลานั้นแล้วราชาเฟิ่งจะนำเผ่าเฟิ่งหวงมุ่งหน้าสู่ดินแดนอู๋หวา กำลังของเฟิงหลินเยี่ยตู้ในแผ่นดินเทพใต้จะช่วยสนับสนุนเขา ส่วนเจ้าให้นำกำลังหนุนจากเผ่าภูติภูเขาไปช่วยข้าที่แผ่นดินเทพตะวันตก”

“ได้ข้าจะไปเดี๋ยวนี้” โห่วพูด

มู่ชิงเกอเตือนว่า “เจ้ากลับไปแล้วอย่าไปยั่วเผ่ามังกรอีก ต้องให้ความสำคัญต่อสถานการณ์โดยรวม อย่าไปตอแยกับพวกเขาอีก”

“วางใจเถอะข้ารู้จักแยกแยะน่า” โห่วรับรองแล้วหายไปจากห้องในชั่วพริบตา

หลังจากเขาไปแล้วมู่ชิงเกอจึงบอกเสวี่ยหยากับมู่เฟิงว่า “พวกเจ้าเองก็ต้องเตรียมตัว เหลือกำลังส่วนหนึ่งไว้ที่เฟิ่งหลินเยี่ยตู้เพื่อติดตามความเคลื่อนไหวของดินแดนจั๋วอวี่กับดินแดนเหว่ยอี้ ทั้งสองดินแดนนี้ไม่มีราชาเทวะแล้ว เหยียนเสี่ยที่ดินแดนจั๋วอวี่ก็ตายแล้วไม่น่ากลัวอีกต่อไป คนที่เหลือให้ทยอยส่งเป็นชุดๆ ไปที่แผ่นดินเทพตะวันตก ซุ่มอยู่ในเฟิงหลินเยี่ยตู้แผ่นดินเทพตะวันตก รอคอยคำสั่งจากข้า”

“เจ้าค่ะ นายน้อย”

“ขอรับ นายน้อย”

ทั้งคู่รับคำแล้วจากไป

ขณะที่เสวี่ยหยาหมุนกายจากไป มู่ชิงเกอก็สังเกตเห็นแววตาของมู่เฟิงที่มองไปยังนาง

นัยน์ตามู่ชิงเกอฉายแววสงสัยแวบหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้คิดมาก กลับเข้าไปที่ช่องว่างทันที นางไม่ลืมว่าในช่องว่างยังทิ้งเด็กทารกไว้คนหนึ่ง

ส่วนเรื่องความรู้สึกในใจของเหล่าลูกน้องนั้น มู่ชิงเกอรู้สึกว่าตัวเองยังเฉื่อยชาต่อความรู้สึกตัวเองเลย แล้วจะไปรู้สึกถึงคนอื่นได้อย่างไรเล่า การที่สามารถรู้สึกได้ถึงความผิดปกติเล็กน้อยได้นั้นก็ถือว่าหายากมากแล้ว

พอเข้ามาในช่องว่าง หูของมู่ชิงเกอก็ได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครมดังแว่วมา

เบื้องหน้านั้นมีแต่ความชุลมุนวุ่นวาย

“โอ๊ยๆๆ…เจ้าเด็กน้อย อย่าหนีสิ!” นี่เป็นเสียงของเหมิงเหมิง

“นางอยู่ไหนนะรีบจับตัวไว้!” นี่เป็นเสียงของหยวนหยวน

ที่แทรกอยู่ภายในยังมีเสียงหัวเราะ ‘คิกๆๆ’ อีกด้วย

มู่ชิงเกอส่ายหน้าแล้วตั้งสติดูก็เห็นหยวนหยวนกับเหมิงเหมิงกำลังวิ่งตามก้อนเนื้อนุ่งเอี๊ยมคนหนึ่ง วิ่งไปวิ่งมาในช่องว่างด้วยใบหน้าที่บูดบึ้ง

มู่ชิงเกอสะดุ้งเฮือก นางนึกไม่ถึงเลยว่าราชันย์โอสถจอมเทพจะโตไวขนาดนี้

ขณะที่โยนนางเข้ามาในช่องว่างยังเป็นแค่เด็กทารกแรกเกิด เวลานี้โตขนาดเท่ากับเด็กสองสามขวบแล้ว

“เจ้านาย!” พอเหมิงเหมิงเห็นมู่ชิงเกอก็หยุดลง ทันทีแล้วฟ้องมู่ชิงเกอ “เจ้าเด็กนี่แอบกินสมุนไพรในแปลงปลูก! รีบจับนางไว้เร็ว!”

มู่ชิงเกอถลึงตาโมโหขึ้นมาทันที

เวลานี้เจ้าเด็กน้อยอ้วนตุ๊ต๊ะตัวขาวผ่องเองก็มองเห็นมู่ชิงเกอเช่นกัน นางยิ้มจนปากแทบฉีกแล้วกางสองมือโผเข้ามาที่มู่ชิงเกอ

พอนางโผเข้ามามู่ชิงเกอก็ยื่นมือไปจับตามสัญชาตญาณ

“อุ้มๆ…” เสียงอ้อแอ้ของเหลียนเฉียวน้อยเปล่งออกมา

คนหนึ่งโผ คนหนึ่งจับ เหลียนเฉียวน้อยไม่ได้โผเข้าอ้อมอกมู่ชิงเกอ แต่ถูกมู่ชิงเกอคว้าเชือกที่ผูกเอี๊ยมแล้วหิ้วนางขึ้นมา

หนูน้อยไม่ได้โผเข้าอ้อมอกมู่ชิงเกอเกิดคับแค้นใจจนทำปากแบะ ทั้งมือทั้งเท้ากวัดแกว่งไปมาตามจังหวะเชือกที่ถูกมู่ชิงเกอหิ้วไว้

เวลานี้ทั้งหยวนหยวนกับเหมิงเหมิงต่างพุ่งมาถึงเบื้องหน้ามู่ชิงเกอ ทั้งคู่ต่างมองเจ้าหนูน้อยกับมู่ชิงเกอด้วยอาการหอบหายใจแรง

“ลูกพี่ท่านแม่ เจ้าตัวเล็กนี่ซนเกินไปแล้ว!” หยวนหยวนบ่นใหญ่

เมื่ออยู่ในช่องว่างเท่านั้นหยวนหยวนจึงจะเรียกมู่ชิงเกอเช่นนี้ แต่มู่ชิงเกอกลับไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้แล้วทั้งยังไม่ได้ห้ามไม่ให้เรียกนางเช่นนี้อีก แต่เขายังคงเรียก เฉพาะเวลาที่ไม่มีใครอยู่ด้วยเท่านั้น

“ท่านแม่ ท่านแม่” เจ้าตัวเล็กเรียกตามหยวนหยวนอย่างไร้เดียงสา ทั้งยังยื่นสองมือให้มู่ชิงเกอด้วยความยินดี “อุ้มๆ จะให้อุ้ม ให้ท่านแม่อุ้ม…”

มู่ชิงเกอปากกระตุกอย่างแรง โยนหนูน้อยเข้าไปในอ้อมอกของหยวนหยวนแล้วเตือนด้วยสีหน้าบูดบึ้งว่า “ต่อไปห้ามแอบกินสมุนไพรในแปลงยาอีก หากขืนทำอีก ข้าจะจับเจ้ากินเสีย!”

การข่มขู่อีกครั้งทำให้เจ้าหนูน้อยพยักหน้าอย่างคับแค้นใจ สองตากลมโตเต็มไปด้วยความน่าสงสาร

หลังจากตักเตือนแล้ว มู่ชิงเกอก็บอกเหมิงเหมิงว่า “เฝ้าดูให้ดีๆ หากไม่เชื่อฟังอีกก็ให้ขังไว้ในหม้อผลาญสวรรค์”

พูดจบแล้วนางก็เดินไปทางที่ไป๋สี่กำลังปิดประตูบำเพ็ญอยู่

ไป๋สี่ ปิดประตูบำเพ็ญมานานมากแล้ว…