ตอนที่ 904

การสังหารในพิธีแต่งงาน

ด้านล่าง เก้าชั้นฟ้า คนนับหมื่นนับแสนได้ยินคำพูดของซวีซิว

พวกเขามองหน้ากันไม่ว่าจะรู้จริงหรือรู้ไม่จริง ต่างก็พยักหน้าพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย

ซวีซิวเผยรอยยิ้ม พยักหน้าอย่างแทบจะไม่ต้องคิด “ดีมาก ที่แท้แล้วทุกคนก็ทราบดี แน่นอน ย่อมมีคนที่ไม่ทราบ เช่นนั้นข้าจะพูดอีกรอบ พวกเขาไปยังสถานที่ที่ เผ่าอี้บุกรุกเพื่อทำการขัดขวางไม่ให้กองทัพใหญ่เผ่าอี้มีโอกาสก้าวเข้ามาทำร้ายประชาชนบนแผ่นดินเทพได้แม้แต่ก้าวเดียว”

คนนับหมื่นนับแสนค่อยๆ นิ่งเงียบลง

“แต่ว่า…” ซวีซิวเปลี่ยนนํ้าเสียง กล่าว “แผ่นดินเทพมาร ไม่เพียงแต่เป็นแผ่นดินเทพมารของพวกเขา แต่เป็นของข้า เป็นของพวกเจ้า เป็นของประชาชนสรรพสิ่ง ที่ดำรงอยู่บนแผ่นดินผืนนี้ด้วยเช่นกัน! ตอนนี้ มีข้าศึกบุกรุก พวกเขาชิงนำหน้าเราไปหนึ่งก้าว ไปรับศึก แต่ว่า นี่คือแผนการชั่วร้ายที่วางแผนมานานแล้ว พวกเรารับศึกภายใต้ความฉุกละหุก จะทำได้เพียงแต่เพิ่มจำนวนการบาดเจ็บล้มตาย พวกเจ้าทนดูพวกเขาบาดเจ็บล้มตาย เพราะปกป้องแผ่นดินผืนนี้ได้หรือ พวกเจ้ารอให้คนอื่นมาปกป้องอย่างสบายอกสบายใจได้หรือ พวกเราเป็นผู้บำเพ็ญเพียร พวกเราแข็งแกร่งกว่าคนธรรมดา หมายความว่า พวกเราจะต้องรับผิดชอบหน้าที่ปกป้องแผ่นดินผืนนี้ ในวันปกติ ระหว่างพวกเราก็มีการทะเลาะเบาะแว้ง นั้นล้วนแต่เป็นการต่อสู้เล็กๆ น้อยๆ ตอนนี้ข้าศึกนอกมาบุกรุก สิ่งที่พวกเราต้องทำก็คือวางความข้องใจและแผนการทั้งหมดลง ร่วมแรงร่วมใจต้านศัตรูร่วมกัน!”

ซวีซิวสาธยายยืดยาว ปลุกระดมความห้าวหาญ และปณิธานอันยิ่งใหญ่ของคนจำนวนไม่น้อย

“ถูกต้อง! พวกเราไม่อาจนั่งนิ่งเหมือนคนขี้ขลาดได้!”

“เผ่าอี้มาฆ่าถึงหน้าประตูบ้านแล้ว พวกเราจะยังรออะไรอีก!”

“ยายมันสิ! ก็แค่เผ่าอี้มิใช่หรือ ฆ่าหนึ่งคนไม่ขาดทุน ฆ่าสองคนก็ได้กำไรแล้ว!”

“ที่นี่คือแผ่นดินเทพ ไม่ใช่แดนมาร ไม่มีเหตุผลให้คนของเผ่ามารสู้รบอยู่ข้างหน้า พวกเราเผ่าเทพหลบซ่อนอยู่ข้างหลังมิใช่หรือ หากเป็นเช่นนี้จริงๆ แม้แต่ตัว

ข้าเองก็ไม่เห็นค่าตัวเองแล้ว”

อารมณ์คนทั้งหมดฮึกเหิมแล้ว ซวีซิวยกมือกล่าว “ถูกต้อง! ไม่ว่าจะเป็นเผ่าเทพหรือเผ่ามาร ตอนนี้เผชิญหน้ากับศัตรูข้างนอก พวกเราก็คือพันธมิตร คือมิตรร่วม รบ!”

เขาสูดหายใจเข้าลึกหนึ่งคราแล้วกล่าว “ทุกท่าน ข้าทราบดี พวกเรามาที่นี่ ต่างก็มาเพื่ออวยพรพิธีสมรส ราชาเทวะเก้าชั้นฟ้าของเรา แต่ว่าตอนนี้พิธีสมรสถูก เผ่าอี้วางแผนร้ายขัดขวาง บนเก้าชั้นฟ้า ราชาเทวะของเรานำคนทั้งหมดต่อสู้กับเผ่าอี้ระดับสูงที่แฝงตัวเข้ามาในเก้าชั้นฟ้าเหล่านั้นแล้ว แต่กลับไม่ลืมคำนึงถึงความ ปลอดภัยของทุกท่าน รวมถึงความปลอดภัยของประชาชนโดยรอบ”

เขาพูดมาถึงตรงนี้ ราวกับต้องการยืนยันคำพูดของเขา บนเก้าชั้นฟ้า พลันมีเสียงสู้รบที่ดุเดือดดังขึ้น ยังมีภาพที่ถูกพลังกฎบัญญัติกระตุ้นก่อกวนให้เมฆลม เปลี่ยนแปลง

“อ้า! คาดไม่ถึงว่ายังมีเผ่าอี้ระดับสูงแฝงตัวเข้ามาในพิธีแต่งงาน”

“ข้างบนเปิดศึกใหญ่แล้ว ไม่นึกว่าราชาเทวะมู่จะไม่ลืมส่งคนไปขัดขวางเผ่าอี้ที่เข้ามาบุกรุกเหล่านั้น!”

“ราชาเทวะมู่เป็นผู้ที่ห่วงใยใต้หล้า ในใจมีคุณธรรมแท้จริง!”

“ทุกท่าน ผู้ชราไม่บังคับพวกเจ้า ตอนนี้เหตุการณ์ที่ผ่านไป ผู้ชราได้อธิบายหมดแล้ว ยินดีลงสนามรบฆ่าศัตรูด้วยกันกับผู้ชราก็ยืนขึ้นมา หากไม่ยินดี ผู้ชราก็ไม่ฝืนใจ พวกเจ้าก็รออยู่ที่นี่เสีย ผู้ชราสาบานด้วยชีวิต หากมีเผ่าอี้บุกเข้ามาที่นี่ได้แม้แต่คนเดียว จักต้องข้ามศพผู้ชราไปก่อน!” เสียงของซวีซิวราวกับระฆัง คำพูดดั่งกระบี่ แต่ละคำแทงเข้าไปในใจแขกเหล่านี้

เมื่อเขาพูดจบ คนนับไม่ถ้วนก็ยืนขึ้นมา

“ผู้เฝ้ามอง พวกเราไม่ใช่คนขี้ขลาด! พวกเราเป็นผู้บำเพ็ญเพียรไม่จำเป็นต้องให้ผู้อื่นมาปกป้อง!”

“ถูกต้อง! พวกเราจะตามท่านไป ฆ่าหลายคนนั้นในเผ่าอี้!”

อารมณ์ฝูงชนฮึกเหิม คาดไม่ถึงว่าไม่มีใครถอยหลังแม้แต่คนเดียว ไม่มีผู้ใดขลาดกลัวแม้แต่คนเดียว

ในดวงตาซวีซิวปรากฎแสงแผดเผาออกมา พยักหน้าเงียบๆ เขาชูไม้เท้าในมือสูง ยกมือตะโกนเสียงดัง “ผู้บำเพ็ญขั้นจิตวิญญาณชั้นที่สามขึ้นไปตามข้ามา!”

ตบะบำเพ็ญชั้นจิตวิญญาณชั้นที่สามลงมา ไม่มีผลต่อการโจมตีของเผ่าอี้อย่างสิ้นเชิง ดังนั้น จึงไม่จำเป็นต้องส่งไปตาย

หลังจากนั้น เขาก็หมุนตัววิ่งพุ่งไปข้างหน้า

คนนับหมื่นนับแสนที่มาเข้าร่วมงานเลี้ยงแต่งงาน ส่วนใหญ่ต่างก็เป็นผู้บำเพ็ญขั้นจิตวิญญาณชั้นสามขึ้นไป พวกเขาพากันชักอาวุธของตนออกมา ตามซวีซิวไปอย่างไม่ยอมอ่อนข้อ

ชั่วขณะ เสียงเข่นฆ่าก็ดังสนั่นฟ้า พลังพุ่งตรงเข้าไปในเมฆนั้น สั่นสะเทือนหมอกมืดที่เกิดขึ้นจากการถูกขัดขวางพิธีแต่งงานกลางท้องฟ้าให้กระจายออกไป

บนเก้าชั้นฟ้า สงครามเกิดขึ้นรอบด้าน

ในมือมู่ชิงเกอกำทะเบียนสมรสไว้แน่น โยนมันเข้าไปในโลกใบเล็กที่ตนเปิดขึ้นใหม่

ต่อมา นางก็กระโดดสุดตัว สวมชุดแต่งงานลอยขึ้นไปกลางอากาศ ก้มลงมองเก้าชั้นฟ้าที่รอบด้านต่างก็เป็นสนามรบ

เผ่าอี้ คาดไม่ถึงว่ามาตีถึงอาณาเขตของนาง

ดวงตาทั้งคู่ของมู่ชิงเกอปรากฎแสงสีทอง แสงสีทองนั้นยิ่งแวววาวก็ยิ่งเข้มขึ้น ทันใดนั้น ดวงตานางก็ยิงแสงสีทองสองสายออกมา แผ่คลุมตัวประหลาดตัวเล็ก ผิวเขียวผืนนั้นไว้ข้างใน

ตัวประหลาดตัวเล็กที่ถูกแผ่คลุมเหล่านั้น ร่างหยุดชะงักในชั่วขณะ แข็งทื่อไม่ขยับ ทวนหลิงหลงในมือมู่ชิงเกอกวาดออกไป พลังที่แข็งกล้าพ่นออกมาจาก ปลายทวนชั่วพริบตาก็ฆ่าตัวประหลาดตัวเล็กที่ถูกแช่แข็งเหล่านั้นให้กลายเป็นฝุ่นผง

กระบวนท่านี้ทำให้ทุกคนตะลึงงัน

คนทั้งหมดที่สูญเสียคู่ต่อสู้ รวมถึงคนทั้งหมดที่อยู่ท่ามกลางการต่อสู้ ต่างก็พากันเงยหน้า มองนางที่ลอยอยู่กลางอากาศ

งาม ยังคงงามถึงเพียงนั้น!

แต่ว่า ดวงตาที่เดิมใสสะอาดกลับปรากฎสีทองขึ้นมา ราวกับว่าเทพเซียนก็ไม่อาจล่วงเกิน

“เจ้าเป็นศัตรูตัวฉกาจของเผ่าข้าดังคาด!” ตอนนี้มีเสียงที่แหลมน่าสะพรึงกลัวเสียงหนึ่งดังออกมาจากข้างหลังมู่ชิงเกอ

มู่ชิงเกอละสายตามองกลับไป มองเห็นคนเผ่าอี้ที่หลุดพ้นจากกระบวนท่าสังหารของซือมั่วผู้นั้น ยื่นกรงเล็บที่แหลมคมออกมาทางตน ขอบหมวกใหญ่ๆ ใบนั้น บดบังหน้าตาและสีหน้าของเขา ทำได้เพียงตัดสินจากเสียงของเขา อารมณ์ในตอนนี้ของเขาจะต้องดุร้ายอย่างถึงที่สุด

คนเผ่าอี้ผู้นี้รวดเร็วอย่างถึงที่สุด!

ดวงตาทั้งคู่ของมู่ชิงเกอหดลงทันที ถอยไปข้างหลังอย่างเร็ว ดึงระยะห่างออกไป

คนเผ่าอี้ผู้นั้น ไล่ตามอย่างไม่ลดละ แต่จู่ๆ กลับรู้สึกได้ว่าบ่าทั้งสองจมลง

เขาเงยหน้าขึ้น เผยคางที่ขาวใสและริมฝีปากสีแดงฉานครึ่งท่อน มองเห็นซือมั่วที่เหยียบอยู่บนบ่าทั้งคู่ มองเขาด้วยความเย็นชา

“อ๊าก!”

เขาคว้าเท้าของซือมั่วไว้อย่างเดือดดาล แต่ว่ากลับถูกซือมั่วยกขึ้น พาเข้าไปบนชั้นอากาศสูง มัดเขาไว้ข้างกายตนเอง ไม่ให้เขาลงมือกับมู่ชิงเกอ

ตาทั้งคู่ของมู่ชิงเกอหดลง ในสายตาเผยรอยยิ้มเยาะ แสงทองในดวงตาปรากฎอีกครั้ง แผ่คลุมลงบนร่างตัวประหลาดตัวเล็กผิวเขียวเหล่านั้นอีกครั้ง

ครั้งนี้ทุกคนเรียนรู้จนฉลาดแล้ว

ตอนที่ตัวประหลาดตัวเล็กถูกแช่แข็งก็ทยอยกันลงมือ ฆ่าตัวประหลาดตัวเล็กที่ยิ่งฆ่ายิ่งเยอะเหล่านั้นจนพวกมันไม่อาจแยกร่างได้อีก

“ในแผ่นดินเทพมาร คาดไม่ถึงว่ายังมีตัวประหลาดตัวเล็กนี้ด้วย” ซีเซียนเสวี่ยที่กำลังสู้รบกล่าวด้วยความประหลาดใจ

“อะไรนะ” เหยาชิงไห่หันมองแล้วกล่าวถาม

ซีเซียนเสวี่ยได้สติกลับมา ส่ายหัวกล่าว “ไม่มีอะไร”

“เช่นนั้นก็ตั้งใจฆ่าศัตรูเถิด นี่ถือเป็นศึกแรกของพวกเราในแผ่นดินเทพมาร ต้องจัดให้ชิงเกอสวยๆ เสียหน่อยแล้ว!” เหยาชิงไห่กล่าว

“อืม” ซีเซียนเสวี่ยเก็บอารมณ์ไว้ ทั้งสองร่วมมือกันฆ่าศัตรู

ซือมั่วพาคนเผ่าอี้ลึกลับผู้นั้นไปแล้ว มู่ชิงเกอใช้พลังของเคล็ดวิชาเทวะควบคุมตัวประหลาดตัวเล็กเหล่านั้น ให้คนทั้งหมดมีโอกาสฆ่าทำลาย ในชั่วพริบตา นาง ก็กุมอำนาจควบคุมหลักของศึกใหญ่ครั้งนี้ไว้แล้ว…