บทที่ 117

เขาเป็นห่วงคู่หมั้นตัวเองอยู่สินะ?

เมื่อมองพี่สาวน้องสาวที่อยู่ข้างกายนาง ภายใต้บรรยากาศหรูหราเช่นนี้ทุกนางต่างนั่งหลังเหยียดตรง ถึงแม้พวกนางจะพยายามสงบเยือกเย็นอย่างสุดความ สามารถ แต่ใบหน้างามลออก็ยังเผยความตึงเครียดและเป็นกังวลออกมา นอกจากกู้เทียนฉิงที่มีบุคลิกของธิดาตระกูลใหญ่อยู่หลายส่วนแล้ว พี่สาวน้องสาวคนอื่นๆ ก็งามลํ้าเลิศไม่แพ้กัน แต่กิริยาท่าทางค่อนข้างจะกระโดกกระเดกไปบ้าง

จักรพรรดิซวนพบเห็นหญิงงามหลากหลายรูปแบบจนชิน ย่อมมีประสบการณ์ตาเผ็ดร้อน[1]มาแล้ว พอได้พบสาวงามสะคราญโฉมที่นี่ก็รู้สึกเฉยๆ ไม่สามารถทำให้เขาหวั่นไหวได้ แต่บัดนี้เมื่อเขามองดูกู้ซีจิ่วหัวใจกลับสั่นไหวเล็กน้อย บุคลิกของเด็กสาวคนนี้พิเศษนัก!

บนร่างนางถึงขั้นมีกลิ่นอายชนิดหนึ่งแฝงอยู่ เป็นกลิ่นอายความห้าวหาญที่ซ่อนเร้นเอาไว้!

ต่อให้นางนั่งสงบเสงี่ยมอยู่ตรงนั้น ก็สามารถดึงดูดผู้คนได้จุดนี้นางคล้ายกับหลัวซิงหลานผู้เป็นมารดามาก…

จักรพรรดิซวนรู้จักหลัวซิงหลาน ปีนั้นจักรพรรดิซวนออกเยี่ยมเยียนราษฎรอย่างลับๆ แล้วพบมือสังหารเข้า โชคดีที่ยามนั้นได้รับความช่วยเหลือจากจอมยุทธ์หญิงหลัวซิงหลาน เขาตกหลุมรักหลัวซิงหลานตั้งแต่แรกพบ เพียงแต่หลังจากอีกฝ่ายช่วยเหลือเขาแล้วก็หันหลังจากไปทันที แม้แต่ชื่อของอีกฝ่ายเขาก็ไม่ทราบ

ต่อมาสืบหาข่าวคราวมาได้อย่างยากลำบาก กำลังคิดจะส่งคนไปสู่ขอ กลับได้ยินว่าจอมยุทธ์หญิงผู้นี้พบรักกับเด็กหนุ่มยากจนคนหนึ่งในยุทธภพ ไม่สนใจคำคัด ค้านของครอบครัวหนีตามเด็กหนุ่มยากจนคนนั้นไป!

เขาโศกเศร้านัก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

เขาคือจักรพรรดิผู้เฉียบแหลมและปราดเปรื่องต่อมาด้วยเห็นแก่หน้าหลัวซิงหลาน จึงไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องบาดหมางครั้งเก่าก่อนเลื่อนขั้นให้เด็กหนุ่มยากจนคนนั้นเป็นแม่ทัพ ทำให้เด็กหนุ่มคนนั้นไต่เต้าขึ้นมาตามทาง ได้โดยไม่ต้องเปลืองแรง จนกลายเป็นแม่ทัพใหญ่ในวันนี้…

ในใจของจักรพรรดิซวนลึกๆ แล้วยังมีความรู้สึกพิเศษต่อหลัวซิงหลานอยู่เสมอ ชื่นชมบุคลิกของนางอย่างยิ่ง

แม้กระทงบุตรสาวที่กำเนิดจากนางก็ให้ความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง ดังนั้นหลังกู้ซีจิ่วเพิ่งถือกำเนิดได้ไม่นาน จักรพรรดิซวนจึงรีบมีราชโองการกำหนดให้เด็กหญิงตัว น้อยเป็นสะใภ้ในอนาคตของตน…

ภายหลังเขาก็คาดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องเหล่านั้นขึ้น หลัวซิงหลานกระโดดหน้าผาฆ่าตัวตายตอนกู้ซีจิ่วอายุหนึ่งขวบ ยามกู้ซีจิ่วอายุสามขวบก็ตรวจพบว่าร่างกายไร้ สมรรถภาพ จนกระทั่งมีปานแดงปรากฏขึ้นมาอย่างประหลาด กลายเป็นที่ขบขันไปทั่วอาณาจักรเฟยซิง เลยทำให้เรื่องการสมรสติดขัดไปด้วย…

เขาเหลือบมององค์ชายหรงเหยียนโอรสของตน องค์ชายหรงเหยียนนั่งอยู่ตรงนั้น กุมถ้วยใบหนึ่งไว้ในมือ ปลายนิ้วซีดขาวเล็กน้อย ไม่ทราบว่ากังวลอะไรอยู่ เขาแอบมองกู้ซีจิ่ว มองอยู่เป็นระยะๆ…

จักรพรรดิซวนร้องเหอะในใจ นับตั้งแต่การสมรสนี้ถูกกำหนดขึ้น เด็กคนนี้ก็ชอบแสดงสีหน้าโศกเศร้าเหมือนเก็บขยะชิ้นหนึ่งได้ต่อหน้าเขา ทำให้เขารู้สึกผิดยิ่งนัก ยามนี้ดูๆ ไปแล้วเขาก็ไม่ได้ไร้น้ำใจต่อกู้ซีจิ่วคนนี้ไปเสียทั้งหมด เขาเป็นห่วงคู่หมั้นตัวเองอยู่สินะ?

น่าจะใช่ หากครั้งนี้กู้ซีจิ่วพ่ายแพ้ไม่เพียงแต่ไม่สามารถแต่งเป็นชายาเอกของหรงเหยียนได้ยังต้องถูกตัดลิ้นด้วย…

การเดิมพันครานี้โหดร้ายเกินไปสำหรับแม่นางน้อยคนหนึ่งจริงๆ!

จักรพรรดิซวนเหลือบมองกู่ซีซีอย่างไม่พอใจแวบหนึ่ง สตรีศักดิ์สิทธิ์ผู้นี้งดงามจริงๆ สวมอาภรณ์ขาวสะคราญ โฉมดั่งเซียนสวรรค์เก้าชั้นฟ้า สูงส่งเยือกเย็น

ตอนที่จักรพรรดิซวนเห็นนางครั้งแรกยังประทับใจอยู่บ้าง แต่ดรุณีนางนี้ไม่ว่าเวลาใดใบหน้างดงามล้วนเคร่งขรึมอยู่เสมอ ไม่แสดงสีหน้าใดๆ เหมือนเป็นรูปสลักนํ้าแข็งที่ไม่มีชีวิต ขาดความมีชีวิตชีวา

มองไปนานๆ แล้วหมดอารมณ์..

มิใช่ว่าหมอต้องมีจิตใจการุณย์ดุจบิดามารดาหรือ?

สตรีศักดิ์สิทธิ์ผู้นี้จิตใจค่อนข้างชั่วร้ายจัดการกับเด็กน้อยคนหนึ่งถึงขนาดนี้จิตใจช่างคับแคบเสียจริง…

การเดิมพันครั้งนี้ดูยังไงกู้ซีจิ่วก็มีโอกาสชนะน้อยมาก จักรพรรดิซวนค่อนข้างเป็นห่วงสาวน้อยผู้นั้น บางทีหลังจากนางพ่ายแพ้ เขาจะใช้ฐานะจักรพรรดิขอความเมตตาแทนนางได้ไหม?