บทที่ 277

การทดสอบ

เขาก็เชี่ยวชาญวรยุทธ์จึงทราบว่าถ้าไม่มีพลังวิญญาณขั้นสอง จะทำเช่นนี้ไม่ได้แม้แต่น้อย!

บุตรสาวเพียงถูกเจ้าสำนักหลงช่วยกลับไปไม่กี่วัน ก็มีพัฒนาการขึ้นมากขนาดนี้แล้ว ดูเหมือนปานบนหน้านางก็จางลงเล็กน้อยด้วย! เห็นทีเจ้าสำนักหลงคงรักษาให้นางจริง ทักษะการแพทย์ของเจ้าสำนักหลงช่างลํ้าเลิศดังคาด แค่ไม่กี่วันก็ได้ผลถึงขนาดนี้แล้ว! น่าเสียดายที่ถูกทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายผู้ไร้เหตุผลจับตัวกลับมาทดสอบอีก ไม่เช่นนั้นแล้วใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งปี บุตรสาวก็คงมีความเปลี่ยนแปลงอย่างมหาศาล…

กู้เซี่ยเทียนอดจะกำมือแน่นไม่ได้ เป็นครั้งแรกที่เห็นใบหน้าหล่อเหลาสง่างามปานเทพเซียนของทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายแล้วรู้สึกขัดเคืองนัยน์ตา ในใจไม่สบอารมณ์

เมื่อผู้เข้าทดสอบขึ้นสู่แท่นเบิกสวรรค์แล้ว จะไม่ได้รับอนุญาตให้พูดคุยกับผู้คนด้านล่างแท่น

กู้เซี่ยเทียนทราบเรื่องนี้ดี ดังนั้นถึงแม้เขามีวาจาที่อยากเอื้อนเอ่ยกับบุตรสาวอัดแน่นอยู่เต็มท้อง แต่ก็ไม่กล้าเปิดปากเอ่ย

สายตาขององค์รัชทายาทหรงเจียหลัวตกลงบนร่างกู้ซีจิ่ว สีหน้าเขายังเยือกเย็นเช่นที่ผ่านมา ยามที่สายตาของกู้ซีจิ่วกวาดผ่าน เขากลับยิ้มให้นางอย่างที่พบเห็นได้ยาก คล้ายให้กำลังใจและคล้ายตัดสินใจบางอย่างได้

สายตาที่องค์ชายหรงเช่อมองกู้ซีจิ่วซับซ้อนเล็กน้อย ยามกู้ซีจิ่วมองผ่านมา เขาก็ทำสัญญาณมือให้กำลังใจนาง

ส่วนองค์ชายหรงฉู่มีสีหน้าเหมือนชมเรื่องครื้นเครงอยู่ ถึงขั้นค่อนข้างยินดีในคราวเคราะห์ของผู้อื่น

ห่างจากแท่นเบิกสวรรค์ไม่ไกล ยังมีแท่นนั่งชมอีกแห่งที่ใช้ม่านไหมล้อมไว้รอบๆ ม่านบนแท่นนั่งชมพลิ้วไหว มีเงาร่างอรชรในอาภรณ์หลากสีสันนับไม่ถ้วนปรากฏให้เห็นเลือนราง

แท่นนั่งชมนี้จัดเตรียมไว้สำหรับเหล่าสตรีผู้สูงศักดิ์ เหลิ่งเซียงอวี้ รวมถึงบุตรสาวอีกหลายคนก็รวมอยู่ในนั้นด้วย

แน่นอนว่ายังมีฮูหยินและคุณหนูผู้สูงศักดิ์จากตระกูลอื่นๆ ที่มาร่วมชมความครื้นเครงด้วย

เดิมทีเหลิ่งเซียงอวี้ไม่อยากมา ว่าตามจริงคือยามนี้นางไม่อยากพบปะคนนอก

เมื่อก่อนบุตรสาวของนางกู้เทียนฉิงเป็นยอดสตรีในหมู่คุณหนูผู้สูงศักดิ์ทั้งหมด รูปโฉมงดงาม พรสวรรค์สูงส่ง นิสัยอ่อนโยน กระทำการใดล้วนเรียบร้อยหมดจด เป็นความภาคภูมิใจของเหลิ่งเซียงอวี้ ยามที่คบค้าสมาคมอะไรกับสตรีสูงศักดิ์เหล่านี้ นางมักจะโอ้อวดเสมอ

แต่นึกไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุไม่คาดฝัน กู้เทียนฉิงบุตรสาวของนางก่อเรื่องราวอื้อฉาวที่ร้ายแรงยิ่ง เรื่องที่นางเคยปฏิบัติต่อกู้ซีจิ่วบุตรสาวของฮูหยินคนก่อนอย่างโหดร้ายก็แพร่สะพัดออกไปภายนอก…

ชื่อเสียงของเหลิ่งเซียงอวี้ตกต่ำลงทันที เมื่อบังเอิญพบปะเหล่าเพื่อนพ้องที่สนิทสนมคุ้นเคยกันดี แต่ละคนก็ใช้วาจาถากถางอย่างเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ทำให้นางเดือดดาลยิ่งแต่กลับทำอะไรไม่ได้ จึงไม่ออกไปนอกจวนเสียเลย

ประกอบกับกู้เทียนฉิงยังคงอยู่ในคุก เหลิ่งเซียงอวี้จึงคิดหาวิธีอย่างหนักเพื่อช่วยเหลือบุตรสาวคนนี้ นางไปขอความช่วยเหลือจากคนมากมาย ทว่าไม่มีผู้ใดช่วยเหลือนางเลย…

ที่พึ่งเพียงหนึ่งเดียวอย่างกู้เซี่ยเทียนก็เย็นชาต่อนางยิ่งนัก เมื่อพบนางไม่แม้แต่จะเอ่ยวาจา แน่นอนว่าตกคํ่าก็ไม่ย่างกรายมาหานาง

ถึงนางจะยังขึ้นชื่อว่าเป็นฮูหยินแม่ทัพ แต่เหมือนถูกส่งเข้าตำหนักเย็นแล้ว…

นางไม่ได้ทบทวนความผิดของตนเลย ในใจกลับผลักความผิดทั้งหมดไปให้กู้ซีจิ่วด้วยซ้ำ ในใจเกลียดชังนังเด็กคนนี้ เกลียดจนอยากเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน!

ดังนั้นถึงแม้นางทราบดีว่าออกมาแล้วจะไม่ได้รับการต้อนรับจากผู้อื่น นางก็ยังคงพาเหล่าบุตรสาวทั้งหลายมาเพื่อชมเรื่องน่าขบขัน นางอยากเห็นเด็กคนนั้นอับอายต่อหน้าฝูงชน ความชิงชังแผ่ออกมาจากหัวใจ

แน่นอน นางยังคงเสแสร้งว่ามาด้วยความห่วงใยชื่อเสียงของบุตรสาว ถึงขั้นแสดงความเป็นห่วงเป็นใยกู้ซีจิ่วต่อหน้าฝูงชนอย่างเหมาะเจาะ…

แต่ไม่มีผู้ใดเชื่อถือนาง ถึงอย่างไรผู้อื่นก็มิได้โง่งม กลับเป็นนางที่ถูกพวกเขาเอ่ยวาจาเชือดเฉือนหลายประโยค ทำให้นางขุ่นข้องหมองใจยิ่งนัก เลยเงียบไปเสีย รอชมเพียงเรื่องน่าอายของกู้ซีจิ่วพอ