บทที่ 474

พบพานในบ่อน้ำพุร้อนอีกครา 2

เมื่อกี้เธอไม่ได้อำพรางร่างตนเลย ยืนอยู่ไม่ห่างจากสองพี่น้องมากนัก ทว่าไม่มีใครมองเห็นเธอเลยสักคน

เธอมองดูมือตัวเอง แล้วมองไปรอบๆ

มือชัดเจนมาก สภาพแวดล้อมรอบด้านก็ชัดเจนมากเหมือนกัน แม้กระทั่งดวงจันทร์ที่เพิ่งโผล่ขึ้นมาบนฟากฟ้าก็ชัดเจนมาก เธอลองหยิกตัวเองดู เจ็บมากเหมือนจะไม่ใช่ความฝัน

กู้ซีจิ่วมึนงงไปบ้าง จู่ๆ ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัว หรือวิญญาณตนจะออกจากร่าง เช่นนั้นตนอยากจะไปที่ไหนก็ไปได้ใช่หรือไม่? งั้นเธอจะ…

สายลมพัดโชย ชั่วเวลาต่อมาเธอก็มาปรากฎตัวอยู่ริมสระน้ำพุร้อนแห่งหนึ่งที่มีไอหมอกลอยม้วน จากนั้นก็ได้เห็นฉากนั้น

มองเห็นแท่นดอกบัวตูมวารีที่มีรูปร่างงดงามแปลกตาหมุนวนอยู่ในนํ้า ขณะที่รู้สึกว่าประหลาด คลื่นวารีนั้นก็ระเบิดกระจายและร่วงลง จากนั้นเธอก็ได้เห็นฉากที่ไม่น่าเชื่อ

บุรุษผู้หนึ่งนั่งขัดสมาธิอยู่บนแท่นดอกบัววารี เรือนผมราวม่านแผ่สยายอยู่บนร่าง บดบังความเปล่าเปลือยส่วนใหญ่ของเขาไว้…

กู้ซีจิ่วมีสายตาเฉียบคม เธอมองปราดเดียวก็จำได้ว่าคนผู้นี้คือทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายตี้ฝูอี!

ตี้ฝูอีที่ร่างเปลือยเปล่า!

สำหรับเธอแล้วฉากนี้มีผลกระทบใหญ่หลวงนัก เธอโง่งมไปชั่วครู่อย่างที่พบเห็นยาก!

แน่นอนว่าเป็นอย่างที่คิด เธอจับจ้องร่างเปลือยของตี้ฝูอีและมองอยู่ครู่หนึ่ง! จวบจนได้ยินเสียงตี้ฝูอีร่วงลงน้ำดังตูมถึงได้สติขึ้นมา!

เป็นครั้งแรกในชีวิตที่อยากจะหนีไปซะ…

เธอหมุนกายทันที ขณะที่กำลังจะใช้วิชาเคลื่อนย้ายในพริบตาจากไป จู่ๆ ก็มีคนผู้หนึ่งปรากฎขึ้นเบื้องหน้า เธอเกือบจะถลาเข้าไปในอ้อมกอดของคนผู้นี้แล้ว!

เธอก้าวถอยหลังตามสัญชาตญาณ พอเงยหน้ามองก็เห็นตี้ฝูอีในอาภรณ์ม่วงยืนอยู่ตรงนั้น สายลมพัดอาภรณ์กระพือ ปลิวไสวเสียงหวีดหวิว

หัวใจกู้ซีจิ่วเต้นกระหน่ำ! รู้สึกเหมือนตนเป็นชายฉกรรจ์ที่แอบมองสาวน้อยอาบนํ้าแล้วถูกชาวบ้านจับได้คาหนังคาเขา อยากแทรกแผ่นดินหนีเหลือเกิน!

เธอก้าวถอยหลังต่อไป “ท่าน…ข้า…” เธอพูดจาติดอ่างอย่างที่พบเห็นได้ยาก

ในใจยังมีความสับสนอยู่เลือนราง มิใช่ว่าคนทั้งหมดมองไม่เห็นตนหรอกหรือ? เหตุใดคนผู้นี้ถึงมองเห็นเล่า?

ยังมีอีก ก่อนหน้านี้เพียงตนคิดแวบเดียวก็สามารถไปไหนมาไหนได้ตามอำเภอใจทันที ทว่ายามนี้ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใดถึงทำไม่ได้แล้ว…

ปัจจุปันกู้ซีจิ่วสูง 167 เซนติเมตรแล้ว แต่ตี้ฝูอีที่อยู่เบื้องหน้าสูงถึง 185 เซนติเมตร เธอจึงดูตัวเล็กจ้อย มาก

เมื่อเธอยืนประจันหน้ากับเขา ก็สัมผัสถึงแรงกดดันอันไร้รูปลักษณ์ได้ชัดเจน! แรงกดดันนี้สะกดจนเธอแทบหายใจไม่ออก

เธออดไม่ได้ที่จะถอยหลังไปอีก แต่นึกไม่ถึงว่าแขนจะแน่นกระชับขึ้นมาในทันใด ถูกคนคว้ากุมไว้

ฝ่ามือนั้นอุ่นร้อนยิ่งนัก ความร้อนนั้นแทบจะนาบเข้าไปถึงกระดูกคน

กู้ซีจิ่วเงยหน้าทันที เขากำลังก้มหน้ามองเธออยู่ หน้าผากของเธอจึงเฉียดผ่านริมฝีปากเขาเขา…

ยามนี้ทั้งสองคนแนบชิดกันอย่างยิ่ง ร่างกายเธอแทบจะจมเข้าไปในอ้อมอกเขา

เขาก้มหน้า เธอเงยหน้า ใบหน้าของทั้งสองคนก็ชิดใกล้กันยิ่ง จนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน

ภายในชั่วพริบตากลิ่นหอมที่หอมกรุ่นเหลือเกินก็อบอวลอยู่ที่ปลายจมูกกู้ซีจิ่ว เป็นกลิ่นอายที่เธอคุ้นเคยยิ่ง เพียงแต่กลิ่นหอมนั้นเข้มข้นกว่าปกติถึงสิบเท่า ทำให้รู้คึกคล้ายจิบไวน์ ลุ่มหลงดื่มด่ำทันที

เขามองลึกเข้าไปในตาเธอ ราวกับมีคลื่นน้ำวนม้วนตลบอยู่ภายใน พร้อมจะสูบกลืนเธอเข้าไปทั้งร่าง

หัวใจกู้ซีจิ่วเต้นกระหน่ำราวกับมิใช่หัวใจของตน เธอยกมือขึ้นคิดจะผลักเขาออกไปตามสัญชาตญาณ…

เขากลับออกแรงกะทันหัน ดึงกู้ซีจิ่วเข้าสู่อ้อมอกเขาทันใด จากนั้นริมฝีปากของเขาก็กดทับลงมา ปิดปากเธอที่เตรียมจะพ่นคำอุทานเอาไว้…

ในหัวกู้ซีจิ่วเกิดเสียงดังตูม สมองว่างเปล่าไปชั่วขณะ

ถูกจูบอย่างดูดดื่ม ซ้ำยังเป็นการจูบแบบแลกลิ้นอีกด้วย

จูบนี้ถึงขั้นที่กล่าวได้ว่าค่อนข้างบ้าคลั่ง ดูดกลืนเธอเข้าไปโดยพลัน…