บทที่ 725 วันสำคัญของนาง เขาไม่อยากพลาด
“นายท่าน!” มู่เฟิงโผล่มาในทันใด
ตี้ฝูอีเก็บผ้าเช็ดหน้าเข้าไปในแขนเสื้อ “มีเรื่องใด?”
“นายท่าน มู่อวิ๋นส่งข่าวมาขอรับ บอกว่าตำบลเล็กๆ ของอาณาจักรเฟยซิงที่ถูกสังหารล้างบางยังคงไม่พบตัวมือสังหารเช่นเดิม แถมเจ้า หน้าที่เหล่านั้นที่จักรพรรดิซวนส่งไปก็ไปแล้ว ไม่หวนกลับ ไปได้ไม่นานก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย จักรพรรดิซวนพิโรธนัก วันนี้จึงส่งแม่ทัพกู้ไปขอรับ”
ตี้ฝูอีขมวดคิ้วนิดๆ “มู่อวิ๋น มิได้ไปตรวจสอบด้วยตัวเองหรือ?”
“เรียนนายท่าน เมื่อวานมู่อวิ๋นก็ไปแล้วขอรับ แต่เขาไม่พบอะไรที่ตำบลนั้นเลย ตำบลนั้นกลายเป็นตำบลร้างไปแล้ว แม้แต่ศพสักร่างเขาก็หาไม่พบขอรับ อีกทั้งไม่พบร่องรอยการต่อสู้อันใดด้วย หากคนเหล่านั้นถูกสังหารล้างบางจริง ก็เป็นไปไม่ไดที่จะไม่มีร่องรอยการต่อสู้เลยสักนิด ถึงอย่างไรชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในตำบลนั้นก็ล้วนเป็นนายพรานที่ห้าวหาญ มีประชากรสามถึงสี่พันคนเชียวนะขอรับ…”
ตี้ฝูอีดื่มสุราคำหนึ่ง ไม่พูดอะไร
“นายท่าน บางทีกลยุทธ์ของอีกฝ่ายอาจมิใช่การล่อเสือออกจากถํ้า แต่เป็น…แต่เป็นการใช้ชีวิตนายพรานเหล่านั้นฝึกฝนวิชาชั่วช้าบางอย่าง…” มู่เฟิงคาดเดา
“ที่นั่นมีไอชั่วร้ายปกคลุมฟ้าหรือไม่?”
มู่เฟิงส่ายศีรษะ “ที่แปลกอยู่ตรงนี้ขอรับ ที่นั่นไม่มีไอชั่วร้ายใดๆ เลย แม้กระทั่งไอพยาบาทของคนตายก็ไม่มีเลยขอรับ ตำบลนั้นดูเงียบสงบติยิ่งนัก เงาร่างคนสักผู้หนึ่งก็หามีไม่ นายท่าน เป็นไปได้หรือไม่ว่าคนเหล่านั้นยังไม่ตาย? แต่ถูขังไว้ที่ไหนสักแห่ง?”
ตี้ฝูอีหลุบตาอยู่ครู่หนึ่ง “ให้มู่อวิ๋นไปตรวจสอบอีกครั้ง ให้ตรวจสอบห้วยบ่อคูคลอง ทุกแห่งที่มีนํ้าล้วนต้องตรวจสอบทั้งสิ้น! และให้จับตามองความเคลื่อนไหวของกู้เซี่ยเทียนและหรงเช่อไปด้วย”
มู่เฟิงพยักหน้า “ขอรับ!”
หมุนกายจะจากไป แต่พอเห็นกาสุราใบน้อยในมือตี้ฝูอีฝี เท้าเขาก็หยุดลงอีกครา “นายท่าน ร่างกายท่านบาดเจ็บอยู่ ยังไม่เหมาะจะดื่มสุรานะขอรับ”
พักนี้นายท่านสิ้นเปลืองพลัง วิญญาณอย่างยิ่ง ดูเหมือนทุกครั้งที่นายท่านเข้าสู่หอดูดาวจะต้องสิ้นเปลืองพลังวิญญาณมหาศาลทุกครา ในอดีตเมื่อนายท่านออกมาจากหอดูดาวล้วนต้องปิดด่านกักตนหนึ่งเดือนครึ่งเดือนอยู่รํ่าไป ทว่าครั้งนี้กลับตรงมาที่สำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์ทันทีที…
ซํ้ายังฝืนโคจรพลังยุทธ์ เพื่อช่วยถอนกระบี่ให้แม่นางกู้อีก…
การกำจัดกระบี่ต้องสาปเล่มนั้นเดิมทีก็ต้องใช้พลังวิญญาณมหาศาลอยู่แล้ว หากว่านายท่านปกติดี เช่นนั้นย่อมไม่นับว่าเหนือบ่ากว่าแรง
แต่เกรงว่ายามนั้นพลังวิญญาณบนร่างเขาคงไม่มีแม้สักเศษเสี้ยวแล้ว ขจัดกระบี่เล่มนั้นย่อมเหนือบ่ากว่าแรง
ถึงแม้ภายหลังจะถอนออกมาได้ แต่นายท่านก็บาดเจ็บภายในอย่างสาหัส ยิ่ง หากพักฟื้นดีๆ ก็สามารถฟื้นฟูได้ภายในหนึ่งเดือน แต่เขากลับไม่ยอมกักตน ซํ้ายังดื่มสุราอยู่ที่นี่…
มู่เฟิงพยายามข่มกลั้นแล้ว สุดท้ายก็ข่มกลั้นไว้ไม่อยู่ “นายท่าน ข้าน้อยคิดว่าท่านควรปิดด่านกักตนสักครึ่งเดือนนะขอรับ…”
“อืดอาดยืดยาดอยู่ได้ รีบไปซะ!” ตี้ฝูอีเหลือ อดแล้ว
มู่เฟิงทำได้เพียงจากไป
ตี้ฝูอีเชิด หน้าดื่มสุราอีกครา พรุ่งนี้คือพิธีบรรลุนิติภาวะของนาง เป็นวันสำคัญของนาง เขาไม่อยากพลาด…
….
ตานํ้าเก้าสายไหลมารวมกันเป็นธารนํ้าตก สายนํ้าดั่งหยาดมุกไหลเทลงสู่สระนํ้าลึกเบื้องล่าง รอบด้านอุดมด้วยบุปผาแมกไม้ ใบเฟิงแดงสะพรั่ง ทิวทัศน์สงบเงียบงดงาม ตำแหน่งที่ตั้งของสถานที่แห่งนี้ค่อนข้างมิดชิด ผู้อื่นบุกเข้าไม่ได้ง่ายๆ สถานที่แห่งนี้คือเขตหวงห้าม มีเพียงท่านเทพศักดิ์สิทธิ์และทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายที่สามารถเข้ามาได้ ปกติแล้วคนอื่นๆ ในสำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาที่นี่ ดังนั้นสถานที่แห่งนี้จึงไม่มีเงาร่างผู้ใดตลอดปี พืชพรรณไม้ที่เติบโตงดงาม ล้วนเป็นไปตามธรรมชาติดั้งเดิม
ตี้ฝูอีแช่อยู่ในสระลึก เขารักสะอาด เมื่อก่อนใช้คาถาทำความสะอาดสักบทก็เรียบร้อยแล้ว ยามนี้เนื่องจากใช้คาถาทำความสะอาดไม่ได้ชั่วคราว เขาเลยเลือกที่จะแช่น้ำในสระ นํ้าในสระใสกระจ่างเย็นเฉียบ เขาหลับตาลงเล็กน้อยขณะที่ลอยผลุบๆ โผล่ๆ อยู่ในสระ สระแห่งนี้ไม่เพียงแต่ชำระสิ่งสงปรกบนร่างได้เท่านั้น ยังปรับปรุงฟื้นฟูเลือดลมที่พลุ่งพล่านปั่นป่วนของเขาสงบลงได้อีกด้วย มีสรรพคุณฟื้นฟูพลังวิญญาณ