บทที่ 737 ข้าเชื่อใจเจ้า
ใบหน้าเขาซีดขาวอย่างร้ายกาจ มือคล้ายต้องการล้วงบางอย่างออกมาจากอกเสื้อ ทว่ามือสั่นเทายิ่งนัก ล้วงออกมาไม่ได้ชั่วขณะ
กู้ซีจิ่วทนดูไม่ได้ “หาอะไรอยู่? ข้าจะช่วยท่านหา”
“ยา…” ตี้ฝูอีเอ่ยออกมาคำเดียว
กู้ซีจิ่วนึกว่ายาของเขาอยู่ในถุงตรงอกเสื้อ แต่พอยื่นมือเข้าไปคลำหาอยู่นานสองนาน กุ้งฝอยสักตัวก็หาพบไม่ กลับสัมผัสถูกแผ่นอกเขาโดยไม่ได้ตั้งใจอยู่หลายครั้ง…
กู้ซีจิ่วแทบจะหลั่งนํ้าตา ตอนนี้มือข้างหนึ่งของเธอโอบเขาไว้ อีกข้างควานอยู่ในอกเสื้อเขา มองอย่างไรเธอก็เหมือนเติ้งถูจื่อภาคสตรีที่กำลังลวนลามคนผู้นี้อยู่
โชคดีที่ละแวกนี้ไม่มีคนอื่น หากปล่อยให้ผู้อื่นพบเห็นเข้า อาจจะเกิดข่าวลืออันใดแพร่ออกไปก็เป็นได้
กู้ซีจิ่วรู้สึกห่อเหี่ยวอยู่บ้าง “อยู่ตรงไหนกัน?”
“อกเสื้อตรงตำแหน่งหัวใจ ห้วงมิติ…” เขากระซิบ
กู้ซีจิ่วมองอย่างตกตะลึง ห้วงมิติ?!
หลังจากฝึกฝนพลังวิญญาณจนบรรลุขั้นที่เจ็ดถึงจะฝึกจนเรียกใช้สิ่งนี้ได้ เธอก็เคยได้ยินจากที่อาจารย์เล่าเท่านั้น ยังไม่เคยเห็นมาก่อน
ยิ่งไปกว่านั้นคืออาจารย์กล่าวไว้ว่า ห้วงมิติของทุกคนจะมีเพียงเจ้าของหรือ คนที่มีฝีมือเหนือชั้นกว่าเขา(หรือนาง) เท่านั้นถึงจะเปิดออกได้ ผู้อื่นแค่คิดก็อย่าได้ฝัน ต่อให้สังหารอีกฝ่ายก็ยังไม่แน่ว่าจะนำของในห้วงมิติของผู้อื่นออกมาได้
กู้ซีจิ่วรู้สึกอยู่ลึกๆ ว่าตนดูแลเขาไม่ไหว จึงปรึกษากับเขาโดยตรง “มิสู้ให้ข้าไปเรียกผู้อื่นมาดีกว่า? ข้ามีพลุสัญญาณที่เรียกผู้อื่นมาที่นี่ได้…”
เธอกำลังจะหยิบพลุสัญญาณอันนั้นออกมา กลับถูกมือของเขากดไว้ทันที “ไม่ได้!”
“เพราะเหตุใด?”
“ไม่อาจให้ผู้อื่นเห็นข้า…ในสภาพนี้ได้”
กู้ซีจิ่วพูดไม่ออก เธอมองเขาด้วยท่าทีจริงใจ “ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้าย ข้ารู้ว่าท่านรักหน้ามาก ไม่ยินดีให้ผู้อื่นเห็นรูปลักษณ์ของท่านในยามนี้
เกรงว่าจะอับอายขายหน้า แต่ถึงหน้าตาจะมีราคา แต่ชีวิตนั้นมีค่ายิ่งกว่า เมื่อเทียบกับชีวิตของท่านแล้ว ข้ารู้สึกด้วยใจจริงว่าหน้าตาอันใดล้วนเป็นเพียงเมฆาเลื่อนลอย…”
ตี้ฝูอีหลับตาลงเล็กน้อยหอบหายใจหลายระลอก “ปัญหา…มิใช่เรื่องหน้าตา”
กู้ซีจิ่วไม่เข้าใจ
เอาเถอะ ในเมื่อท่านทูตสวรรค์ผู้นี้ไม่ยินยอมยิ่งนัก เธอก็จะไม่บังคับฝืนใจ ใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่งก็ปรึกษากับเขาอีกหน “เอาเช่นนี้แล้วกัน ท่านรออยู่ที่นี่ ข้าจะไปเรียกลูกน้องสักคนของท่านมาแบบเงียบๆ ดีไหม?”
ตี้ฝูอีขยุ้มแขนเสื้อของเธอไว้ มองเธอด้วยสายตาที่ค่อนข้างเศร้าหมอง “เจ้า…คิดจะทิ้งข้าไว้เช่นนี้หรือ?”
กู้ซีจิ่วจึงอธิบาย “…ข้าเปล่า แค่คิดจะไปเรียกคนให้ท่านเท่านั้น ท่านก็เห็นตัวข้าในยามนี้ช่วยเหลือท่านไม่ได้…”
ตี้ฝูอีพ่นลมหายใจออกมาเล็กน้อย “มิใช่ว่าเจ้าฝังเข็มเป็นหรอกหรือ?”
กู้ซีจิ่วชะงักไปแวบหนึ่ง วิธีฝังเข็มกดจุดสามารถแก้ไขการถูกธาตุไฟเข้าแทรกแบบทั่วไปได้จริงๆ แต่ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายที่อยู่เบื้องหน้านี้เห็นได้ชัดว่ามิใช่การถูกธาตุไฟเข้าแทรกแบบทั่วไป ไหนเลยจะฝังส่งๆ ได้?
ตี้ฝูอีคล้ายว่าจะอ่านความคิดเธอออก “ไม่ต้องกลัว ข้าจะสอนให้เจ้าฝัง…”
เอาเถิด!
เธอจะได้เรียนรู้ทักษะอีกแขนงหนึ่งเพิ่มพอดี
เข็มทองนั้นเธอพกติดตัวอยู่แล้ว จึงหยิบออกมาได้เลย จากนั้นก็ฝังลงไปตามจุดที่ตี้ฝูอีชี้แนะด้วยเสียงแผ่วๆ…
เคราะห์ดีที่ตัวเธอก็นับว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญ แถมยังหลักแหลม ขอเพียงตี้ฝูอีบอกจุดฝังและระดับความลึกที่เหมาะสม เธอก็จะฝังลงไปตรงตำแหน่งทันที
จุดที่เขาสอนให้เธอฝังลงไปเหล่านี้ล้วนเป็นจุดฉีเหมิน [1] มีอยู่หลายจุดที่เป็นจุดตาย หากฝังพลาดไปสักจุดก็จะทำให้ผู้อื่นสิ้นชีพได้
หากมิใช่เพราะกู้ซีจิ่วเชี่ยวชาญด้านนี้ ต่อให้มีคนจับมือสอนก็รับประกันได้ยากว่าจะไม่เกิดข้อผิดพลาด
หลักจากฝังทั้งหมดเสร็จสิ้นฝ่ามือกู้ซีจิ่วก็ประหม่าจนมีเหงื่อผุดเต็มฝ่ามือ เธอพ่นลมหายใจออกมาพลางมองเขา “จุดเหล่านี้สำคัญยิ่งนัก ท่านไม่กลัวว่าจะข้าจะฝังให้พิการหรือ?”
ศีรษะของตี้ฝูอีพิงอยู่บนไหล่เธอ ตอบด้วยเสียงแผ่วเบา “ข้าเชื่อใจเจ้า”