บทที่ 751 ขนาดเขาสลับร่างก็ยังคงจู้จี้ถึงเพียงนี้!
“พูดจาเหลวไหลให้น้อยหน่อย! สรุปแล้วมีวิธีเปลี่ยนกลับหรือไม่?!” กู้ซีจิ่วไม่คิดจะอ้อมค้อมเสียเวลากับเขา เธอมองท่าทางเอ้อระเหยของ ‘ตัวเอง’ ที่อยู่ตรงกันข้ามแล้วกระดากนัก!
ตี้ฝูอีถอนหายใจเบาๆ “ตอนนี้ยังไม่มีวิธี ข้าก็เพิ่งประสบสถานการณ์เช่นนี้เป็นครั้งแรกเช่นกัน อับจนวาจานัก” เขาวางมือทาบอก “เจ็บปวดเหลือเกิน ”
กู้ซีจิ่วเห็นเขาทำท่าไซซีกุมหัวใจก็อยากเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน “นี่ มือเจ้าจับตรงไหนอยู่กัน?!”
ตี้ฝูอีก้มหน้าลง มองเห็นมือน้อยๆ ของตนวางอยู่บนเนินอกพอดี เขากระแอมคราหนึ่ง ชักมืออกอย่างไม่รู้ไม่ชี้ “ข้าไม่ได้ตั้งใจ”
ทันใดนั้นดูเหมือนเขาจะนึกอะไรขึ้นมาได้ สายตาวนรอบร่างของกู้ซีจิ่วแวบหนึ่ง เอ่ยคาดเดา “ร่างกายของข้า…คงมิใช่ว่าเจ้าสัมผัสดูแล้วกระมัง?”
กู้ซีจิ่วนิ่งงัน คนที่หนังหน้าหนามาตลอดอย่างเธอ ยามนี้รู้สึกว่าใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมาเช่นกัน
ตี้ฝูอีเป็นคนฉลาดปราดเปรื่องผู้หนึ่ง เข้าใจแจ่มแจ้งในทันที “เจ้าสัมผัสหมดแล้วจริงๆ สินะ!”
ขณะที่หัวข้อสนทนานี้กำลังจะพัฒนาไปในทิศทางที่หวาบหวิว กู้ซีจิ่วก็เบี่ยงเบนหัวข้อทันที “ตี้ฝูอี ร่างของท่านถูกข้ายึดครอง ท่านไม่ร้อนใจสักนิดเลยหรือ?”
ตี้ฝูอีเอ่ยว่า “ข้าจะไม่ร้อนใจได้อย่างไร แต่ร้อนใจไปแล้วทำอันใดได้? จะให้ข้าตีอกชกหัว อยากฆ่าตัวตายดั่ง สตรีแท้ๆ ก็คงไม่ได้กระมัง? บอกกับเจ้าตามตรง ตอนที่ข้าเพิ่งตื่นแล้วพบเจอสิ่งเหล่านี้ก็ทึ่มทื่อไปเป็นระยะหนึ่งเหมือนกัน แม้แต่จิ้งจอกน้อยของบ้านเจ้าเรียกข้าก็ไม่ได้ยินเลย นางยังนึกว่าวิญญาณของข้าถูกสิ่งใดล่อลวงไปอยู่เลย โบกไม้โบกมืออยู่ตรงหน้าข้าตั้งนานสองนาน”
กู้ซีจิ่วพูดไม่ออก สีหน้าเธออึมครึม แต่เมื่อกล่าวถึงจิ้งจอกน้อยเธอก็ถามอีกคำถามทันที “ท่านทำอะไรจิ้งจอกน้อย? ทำไมนางถึงมีสีหน้าคับอกคับใจเช่นนั้น?”
ตี้ฝูอีสีหน้าเดียดฉันท์ “จิ้งจอกน้อยตัวนี้วอแวผู้อื่นยิ่งนัก ตอนที่ข้าเพิ่งตื่น กำลังพยายามปรับตัวเข้ากับร่างกายนี้ จิ้งจอกน้อยของบ้านเจ้าก็มาวนเวียนทำโน้นทำนี่ให้ข้า ซีจิ่วเช่นนั้น ซีจิ่วเช่นนี้ เทนํ้ารินชาให้ข้าก็แล้วไปเถิด นางยังคิดจะกอดแขนข้าอีก ข้าไม่ทันระวังจึงซัดนางกระเด็นไปติดผนังเข้า”
กู้ซีจิ่วตะลึงงัน
จิ้งจอกน้อยสนิทสนมคุ้นเคยกับเธอ ยามปกติก็ชอบมากอดแขนประจ๋อประแจ๋เธอ เธอไม่ถือสา ทว่าตี้ฝูอีย่อมไม่เคยชินแน่นอน
“ท่านสามารถพูดดีๆ กับนางได้”
เมื่อนึกถึงท่าทางขุ่นข้องไม่ได้รับความเป็นธรรมของจิ้งจอกน้อย กู้ซีจิ่วก็อดไม่ได้ที่จะออกหน้าช่วยเหลือนาง
“ข้าพูดดีๆ กับนางแล้ว ว่าต่อไปให้นางเว้นระยะห่างกับข้าหน่อย! อย่าเข้าใกล้ในระยะสามฉื่อ นี่คือขีดจำกัดของข้าแล้ว” นํ้าเสียงตี้ฝูอีไม่ผ่อนปรนสักนิด
กู้ซีจิ่วนิ่งงัน ขนาดเขาสลับร่างก็ยังคงจู้จี้ถึงเพียงนี้!
“นิสัยของจิ้งจอกน้อยนก็เป็นเช่นนี้ นางเคยชินกับการวอแวข้า พวกเรายังสลับร่างกลับไม่ได้ ต่อไปท่านยังต้องอาศัยร่วมกับนางด้วยฐานะของข้าไปชั่วระยะหนึ่ง เจ้าจะเป็นเช่นนี้ไม่ได้…”
ตี้ฝูอีโน้มกายมาด้านหน้า เข้าใกล้กู้ซีจิ่วอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย “เจ้ายังคิดจะให้ข้าอาศัยร่วมกับนางอีกหรือ?!”
กู้ซีจิ่วอดไม่ได้ที่จะถอยหลังไปเล็กน้อย “ท่านอยู่ในร่างข้าย่อมต้องอาศัยร่วมเรือนกับนาง…”
“ไม่ได้! ข้าไม่คุ้นเคยกับการอาศัยร่วมกับผู้อื่น! อีกอย่างข้าก็ไม่คุ้นเคยกับการนอนในบ้านรูหนูของเจ้าด้วย ข้ากลับไปพักที่เรือนของตนยังดีกว่า” ตี้ฝูอีลุกขึ้นมาคิดจะเดินออกไป
กู้ซีจิ่วดึงเขาไว้ทันที “ไม่ได้!”
ตอนนี้รูปโฉมของเขาคือกู้ซีจิ่ว หากเขาเดินวางท่าไปพักในเรือนของ ‘ทูตสวรรค์ฝ่ายซ้าย’ เช่นนี้จะมิใช่การยืนยันความสัมพันธ์ของเธอกับตี้ฝูอีหรอกหรือ?
เช่นนั้นต่อให้เธอมีปากอยู่ทั่วตัว ก็พูดได้ไม่ชัดเจนแล้ว!