บทที่ 76

องค์รัชทายาทถูกแทะโลมซะแล้ว!

จิ้งจอกดำเลิกคิ้วขึ้น องค์รัชทายาทไม่ได้รับบาดเจ็บที่ภายนอกเสียหน่อย แล้วจะให้ถอดเสื้อทำไม?

องค์รัชทายาทที่อยู่ในห้องเหมือนจะยังลังเลอยู่ นํ้าเสียงกู้ซีจิ่วจึงมีความระอาเล็กน้อย “เป็นลูกผู้ชายอกสามศอกแท้ๆ ยังกลัวจะถูกคนเห็นตอนถอดเสื้ออีกหรือ? ถอดแค่เสื้อออกก็ได้แล้ว”

จิ้งจอกดำถูจมูกเล็กน้อย องค์รัชทายาทนั้นหัวโบราณเป็นพิเศษปกติแล้วขนาดผู้ที่คอยปรนนิบัติรับใช้อย่างใกล้ชิดก็ยังไม่เคยเห็นเขาเปลือยกายเลยด้วยซ้ำ

มีเพียงยามที่ต้องขูดกระดูกรีดพิษ[2]เท่านั้นถึงได้ยอมเผยให้เห็นแขนข้างหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้เปลือยกายท่อนบนทั้งหมด…

ครั้งนี้…ร่างเปลือยครึ่งท่อนขององค์รัชทายาทจะต้องมาถูกเจ้าเด็กที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้าคนนี้เห็นเข้าหรือ?

ในที่สุดองค์รัชทายาทหรงเจียหลัวก็เอ่ยปากขึ้น “ต้องถอดจริงๆ หรือ? เปิ่นกงเคยสาบานไว้ว่า เรือนร่างของเปิ่นกงมีเพียงพระชายาในอนาคตเท่านั้นที่จะได้เห็น…’’

“โชคดีที่ข้าเป็นบุรุษ” กู่ซีจิ่วที่อยู่ในห้องกล่าวด้วยเสียงเรียบๆ จึงฟังสำเนียงใดไม่ออก

“ดังนั้นพระองค์ไม่ต้องกังวลปัญหาเรื่องความบริสุทธิ์ผุดผ่องของพระองค์ ข้าก็ ไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบพระองค์ จะรักษาพิษหนอนกู่ตัวนี้ก็ด้องถอด ตกลงท่านจะรักษาหรือไม่? ถ้าไม่รักษา ข้าจะได้กลับเลย”

องค์รัชทายาทหรงเจียหลัวกัดฟันอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็ยอมแพ้ “ตกลง เปิ่นกงจะถอด”

จิ้งจอกดำที่อยู่ด้านนอกได้ยินแล้วก็รู้สึกปวดหัว บทสนทนาแปลกๆ นี้มัน…

เหตุใดจึงรู้สึกว่าองค์รัชทายาทผู้สูงส่งและเคร่งขรึมจนมิอาจล่วงเกินได้ของเขา ช่างคล้ายกับหญิงสาวมีสกุลที่หวาดกลัวว่าจะถูกล่วงเกินกันนะ…

มีเสียงเปลื้องผ้าสวบๆ สาบๆ ดังออกมาจากในห้อง

เห็นได้ชัดว่าองค์รัชทายาทหรงเจียหลัวถอดเสร็จแล้ว ถึงเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้ง “ขั้นต่อไปล่ะ?”

“นำกระเทียม ต้นหอม ขิง มาทุบด้วยมือให้แหลก จำไว้ใช้แค่นิ้วกลางของท่านทุบเท่านั้น อย่าให้นิ้วอื่นๆ สัมผัสโดน” กู้ซีจิ่วเอ่ยด้วยนํ้าเสียงจริงจัง

จิ้งจอกดำแทบจะยกมือขึ้นคลำจมูก ช่างเป็นวิธีการรักษาที่แปลกประหลาดยิ่งนัก…

องค์รัชทายาทของพวกเขารักสะอาดมาโดยตลอด อีกทั้งยามปกติแล้วก็ไม่ชมชอบอาหารที่มีกลิ่นฉุนเหล่านี้ด้วย ได้กลิ่นเพียงนิดเดียวก็ไม่ได้ทว่ายามนี้กลับต้อง…

น่าสงสารองค์รัชทายาทเหลือเกิน!

ผ่านไปไม่นานนัก

นํ้าเสียงขององค์รัชทายาทหรงเจียหลัวที่พยายามสะกดกลั้นความรังเกียจเอาไว้ก็ดังขึ้น “เรียบร้อยแล้ว ต่อไปล่ะ?”

“นำพวกมันมาทาบนจุดเทียนฉือ[3] จุดอวี๋ฝู่[4] และจุด เสินเฟิง[5]ทั้งสามจุดนี้ของพระองค์ใช้แต่นิ้วกลางของพระองค์เท่านั้น ออกแรงด้วย ให้มันซึมเข้าไปในผิวหนัง” กู้ซีจิ่วชี้แนะอย่างต่อเนื่อง

จิ้งจอกดำได้แต่ตะลึงงัน

ทั้งสามจุดนี้ล้วนเป็นจุดอ่อนไหวที่อยู่บริเวณหน้าอกของมนุษย์ทว่าองค์รัชทายาทจะต้องนำสิ่งที่พระองค์รังเกียจเป็นอย่างยิ่งเหล่านั้นมาทาลงบนกาย… นี่ นี่มันเป็นวิธีการรักษาแบบไหนกันแน่! ที่แท้แล้วคนผู้นี้คิดจะมารักษาองค์รัชทายาทจริงหรือ? หรือแค่มาหยอกล้อองค์รัชทายาทเล่น?

เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการท้าทายขีดจำกัดอันน้อยนิดขององค์รัชทายาทหรงเจียหลัวมากเกินไป “นี่…จะให้เปิ่น กง…ให้เปิ่นกงทาตัวเอง…”

นี่…นี่มันคล้ายกับการช่วยตัวเองเป็นอย่างยิ่ง! ทั้งยังเป็นการช่วยตัวเองต่อหน้าผู้อื่นอีกด้วย…

องค์รัชทายาทหรงเจียหลัวคล้ายเห็นภาพลวงตาว่ามุมมองทั้งสาม[6]กำลังพังทลายลง

“หรือจะให้ข้าทาให้พระองค์กันเล่า?” กู้ซีจิ่วย้อนถาม

กู้ซีจิ่วหยิบเข็มเงินเล่มหนึ่งขึ้นมาพลางเอ่ยด้วยนํ้าเสียงเรียบๆ “เดี๋ยวข้าจะฝังเข็มให้พระองค์จึงไม่สามารถสัมผัสสิ่งเหล่านี้ได้ ดังนั้นพระองค์จะทรงทาด้วยองค์เอง หรือจะให้จิ้งจอกดำองครักษ์ของพระองค์คนนั้นเป็นผู้ทาให้พระองค์ก็ได้ข้าเห็นว่าวรยุทธ์ของเขาก็ไม่เลว ให้เขาลงมือก็คงบรรลุผลตามที่ข้าต้องการได้…”

จิ้งจอกดำที่อยู่ด้านนอกหน้าต่างได้แต่ตัวสั่นอยู่เงียบๆ แล้วถอยหลังไปอย่างระมัดระวังสองก้าว

“ไม่ต้อง! เปิ่นกงทำเองได้!” องค์รัชทายาทหรงเจียหลัวที่อยู่ในห้องกล่าวด้วยความเด็ดเดียว จิ้งจอกดำปาดเหงื่อเย็นเยียบนหน้าผากเบาๆ โชคดีที่องค์รัชทายาทไม่ได้เรียกตัวเขา มิเช่นนั้นด้วยนิสัยรักสะอาดจนเข้าขั้นผิดปกติขององค์รัชทายาท หากมือสกปรกของเขาคู่นี้สัมผัสโดนพระวรกายขององค์รัชทายาทเข้า เกรงว่าคงไม่รอดเป็นแน่!

เขากำลังจะฟังต่อ จู่ๆ บานหน้าต่างที่ปิดสนิทอยู่ก็เปิดผางออกมา เผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาอันแสนเย็นชาขององค์รัชทายาทหรงเจียหลัว

………………………..

[1]หนึงเค่อ = 15นาที

[2]ขูดกระดูกรีดพิษ เป็นการรักษาโดยการใช้มีดขูดพิษออกจากกระดูก โดยวิธีการรักษาเช่นนี้มีปรากฏในเรื่องสามก๊กตอนกวนอูโดนเกาทัณฑ์อาบยาพิษยิงใส่

[3]จุดเทียนฉือ คือ จุดฝังเข็มบริเวณหน้าอก ตรงช่องซี่โครงที่ 4 ห่างจากแนวกึ่งกลางลำตัวตามแนวระนาบ 5 นิ้ว

[4]จุดอวี๋ฝู่ คือ จุดฝังเข็มบริเวณหน้าอก ตรงขอบล่างของกระดูกไหปลาร้า ห่างจากแนวกึ่งกลางลำตัวตามแนวระนาบ 2 นิ้ว

[5]จุดเสินเฟิง คือ จุดฝังเข็มบริเวณหน้าอก ตรงช่องซี่โครงที่ 4 ห่างจากแนวกึ่งกลางลำตัวตามแนวระนาบ 2 นิ้ว

[6]มุมมองทั้งสาม ประกอบไปด้วย โลกทัศน์ ค่านิยม และจารีต