ตอนที่ 1175 ลอกแบบ

ซูหมิงไม่ได้สนใจเรื่องกระเรียนขนร่วงมอมเมาหู่จื่อ ตอนนี้เขาเพ่งสมาธิทั้งหมดไปที่ดวงตา มองวงแหวนอาคมธูปสวรรค์ที่ห่างไปหลายร้อยจั้งพลางตรึกตรอง

วงแหวนอาคมธูปสวรรค์นี้ตัดวิญญาณของร่างแยกได้ กระทั่งให้ร่างแยกเกิดจิตสำนึกขึ้นเอง จุดนี้ทำให้ซูหมิงตกใจมาก เขายังรู้สึกรางๆ เหมือนว่าวงแหวนอาคมนี้…จะใช้ต่อกรกับเผ่ายมโลกโดยเฉพาะ

ถึงยอดฝีมือในฟ้าดินแห่งนี้ล้วนมีร่างแยก ทว่ามีแค่การสร้างร่างแยกของ เผ่ายมโลกเท่านั้นที่ลึกลับที่สุด ถึงขั้นพูดได้ว่าร่างแยกของเผ่ายมโลกมีอยู่มากกว่าครึ่งที่ใช้ฝึกพลัง

อาศัยร่างแยกในการเพิ่มพลัง นี่คือหลักการเดียวของเผ่ายมโลก จุดนี้คนอื่นไม่อาจเทียบได้ ถึงขนาดเกิดความริษยา

ขณะตรึกตรอง ซูหมิงก็หันไปมองร่างแยกกลืนนภาที่นั่งขัดสมาธิอยู่ เขามั่นใจว่าร่างแยกนี้ถูกตนลบจิตสำนึกที่เกิดขึ้นไปแล้ว และหลอมรวมส่วนวิญญาณเข้าไปใหม่แล้วด้วย

แต่พอตรึกตรองถึงวงแหวนอาคมธูปสวรรค์อย่างละเอียด นัยน์ตาเขาพลันเป็นประกายบางจนตรวจไม่พบ ก่อนยกมือขวาชี้ร่างแยกกลืนนภา จิตสัมผัสขยายออก พริบตาเดียวก็หลอมรวมเข้าไปในร่างแยกกลืนนภาอีกครั้ง พอตรวจสอบอย่างถี่ถ้วนแล้วก็ยังไม่พบเงื่อนงำใดๆ

ตอนนี้ไม่ว่าจะมองร่างแยกกลืนนภาอย่างไรก็เหมือนกับตอนก่อนมาวงแหวนอาคมธูปสวรรค์ทุกประการ ความรู้สึกว่ามันเป็นของเขาประหนึ่งส่วนหนึ่งของตัวเองยังคงชัดเจนยิ่ง เรื่องนี้ทำให้เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย

‘หรือว่าข้าจะสงสัยมากไปหน่อย’ ซูหมิงใคร่ครวญอยู่อีกชั่วขณะ ก่อนส่งกระแสจิตไปยังร่างแยกกลืนนภา ร่างแยกกลืนนภาดวงตาวาววับ ยืนขึ้นช้าๆ ตอนที่ขยับวูบไหวจะออกจากพื้นที่วงแหวนอาคมธูปสวรรค์ตามดวงจิตซูหมิงนั้น ซูหมิงพลันส่งกระแสจิตไปอีกครั้ง

กระแสจิตควบคุมให้ร่างแยกกลืนนภาถอยกลับมา แต่ว่าทันทีที่ส่งกระแสจิตไป ร่างแยกกลืนนภากลับไม่หยุด แต่ขยับวูบวาบออกจากพื้นที่วงแหวนอาคมธูปสวรรค์ กลายเป็นสายรุ้งยาวห้อเหยียดไกลออกไปสายหนึ่ง

นัยน์ตาซูหมิงขยับประกายเย็นชาพลางแค่นเสียงหึทีหนึ่ง ขณะกำลังจะตามไป ฉับพลันนั้นเองธูปสวรรค์เก้าดอกพลันสั่นสะท้าน เกิดระลอกคลื่นจำนวนมาก กระจายออก อีกทั้งควันจากธูปสวรรค์สองดอกที่ยังติดไฟยังลดระดับลงอย่างรวดเร็ว เข้ามาวนเวียนอยู่รอบๆ ชั่วพริบตาเดียวก็ขวางไว้ระหว่างซูหมิงกับร่างแยกกลืนนภา

ขณะเดียวกันแรงกดดันมหึมาแผ่มาจากวงแหวนอาคมธูปสวรรค์ จากนั้น จิตวิญญาณซูหมิงพลันเกิดความรู้สึกเหมือนจมอยู่ในดินเลน เกิดการติดขัดและเหมือนอยากจะหลับใหล

ถึงไม่กี่ลมหายใจต่อมาเขาจะกลับมาเป็นปกติก็ตาม ทว่าการเสียเวลาตรงนี้ ทำให้ร่างแยกกลืนนภานอกควันที่ขวางอยู่ออกห่างไปไกลยิ่งแล้ว

แววตาซูหมิงขยับประกายเย็นเยียบ เขาไม่ได้ตามต่อ แต่มองร่างแยกกลืนนภาบินไกลออกไป ทางหู่จื่อก็ตะลึงกับภาพนี้ มีท่าทางไม่แน่ใจเล็กน้อย

‘มีปัญหาจริงๆ ด้วย หลังวงแหวนอาคมธูปสวรรค์ตัดวิญญาณไปแล้ว ก็ไม่ได้จะรวมขึ้นใหม่ง่ายขนาดนั้น ร่างแยกกลืนนภาเกิดจิตสำนึกขึ้นเอง ทั้งยังเรียนรู้การ ปลิ้นปล้อน วิธีการก่อนหน้านี้ของเขาก็คล้ายกับข้ามาก เกรงว่าก่อนหน้าที่ข้าจะมาเขาคงเตรียมการเอาไว้อย่างดีแล้ว คงจะเตรียมทางหนีเอาไว้ไม่น้อย…แต่ว่าหากเขามีการเตรียมตัวมาแต่แรก เหตุใดถึงต้องอยู่ที่นี่ น่าจะไปเลยไม่ใช่หรือ…’

ซูหมิงมองร่างแยกกลืนนภาหายไปในฟ้ากระจ่างดาว มุมปากยิ้มเยาะ ทว่าดวงตากลับมีความสงสัยเสี้ยวหนึ่ง

‘แต่ก็ไม่รู้ว่าจิตสำนึกที่เกิดขึ้นในร่างแยกกลืนนภาจะหาร่องรอยที่ข้าทิ้งเอาไว้ในตัวเขาพบหรือไม่…ข้าอยากรู้นักว่าหลังร่างแยกกลืนนภาเกิดจิตสำนึกแล้วจะไปที่ใด’ ดวงตาซูหมิงขยับประกายเย็นชา ก่อนหมุนตัวกลับไม่มองร่างแยกกลืนนภาที่หายตัวไปอีก แต่มองวงแหวนอาคมธูปสวรรค์

‘อาคมนี้อยู่มานานหลายปี ไม่รู้ว่า…ซูเซวียนอีเคยมาหรือไม่…ตามหลักการแล้วเขาน่าจะเคยมาที่นี่ แต่จะให้ร่างจริงมาคงมีโอกาสน้อยมาก ถึงอย่างไรร่างจริงเขาก็ถูกผนึกอยู่ในแดนนั่งฌานของสำนักดาราสัจธรรม ดังนั้นแล้ว หากเขาเคยมาที่นี่จริงๆ เช่นนั้นจะต้องเป็นร่างแยก

หากเป็นอย่างนั้น…ก็ไม่รู้ว่าซูเซวียนอีมีกี่ร่างแยก ทว่าร่างแยกที่มาตรวจสอบที่นี่ เห็นได้ชัดว่ามีจิตสำนึกของตัวเอง

วงแหวนอาคมนี้…ถึงจะไม่ใช่เพื่อกำราบเผ่ายมโลก ทว่ามันกลับส่งผลถึง เผ่ายมโลกอย่างยิ่ง ถึงอย่างไรต่อให้ร่างแยกผู้ฝึกฌานคนอื่นๆ ไม่มาที่นี่ ก็ต้องเจอกับเหตุการณ์ร่างแยกเกิดจิตสำนึกขึ้นเองและมีความเป็นไปได้ที่จะถูกแว้งกัด ต้องคอยหล่อหลอมอยู่ในทุกช่วงเวลาหนึ่ง

แต่เผ่ายมโลกต่างออกไป แม้แต่วิธีการหล่อหลอมยังน้อยยิ่ง เพราะเผ่ายมโลก ไม่ต้องหล่อหลอมร่างแยก เพียงยึดร่างหนึ่งครั้งก็รวมเป็นร่างแยกหนึ่งแล้ว อีกทั้ง ร่างแยกนี้ จากทฤษฎีแล้วจะไม่เกิดการแว้งกัดหรือเกิดจิตสำนึกขึ้นเอง เพราะระหว่างร่างจริงกับร่างแยก…ไม่มีความต่างกันเลย!

หากบอกว่ามีความต่างจริงๆ ก็มีอย่างเดียวคือวิญญาณของเผ่ายมโลกเหมือนกับร่างกายคน แต่ร่างแยกเป็นอาภรณ์ มันก็เท่านั้นเอง!’ ซูหมิงตาแวววาวก่อนเดินไปยังวงแหวนอาคมธูปสวรรค์ช้าๆ เขาไม่รีบร้อนจากไป ความมหัศจรรย์ของวงแหวนอาคมธูปสวรรค์ดึงดูดความสนใจเขา

‘ก่อนหน้านี้ติดไฟสามดอก…’ ซูหมิงเดินหน้าพร้อมยกมือขวาขึ้นคว้าอากาศไปยังผู้ฝึกฌานที่นั่งขัดสมาธิอยู่แสนคนไม่ไกลนัก ทันใดนั้นหนึ่งคนในนั้นตัวสั่น พริบตาเดียวก็กลายเป็นสายรุ้งยาวบินมาหาเขา ก่อนถูกฝ่ามือกดตรงกลางกระหม่อม จิตสัมผัสซูหมิงหลั่งไหลเข้าไปค้นความทรงจำ เพียงไม่กี่ลมหายใจคลายมือออก แล้วส่งกลับไปที่เดิมโดยไม่ได้ทำร้ายผู้ฝึกฌานคนนี้แม้แต่น้อย เพียงเท่านี้เขาก็ได้คำตอบที่อยากได้แล้ว

‘หลังร่างแยกกลืนนภามาที่นี่ ขณะกำลังดิ้นรนพยายามจะออกไป ธูปดอกที่สามมอดดับลง ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้ ความจริงตอนที่ร่างแยกกลืนนภาเข้าใกล้ที่นี่ เขาก็ขาดการเชื่อมต่อกับข้าแล้ว

ธูปสวรรค์เก้าดอก เดิมทีล้วนติดไฟ ตอนนี้มอดดับไปเจ็ด เช่นนั้นจะมีโอกาส ที่วงแหวนอาคมธูปสวรรค์มอดดับหรือไม่ นอกจากเกี่ยวข้องกับเวลาแล้ว ยังมีอีกสาเหตุหนึ่งนั่นคือ…ให้ร่างแยกหนึ่งเกิดจิตสำนึกขึ้นเอง ธูปเจ็ดดอกนี้ทำให้ร่างแยก เจ็ดร่างเป็นอิสระ

แต่นี่ก็ไม่ถูกต้อง วงแหวนอาคมธูปสวรรค์อยู่มานานไม่รู้กี่ปี ไม่รู้ว่ามีกี่ร่างแยกเกิดจิตสำนึกของตัวเองที่นี่ หากธูปสวรรค์มอดดับติดต่อกัน ที่นี่คงไม่มีธูปสวรรค์ดอกใดติดไฟแล้ว

เรื่องนี้…ไม่ข้าคาดเดาพลาดเองก็ต้องตรงตามเงื่อนไขเฉพาะบางอย่าง อย่างเช่น มีร่างแยกของเผ่ายมโลก อย่างเช่นนอกจากตรงตามเงื่อนไขข้อนี้แล้ว ยังต้องมีขั้น พลังด้วย หรืออาจจะมีเงื่อนไขอื่นๆ’ ซูหมิงก้าวเดินไปจนห่างกับธูปสวรรค์เก้าดอกเกือบร้อยจั้ง

ตอนที่เดินเข้าไป ระลอกคลื่นพลังที่ปะทุมาจากในร่างกายทำให้เขาต้องหยุดความคิด ไม่ตรึกตรองถึงสิ่งอื่นอีก เพราะว่าในระลอกคลื่นพลังที่คนนอกไม่เห็นนี้ เขาสัมผัสได้ว่าทะลวงผ่านขั้นชะตาไป ขั้นพลังเขาก้าวสู่ขั้นเกิดปลอมแล้ว

การตระหนักรู้ในขั้นเกิดอัดแน่นอยู่ในความคิดเขา ทว่าหากตามหาดีๆ กลับว่างเปล่า

ขณะตกอยู่ในห้วงความคิด เขาขมวดคิ้วขึ้น ยิ่งเข้าไปใกล้วงแหวนอาคมธูปสวรรค์มากเท่าไรก็ยิ่งเกิดลางสังหรณ์เตือนภัยมากเท่านั้น คล้ายกับว่าระหว่างวงแหวนอาคมธูปสวรรค์กับร่างแยกกลืนนภามีความลับอย่างหนึ่ง ความลับนี้เกี่ยวข้องกับที่ร่างแยกกลืนนภาเกิดจิตสำนึกและไม่ได้จากไปในทันที แต่รอจนซูหมิงมาที่นี่

เพียงแต่ซูหมิงยังไม่เข้าใจความสัมพันธ์

เขามีสีหน้ามืดทะมึน สายตามองวงแหวนอาคมธูปสวรรค์แล้วเดินเข้าไปอีกหลายก้าว จนกระทั่งห่างราวห้าสิบจั้ง พลังในร่างกายเขาเกิดเสียงปุงปัง นั่นคือการทะลวงจากขั้นเกิดไปสู่ขั้นดับ พลังระดับนี้ทำให้เขาเกิดความรู้สึกเหมือนของจริงอย่างยิ่ง คลับคล้ายว่า…เขาบรรลุถึงขั้นพลังนี้จริงๆ

เมื่อระลอกคลื่นแหวนตรงมือขวากระจายออก เขาก็กลับมาจากภาพหลอนนั้นในพริบตา ดวงตาวาววับ ตอนที่เงยหน้ามองธูปสวรรค์เก้าดอก เขายกมือขวาขึ้น แหวนตรงนิ้วชี้พลันเปล่งแสงสีขาวสว่างจ้า แสงนี้เปล่งวาบออกไปอย่างรวดเร็วกลายเป็นระลอกคลื่นสีขาวในสถานะของแข็งขยายไปจนถึงธูปเก้าดอกนั้น ทันทีที่ระลอกคลื่นผ่านรอบๆ ธูปสวรรค์เก้าดอก ซูหมิงเพ่งสายตามองไปยังธูปดอกที่สาม

ในธูปดอกที่สามนี้ เขาเห็นว่าในนั้นเกิดกลิ่นอายพลังแทบจะเหมือนกับเขาทุกประการ มันซ่อนตัวอยู่ในธูปดอกที่สาม ราวกับว่าขณะขั้นพลังเขาเพิ่มขึ้นแบบปลอมๆ มันก็จะวิเคราะห์เขาไม่หยุด กำลังดำเนินการบางอย่างที่เรียกว่า…ลอกแบบ!

‘มิน่าเห็นๆ อยู่ว่าร่างแยกกลืนนภามีจิตสำนึกของตัวเองแล้ว แต่กลับยังรอให้ข้ามาที่นี่ เขาเดาถูกว่าข้าต้องมาแน่ และเขาก็ต้องการให้ข้ามาด้วย

เพราะเขาจะล่อให้ข้ามาที่นี่ ให้ธูปสวรรค์ที่มอดดับเพราะเขาลอกแบบขั้นพลังข้า ลอกแบบเส้นทางการฝึกฝนในอนาคตของข้า หลังจากมันลอกแบบแล้วก็จะใช้วิธีการพิเศษบางอย่างให้ร่างแยกกลืนนภารับรู้ ดังนั้นแล้วนี่จะเท่ากับว่าให้เส้นทางการฝึกฝนแบบเดียวกับข้าแก่มัน และให้โอกาสที่ร่างแยกกลืนนภาจะเหนือกว่าข้า’ ด้วยประสบการณ์หลายปีของซูหมิง ทำให้เขามีสติปัญญาดั่งปีศาจ ตอนนี้เชื่อมข้อสงสัยทั้งหมดเข้าด้วยกันแล้วจึงออกมาเป็นความจริงและคำตอบ

“ลอกแบบ…ร่างแยกกลืนนภา ข้าสร้างเจ้าขึ้นมา เจ้าคือร่างที่รวมขึ้นจากการ ยึดร่างหงส์งูเพลิง ฝึกฝนร่างกายและวิชาลับจนแกร่งกล้าขึ้น ผ่านการเติมเต็มข้อบกพร่องของชีวิตมาหลายครั้ง จนกระทั่งกินเทพโบราณจนร่างกายพัฒนาถึงระดับสูง ตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนสุดท้าย ข้าเป็นคนค่อยๆ สร้างเจ้าออกมา

กับอีแค่ร่างแยกเล็กจ้อยยังกล้ามาทะเยอทะยานเช่นนี้กับข้า อยากจะลอกแบบเส้นทางในอนาคตของข้ารึ ข้าอยากรู้นักว่าวงแหวนอาคมธูปสวรรค์นี้จะลอกแบบข้าได้ทั้งหมดหรือไม่ หากเจ้าลอกแบบได้ทั้งหมดจริงๆ ข้าก็ไม่ต้องการร่างแยกนี้อีก ได้โชควาสนาเกิดจิตสำนึกตัวเองแล้วอย่างไร!” ซูหมิงมีสีหน้าโอหัง เขาผ่านอะไรมามากมายในชีวิต จึงพูดประโยคนี้ได้ด้วยความมั่นใจ

นี่คือความมั่นใจในตัวเองที่ผู้ฝึกฌานและผู้แข็งแกร่งต้องมี