ตอนที่ 1176 ความลับสวรรค์
ห่างจากตรงหน้าซูหมิงห้าสิบจั้ง ขณะที่ธูปดอกที่สามในวงแหวนอาคมธูปสวรรค์กำลังลอกแบบการฝึกฝนซูหมิง ณ ฟ้ากระจ่างดาวที่ห่างจากที่นี่เล็กน้อย พายุหมุนส่งเสียงโครมคราม ม้วนตลบไปรอบๆ ร่างแยกกลืนนภาของซูหมิงกำลังอาศัยร่างกายหายใจอยู่กลางพายุ ตอนนี้ร่างกายเขาเกิดรอยแผลจำนวนมาก ทว่าบาดแผลเหล่านี้ก็ผสานรวมอย่างรวดเร็ว
นัยน์ตาร่างแยกกลืนนภาเผยประกายสีเทาแฝงไว้ด้วยความปราดเปรียวอย่างน่าอัศจรรย์บางอย่าง ขณะห้อเหยียดยังเห็นจากในดวงตาว่ามีภาพนับไม่ถ้วนกำลังขยับแสงวูบวาบ ภาพเหล่านั้นคือเส้นทางการฝึกฝนในอนาคตของซูหมิงที่ธูปดอกที่สามลอกแบบ
เป็นอย่างที่ซูหมิงคาดการณ์ไว้ทุกอย่าง ร่างแยกกลืนนภาใช้วิธีการพิเศษบางอย่างประทับตราเส้นทางการฝึกฝนในอนาคตของซูหมิงเอาไว้ในใจจริงๆ
ตราประทับนี้จะเปลี่ยนเป็นเส้นทางที่เขาต้องเดิน ทำให้พลังไม่หยุดนิ่งเพราะตัดการเชื่อมต่อกับซูหมิงอีก เพราะเขามองเห็นอนาคตของซูหมิง ดังนั้นเขาจึงมีความมั่นใจว่าจะเหนือกว่าอีกฝ่ายได้
ขณะเขากำลังเดินหน้า นอกวงแหวนอาคมธูปสวรรค์ ซูหมิงมีสีหน้าโอหัง เขาเดินไปข้างหน้าต่ออย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย ซ้ำยังสะบัดแขนเสื้อวางใจปล่อยให้ธูปดอกที่สามลอกแบบอย่างเต็มที่
ตอนที่เขาห่างจากวงแหวนอาคมธูปสวรรค์ราวยี่สิบจั้ง ในร่างกายเขาเกิดเสียงอึกทึกที่มีเพียงเขาได้ยินดังขึ้น ท่ามกลางเสียงนี้ เหมือนว่าระดับชีวิตเขาจะเพิ่มขึ้น ขั้นพลังยังทะลวงผ่านขั้นดับบรรลุถึงขั้นพลังประหลาดที่ตัวเองกลายเป็นผืนฟ้า นั่นคือ…ขั้นพลังของผู้ยิ่งใหญ่!
หนึ่งโลกแท้จริงมีผู้ยิ่งใหญ่ได้แค่คนเดียว จะไม่มีทางปรากฏคนที่สอง นี่คือกฏ กฏของมหาโลกสามรกร้าง!
ซูหมิงในยามนี้สัมผัสถึงพลังของผู้ยิ่งใหญ่ นั่นคือความรู้สึกที่เขาเงยหน้าขึ้นและสามารถกุมจักรวาลเอาไว้ในมือ ความรู้สึกนี้มาจากขั้นพลังผู้ยิ่งใหญ่ปลอมๆ
‘ผู้ยิ่งใหญ่…’ นัยน์ตาเขาฉายแววดื้อรั้นพลางตรงเข้าไปยังวงแหวนอาคมธูปสวรรค์ จนเมื่อเดินไปสองก้าวและห่างจากวงแหวนอาคมธูปสวรรค์ไม่ถึงห้าจั้งนั้น ขั้นพลังเขาเกิดปะทุขึ้นปลอมๆ อีกครั้ง ทำให้พลังบรรลุถึงจุดสูงสุดของผู้ยิ่งใหญ่ แต่เขาก็ยัง ไม่หยุดเดิน จนกระทั่งไปอยู่ตรงหน้าวงแหวนอาคมธูปสวรรค์ ยืนอยู่ใต้ธูปสวรรค์ ดอกที่สาม พลังในร่างกายเกิดเสียงดังสนั่น ทะลวงผ่านผู้ยิ่งใหญ่ไปถึงขั้นพลังที่เขาเองก็ไม่เข้าใจ แต่รู้ว่านี่ไม่ใช่ขั้นไม่อาจกล่าวแน่ๆ
ความแกร่งของพลังนี้คือหนึ่งความคิดก็ทำลายล้างพายุหมุนในฟ้าได้ เป็นพลังที่แค่ใช้จิตสัมผัสก็สังหารทุกสิ่งมีชีวิตได้
“นี่คือขั้นพลังสูงสุดของข้าที่เจ้าลอกแบบได้อย่างนั้นหรือ” ซูหมิงยืนอยู่ใต้ ธูปสวรรค์ดอกที่สามพร้อมด้วยสายตาอันธพาล ปากกล่าวขึ้นช้าๆ
“หากมีเพียงแค่นี้ การลอกแบบของเจ้า…ยังไม่มีสิทธิ์ให้ร่างแยกข้าเป็นอิสระ” ซูหมิงยกมือขวาขึ้นตบบนธูปสวรรค์ดอกที่สาม
เพียงตบลงไป ธูปสวรรค์ดอกนี้พลันสั่นสะท้าน มีดวงจิตเบาบางเหมือนกำลังเหยียดหยามแผ่มาจากในธูปสวรรค์ดอกที่สาม พุ่งตรงไปกดอัดซูหมิงในทันใด
ดวงจิตนี้คือสิ่งที่หู่จื่อเอ่ยถึงก่อนหน้านี้ เป็นดวงจิตชีวิตที่เขารู้สึกคล้ายกับมัน
เห็นได้ชัดว่าคำพูดอันธพาลจากซูหมิงทำให้ดวงจิตนี้โกรธเล็กน้อย ตอนนี้ขณะ กดอัดใส่ซูหมิง ในความคิดเขายังดังก้องไปด้วยเสียงอื้ออึง
“ขั้นพลังนี้กล่าวได้ เป็นระดับชีวิตของเจ้า เป็นพลังที่แกร่งที่สุดตามจิตใจของเจ้าที่ข้าคาดการณ์ เจ้ามันคนหัวแข็ง ใครๆ ต่างก็รู้ว่าขั้นพลังมิใช่คำพูดเพียงลมปาก หากเจ้ากล้าวางใจให้ข้าเข้าใจความคิดเจ้าอย่างแท้จริง ก็จะรู้ว่าในใต้หล้านี้ไม่มีเส้นทางการฝึกฝนใดที่ข้าลอกแบบไม่ได้!”
“ให้วางใจคงเป็นไปไม่ได้ แต่ให้เจ้ารู้ความคิดถึงขั้นพลังจริงๆ ของแซ่ซูก็ไม่ยาก ทว่าหากเจ้าลอกแบบไม่ได้ แล้วอย่างไรต่อ!” ซูหมิงสะบัดแขนเสื้อแล้วเอ่ยขึ้นเรียบๆ
“หากทำไม่ได้ ข้าจะให้ร่างแยกเจ้าเสียจิตสำนึกไปอีกครั้ง ให้เขากลับมาเป็นของเจ้าดังเดิม” เสียงจากดวงจิตวงแหวนอาคมนี้ดังก้องด้วยความมั่นใจ
“มีแค่นี้หรือ หากเจ้าลอกแบบได้ ข้าจะปล่อยร่างแยกไป ให้เขาเป็นอิสระใต้บัญชาเจ้า แต่หากเจ้าลอกแบบไม่ได้ ข้าจะ…ให้ธูปหนึ่งดอกของเจ้าหายไปตลอดกาล!
ให้นี่เป็นการลงโทษ ให้เจ้ารู้ว่าการแตะของของข้ามีราคาต้องจ่าย” น้ำเสียง ซูหมิงเรียบนิ่ง แต่ภายในกลับมีจิตสังหารแผ่ออกมา หลังดวงจิตของวงแหวนอาคมนั้นเงียบไปครู่หนึ่งก็แค่นเสียงหึขึ้นจมูก
ซูหมิงกระโดดลอยขึ้นไปยังยอดธูปสวรรค์ดอกที่สาม พริบตาเดียวก็ขึ้นไปนั่งอยู่บนหัวธูปที่มอดดับไปแล้ว เมื่อหลับตาลง แหวนตรงมือขวาเกิดระลอกคลื่น มันไม่ได้ขยายออก แต่หลอมรวมเข้าไปในร่างกาย วนเวียนอยู่กลางวิญญาณ จากนั้นจึงแผ่กระจายจิตสำนึก ดวงจิตจากวงแหวนวงแหวนอาคมธูปสวรรค์ดอกที่สามจึง หลั่งทะลักเข้าไปในร่างซูหมิง พุ่งตรงเข้าไปยังวิญญาณเขา
ทว่าวิญญาณซูหมิงมีแหวนวงนั้นคุ้มกันอยู่ จึงไม่สนใจดวงจิตธูปสวรรค์เลย ระลอกคลื่นจากแหวนก็ไม่ได้กระจายออก แต่เผยเพียงแค่มุมหนึ่ง แผ่กระจายความยึดมั่นในเส้นทางการฝึกฝนในอนาคตของเขากลางวิญญาณ ทันทีที่เกิดเสียงโครม ดังก้องในตัวเขา ดวงจิตอาคมนั้นเผยมาเสี้ยวหนึ่งกลางวิญญาณเขา ตอนที่สัมผัสถึงความคิดซูหมิง ขั้นพลังซูหมิงก็ทะยานขึ้นแบบปลอมๆ อีกครั้ง
ครั้งนี้ยังคงไม่ใช่ขั้นไม่อาจกล่าว แต่ขณะพุ่งทะยานขึ้น จนขั้นพลังเขาแกร่งขึ้นเรื่อยๆ แล้ว ก็เกิดเสียงดังสนั่นในร่างกาย และยังมีเสียงคำรามต่ำด้วยความเหลือเชื่อจากดวงจิตวงแหวนอาคม
“นะ…นี่คือ…ไม่อยากเชื่อว่าเจ้าคิดจะยึดครองมหาโลกสามรกร้าง เป็นไปไม่ได้!”
“ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ด้วยพลังยึดร่างของเผ่ายมโลกของข้า เจ้าคาดการณ์ต่อไป ดูว่าจะเป็นไปได้หรือไม่!” ซูหมิงลืมตาขึ้นเผยประกายอึมครึม ยามกล่าว ดวงจิตวงแหวนอาคมนั้นยังใช้วิธีการพิเศษคาดการณ์อีกครั้ง
เพียงไม่กี่ลมหายใจ พลังในตัวซูหมิงพุ่งทะยานขึ้นอีกครั้ง ขณะเดียวกันเขาพลันรู้สึกถึงการคงอยู่ของสี่โลกแท้จริงในมหาโลกสามรกร้าง สี่โลกแท้จริงนี้เหมือนกับกลายเป็นส่วนหนึ่งของเขา อีกทั้งตอนนี้นอกจากเขาจะรู้สึกถึงสี่โลกแท้จริงแล้ว ยังมีสามแคว้นโบราณเพิ่มมาด้วย!
นั่นคือ แคว้นโบราณสามรกร้าง!
แทบเป็นช่วงที่สี่โลกแท้จริงรวมถึงสามแคว้นโบราณปรากฏขึ้นในจิตซูหมิง พลังเขาก็ทะลวงผ่านจนบรรลุถึงขั้นพลังน่าเหลือเชื่ออย่างหนึ่ง ขั้นพลังนี้ซูหมิงยัง ไม่ทันได้สัมผัส ในความคิดเขาก็มีภาพลอยขึ้นมาสองภาพ
ซูหมิงไม่ได้เป็นคนสร้างสองภาพนี้ขึ้น แต่เป็นเพราะดวงจิตของวงแหวนอาคมตกตะลึงกับพลังการฝึกฝนในอนาคตในความคิด อีกทั้งขณะใช้วิธีการพิเศษในการตรวจสอบและคาดการณ์ เพราะความตกตะลึงจึงเสียการควบคุมไปเล็กน้อย เลยทำให้ภาพที่เดิมทีควรจะมีแค่ดวงจิตนี้เห็น กลายเป็นซูหมิงเห็นด้วย
ภาพแรกเป็นฟ้ากระจ่างดาวสีโลหิต ที่มันเป็นสีแดงก็เพราะว่ากลางผืนฟ้ามีชิ้นส่วนร่างกายนับไม่ถ้วน
ศพเหล่านั้นมีอยู่สุดลูกหูลูกตา รวมขึ้นเป็นภาพที่คนเห็นแล้วจะต้องตกใจกลัว และยังรู้สึกได้อีกว่าผืนฟ้านี้…เป็นของมหาโลกสามรกร้าง
กลางศพนับไม่ถ้วนมีชายคนหนึ่ง เส้นผมขาว สวมอาภรณ์ดำกำลังเงยหน้าคำรามด้วยความเศร้าถึงขีดสุด ชายคนนั้น…คือซูหมิง!
นั่นคือซูหมิงในอีกไม่รู้กี่ปีจากนี้ ใบหน้าเขาให้ความรู้สึกผ่านโลกมานาน เส้นผม ดั่งหิมะ ร่างกายมีบาดแผลนับไม่ถ้วน มือซ้ายหายไปแล้ว ขาสองข้างเหลือ เพียงกระดูก ตรงหน้าอกยังมีธนูสีแดงฉานดอกหนึ่งทะลวงผ่านหลังค้างอยู่ตรงนั้น รอบตัวเขา…หู่จื่อลืมตา ไม่มีลมหายใจ ร่างศิษย์พี่รองแหลกสลาย เหลือเพียงศีรษะ ตรงระหว่างคิ้วยังมีโพรงหนึ่ง วิญญาณเขาดับสูญไปแล้ว
และยังมีศิษย์พี่ใหญ่ เขายืนอยู่กลางศพไม่ไกลนัก แต่ว่าเขาสู้จนตัวตายไปแล้ว!
แหวนสีขาวแตกกระจายไปรอบๆ กลางศพเหล่านั้น คนส่วนใหญ่เป็นคนแปลกตา แต่ก็มีบางส่วนที่ซูหมิงรู้จัก ในนั้นมีอวี่เซวียน นางหลับตาราวหลับใหล แต่ตรงหัวใจกลับมีโลหิตแห้ง ไม่รู้ว่าสิ้นใจไปเมื่อใด
อีกด้านหนึ่ง ซูเซวียนอีนั่งคุกเข่าข้างหนึ่ง ก้มหน้ากอดศพสตรีคนหนึ่ง ร่างแน่นิ่งไม่ขยับไหว สิ้นลมหายใจไปแล้ว
ไกลออกไปอีก ท่านปู่นอนอยู่ตรงนั้น ขาสองข้างแหลกละเอียด ดวงตาไร้ประกายวาว ถึงจะใกล้ตาย แต่ก็มองฟ้าด้วยความคลุ้มคลั่ง
ไกลออกไปอีก ซูหมิงยังเห็นร่างเงาเยาว์วัยคนหนึ่ง นั่นคือเหลยเฉินคนที่ซูหมิงไม่เคยหาเจอ เขา…ศพถูกแยกออก ศีรษะถูกทวนยาวทะลวงปักอยู่บนเศษเนื้อชิ้นหนึ่ง กำลังมองซูหมิง ในดวงตามีความสำนึกผิดและขมขื่น และยังมีการหลุดพ้นบางๆ
ทุกคน ฉางเหอ บรรพบุรุษหุ่นเชิดเพลิง คนที่ซูหมิงรู้จักทั้งหมดสู้จนตัวตาย และยังมีสวี่ฮุ่ย นางอยู่ข้างซูหมิง ใบหน้าที่ไร้ชีวิตยังคงมีรอยยิ้ม
“ซูหมิง เจ้าต้องเข้มแข็ง เจ้าต้องมีชีวิตรอด เจ้าจะต้อง…มีชีวิต…” เสียงเบา แฝงไว้ด้วยความเศร้าไม่มีที่สิ้นสุดดังมาจากกลางผืนฟ้า ดังมาจากกลางช่องโหว่ยักษ์แห่งหนึ่งกลางฟ้ากระจ่างดาว…
เมื่อเสียงนี้ดังแว่วมา มีขนนกสีดำอันหนึ่งลอยลงมา จนมาตกอยู่ตรงหน้าซูหมิง
เสียงนั้นเป็นของกระเรียนขนร่วง
ภาพจบลง ซูหมิงตัวสั่น เมื่อภาพที่สองโผล่ขึ้น เขาในภาพนั้นสวมเสื้อคลุมสีโลหิต สายตามีความเย็นชาไร้ปรานี ข้างหลังเป็นทะเลโลหิตสุดลูกหูลูกตา ในฟ้ากระจ่างดาวกลางทะเลโลหิตนั้นมีหนึ่งร้อยแปดสิบโลก นั่นคือ…ฝ่ายเงามืดรุ่งอรุณ!
ทั้งฝ่ายเงามืดรุ่งอรุณกลายเป็นสีโลหิต…
“ปีศาจ! เขาคือปีศาจแห่งสามรกร้าง!” เสียงกรีดร้องด้วยความตื่นกลัวดังมาจากตรงหน้าซูหมิง ตรงหน้าเขาก็เป็นโลกแท้จริงสิ่งศักดิ์สิทธิ์หวนคืนที่รวมจากหนึ่งร้อยแปดสิบโลกเช่นกัน
ภาพจบลง ซูหมิงพลันลืมตาขึ้น ดวงตาเขาแดงก่ำ สายตาจ้องวงแหวนอาคมธูปสวรรค์ตาเขม็ง เสียงมีการสั่นเล็กน้อยประหนึ่งอยู่ในลมหนาวเยือกยุคโบราณ
“ที่ข้าเห็นคืออะไร!”
เงียบ ตอนนี้วงแหวนอาคมธูปสวรรค์เงียบกริบ
“ที่ข้าเห็นคืออะไร!” ซูหมิงตะโกนออกไป ตอนที่ยกมือขวาขึ้น แหวนสีขาวบินออกจากนิ้วมือเขา กลายเป็นขนาดหลายร้อยจั้งกลางอากาศปกคลุมรอบๆ เอาไว้ ทำให้ฟ้ากระจ่างดาวที่นี่คล้ายจะแตกสลาย แรงกดดันไม่มีสิ้นสุดกดทับลงมา กลิ่นอายทำลายล้างแผ่มาจากตัวซูหมิงโดยไม่กักเอาไว้แม้แต่น้อย
“ข้าจะถามเป็นครั้งสุดท้าย ที่ข้าเห็นคืออะไร!”
“วงแหวนอาคมของข้ามิใช่การเคลื่อนย้าย และก็ไม่ใช่การอัญเชิญ แต่เป็นการทำนาย…ทำนายเรื่องในอนาคต เปิดเส้นทางแห่งเวลา…สิ่งที่เจ้าเห็น…คือความลับสวรรค์ที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลง!”