ตอนที่ 1178 สับสน

ในโลกแท้จริงจักรพรรดิยมโลก ช่วงที่ร่างแยกในสายตาซูเซวียนอีเป็นเถ้าธุลีหายไป ณ โลกแท้จริงดาราสัจธรรม นอกวงแหวนวงแหวนอาคมธูปสวรรค์ จากนาฬิกาทรายเหลืออีกหนึ่งชั่วยามก็จะจบหนึ่งวันแล้ว

ธูปสวรรค์แปดดอก ตอนนี้ธูปดอกที่หกพลันสั่นสะท้าน ขณะที่ม่านตาซูหมิงหรี่แคบลง เขาเห็นว่าธูปดอกที่หกพลันพังทลายลง แตกออกเป็นชั้นๆ กลายเป็นเถ้าธุลีหายไป

ขณะเดียวกับที่สลายไปนั้น มีกลิ่นอายพลังรางๆ แผ่มาจากข้างในทำให้ซูหมิง หน้าเปลี่ยนสี แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นมืดทะมึน กลิ่นอายพลังนี้ เขาสังเกตเห็นว่านั่นเป็นของเขา

“ดอกที่สอง…” น้ำเสียงผ่านโลกมาเนิ่นนานดังมาจากวิญญาณวงแหวนอาคมของธูปสองดอกที่หักลงช้าๆ ขณะเสียงดังก้องยังทำให้ซูหมิงมีสีหน้ามืดทะมึนขึ้นเรื่อยๆ

“ที่แท้ก็ไม่ได้ให้ข้าลงมือด้วยตัวเอง เพียงแค่เกี่ยวกับข้า เรื่องที่คนกับของที่มี กลิ่นอายพลังข้าทำล้วนนับว่าอยู่ภายในวันนี้” ซูหมิงพลันหลับตาลงแล้วตามหา ร่างแยกเอ้อชางในจิตใจ ในเมื่อเขารู้ดังนี้แล้วและก็สังเกตเห็นกลิ่นอายพลังที่เพิ่งทำลายธูปสวรรค์ แม้กลิ่นอายพลังนี้จะเป็นของเขา แต่ที่มากกว่ากลับเป็นเมล็ดพันธุ์แห่งการทำลายล้างชีวิตที่แยกออกจากเขาไป ถึงจะไม่รู้ว่าเหตุใดเมล็ดพันธุ์แห่ง การทำลายล้างชีวิตถึงทำลายธูปสวรรค์ได้ก็ตาม แต่จะเห็นได้ชัดว่านี่จะต้องเกี่ยวกับร่างแยกที่เป็นอิสระบางร่างที่ก่อให้เกิดการทำลายธูปสวรรค์แน่นอน เพียงแต่ว่าเรื่องนี้ซูหมิงยังไม่มีเวลาไปขบคิด ทันทีที่จิตสัมผัสเชื่อมกับร่างแยกเอ้อชาง เขาหรี่ตาลง

เขารู้สึกว่าร่างแยกเอ้อชางกำลังพาผู้ฝึกฌานหลายหมื่นคนล้อมดาวผุพังดวงหนึ่ง อีกทั้งร่างแยกเอ้อชางยังยกมือขวาขึ้นด้วยจิตสังหารหมายจะทำลายดาวดวงนี้

ไม่ว่าในดาวนี้จะมีคนที่ส่งผลถึงวงแหวนอาคมธูปสวรรค์หรือไม่ แต่หลังซูหมิงหลอมรวมพลังเข้าไปในร่างเอ้อชางแล้วก็ตัดสินใจอย่างเด็ดขาด มือขวาร่างแยก เอ้อชางที่ยกขึ้นค่อยๆ ลดลง ความเรียบนิ่งทางสีหน้าและประกายแสงโลหิตในดวงตาค่อยๆ มอดดับลง เขาไม่ลงมือ แต่นั่งขัดสมาธิลง รอหนึ่งชั่วยามของวันนี้จบลง

ทางด้านซูหมิง เขานึกถึงคนและวัตถุทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับกลิ่นอายพลังตน สุดท้ายก็มั่นใจยิ่งว่าจะไม่เกิดเหตุไม่คาดคิดใดอีก สายตามองวงแหวนอาคมธูปสวรรค์ด้วยสีหน้ามืดทะมึน ตอนนี้เหลืออีกหนึ่งก้านธูปก็จะครบหนึ่งวัน

“ข้าอยากรู้มากว่าธูปสวรรค์ดอกที่สามจะหักลงอย่างไร!” ดวงตาซูหมิงเย็นชา หู่จื่อกับกระเรียนขนร่วงข้างๆ ต่างเงียบ พวกเขามองเงื่อนงำออกเช่นกัน รู้ว่าซูหมิงในตอนนี้กำลังดื้อรั้น จึงไม่กล้ารบกวน

เวลาผ่านไปช้าๆ ทีละลมหายใจ จนกระทั่งเวลาหนึ่งก้านธูปใกล้จะผ่านไป ทรายในนาฬิกาทรายเหลือไม่ถึงสิบเม็ด ในตอนนี้เองจิตวิญญาณวงแหวนอาคม ธูปสวรรค์ยังไม่เกิดการเคลื่อนไหวใดๆ ยังคงมั่นใจยิ่งว่าภาพที่มันทำนายจะต้องเกิดขึ้นแน่

ทันทีที่ทรายเม็ดสุดท้ายตกลงและวันนี้ผ่านไปแล้ว ธูปสวรรค์ดอกสุดท้ายในวงแหวนอาคมธูปสวรรค์เจ็ดดอกซึ่งสะท้อนในดวงตาซูหมิง…และก็เป็นธูปสวรรค์ ดอกแรกที่มอดดับในอดีตกาลพลันสั่นสะท้าน เกิดรอยร้าวขึ้น ก่อนวันนี้จะจบลงเพียงเสี้ยวเดียว มันพังลงเป็นเถ้าธุลีหายไป

ขณะที่มันพังทลายลง จิตวิญญาณวงแหวนอาคมธูปสวรรค์ไม่เคลื่อนไหวใดๆ เลย ไม่มีการเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วยแม้แต่น้อย กระทั่งก่อนพังลงยังสงบนิ่ง นี่ไม่ใช่ว่ามันแอบทำลาย จุดนี้ซูหมิงก็สังเกตเห็นอย่างชัดเจน ใบหน้าเขาซีดขาวทีละน้อย ร่างกาย สั่นไหวเบาๆ เพราะ…เขาสังเกตเห็นว่าช่วงที่ธูปดอกสุดท้ายพังลง กลิ่นอายพลังที่แผ่มาจากในนั้น…เป็นของเขา!

ทว่าสิ่งที่ทำให้เขาตัวสั่นและหน้าซีดขาวคือถึงกลิ่นอายพลังจะเป็นของเขา แต่กลับมีความแปลกตายิ่ง นี่คือความย้อนแย้งกัน แต่ในใจเขาก็เป็นเช่นนี้จริงๆ

“นี่คือความลับสวรรค์ มหันตภัยยืมมือเจ้าลงมือกับข้า หักธูปสามดอก คือ การลงโทษที่ข้าเผยความลับสวรรค์…ความลับสวรรค์จะต้องเป็นจริงอย่างแน่นอน จะต้องมีอยู่ จะต้อง…เกิดขึ้นอย่างแน่นอน” วงแหวนอาคมธูปสวรรค์พูดเสียงเบา น้ำเสียงผ่านโลกมาเนิ่นนานดังก้องกังวาน

“ความลับสวรรค์…” ซูหมิงยืนขึ้นช้าๆ นัยน์ตาฉายแววเหี้ยมโหด เขาขยับวูบไหวตัวพุ่งไปยังวงแหวนอาคมธูปสวรรค์ ตอนที่ยกมือขวาขึ้น แหวนสมบัติล้ำค่า ลอยออกมา พร้อมกันนั้นซูหมิงระเบิดพลังจากพลังน่าตะลึง พลังนี้คือขั้นชะตา และไม่ใช่ขั้นชะตาธรรมดา นี่คือพลังที่สามารถสู้กับขั้นเกิดของคนมหาโลกสามรกร้างได้

กระทั่งหากเจอขั้นดับเขาก็ยังมีคุณสมบัติในการลงมือ

“ความลับสวรรค์บอกว่าหักสามดอก แต่ข้าจะหักเจ้าทั้งหมด!” ซูหมิงกล่าวพร้อมเข้าไปใกล้ ภายใต้การปะทุพลัง แหวนสมบัติล้ำค่าเปล่งแสงสว่างจ้าแสบตา กลิ่นอายพลังสะเทือนฟ้าดินปะทุมาจากสมบัติล้ำค่า นั่นคือพลังที่มากพอจะทำลายมวลอากาศที่นี่ มันพุ่งไปยังวงแหวนอาคมธูปสวรรค์พร้อมด้วยเสียงดังสนั่น

“ไฉนเจ้าต้องทำเช่นนี้…เมื่อวานผ่านไปแล้ว…” จิตวิญญาณวงแหวนอาคม ธูปสวรรค์ถอนหายใจเบา เขาไม่ต่อต้าน แต่ปล่อยให้พลังจากแหวนมหาศาลอัดใส่ ท่ามกลางเสียงดังอึกทึก ธูปหกดอกที่เหลือสั่นสะท้านพร้อมกัน ธูปดอกที่สี่พังลงกลายเป็นเถ้าธุลีหายไป

นัยน์ตาซูหมิงขยับประกายจิตสังหาร เขายกมือขวาทำสัญลักษณ์มือโบกไป แหวนสมบัติล้ำค่าพลันพุ่งไปยังวงแหวนอาคมธูปสวรรค์ด้วยพลังมหาศาลอีกครั้ง

เกิดเสียงดังสนั่นกึกก้อง วงแหวนอาคมธูปสวรรค์พังลง ธูปดอกที่ห้าพังลง ทำให้วงแหวนอาคมธูปสวรรค์เหลือเพียงสี่ดอก สองดอกในนั้นติดไฟ อีกสองดอกยังอยู่ เกิดพลังแห่งการย้อนเวลาขึ้นเหมือนอยากจะฟื้นพวกมันกลับมา

ซูหมิงตบมือซ้ายตรงระหว่างคิ้ว อดีตและอนาคตเผยขึ้นในตัวเขาทันที พลังแห่งการย้อนเวลาแผ่ขยายมาจากตัวเขา จากนั้นร้องคำรามแล้วใช้มือขวาควบคุมแหวนให้กวาดออกไป วาดออกเป็นเส้นโค้งสายหนึ่งพุ่งไปหาวงแหวนอาคมธูปสวรรค์อีกครั้ง ครั้งนี้ในแหวนมีพลังแห่งพรสวรรค์ที่รบกวนการย้อนเวลา มันพุ่งเข้าไปยังวงแหวนอาคมธูปสวรรค์พร้อมด้วยเสียงดังครึกโครม เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นติดกัน นอกจากธูปสวรรค์สองดอกที่ยังติดไฟแล้ว อีกสองดอกที่เหลือแหลกสลายไป ทว่าซูหมิงกลับยืนด้วยสีหน้าซับซ้อน

เพราะเขาเห็นว่าธูปสวรรค์สี่ดอกที่ตนทำลายไปมองข้ามพลังที่เขาหมายจะรบกวนการย้อนเวลา มันยังคงฟื้นฟูและรวมขึ้นช้าๆ แต่มั่นคง ราวกับว่า…การรวมขึ้นมาใหม่ของพวกมันไม่ใช่การย้อนเวลาอย่างที่ซูหมิงเคยเห็น แต่เป็นระดับพลังที่เหนือกว่าความเข้าใจเขาฟื้นพวกมันกลับมา

“ไม่มีประโยชน์ ข้าเผยความลับสวรรค์และก็จ่ายราคาต้องจ่ายไปแล้ว ไม่รู้ว่า เจ้าเองก็ต้องจ่ายเมื่อใด ทว่า…ความลับสวรรค์จะต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอน คำพูดนี้…ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ต่อให้เจ้าทำลายธูปสวรรค์ที่เหลือแล้วอย่างไร วันนี้ก็คือวันนี้ เมื่อวานผ่านไปแล้ว” วงแหวนอาคมธูปสวรรค์ถอนหายใจเบา ดวงจิตมันค่อยๆ หายไป ธูปสี่ดอกที่ซูหมิงทำลายก็รวมขึ้นอย่างสมบูรณ์แล้ว แต่เมื่อดวงจิตวิญญาณ วงแหวนอาคมหายไป ธูปสวรรค์เหล่านี้ก็เหมือนกับวัตถุตายแล้ว

“ความลับสวรรค์ที่ข้าเปิดเผย หักสามดอกถือเป็นการลงโทษภายนอก แต่ลงโทษภายในคือดวงจิตข้าต้องหลับใหล…สามพันเจ็ดร้อยยี่สิบปี เมื่อข้าตื่นขึ้น…ก็จะเป็นช่วงภาพความลับสวรรค์ที่เจ้าเห็น ถึงตอนนั้นพวกเราคงได้พบกันอีก…”

เสียงเบาลงทีละนิดจากจิตวิญญาณวงแหวนอาคมธูปสวรรค์ดังแว่วมา ตอนนี้เองสองดอกที่ติดไฟในธูปหกดอกมอดดับลงช้าๆ นี่ไม่ใช่การดับเพราะเผ่ายมโลก นี่เป็นเพราะดวงจิตมันหลับใหล จากนี้จะดับไปสามพันเจ็ดร้อยยี่สิบปี

สามพันเจ็ดร้อยยี่สิบปีจากนี้ ธูปสวรรค์สองดอกจะติดไฟอีกครั้ง

ซูหมิงมองธูปสวรรค์ที่มอดดับลง มองธูปสวรรค์หกดอกตรงหน้าพลางสัมผัสถึงพลังประหลาดจากวงแหวนอาคมธูปสวรรค์กำลังหายไป จนกระทั่งหายไปแล้ว เขาเงียบ ใบหน้าขมขื่น ความจริงตอนลงมือเขาก็เข้าใจแล้วว่าการเดิมพันระหว่างเขากับวงแหวนอาคมธูปสวรรค์ เขาแพ้

ถึงเขาจะทำลายธูปสวรรค์ดอกอื่น แต่ก็เลยหนึ่งวันมาแล้ว เป็นอย่างที่ความลับสวรรค์บอกไว้ หนึ่งวันหักสามดอก

‘หากก่อนหน้านี้ข้าหักไปก่อนสามดอกกระทั่งมากกว่านี้…’ ซูหมิงยืนอยู่กลางฟ้าเงียบๆ สายตามองวงแหวนอาคมธูปสวรรค์ที่มอดดับลง ในความคิดอดเกิดคำถามแบบนี้ขึ้นมามิได้

เขาเงียบอยู่นานแล้วก็ถอนหายใจเบา ความมหัศจรรย์ของความลับสวรรค์ แท้จริงแล้วมีรากฐานมาจากสองคำ…ถ้าหาก!

ในสองคำนี้ จริงๆ แล้วคือความลับสวรรค์

หากเข้าใจเรื่องนี้ก็จะเข้าใจ หากไม่เข้าใจต่อให้พยายามอย่างไรก็ไม่เข้าใจ ภาพความลับสวรรค์ที่เขาเห็นแต่ละภาพนั้นฝังลึกลงในก้นบึ้งหัวใจเขาแล้ว

‘ข้าไม่เชื่อ ไม่เชื่อ ข้าเชื่อแค่ตัวเอง! ต่อให้เป็นความลับสวรรค์แล้วอย่างไร ข้าจะเปลี่ยนมัน จะแทนที่สวรรค์ ใช้สิ่งนี้เปลี่ยนชะตา! ความลับสวรรค์ที่ปรากฏเป็นเพียงหนึ่งจุดในอนาคต ใช้จุดนี้วาดออกเป็นภาพ แต่ข้าจะพลิกกลับมัน!’

นัยน์ตาซูหมิงมีความยึดมั่นและแน่วแน่ เขารู้ว่าจะคิดมากเรื่องนี้ไม่ได้ ยิ่งคิดมากเท่าไรก็ยิ่งเชื่อโดยจิตใต้สำนึก และยิ่งเป็นแบบนั้นก็ยิ่งทำให้ความลับสวรรค์เป็นจริง ในเมื่อเป็นอย่างนั้น…

ดวงตาซูหมิงเป็นประกายวาวมองผืนฟ้า

“ร่างแยกกลืนนภา ตั้งแต่เจ้าเริ่มที่นี่จนธูปสวรรค์มอดดับ ข้าเห็นว่าเจ้าซ่อนอยู่ที่ใดสักแห่ง!” ซูหมิงก้าวเดินผ่านหู่จื่อและกระเรียนขนร่วงในพริบตา

หู่จื่อเหมือนอยากจะพูดแต่ก็เงียบไป สายตามองซูหมิง สุดท้ายก็ยังไม่พูด

“หู่จื่อ ในช่วงนี้ข้าจะยังไม่กลับยอดเขาลำดับเก้าที่กำลังสร้างอยู่ ข้าจะไปหา ร่างแยกที่หนีไป ท่านจะตามไปด้วยหรือจะกลับไปก่อน?” ซูหมิงมองหู่จื่อ

“เจ้าจะไปที่ใด หู่จื่อก็จะตามเจ้าไปที่นั่น ข้าคือศิษย์พี่เจ้า ศิษย์พี่ใหญ่ก็กำชับมาแล้วว่าให้ข้าช่วยเจ้า เจ้าเองก็อย่างทิ้งข้าแล้วกัน” หู่จื่อตบหน้าอกแล้วพูดเสียงดัง

ซูหมิงมองหู่จื่อ ในความคิดลอยขึ้นมาเป็นภาพในความลับสวรรค์โดยควบคุมไม่ได้ ภาพนั้นหู่จื่ออยู่ตรงหน้าตน ทั่วร่างอาบไปด้วยโลหิต ลืมตามองฟ้าด้วยความโกรธ แต่กลับไม่มีลมหายใจใดๆ

ในใจซูหมิงเกิดความเจ็บปวด แต่สีหน้ากลับแน่วแน่ยิ่งขึ้น