ตอนที่ 1411 ไม่ทำลายก็ไม่เกิด

“ยังเหลือเวลาอีกเยอะ ขอแนะนำตัวเองก่อน องค์ชายสามจะได้รู้ฐานะคนที่ ฆ่าเจ้าอย่างละเอียด” ชายหนุ่มคิ้วกระบี่ยิ้มพลางเดินขึ้นบันได มุ่งหน้าไปหาซูหมิง

“ข้าเถียนเหอ ศิษย์หมายเลขเจ็ดใต้รูปปั้นเต๋าลำดับสองแห่งสำนักเอกะเต๋า เป็นตัวแทนจากสำนักเอกะเต๋า พลังจิตเต๋าขั้นสอง พูดถึงบ้านเกิด…ก็อยู่ในแคว้นกู่จั้ง ห่างจากเมืองหลวงไม่ไกลนัก” ชายหนุ่มเล่าพลางเดินเข้าไปใกล้ซูหมิง

“ตอนนี้แนะนำตัวจบแล้ว องค์ชายสาม…เจ้า…ตายได้แล้ว!” ก่อนหน้านี้ชายหนุ่มยังยิ้ม แต่ลมหายใจต่อมารอยยิ้มเปลี่ยนเป็นเหี้ยมโหด จิตสังหารในแววตามี ความตื่นเต้น ขณะกล่าวยังยกมือขวาขึ้นชี้ซูหมิง

เมื่อชี้พลันเกิดเสียงดังสนั่นฟ้าดิน ทั้งยอดเขาสายเลือดที่สามเกิดรอยร้าวจำนวนมาก อีกทั้งมวลอากาศตรงหน้าชายหนุ่มยังปรากฏเงากระบี่มากกว่าล้านเงา ปูพรมพุ่งไปหาซูหมิงในพริบตา

ภายในทุกเงากระบี่แฝงไว้ด้วยพลังน่าสะพรึงที่ฉีกฟ้าดินได้ ยามนี้ทันทีที่พุ่งเข้ามา ซูหมิงยังไม่ลืมตา แต่กลับทำสัญลักษณ์มือขวา เส้นผมยาวพลันลอยขึ้น อาภรณ์ โบกสะบัด แสงนุ่มนวลปกคลุมร่างเขาในฉับพลันกลายเป็นการป้องกันหนึ่งชั้น

ท่ามกลางเสียงครึกโครมดังสนั่นฟ้าดิน เงากระบี่เหมือนล้านเงานั้นปกคลุมซูหมิงในทันที ต่อมาเมื่อเกิดเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ เงากระบี่เหล่านั้นพังลงกลายเป็นแสงผลึกกระจายออก ซูหมิงยังคงนั่งขัดสมาธิ ยังคงหลับตา ม่านแสงป้องกันนอกตัวเขา อ่อนแสงลงไม่น้อย แต่กลับไม่พังลง

“น่าสนใจ สมกับเป็นองค์ชายสาม หรือว่าในตัวเจ้ายังมีของวิเศษป้องกันบางอย่าง” ชายหนุ่มยิ้ม แต่จิตสังหารในแววตาเข้มกว่าเดิม เขาเข้ามาใกล้ในทันใด ยกมือขวาขึ้นสองนิ้วติดกันเป็นปลายกระบี่ลากผ่านมวลอากาศ ตอนนี้เองเกิดเปลวเพลิงสีขาวเผาไหม้ขึ้น ล้อมรอบนิ้วมือพร้อมกับสองนิ้วกดที่ม่านแสงนอกตัวซูหมิงพอดี

พริบตาที่ปะทะ ม่านแสงสั่นไหว เกิดเสียงกึกกึกพร้อมพังลงในบัดดล!

“จงพังลง!” ขณะที่ชายหนุ่มยิ้มเยาะยังเกิดเสียงโครมดังขึ้น ม่านแสงนอกตัวซูหมิงส่งเสียงขานรับและแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

ชั่วขณะที่เสียงหัวเราะด้วยความอวดดีดังแว่วมา ชายหนุ่มคิ้วกระบี่ไม่ได้หยุดมือขวาแม้แต่น้อย หลังม่านแสงพังลงแล้วก็กดไปที่ระหว่างคิ้วซูหมิง

“องค์ชายสาม ไม่ขอส่งล่ะ!” เสียงหัวเราะชายหนุ่มยังคงดังกังวาน ตอนนี้เอง บนฟ้าเหนือฟ้าชั้นเจ็ด สวี่จงฝานชุดจีวรเต๋าฟ้าครามมีสีหน้าตึงเครียดและกังวลที่สุด เขาคืออาจารย์ของซูหมิง แม้จะเป็นแค่ในนาม เป็นสิ่งที่เขาบีบให้อีกฝ่ายยอมรับ แต่ตอนนี้ ความกังวลของเขาดูจริงใจที่สุด ไม่ว่าจะมีเรื่องที่กังวลเพราะผลประโยชน์ตัวเองหรือไม่ แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่า…เขาเป็นห่วงซูหมิง

“เจ้าสำนัก!” ขณะกังวลอยู่นี้เห็นได้ชัดว่าเขาเห็นภาพบนฟ้าเหนือฟ้าชั้นห้า ความจริงตอนนี้ทุกคนที่นี่ล้วนเห็นร่างเงาซูหมิงกับชายหนุ่มชัดเจนบนฟ้าเหนือฟ้าชั้นห้า

“เขาบรรลุจิตเต๋าขั้นสอง เรื่องนี้…ไม่ยุติธรรม!” สวี่จงฝานมองกู่ไท่ผู้อาวุโสใหญ่สายที่เลือดหนึ่ง

“ดูต่อไป!” กู่ไท่มีสีหน้าเรียบนิ่ง แต่นัยน์ตาเป็นประกาย ขณะกล่าวเรียบๆ ภายในฟ้าเหนือฟ้าชั้นห้า พริบตาที่ม่านแสงนอกตัวซูหมิงพังลง นิ้วมือชายหนุ่ม คิ้วกระบี่สัมผัสระหว่างคิ้วซูหมิง ซูหมิงยังคงหลับตา ไม่หลบ แต่ร่างกายเขาเกิดการซ้อนทับขึ้น ร่างเงาออกมาในฉับพลันกลายเป็นสายรุ้งยาวสายหนึ่งเข้าปะทะกับนิ้วมือชายหนุ่มคิ้วกระบี่

ท่ามกลางเสียงระเบิดดังก้อง นิ้วมือชายหนุ่มหยุดนิ่ง ร่างถอยไปหลายก้าว ตอนที่เงยหน้าขึ้น ร่างเงาที่ขวางมือเขาเอาไว้กระเด็นถอยไปกลายเป็นร่างซูหมิง แต่หน้าขาวซีด ร่างมายาเหมือนจะหายไปได้ตลอดเวลา เห็นได้ชัดว่าการโจมตีก่อนหน้านี้ ร่างเงาซูหมิงต้องฝืนต่อต้านอย่างยิ่ง

“ร่างเงา ไม่เลวๆ” ชายหนุ่มคิ้วกระบี่แสยะยิ้มก่อนหายไปในฉับพลัน มาปรากฏอีกทีอยู่ตรงหน้าร่างจริงซูหมิงที่นั่งขัดสมาธิอยู่ แต่ตอนนี้เองร่างเงานั้นของซูหมิงหายไป มาปรากฏอยู่ตรงกลางระหว่างชายหนุ่มกับร่างจริงซูหมิง

เกิดเสียงดังก้องฟ้าดิน หมอกหมุนตลบ ชายหนุ่มคิ้วกระบี่ยกมือขวาขึ้นคว้าอากาศไปบนฟ้า

“กระบี่แห่งฟ้า!” สิ้นเสียง ฟ้าเหนือฟ้าชั้นห้าที่ถูกผนึกเกิดรอยแยกยักษ์สายหนึ่งขึ้น รอยแยกเพิ่งปรากฏก็กลายเป็นกระบี่หน้าตาคล้ายกับรอยแยกที่ไม่มีกฏเกณฑ์พุ่งลงมายังแผ่นดิน ตรงมาที่ซูหมิง

ช่วงที่เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว ร่างเงาซูหมิงถูกกระบี่นั้นทะลวงร่าง กลายเป็นเศษสีดำตรงหน้าร่างจริง ตอนที่หมุนม้วนยังถูกสูบเข้าไปในร่างจริง

ยามนี้เองปรากฏเงาซ้อนทับขึ้นที่ร่างซูหมิงอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ได้มาเงาเดียว แต่มาถึงสองเงา! หนึ่งในนั้นคือ ฤดูหนาวในสี่ฤดู ตระหนักรู้ฤดูหนาว เงาแห่งฟ้า!

สองร่างเงาซูหมิงปรากฏกายแล้วก็พุ่งตรงไปหาชายหนุ่มคิ้วกระบี่ เมื่อเข้าไปใกล้ในพริบตาแล้ว นัยน์ตาชายหนุ่มคิ้วกระบี่ฉายแววอวดดี เขายกเท้าขึ้นกระทืบพื้น ดังโครม ใต้เท้าเกิดรอยแยกขึ้นจำนวนมาก เพิ่งเกิดรอยแยกก็กลายเป็นกระบี่บิดเบี้ยวทีละเล่ม พุ่งตรงไปหาสองร่างเงาซูหมิง

“ฝีมือต่ำต้อย ไม่รู้จักประมาณตน องค์ชายสาม ภัยครั้งนี้…เจ้าผ่านไปไม่ได้หรอก!” ชายหนุ่มกล่าวขึ้นพร้อมยกสองมือประกบแล้วผลักไปข้างหน้า เส้นผมเขาพลัน ปลิวไสวราวกับมีพายุคลั่งโถมเข้ามา ยอดเขาใต้เท้าสั่นไหว โลกข้างหลังบิดเบี้ยว ฟ้าเหนือฟ้าชั้นห้ารอบตัวเกิดเสียงดังสนั่น กระบี่บิดเบี้ยวรอบตัวเขาปรากฏขึ้น มองไปสุดลูกหูลูกตา ราวกับทั้งมวลอากาศเป็นแสงกระบี่

“เอกะกระบี่ตัดเต๋า!”

แทบเป็นช่วงที่ชายหนุ่มลงมือ หนึ่งในสองร่างเงาซูหมิงบินขึ้น ขยับไหวร่างกลายเป็นหมอกดำ ระหว่างที่หมอกนี้หมุนตลบยังกลายเป็นฝ่ามือสีดำยักษ์ข้างหนึ่งพุ่งไปหาชายหนุ่ม

ขณะเดียวกันอีกร่างเงาซูหมิง ฤดูหนาว เงาแห่งฟ้า ตอนนี้หลับตาลงแล้วลืมตาขึ้นในฉับพลัน ทันใดนั้นในโลกของเขามีหิมะโปรยปราย ทั้งผืนฟ้าดูเหมือนมืดครึ้มลง ชั่ววูบเดียวก็เกิดพายุหิมะขึ้น ในเวลาเดียวกัน บนฟ้ายังเหมือนมีดวงตาข้างหนึ่งกำลังจะลืมตา ทำให้ทั้งฟ้าเหนือฟ้าชั้นห้าปกคลุมอยู่ในเงามืด

“วิชาไม่เลว น่าเสียดาย…อ่อนแอเกินไป!” ชายหนุ่มหัวเราะเยาะพลางแยก สองมือออก ฟ้าดินเกิดเสียงครึกโครม แสงกระบี่นับไม่ถ้วนพุ่งเข้ามาปะทะกับฝ่ามือหมอกดำของซูหมิง ฉีกพายุหิมะรอบตัว หิมะบนฟ้ารวมถึงดวงตาสองข้างที่กำลังจะลืมตาเกิดเสียงโครมครามสะเทือนฟ้า

ท่ามกลางเสียงดังอื้ออึง ดวงตาบนฟ้าฉีกออก หิมะรอบๆ พังลง ฤดูหนาว เงาแห่งฟ้าของซูหมิงแตกเป็นเสี่ยงๆ และยังมีฝ่ามือหมอกดำนั้นก็แหลกเป็นชิ้นๆ เช่นกัน กลายเป็นเส้นสีดำม้วนตรงไปที่ร่างจริงซูหมิงที่นั่งฌานอยู่ ถูกสูบเข้าไปในร่างกายเขาจนหมด

“อุบ่ะ เจ้ายังมีกลอุบายอะไรอีก องค์ชายสาม สำนักเจ็ดจันทรามีวิชาเจ็ดชะตา ไม่นับชะตาเดิมของเจ้า เจ้าน่าจะมีสามร่างเงาใช่หรือไม่ เวลาหนึ่งก้านธูปผ่านไป สามส่วนแล้ว มาๆๆ ข้าจะเล่นกับเจ้าเอง” ชายหนุ่มคิ้วกระบี่มีสีหน้าตื่นเต้น เขาจะไม่ลงมือแบบนี้กับคนอื่น แต่สำหรับซูหมิง เขาชอบแบบนี้ ชอบเล่นแบบนี้ ชอบความรู้สึกแบบนี้

เพราะคนตรงหน้าเขาคือสายเลือดราชวงศ์ของแคว้นกู่จั้ง เป็นราชวงศ์ที่สูงส่งจนต้องยำเกรงอย่างยิ่ง นั่นคือองค์ชายสาม โอกาสในการสังหารราชวงศ์แบบนี้ทำให้ ชายหนุ่มคิ้วกระบี่แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว ดังนั้นเขาถึงจะให้ตื่นเต้นต่อไป จะให้ องค์ชายสามกลัว เขาอยากเห็นความหวาดกลัว!

ชายหนุ่มแสยะยิ้มด้วยความตื่นเต้นพลางเดินหน้าหนึ่งก้าว ยกมือขวาขึ้นฟันลง!

“องค์ชายสาม ยังไม่ส่งร่างเงาที่สามมาให้แซ่เถียนสังหารอีก!”

สิ้นเสียง บนตัวซูหมิงเกิดการซ้อนทับอีกครั้ง ร่างเงาที่สามสุดท้ายปรากฏขึ้น กลายเป็นฤดูใบไม้ร่วง ร้อน ใบไม้ผลิสามเงาพุ่งตรงไปหาชายหนุ่ม

ช่วงที่ชายหนุ่มคิ้วกระบี่หัวเราะเยาะ บนฟ้าเหนือฟ้าชั้นเจ็ด นัยน์ตาสวี่จงฝาน เผยจิตสังหารแรงกล้า จ้องชายหนุ่มคิ้วกระบี่บนฟ้าเหนือฟ้าชั้นห้าตาเขม็ง เด็กหนุ่มชุดคลุมขาวยิ้มให้กับคนเหล่านี้ แต่ในใจกลับโกรธ เขาไม่โกรธเถียนเหอว่าจะจับหรือสังหาร แต่โกรธที่อีกฝ่ายควรจะเด็ดขาดหน่อย การเล่นแบบนี้ หากเกิดปัญหาใหม่เข้ามาซ้ำเติม…

“นี่คือภัยของเขา ดูต่อไป!” กู่ไท่พูดขึ้นเรียบๆ อีกครั้ง

ขณะเดียวกับที่กู่ไท่กล่าว ภายในฟ้าเหนือฟ้าชั้นห้า เสียงหัวเราะชายหนุ่ม คิ้วกระบี่ดังก้อง เขามองร่างเงาที่สามที่ขยับวูบวาบซ้อนทับกับร่างจริงซูหมิงอย่างเหยียดหยาม เห็นสามร่างเงานี้กลายเป็นหน้าตาซูหมิงแล้ว เขาก็เกิดความตื่นเต้นที่จะสังหารองค์ชายสามอีกครั้ง

“ความสนุกควรจบได้แล้ว เหลือเวลาอีกครึ่งก้านธูป” ชายหนุ่มคิ้วกระบี่หัวเราะด้วยสีหน้าเหยียดหยาม ตอนนี้เองเขายกมือขวาขึ้นกดบนพื้นดิน เกิดเสียงโครมทีหนึ่ง ทั้งแผ่นดินสั่นสะเทือน แม้แต่ยอดเขาสายเลือดที่สามยังเหมือนจะถล่มลง กระทั่ง ยอดเขาสิบสามลูกรอบๆ สั่นไหว เมื่อเกิดรอยแยกทีละรอยขึ้น ฉับพลันนั้นเอง รอยแยกเหล่านั้นกลายเป็นกระบี่จำนวนมากวนเวียนรอบตัวชายหนุ่มคิ้วกระบี่ ทันทีที่ชายหนุ่มยกมือขวาขึ้นจากพื้นดิน กระบี่เหล่านี้รวมเข้าด้วยกันเป็น…กระบี่ใหญ่ร้อยจั้งลากฟันลงมาที่ซูหมิง

เสียงครึกโครมดังกังวาน กระบี่ใหญ่แฝงไว้ด้วยพลังสูงสุด แฝงไว้ด้วยพลังจุดสูงสุดของจิตเต๋าขั้นสอง ฟันเงาฤดูใบไม้ร่วง ตัดร่างฤดูร้อน สลายรอยฤดูใบไม้ผลิ ช่วงที่สามร่างเงาพังลงและม้วนเข้าไปในร่างจริงซูหมิงนั้น กระบี่เล่มนี้เข้าไปใกล้หัวซูหมิง หมายตัดชะตาจริงของเขา!

“ความสนุกควรจบได้แล้วจริงๆ” ตอนนี้เองร่างเงาซูหมิงที่นั่งขัดสมาธิอยู่ลืมตาขึ้น!