ตอนที่ 263 การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุด
ซูหมิงเงียบ เคลื่อนตัววูบไหว มุ่งหน้าไปทางชายร่างกำยำเผ่าเชมันคนหนึ่งที่ใกล้ตนที่สุดในขอบเขตจิตสัมผัส
สีหน้าเขาเคร่งขรึม ดวงตาขวาขยับแสงโลหิตแฝงไว้ด้วยพลังชั่วร้าย ช่วงที่เข้าใกล้ชายร่างกำยำใบหน้าเหี้ยมโหดคนนั้น พลังชั่วร้ายพลันปะทุ ชายร่างกำยำหยุดชะงัก ยกสองมือขึ้นแล้วตบไปที่หน้าตัวเองอย่างแรง
เหตุการณ์แปลกเช่นนี้ทำให้ซูหมิงหรี่ตาลง
ยามนี้เอง เมื่อชายร่างกำยำตบใบหน้าตัวเองแล้วก็อ้าปากพ่นโลหิตสดกองโต ในโลหิตนั้นมีฟันสิบกว่าซี่ถูกพ่นออกมาไม่หยุด
ตอนฟันเหล่านั้นลอยออกมา พลันกลายเป็นหนามแหลมสิบกว่าเล่มตรงเข้าใส่ซูหมิงด้วยความเร็วน่าทึ่ง
ซูหมิงไม่เคยเห็นวิชาแบบนี้มาก่อน ขณะขยับกายกำลังจะหลบ หนามแหลมเหล่านั้นกลับเหมือนมีสติปัญญาสูงส่ง ตามซูหมิงไปติดๆ ทันใด
‘เป็นวิชาเผ่าเชมันที่ใช้ได้!’ ซูหมิงรู้ดีว่าตนไม่อาจสังหารชายตรงหน้าอย่างเงียบเชียบได้ ตรงระหว่างคิ้วขยับแสงสีดำ กระบี่เล็กพลันลากเสียงยาวออกมาปะทะกับหนามแหลมเหล่านั้น เสียงระเบิดดังขึ้น
ท่ามกลางเสียงครึกโครม หนามแหลมสิบกว่าเล่มระเบิดกระจาย กระบี่เล็กแสงดำตรงเข้าไป ขณะเดียวกับที่ชายร่างกำยำเผ่าเชมันถอย มันก็ทะลวงผ่านศีรษะ
เสียงร้องน่าอนาถก่อนตายดังตัดสลับกับเสียงระเบิด ทำลายความเงียบของป่าทึบในยามค่ำคืน เหมือนกับมีก้อนหินถูกขว้างลงในบ่อน้ำสงบนิ่งจนเกิดเป็นระลอกคลื่นอย่างรุนแรง
แทบจะเป็นช่วงที่เสียงร้องดังขึ้น ในจิตสัมผัสของซูหมิง เขาสัมผัสได้ชัดว่าอีกสิบกว่าคนที่เหลือพลันเปลี่ยนทิศทางตรงมาทางเขา ห่างอยู่ประมานสองร้อยจั้งเท่านั้น
ซูหมิงเคลื่อนตัวต่อ เขารู้ดีว่าคงหนีออกไปจากวงล้อมนี้มิได้ ฉะนั้นจึงตรงไปหาอีกคนด้วยความเร็วสูงยิ่ง ข้างกายเขามีแสงดำขยับวิบวับ หลังจากเสียงระเบิดดังขึ้น ตรงหน้าซูหมิงมีศพหัวขาดหนึ่งคน
ทว่ายามนี้คนที่เหลือห่างจากเขาไม่ถึงหนึ่งร้อยห้าสิบจั้งแล้ว ซูหมิงพลันเงยหน้า สายฟ้าไหลเวียนทั่วตัว ส่งเสียงดังเปรี๊ยะๆ กึกก้องโดยรอบ ทันใดนั้นรอบตัวเขาปรากฏลูกกลมสายฟ้ามายา แผ่กระจายออกไปด้านนอก ฟ้าดินเกิดเสียงอึกทึก หากมองจากที่สูงจะพบว่าแผ่นดินเหมือนกลายเป็นแม่น้ำสายฟ้าโดยมีซูหมิงเป็นใจกลาง
สายฟ้าเหล่านั้นแผ่ขยายอย่างบ้าคลั่ง ดินเลนตรงจุดที่มันผ่านล้วนแตกกระจาย ต้นไม้แห้งเหี่ยว ใบหญ้าเป็นเถ้าถ่าน สิบกว่าคนที่ห่างจากเขาหนึ่งร้อยกว่าจั้งส่วนใหญ่ตัวสั่นเทา
แต่ยังมีสองคนที่ไม่มีปัญหาใดๆ ช่วงที่ทุกคนที่เหลือหยุดชะงัก พวกเขาพุ่งตรงเข้าหาซูหมิง
ทั้งสองคนเข้าใกล้ในชั่วพริบตา ขณะเดียวกับที่ปรากฏในสายตาซูหมิง ภายในกายเขามีเสียงระฆังดังกังวานออกมา เสียงระฆังดังสนั่นกลายเป็นคลื่นเสียงกระแทกทั้งสองคน ทำให้หนึ่งในนั้นเคลื่อนไหวช้าลงเล็กน้อย ทว่าก็ยังมีอีกคนหนึ่งที่ไม่ได้รับผลและเข้าประชิดตัวซูหมิง!
บุคคลนี้เป็นชายวัยกลางคน บนใบหน้ามีรอยแผลเป็นดาบยาวหนึ่งเส้น รอยสักบนใบหน้าเหมือนแยกเป็นส่วนๆ แม้ประกายแสงในแววตาแฝงไว้ด้วยความเหี้ยมโหด แต่ภายใต้ความเหี้ยมโหดกลับมีความใจเย็น
ขั้นพลังของบุคคลนี้เทียบเท่ากับจุดสูงสุดของขั้นชำระล้างตอนปลาย ห่างจากเซ่นไหว้กระดูกเพียงหนึ่งก้าว!
หากเป็นซูหมิงในสภาพสมบูรณ์คงไม่พ่ายบุคคลนี้ ทว่ายามนี้ซูหมิงบาดเจ็บ บวกกับมีประสบการณ์เกี่ยวกับวิชาเผ่าเชมันน้อยมาก หากต่อสู้กันคงยากจะรู้ผลแพ้ชนะในเวลาอันสั้น
แต่หากยืดเยื้อต่อไป โอกาสที่เขาสร้างขึ้นจากสายฟ้าและเสียงระฆังเขาหานก็จะสูญเปล่าทันที
อีกทั้งหากสูญเปล่า ตอนที่คนอื่นได้สติกลับมาและปิดล้อมเขา การฝ่าออกไปนั้นแม้จะเป็นเรื่องที่ทำได้ ทว่าก็ต้องจ่ายในราคาสูง ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้ซูหมิงไม่สงสัยเลยว่าบนท้องฟ้าจะต้องมีเผ่าเชมันปิดกั้นอยู่แน่นอน
หากยืดเวลาออกไปจะมีชาวเผ่าเชมันเข้ามามากขึ้น หากมีผู้แข็งแกร่งเผ่าเชมันเทียบเท่ากับขั้นเซ่นไหว้กระดูกมา ซูหมิงไม่มีทางรับมือไหวแน่!
ท่ามกลางวิกฤติอันตราย แววตาซูหมิงสงบนิ่ง เพียงแต่ความสงบนิ่งนี้ใกล้เคียงกับความเย็นชา ดวงตาขวาขยับประกายแสงโลหิตประหลาด วินาทีที่ชายวัยกลางคนเผ่าเชมันมาถึง ซูหมิงพลันยกมือขวาขึ้น ในมือปรากฏน้ำแข็งหนึ่งก้อน!
ในน้ำแข็งนี้มีเพลิง!
ซูหมิงบีบมันจนแตก พลันมีทะเลเพลิงปะทุออกมาจากมือเขาอย่างบ้าคลั่ง ทว่าทะเลเพลิงกลับไม่ร้อนแม้แต่น้อย มีแต่ไอหนาวเยือกแผ่กระจาย
สิ่งนี้ก็คือของที่ศิษย์พี่ใหญ่มอบให้เขา!
ชายร่างกำยำเผ่าเชมันสีหน้าเปลี่ยนทันควัน รอบตัวเขาพลันมีเกล็ดปลาผุดขึ้นจำนวนมาก ดูจากลักษณะแล้ว เหมือนกับจะกลายร่างเป็นสัตว์ร้ายอย่างรวดเร็ว
ทว่าความเร็วในการกลายร่างกลับไม่เท่าการบีบก้อนน้ำแข็งของซูหมิง เปลวเพลิงปะทุออกมาเหมือนกับปากใหญ่ตรงเข้าเขมือบชายวัยกลางคน ขณะเดียวกัน ไอหนาวที่แผ่กระจายเมื่อครู่รวมตัวอยู่ตรงชายวัยกลางคนทันที
เสียงกึกๆ ดังขึ้น ทำให้ซูหมิงสูดลมหายใจเข้าลึก ตัวเขาเองยังตื่นตะลึงกับเพลิงน้ำแข็งที่เห็นนี้เหมือนกัน
ชายวัยกลางคนค้างอยู่ในสภาพแปลงกายเป็นสัตว์ ถูกผนึกอยู่ในก้อนน้ำแข็งยักษ์ สีหน้าเขาตื่นตะลึงและเหลือเชื่อ ซูหมิงเห็นเพลิงกองหนึ่งในร่างกายเขา เพลิงนั้นไม่ได้ลุกไหม้ ทว่าซูหมิงกลับเห็นว่าชายร่างกำยำที่ถูกผนึกด้วยน้ำแข็งกลายเป็นสีดำ กลายเป็นเถ้าสีดำกลางน้ำแข็ง…
ทุกอย่างเกิดขึ้นในชั่วพริบตา ความแข็งแกร่งของน้ำแข็งทำให้ซูหมิงต้องคาดเดาขั้นพลังของศิษย์พี่ใหญ่ใหม่ แต่ตอนนี้มิใช่เวลาจะมาคิด ตัวเขาขยับไหว ตรงไปทางชาวเผ่าเชมันที่หยุดชะงักเพราะระฆังเขาหาน
บุคคลนี้มิใช่บุรุษ นางเป็นสตรีผู้หนึ่ง!
นางเป็นสตรีวัยกลางคน ใบหน้าธรรมดา รอยสักบนใบหน้าขยับแสง สีหน้าดุร้าย ทว่าตอนเห็นซูหมิงยกมือสังหารผู้แข็งแกร่งชั้นยอดในชนเผ่าตายตกอย่างน่าประหลาด ความดุร้ายจึงกลายเป็นตื่นตะลึง
นางเพิ่งคิดจะล่าถอย เสียงระฆังก็ดังขึ้นอีก ทำให้ความคิดขาวโพลน ต้องหยุดชะงักอีกครั้ง เพียงแต่การหยุดครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายของชีวิตนาง!
ซูหมิงทะยานผ่านตัวนางในชั่วพริบตาราวกับสายฟ้า ตอนเขากับนางห่างออกจากกัน มีศีรษะโลหิตสาดกระเซ็นติดมือมาด้วย
หญิงวัยกลางคนชักกระตุกแล้วล้มลงกับพื้น
ขณะเดียวกับที่นางล้มลง ซูหมิงหอบหายใจแรง ใบหน้าซีดขาว บาดแผลตรงหน้าอกสาหัสยิ่งขึ้น ในเวลาสั้นๆ แบบนี้ เขาสังหารหลายคนต่อเนื่องกัน แม้คนที่แข็งแกร่งที่สุดจะใช้สมบัติของศิษย์พี่ใหญ่จัดการก็ตาม ทว่าการเคลื่อนไหวด้วยความเร็วเช่นนี้ทำให้ร่างกายที่กำลังบาดเจ็บเหนื่อยล้าได้
เขายังไม่หยุด พลังชั่วร้ายในดวงตาขวาวูบไหว ตรงเข้าใส่คนที่เหลือซึ่งยังมีสายฟ้าไหลเวียนรอบตัวจนยืนแข็งค้าง ทะลวงผ่านอย่างรวดเร็ว
ด้านหลังซูหมิง แสงจันทร์บนท้องฟ้ารวมตัวเข้ามา แล้วสร้างเป็นเสื้อคลุมแสงจันทร์เหมือนตอนอยู่ภูเขาทมิฬ ขณะกวัดแกว่งก็กลายเป็นเส้นถี่ปลิวไสวตามการเคลื่อนไหวของซูหมิง
ซูหมิงเคลื่อนตัวผ่านชาวเผ่าเชมันที่ยืนแข็งค้างจากสายฟ้าวัตถุประจำตัวเขา ศีรษะคนทยอยกันลอยขึ้น ช่วงที่แสงดำขยับวิบวับ กระบี่เล็กสีดำเปื้อนโลหิตสด เปล่งเสียงร้องแหลมออกมาหลายครั้ง
ซูหมิงพลันเข้าประชิดตัวคนสุดท้าย ครั้นสะบัดมือ เส้นแสงจันทร์ด้านหลังเขาม้วนเข้ามา ห่อหุ้มทั้งตัวอีกฝ่ายไว้อย่างรวดเร็วก่อนฉีกออก ชาวเผ่าเชมันคนสุดท้ายในป่าทึบร้องโหยหวน ทั้งตัวแหลกเป็นชิ้นๆ โลหิตกระเซ็นซ่าน
ทว่าการต่อสู้ยังไม่จบสิ้น ยังไม่ทันที่ซูหมิงจะได้ปรับลมหายใจให้เป็นปกติ แทบจะเป็นตอนที่คนสุดท้ายถูกแสงจันทร์สังหาร มีเสียงคำรามด้วยความแค้นดังมาจากท้องฟ้า
“หมาน เจ้าช่างกล้า!”
เสียงนั้นตรงมาราวกับฟ้าผ่า ทำให้ซูหมิงตื่นตะลึง เขาเงยหน้ามองไปก็พบว่ามีคนราวเจ็ดแปดคนกำลังตรงเข้ามาจากท้องฟ้า!
ในเจ็ดแปดคนนี้มีชายชราคนหนึ่ง รูปร่างผอมแห้งเหมือนกระดูก ทว่าความรู้สึกถึงความแข็งแกร่งจากในตัวเขากลับทำให้ซูหมิงมีสีหน้าจริงจังอย่างยิ่ง ส่วนคนที่พูดมิใช่คนผู้นี้ แต่เป็นชายร่างกำยำในกลุ่มคน ขั้นพลังพอกับชาวเผ่าเชมันแข็งแกร่งที่สุดที่ซูหมิงสังหารไปเมื่อครู่!
นี่ยิ่งทำให้ซูหมิงหรี่ตาลง นอกจากชายชราแล้ว กลุ่มคนบนท้องฟ้าคนที่เหลือล้วนขี่สัตว์ร้ายเหมือนราชสีห์และพยัคฆ์
ขณะพวกมันแผดเสียงคำรามใส่ซูหมิง ชายชรายืนนิ่ง แต่เจ็ดคนที่เหลือตรงเข้ามาทางซูหมิง
ความเหี้ยมโหดในแววตา ความกระหายเลือด และยังมีพลังที่แข็งแกร่ง ทำให้ซูหมิงผู้เหนื่อยล้าในตอนนี้เกิดความรู้สึกเหมือนยืนอยู่บนเส้นแห่งความเป็นและความตาย
ซูหมิงไม่คิดเลยว่าการปล่อยเพราะสงสารเพียงครั้งเดียว จะมีผลกระทบที่รุนแรงเช่นนี้!
เด็กหนุ่มคนนั้นก็รู้อยู่ว่าก่อนหมดสติ ซูหมิงได้สังหารอสรพิษช่วยชีวิตเขาไว้…
ซูหมิงหลับตา เขารู้ดีว่าตน…อาจจะพลาดแล้ว
“บางทีอาจจะพลาดจริงๆ…” ขณะซูหมิงพึมพำเบาๆ ก่อนนั่งขัดสมาธิลง ยกมือขวาขึ้น ท่ามกลางวิกฤติอันตราย ยามที่เสียงตะโกนจากคนทั้งเจ็ดบนท้องฟ้าแว่วเข้ามา ความคิดเขาว่างเปล่า มิได้หวาดกลัว มิได้เสียใจ กระทั่งยังลืมเรื่องความเป็นตาย มีเพียงกระบี่เล่มนั้นที่เขาลอกแบบหลายหมื่นลายเส้นเอาไว้ในใจและปรับมันเป็นของตัวเอง
เขายกมือขวา หลับตาแล้ววาดเบาๆ ไปบนท้องฟ้า
การวาดครั้งนี้ราวกับฟ้าดินเปลี่ยนสี เหมือนทำลายผนึกบางอย่าง มันดูต่างจากตอนประลองกับเทียนหลันเมิ่งบนยอดเขาอันดับเจ็ด!
การวาดครั้งนี้ ต่อให้ซือหม่าซิ่นเห็นด้วยตาตัวเอง ก็ยากจะมองออกว่ามีจุดไหนที่เหมือนกันกับรูปแบบที่ในหนึ่งวิชาเปลี่ยนเทพหมานของเขา!
การวาดครั้งนี้เป็นการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของซูหมิงตอนนี้!
ช่วงที่เขาวาดลายเส้นออกไป ชายชราใบหน้าเย็นชาบนท้องฟ้าสีหน้าเปลี่ยนทันใด เขาสะบัดแขนเสื้อ พลันมีเส้นควันกระจายออกมาจากในร่างกาย ก่อตัวเป็นกิ้งก่ายักษ์ แลบลิ้นไปหาซูหมิงจากบนท้องฟ้า
ลิ้นของมันตรงเข้าหาซูหมิงอย่างรวดเร็ว แล้วปะทะกับลายเส้นของเขาเป็นอันดับแรก!