ตอนที่ 797 สังหาร

ครืน!

พายุคลั่งจากพลังแห่งโลกถาโถมไปรอบๆ พริบตาเดียวก็แผ่ปกคลุมระยะใกล้กับซูหมิงในสายตาเจ้าปกครองโลกสองคน พวกเชื่อในพลังแห่งโลกจากความร่วมมือนี้ ถึงศัตรูรวดเร็วอีกแค่ไหน หากถูกพัวพันก็จะตกอยู่ในพลังแห่งโลกของพวกเขา

นี่คือการโคจรพลังแห่งโลกในขั้นต้นของพวกเขาสองคนเท่านั้น หากซูหมิงถูกม้วนเข้าไปอยู่ข้างใน สิ่งที่รออยู่คือการจู่โจมทำลายล้างเป็นชุดๆ ของกฎแห่งโลก

ทะเลวายุรอบด้านสั่นสะเทือนและกระจายออกเป็นวงกว้าง ทว่าขณะเดียวกัน ซูหมิงที่ถูกเจ้าปกครองโลกสองคนกำหนดเป้าหมายกลับหายไป

ครั้นพลังแห่งโลกกระจายออก ในระยะหลายร้อยจั้งนี้ ซูหมิงกลับไปที่ใดไม่รู้ราวกับหายไป ชั่วขณะที่เจ้าปกครองโลกสองคนอึ้งงัน ก็พลันมีเสียงร้องโหยหวนแว่วมาจากที่ไกลๆ

“แย่แล้ว” เจ้าปกครองโลกดาวสมบัติสวรรค์สองคนหน้าเปลี่ยนสีทันที พวกเขารู้จักคนที่ร้องโหยหวนนี้ คือหนึ่งในผู้ฝึกฌานระดับฟ้าที่กำลังตามมาด้านหลัง

ห่างไปสองพันกว่าจั้งด้านหลังพวกเขาสองคน ซูหมิงคลายมือขวาจากคอชายหนุ่มเสื้อคลุมฟ้า ชายหนุ่มผู้มีหน้าตาหล่อเหลาตอนนี้ใบหน้าบิดเบี้ยว ไม่ใช่รูปร่างมนุษย์อีก แต่แห้งเหี่ยวคล้ายโครงกระดูก แก่นสำคัญของเลือดเนื้อทั้งหมดจนกระทั่งพลังชีวิตถูกสูบจนหมดเมื่อครู่เดียวนี้

“พลังการเคลื่อนย้ายพริบตาจะใช้บ่อยๆ ไม่ได้ ทุกครั้งที่ใช้จะไม่อาจฟื้นกลับมา นี่คือการใช้พลังต้นกำเนิดของข้า โดยเฉพาะเคลื่อนย้ายระยะไกลจะยิ่งกินพลัง”

ชื่อหั่วโหวส่งเสียงราบเรียบผ่านจิตใจซูหมิง ชั่วพริบตาก่อนหน้านี้ตอนที่เจ้าปกครองโลกสองคนใช้พลังแห่งโลก ซูหมิงก็อาศัยอภินิหารวิชาของชื่อหั่วโหวเคลื่อนย้ายหายไป ข้ามหลายพันจั้งมาอยู่ตรงนี้แล้ว

ในทะเลวายุที่นี่ใช้การเคลื่อนย้ายพริบตาไม่ได้ มีเพียงขั้นภัยพิบัติเท่านั้นถึงจะใช้ได้

ซูหมิงไม่กล่าวอะไร เพียงขยับวูบไหวตัว นัยน์ตาเต็มไปด้วยจิตสังหารขณะเข้าประชิดตัวผู้ฝึกฌานระดับฟ้าอีกคน

เสียงกรีดร้องดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เจ้าปกครองโลกแห่งดาวสมบัติสวรรค์มีสีหน้ามืดทะมึน สองคนถอยหลังไปอย่างเร็วรี่ มุ่งหน้าไปยังจุดที่มีเสียงกรีดร้องดังมา

ทว่าพวกเขาเพิ่งบินมายังไม่ถึงพันจั้ง ก็มีอีกสองเสียงกรีดร้องดังพร้อมกัน เป็นทางซ้ายกับทางขวาต่างทิศทาง ระยะห่างระหว่างสองทิศนี้ จากการวิเคราะห์แล้วน่าจะหนึ่งพันจั้งกว่า

“เขามีร่างแยก สมควรตาย มิเช่นนั้นคงทำแบบนี้ไม่ได้ สังหารสองคนพร้อมกันและยังห่างกันพันกว่าจั้ง ต่อให้ใช้วิชาเคลื่อนย้ายพริบตาก็ทำไม่ได้”

“มีอยู่สองทาง หนึ่งคือร่างแยก อีกด้านหนึ่งคือร่างจริง พวกเรา…แยกกัน ข้าไม่เชื่อหรอกว่าห่างเพียงพันกว่าจั้ง เขาจะสังหารคนโดยที่เราช่วยไม่ได้เลย จะใช่ร่างแยกหรือไม่พวกเราสองคนใช้พลังแห่งโลกตรวจสอบได้ หากเจอร่างจริงให้ส่งเสียงทันที อีกคนก็ให้รีบตามมา” เจ้าปกครองโลกสองคนแห่งดาวสมบัติสวรรค์ใช้จิตสื่อสารแล้วแยกกันไป หนึ่งซ้ายหนึ่งขวา มุ่งหน้าไปยังจุดที่มีเสียงร้องโหยหวน

คนที่บินไปทางซ้ายเป็นชายชราหนึ่งในสองคน ชายชราผู้นี้มีสีหน้าโกรธกริ้ว แต่ในใจกลับระวังตัวอย่างยิ่ง เขายังจำภาพการตายประหลาดของโม่อั๋งได้ดี ยามนี้ขณะห้อเหยียดไป ไม่กี่ลมหายใจเขาก็เห็นซูหมิงอยู่ในทะเลวายุไกลๆ

วินาทีที่เห็นซูหมิง ชายชราปะทุพลังแห่งโลกออกมาทั่วร่าง สร้างเป็นพายุคลั่งกวาดไปรอบๆ ในเวลาเดียวกันก็พลันมีเสียงตะโกนต่ำแว่วมาจากเจ้าปกครองโลกอีกคนหนึ่งซึ่งห่างไปพันกว่าจั้ง

“ตรงนี้คือร่างจริง รีบมาเร็ว!”

ทันทีที่เสียงตะโกนแว่วมา ชายชราเจ้าปกครองโลกดาวสมบัติสวรรค์ที่มองซูหมิงอยู่หรี่ตาลง เพราะตอนนี้เขาระเบิดพลังแห่งโลก และใกล้จะแผ่คลุมซูหมิงแล้ว

เขายังเห็นอีกว่าตอนที่อีกฝ่ายจะถูกพลังแห่งโลกปกคลุม ก็รู้สึกถึงปราณและโลหิตอย่างชัดเจนจากตัวอีกฝ่าย ความรู้สึกและกลิ่นอายพลังเช่นนี้บ่งบอกว่าไม่ใช่ร่างแยก แต่เป็นร่างจริง

‘เจ้าเล่ห์นัก ไม่รู้ว่าใช้วิธีใดให้อีกคนคิดว่าร่างที่ห่างไปพันกว่าจั้งคือร่างจริง แต่ความจริงแล้วนี่ต่างหากคือร่างจริง’ ทะเลวายุกระจายตัวไปรอบๆ ทัศนวิสัยมีอุปสรรค จิตสัมผัสก็ยังถูกลดความสามารถลง ทว่าด้วยพลังแห่งโลกของชายชรา เขามั่นใจว่าความรู้สึกตนไม่ผิดแน่

“ที่นี่ต่างหากคือร่างจริง รีบมาเร็ว” ชายชราตะโกนเสียงต่ำพลางพุ่งทะยานเข้าไป นัยน์ตามีจิตสังหารวูบวาบ ชั่วขณะที่กำลังจะตรงไปหาซูหมิง มีเสียงร้องแหลมแว่วมาห่างไปพันกว่าจั้ง

เสียงร้องนั้นแฝงไว้ด้วยความหวาดกลัวไม่อาจบรรยาย ราวกับว่าก่อนตายเห็นภาพน่าเหลือเชื่อ มิหนำซ้ำยังทำให้ชายชราตัวสั่นสะท้าน

เขามีสีหน้าตื่นตระหนก เพราะเสียงนั้นไม่ใช่ของใครอื่น แต่เป็นสหายของเขา เจ้าปกครองโลกดาวสมบัติสวรรค์!

“นะ…นี่….” ในใจชายชราเกิดเสียงโครมคราม เสียงร้องเงียบหายไป ระลอกคลื่นมรณะส่งมาห่างไปพันกว่าจั้ง นี่หมายความว่าสหายเขา…ตายแล้ว

‘หรือว่าตรงนั้นคือร่างจริง’ ช่วงที่ชายชราเกิดความหวาดกลัวจากใจ ซูหมิงในระยะพลังแห่งโลกหยุดชะงัก ไม่หนีอีก แต่หมุนตัวกลับมองชายชราด้วยความเย็นชา

ช่วงที่สองคนสบสายตากัน ชายชราเห็นว่าตัวซูหมิงกลายเป็นเศษนับไม่ถ้วน ก่อนส่งเสียงลากยาวแหลมพุ่งเข้ามาหาภายในระยะพลังแห่งโลกของตน

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ร่างใดคือร่างจริง บัดซบ จงแหลกไปเสีย!” ชายชราถอยหลังไปหลาวก้าว ตอนนี้เขาผู้ถูกความกลัวครอบงำไม่สนใจเรื่องการสิ้นเปลืองพลังแห่งโลกอีก เขาสะบัดแขนเสื้อแล้วระเบิดพลังแห่งโลกทั้งหมด แรงจู่โจมสีฟ้าพุ่งออกจากร่างกาย ม้วนตลบไปรอบๆ แรงจู่โจมสีฟ้านี้มีร่างเงาปรากฏขึ้นเหลือคณานับ ทุกร่างเงาล้วนคำรามด้วยความโกรธ หากมองไกลๆ จะเหมือนกับกองทัพใหญ่ มีขุมพลังเขย่าฟ้า

ทว่าชายชราตื่นตระหนกเพราะสหายตายไป บวกกับแยกไม่ออกว่าที่ใดคือร่างจริงของซูหมิงกันแน่ ในใจจึงถูกความกลัวปกคลุม แทบเป็นช่วงที่เพิ่งใช้อภินิหารพลังแห่งโลก เขากลับรู้สึกเจ็บตรงระหว่างคิ้วในทันที

ความรู้สึกเจ็บนี้ไหลเข้าสู่จิตใจและวิญญาณ ตรงระหว่างคิ้วปรากฏจุดสีดำจุดหนึ่งคล้ายกับถูกอะไรบางอย่างต่อย

ความเจ็บปวดพลันถาโถมสภาพจิตใจ กลายเป็นเสียงโครมครามไม่มีสิ้นสุดในความคิด ชายชราตัวสั่นงันงก ส่งเสียงร้องโหยหวน พร้อมกันนั้นร่างกายยังหลอมละลายอย่างรวดเร็ว

จิตแรกพลันบินหนีออกมาอย่างเร็วรี่ ทว่ายังเห็นรอบๆ ไม่ชัด เศษนับไม่ถ้วนจากร่างซูหมิงก็พุ่งชนใส่แรงจู่โจมพลังแห่งโลก ท่ามกลางเสียงครึกโครมมีอยู่หลายชิ้นทะลวงผ่านมา แล้วแทงเข้าใส่จิตแรกของชายชราด้วยความเร็วดุจสายฟ้า

เมื่อเศษเหล่านั้นหลอมละลาย จิตแรกชายชราแตกเป็นเสี่ยงๆ โดยทันที กลายเป็นจุดผลึกจำนวนมากระจายไปรอบๆ ก่อนรวมเป็นเศษแผ่น เศษแผ่นเหล่านั้นประกอบเข้าด้วยกัน ขยับแสงวิบวับแล้วรวมเป็นร่างซูหมิง

เขาหน้าซีดขาว กระอักโลหิต ทว่าในตัวกลับมีพลังแห่งโลกเข้มข้นอย่างยิ่ง มองไปให้ความรู้สึกว่าเป็นเจ้าปกครองโลก

‘แรงจู่โจมแห่งโลก…การเผชิญหน้าตรงๆ กับเจ้าปกครองโลกที่ใช้พลังแห่งโลกโจมตี สำหรับข้าแล้วยังยากอยู่ไม่น้อย’ ซูหมิงเช็ดคราบโลหิตตรงมุมปาก สังหารบุคคลนี้แล้วตัวเขาเองก็บาดเจ็บ นี่ยังถือเป็นแผนการที่วางเอาไว้ มิเช่นนั้นแล้วหากเผชิญหน้าตรงๆ โดยไม่ซุ่มโจมตีคงยากกว่านี้

‘ทว่ายิ่งข้าสูบพลังแห่งโลกมากเท่าไร วิชาเงากลืนนภาจะยิ่งแกร่งมากเท่านั้น’

ซูหมิงเงยหน้าขึ้น ทะเลวายุตรงหน้ามีคนเดินมา คนนี้มีรูปลักษณ์เหมือนกับเขาทุกประการ เพียงแต่ว่าตอนที่เข้าใกล้ก็เปลี่ยนร่างอย่างเร็วไว จนมาอยู่หน้าซูหมิงถึงกลายเป็นชื่อหั่วโหว ส่วนบนบ่ามีกระเรียนขนร่วงยืนอยู่ด้วยสีหน้าลำพองใจ

“ยังมีผู้ฝึกฌานระดับฟ้าอีกสองคน ในเมื่อกล้ามาล่าสังหารข้าก็ต้องเตรียมตัวตาย”

ซูหมิงขยับวูบไหวเดินเข้าไปในทะเลวายุ ชื่อหั่วโหวกับกระเรียนขนร่วงก็กลายเป็นแสงสองสายหายไปในร่างซูหมิง

ครู่ต่อมามีเสียงร้องอย่างน่าอนาถยิ่งดังอยู่ในทะเลวายุ ห่างไปพันจั้ง ตอนนี้เหลือชายวัยกลางคนผู้ฝึกฌานระดับฟ้าคนเดียวที่ยังมีชีวิต หน้าซีดขาว สภาพจิตใจถูกความกลัวครอบงำโดยสมบูรณ์

‘ผีร้าย วิญญาณชั่วร้าย มันไม่ใช่คน’ ชายวัยกลางคนระดับฟ้าจิตใจสั่นไหว กัดฟันกำลังหนีอย่างบ้าคลั่ง เขาเห็นกับตาว่าคนข้างกายตายไปทีละคน โดยเฉพาะเสียงกรีดร้องของเจ้าปกครองโลก มันยิ่งทำให้เขาหวาดกลัวอย่างสุดขีด ยามนี้ไม่มีความคิดอื่นอีก มีแต่หนีอย่างเดียวเท่านั้น

ขณะเดียวกับที่เขากำลังหนีอย่างบ้าคลั่ง บนฟ้าครึ้มของดาวสมบัติสวรรค์เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว จากนั้นก็เป็นเสียงลากยาวผ่านฟ้า ก่อนปรากฏสายรุ้งยาวหนึ่งสาย สองสาย สามสาย…หลายสิบสาบ หลายร้อยสายบนฟ้า

ภายในสายรุ้งยาวหลายร้อยสายมีขั้นพลังต่ำสุดคือระดับฟ้าตอนต้น ทั้งยังมีหลายสิบคนแผ่กลิ่นอายพลังเจ้าปกครองโลกแก่กล้า พวกเขารู้สึกถึงการคงอยู่ของซูหมิงกลางฟ้ากระจ่างดาว และเป็นผู้ล่าสังหารกลุ่มแรกที่ตามมาจากรอบทิศ

พวกเขาสังหารได้ทุกสิ่งเพื่อรางวัลของสี่มหาโลกแท้จริง ส่วนผู้ฝึกฌานระดับฟ้าเหล่านั้น ในมุมมองพวกเขา แม้มีเจ้าปกครองโลกอยู่ โอกาสของพวกเขาก็น้อยนิด แต่การมาครั้งนี้พวกเขามีคนมากขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่มีอันตรายอะไรมากนัก ผู้ถูกประกาศจับต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย ไม่มีโอกาสมีชีวิตรอดแม้แต่น้อย ในเมื่อเป็นเช่นนั้นพวกเขาจึงไม่มีอันตรายใดๆ เลยตามมาด้วย บางทีอาจโชคดีมีโอกาสเจอศัตรูเพียงลำพังจริงๆ และได้โชควาสนามา

“การตอบสนองเด่นชัดยิ่ง อยู่ในทะเลวายุ!”

“อยู่ตรงจุดที่เต็มไปด้วยสายลม คือตรงนั้น ข้ารู้สึกถึงตัวผู้ถูกประกาศจับ”

“ฮ่าๆ อย่ามาแย่งข้า ข้าจองชีวิตเขาเอาไว้แล้ว!”

“หึ ใครจะได้รางวัลไปก็ยังไม่แน่หรอก”

สายรุ้งยาวหลายร้อยสายพุ่งไปยังทะเลวายุดารา บินผ่านฟ้าเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว ชายวัยกลางคนระดับฟ้าที่กำลังหนีอยู่ในทะเลวายุ พอเห็นภาพนี้แล้วก็ดีใจใหญ่ แต่เพิ่งจะดีใจ เขาก็รู้สึกว่าความเร็วของตนพลันเพิ่มมากขึ้นหนึ่งเท่า เพียงแต่ในเวลาเดียวกันก็รู้สึกเหมือนว่าตนลอยขึ้นด้วย

จากนั้นตามมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อหันกลับไปมอง เห็นว่าไกลออกไปมีร่างไร้หัวล้มลงพร้อมกับโลหิตพุ่งฉีด เห็นว่าข้างกายตนมีร่างเงาหนึ่งปรากฏขึ้นเมื่อไรไม่รู้ ก่อนตนจะบินตามร่างเงานั้นไป เหมือนกับว่า…ถูกหิ้ว

ร่างศพนั้นคือของเขาเอง ศีรษะเขากำลังถูกซูหมิงหิ้วลอยอยู่

หนึ่งลมหายใจก่อนโลกตรงหน้าชายวัยกลางคนระดับฟ้าจะมืดมิด สิ่งสุดท้ายที่เห็นในชีวิตคือสายรุ้งยาวหลายร้อยคนกำลังแย่งกันนำหน้าเข้ามาหา

“มาเถอะ พวกเจ้าจะรู้สึกถึงความน่าพรั่นพรึงของข้า ข้ากำลังรอพวกเจ้าอยู่…”