บทที่ 250 เซียนกระบี่งั้นหรือ? เซียนไร้ยางอายกระมัง? (ปลาย)
คนนำพาชายหนุ่มเดินข้ามภูเขาออกไปกระทั่งถึงไหล่เขาอีกลูกหนึ่ง ในบริเวณนั้นมีกระท่อมอีกนับสิบหลัง ทว่าแต่ละหลังพังถล่มลงแล้วทั้งสิ้น ราวกับครั้งหนึ่งที่นี่เคยเป็นหมู่บ้านขนาดเล็ก เพียงแต่เวลานี้กลับรกร้างไร้ผู้คน!
ถึงกระนั้นคนเดินนำดูท่าว่าคุ้นเคยเส้นทางดี เบื้องหน้ามีสตรีผู้หนึ่งกำลังตั้งท่าเทน้ำจากถัง หญิงสาววัยราวยี่สิบต้นๆ นางแต่งกายด้วยเสื้อและกางเกงทำจากผ้าลินิน ที่เอวผูกเชือกและไม่สวมรองเท้า เท้าเปล่า! เมื่อมองเห็นชายที่เดินนำส่งเสียงออกไปทักทาย กิริยาท่าทางนอบน้อมผิดกว่าปกติ “พี่ใหญ่ คนผู้นี้มีงานมาเสนอ!”
หญิงสาวหันมองตรงมาที่เยี่ยฉวน ขณะเดียวกันเยี่ยฉวนก็กำลังมองสตรีเบื้องหน้าผ่านทางดวงตากระบี่เช่นกัน เขาจึงประจักษ์ว่านางมิใช่สาวสวยเลอเลิศ แต่หากพิจารณาให้ถ้วนถี่สักหน่อย จะพบว่านางมีบางอย่างน่าพึงใจไม่น้อยทีเดียว
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หญิงสาววางถังน้ำที่ถือในมือลงบนพื้นและทรุดกายนั่งทับบนหินก้อนใหญ่ “งานอะไร?” เยี่ยฉวนพูดตอบ “คุ้มกันคน!” สตรีตรงหน้าตอบทันควัน “พวกเรารับแต่งานสังหารคน!” ชายหนุ่มตอบกลับรวดเร็วเช่นกัน “ไม่ต่างกัน!”
อีกฝ่ายเงยมองคนตรงหน้าเต็มตา “งานคุ้มกันยากกว่าสังหาร!” ชายหนุ่มนิ่งไม่ตอบโต้ พลันสตรีเบื้องหน้ากล่าวทันที “แต่ถ้าเงินถึง จะเป็นงานชนิดใดไม่ใช่ปัญหา ราคาค่าจ้างมีการเปลี่ยนแปลง งานนี้เริ่มที่ 80 ล้านเหรียญทอง ถ้าตกลงจึงค่อยเจรจากันต่อ”
เยี่ยฉวนตอบทันที “ตกลง” หญิงสาวหยิบขนมขึ้นมากัดคำหนึ่ง เสียงถามสืบไปว่า “ฝ่ายตรงข้ามเป็นใคร?” ชายหนุ่มตอบให้ “เขตแดนต้าอวิ๋น และสถานศึกษาฉางมู่!” อีกฝ่ายเคี้ยวขนมในปากตุ้ยสีหน้าเฉยชา “ค่าจ้างขึ้นเป็นสองเท่าตัว!” ชายหนุ่มพยักหน้าทันที “ไม่มีปัญหา!”
หญิงสาวกัดขนมอีกคำ ขณะเคี้ยวไปถามไปท่าทางไม่ยี่หระ “จ้างกี่วัน? ศัตรูกี่คน?” เยี่ยฉวนนิ่งคิดนิดหนึ่ง เขาไม่ชอบการตอบยี่สิบคำถาม จึงกล่าวว่า “ข้าไม่ชอบเยิ่นเย้อ เอาอย่างนี้ข้าจะจ่ายให้ 200 ล้านแต่ต้องทำงานให้ข้าหนึ่งเดือน ภายในหนึ่งเดือนหากข้าบอกให้เจ้าคุ้มกันคน เจ้าค่อยคุ้มกัน หากข้าบอกให้ฆ่าคน เจ้าจึงค่อยฆ่า! ตกลงไหม?”
ฝ่ายหญิงสาวจ้องหน้าเยี่ยฉวนนิ่งขณะพูด “ครึ่งเดือน!” ชายหนุ่มส่ายหน้าพลางว่า “หนึ่งเดือนขาดตัว และข้าแถมคัมภีร์ทักษะยุทธ์ขั้นปฐพีให้ด้วย” คัมภีร์ทักษะยุทธ์ขั้นปฐพี! คราวนี้หญิงสาวเป็นฝ่ายนิ่งคิด เยี่ยฉวนจึงไม่พูดอะไรอีก บรรยากาศโดยรอบพลันสงัดเงียบในบัดดล
ไม่แน่ชัดว่าเวลาเคลื่อนคล้อยไปนานเท่าใด ในที่สุดหญิงสาวพูดขึ้นว่า “ตกลง” เยี่ยฉวนพยักหน้า “เอาละ ถ้างั้นข้าขอชมฝีมือของพวกเจ้าสักหน่อย!” หญิงสาวเหยียดมุมปาก สายตาจ้องจับใบหน้าของอีกฝ่ายแน่วนิ่ง “ไม่เชื่อมั่นเราหรือไง?”
ชายหนุ่มสั่นศีรษะเป็นเชิงปฏิเสธ “ข้าแค่อยากชมเป็นขวัญตา ในเมื่อต้องจ่ายค่าจ้างในราคาสูงขนาดนี้ คำขอนี่ข้าว่าไม่ได้มากเกินไปสักนิด”
หญิงสาวหันไปสบตากับชายคนที่เดินนำเยี่ยฉวนเข้ามาครั้งแรก ฝ่ายนั้นจึงพยักหน้าหงึกอย่างเข้าใจ พลันร่างนั้นหายวับไป ขณะที่เยี่ยฉวนดึงกระบี่พร้อมหมุนรอบตัวและฟันฉับ! หนึ่งกระบี่ชี้ชะตา! เขาจงใจออกอาวุธหนึ่งกระบี่ชี้ชะตา ผสานด้วยปณิธานกระบี่และแรงผลักแห่งกระบี่!
เปรี้ยง! ทันทีที่กระบี่ของเยี่ยฉวนตวัดลงตรงๆ ร่างของคนตรงข้ามถูกพลังผลักออกไปอย่างรุนแรงจนกระเด็นไกลกว่า 16 จั้ง และปะทะเข้ากับผนังกระท่อมเต็มแรงกระทั่งผนังฝั่งนั้นทลายลงในพริบตา มิหนำซ้ำยังโถมทับลงบนร่างคนที่ทรุดลงไปกองอยู่กับพื้น ทว่าเพียงครู่เดียวร่างในกองทับถมลุกพรวดขึ้นมา โลหิตจำนวนหนึ่งทะลักพรวดออกจากปาก
ขณะที่กระบี่ของเยี่ยฉวนวางสงบนิ่งอยู่กับพื้น ชายหนุ่มเบนหน้าไปทางหญิงสาวไม่ไกลเท่าใด “แค่นี้หรือ?” แววตาของสตรีตรงหน้าไร้รู้สึก และยังคงจ้องแน่วไม่ลดละ “ปรมาจารย์กระบี่ คิดว่าแน่แล้วหรือ?” เยี่ยฉวนกำลังอ้าปากทำท่าจะตอบถ้อยคำ พลันร่างของใครคนหนึ่งถลันพรวดออกมาข้างหลัง!
ชายหนุ่มหรี่ตาลงขณะเดียวกันมือขวากระแทกกระบี่ปักลงบนพื้นดิน ชั่วกระพริบตาเขาหมุนตัวกลับและผลักออกหมัดพุ่งสู่เป้าหมายตรงหน้า หนึ่งหมัดดับชีพ!
ตู้ม! เสียงปะทะดังสนั่นขณะที่ร่างของเยี่ยฉวนถอยหลังกรูดกว่าสิบก้าว ภาพที่ปรากฏเบื้องหน้าเป็นคนผู้ชายหัวโล้น ซึ่งก็กระเด็นออกไปเช่นกันราว 16 จั้งเห็นจะได้! คนหัวโล้นสายตาจ้องเยี่ยฉวนเขม็ง ขณะที่แขนขวาสั่นระริกจนเห็นได้อย่างชัดเจน
เยี่ยฉวนเบนหน้าไปทางสตรีผู้นั่งอยู่ที่เดิม “ได้เท่านี้?” อีกฝ่ายกัดขนมในมือคำหนึ่งขยับปากเคี้ยว เสียงพูดว่า “ปรมาจารย์วิทยายุทธ์ ปรมาจารย์กระบี่……” พลางผงกศีรษะ ต่อมานางจัดการโยนขนมที่กินค้างไว้เก็บเข้าอกเสื้อเช่นเดิม ในตอนนั้นมีบุรุษอีกคนพรวดเข้ามาเบื้องหน้าและพูดว่า “พี่ใหญ่ ท่านไม่ต้องลงมือเองหรอก”
เยี่ยฉวนหันมาทางต้นเสียง ก็พบว่าคนไม่พูดเปล่าแต่กำลังตรงมาทางเขาด้วย ร่างคนเปลือยท่อนบนและในมือข้างขวากระชับมั่นทวนยาว ลำทวนใหญ่อ้วนกระทั่งมือเจ้าคนนั้นเองยังไม่สามารถกำได้รอบ ชายผู้เข้ามาใหม่กำลังเดินย่างสามขุมตรงมา พลันเสือกทวนลำยาวพรวดโดยไม่มีพูดพล่ามทำเพลง
พลังทวนแน่นหนัก! ประจุด้วยแรงพลักดันแห่งทวน! ปณิธานแห่งทวน! และที่สำคัญเขาผู้นั้นขั้นพลังสันโดษ! ยอดยุทธ์แท้จริงเผยตัวออกมาแล้ว!
เยี่ยฉวนกระชากกระบี่ขึ้นจากพื้น จากนั้นแล้วตวัดขวับลงอย่างรวดเร็ว! พลังปะทะหนึ่งกระบี่ชี้ชะตาแน่แน่ว อีกทั้งผนึกด้วยปณิธานกระบี่และจิตวิญญาณการต่อสู้ร่วมด้วย! สองเคล็ดวิชาวิทยายุทธสอดประสาน! ก่อนที่กระบี่จะฟันฟาด!!
ปัง! ทวนใหญ่ในมือสั่นสะเทือนอย่างน่ากลัว ต่อมาทั้งคนทั้งทวนถอยกรูดครูดลากไปกับพื้นไกลกว่า 16 จั้ง และเมื่อร่างหยุดชะงักนิ่ง ที่พื้นในบริเวณบังเกิดร่องรอยปริแตกร้าวลึก! สายตาของคนผู้นั้นจับจ้องเยี่ยฉวนนิ่ง “ผู้ฝึกฝนทั้งกระบี่และวิทยายุทธ์!”
ชายหนุ่มไม่มีอารมณ์จะตอบโต้ถ้อยวาจาดังว่าของชายถือทวน เขาหันไปทางหญิงสาวที่ยืนไม่ห่างไปนัก “ขอโทษนะที่ทำให้ต้องเสียเวลา ข้าเขลาเองพวกเจ้ายังไม่คู่ควรกับค่าจ้างที่เสนอให้” กล่าวจบ เยี่ยฉวนจัดการเก็บกระบี่และหันหลังตั้งท่าเดินออกไป
อันที่จริงบรรดาคนที่ประมือด้วยในวันนี้หาได้ฝีมืออ่อนด้อยแต่ประการใด จะว่าไปพวกเขานับว่ากล้าแกร่งอย่างยิ่ง แต่ยังไงก็ไม่คุ้มกับราคานี้อยู่วันยังค่ำ การจ่ายเงินนั้นย่อมจ่ายได้ แต่ไม่ใช่สักแต่ว่าจ่ายเท่านั้น!
เพียงเยี่ยฉวนเดินผละมาเพียงชั่วไม่กี่ก้าว สตรีทางเบื้องหลังหายวาบจากที่ ขณะเดียวกับที่เยี่ยฉวนหันกลับมาพลางยกกระบี่ในมือตวัดลงตัดฉับ! เขาไม่เคยประมาท ตรงข้ามกลับออกปะทะอย่างสุดกำลัง! ถึงกระนั้นกระบี่ของเยี่ยฉวนกลับชะงักกึกที่กลางอากาศ ด้วยนิ้วมือของสตรีผู้นั้นชี้ปลายจิ้มคาอยู่ที่จุดบริเวณข้างลำตัวถัดลงมาใต้รักแร้ ซึ่งก่อให้เกิดอาการเจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งกายา!
นี่เพิ่งเริ่มออกจู่โจมเท่านั้น ฉับพลันนั้นนางพลิกสลับสับเปลี่ยนจากนิ้วมือเป็นฝ่ามือ และกระแทกใส่ที่คอหอยของเยี่ยฉวนทันที! ขณะนั้นเองเยี่ยฉวนยกเท้าข้างหนึ่งกดลงบนพื้นเพียงเบาๆ พลันร่างกระถดถอยหลัง อย่างไรก็ตามยังช้ากว่ากว่าเท้าเปล่าของอีกฝ่ายที่เหยียบกดลงบนหลังเท้าข้างขวาของเขารวดเร็ว!
เป็นการสกัดกั้นการล่าถอยลงอย่างปัจจุบันทันด่วน ในเวลาเดียวกันหญิงสาวฟาดฝ่ามือตรงเข้าเป้าลำคอด้านหน้าของเยี่ยฉวน! ปึง!
ร่างเขาถูกแรงกระแทกจนซวดเซกระถดถอยไปกว่าสิบจั้ง แต่ละย่างก้าวที่ฝ่าเท้าจมลงในพื้นผิวก่อให้เกิดเป็นรอยแตกแยก!
สตรีตรงหน้ามิได้ตั้งหน้าเข้าจู่โจม นางหยุดนิ่งเขม้นมองเยี่ยฉวนมาจากที่ไกล “ทั้งกายาไร้เทียมทาน ทั้งวิทยายุทธ์และกระบี่ รวมปราณผสานตรีคูณ!”
ชายหนุ่มกำลังอ้าปากเตรียมตอบโต้ ทันใดนั้นเงาประหลาดวาบเข้ามาอย่างรวดเร็ว เพียงชั่วพริบตาเดียวเงาพรวดออกเบื้องหน้าเยี่ยฉวน จากนั้นเงื่อมเงาจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนแผ่กระจายห่อหุ้มทั่วร่างกายของเขา……
ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!
บังเกิดเสียงอื้ออึงสนั่นจนไม่รู้ทิศทางไปทั่ว และทุกครั้งที่มีเสียงอื้ออึงร่างของเยี่ยฉวนถูกแรงผลักกระเด็นออก เพียงเสี้ยววินาทีเดียวชายหนุ่มก็กระเด็นไปไกลกว่ายี่สิบจั้ง!
เมื่อร่างกายหยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหว บุคคลผู้หนึ่งปรากฏออกทางเบื้องหน้า เขายืนเยื้องทางเบื้องหลังของสตรีเท้าเปล่าผู้นั้น ชายผู้มาใหม่ท่าทางมีลับลมคมใน รูปร่างผอมบางและผิวคล้ำดำ ทว่านัยน์ตาคมกริบราวใบมีด
เยี่ยฉวนยกหลังมือปาดรอยโลหิตที่ไหลซึมที่มุมปาก เขายืนประจันหน้ากับสตรีเท้าเปล่าคนเดิม ริมฝีปากบิดออกนิดหนึ่ง คนพวกนี้ล้วนเป็นยอดฝีมือ! หากได้มาร่วมกับฉางหลาน……เมื่อความคิดชะงักหยุดถึงตรงนี้ กระบี่หลิงซิ่วในมือขวาหายวาบ กลับมีกระบี่สีดำเล่มใหญ่ปรากฏออกแทนที่!
เมื่อกระบี่ปรากฏพลันบังเกิดพื้นดินไหวสะเทือนสะท้านทวีความรุนแรงยิ่งขึ้น ขณะต่อมาพลังปฐพีพลันไหลเลื่อนรวมตัวและมุ่งตรงเข้าหาเยี่ยฉวน! ทันทีที่สายตาเห็นภาพที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้า สตรีเท้าเปล่าสวมเสื้อผ้าลินินและคนอื่นเขม้นมอง สายตาเคร่งครัดออกเกรงขามในที
— จบตอน —
