บทที่ 944 : วิทยายุทธไร้คู่ต่อสู้! (ต้น)
เขายอมไม่ได้!
เยี่ยฉวนฟังแล้วนึกขำในใจ คนที่อยู่ชั้นที่ห้าและคนที่อยู่ชั้นที่หกต่างสนใจแค่ว่า……เหตุใดตัวเองถึงอยู่ชั้นที่ต่ำกว่าอีกฝ่าย!
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ คนสองคนต่างเป็นยอดฝีมืออย่างหาที่เปรียบมิได้ คงเป็นธรรมดาของคนในยุคนั้นสินะที่เกิดความกังขา
คนที่ชั้นเจ็ด!
เยี่ยฉวนนึกสงสัยขึ้นมาเหมือนกัน ที่อาหลิงบอกว่าในนั้นมีสมบัติล้ำค่า จะเป็นสมบัติล้ำค่าชนิดใดกันแน่?
เด็กหญิงตัวน้อยดูมีลับลมคมใน!
พลันคนชั้นหกพูดขึ้นมาทันทีว่า “เจ้ามีหอคอยอยู่กับตัว และหอคอยจะไม่ทำร้ายคนที่เป็นเจ้าของ ถึงกระนั้นเวลานี้พลังยังไม่แข็งแกร่งมากพอ เพราะฉะนั้นต้องอาศัยพลังของข้า ประเดี๋ยวเจ้าจะใช้อำนาจพลังจิตตรวจตราบีบบังคับเพื่อค้นหาชั้นเจ็ดได้เอง”
เยี่ยฉวนผงกศีรษะ “ตกลงขอรับ!”
เสียงคนในชั้นที่หกบอกสั้นๆ “ตั้งสติและอธิษฐานจิต”
จากนั้น ชายหนุ่มค่อยๆ ตั้งสติทำจิตใจจดจ่ออยู่กับตนเอง ต่อมาจิตได้เข้าสู่ภาวะสงบนิ่ง ขณะนั้นพลังงานบางอย่างแผ่กระจายออกจากร่าง
เขาเปิดเปลือกตาขึ้นทันที ในแววตาของเยี่ยฉวนปรากฏลำแสงแห่งกระบี่กำลังส่องสว่างเจิดจ้า!
อาหลิงน้อยถึงกับหน้าตาตื่นและผงะถอยห่างทันทีหลายก้าว ท่าทางลุกลี้ลุกลนด้วยความหวาดกลัว
เวลานั้นคนชั้นที่หกเอ่ยเสียงดัง “เข้าสู่ชั้นที่เจ็ด!”
เยี่ยฉวนไม่ได้ใส่ใจกับพลังรุนแรงในกาย เขาใช้พลังจิตตรวจตรามุ่งหน้าตรงไปยังบริเวณทางเข้าชั้นที่เจ็ดรวดเร็ว ทว่าเมื่อไปถึงประตูทางเข้าเท่านั้น ปรากฏว่ามีพลังงานลึกลับเข้าสกัดกั้นเอาไว้
ชายหนุ่มรีบถามเสียงเร็ว “ผู้อาวุโส ทำอย่างไรขอรับ?”
เสียงตอบมาว่า “จะทำอย่างไร? บีบบังคับฝืนเข้าไปสิ!”
เยี่ยฉวนรีบรวบรวมพลังจิตตรวจตราและออกแรงดันเข้าไปอย่างรุนแรง
เปรี้ยง!
ขณะนั้นชายหนุ่มรู้สึกราวกับถูกค้อนทุบเข้าที่ศีรษะจนเกือบสลบคาที่
เคราะห์ยังดีที่มีพลังมาช่วยส่งเสริม ทำให้ยังไม่ถึงกับสลบ!
ทันใดนั้นคนที่ชั้นหกบอกอย่างรีบร้อน “เร่งมือเข้า สักพักการขัดขวางของชั้นที่เจ็ดจะกลับคืนมาได้เอง เจ้ามีเวลาไม่มาก!”
คนฟังข่มสติให้เย็นลง พลันกวาดตามองขึ้นไปและพบว่าเวลานี้เข้ามาอยู่ในชั้นที่เจ็ดแล้ว
ในชั้นที่เจ็ดมีโต๊ะวางอยู่บนนั้นเพียงตัวเดียว บนโต๊ะมีหีบใบหนึ่งซึ่งภายในบรรจุขนมถังหูลู่ที่ถูกห่อด้วยพลังชี่ ถัดมาจากหีบมีตำราเก่าแก่วางอยู่หนึ่งเล่ม
นอกจากของที่เอ่ยมาแล้ว ก็ไม่มีอย่างอื่นอีก!
นี่มันอะไรกันวะ?
หีบหนึ่งใบ?
ตำราคร่ำคร่าหนึ่งเล่ม?
เยี่ยฉวนมองดูด้วยความรู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูก สิ่งที่จองจำไว้บนชั้นที่เจ็ดเป็นของเหล่านี้?
ทันใดนั้นเสียงเร่งมาจากชั้นที่หก “ดูที่ตำรานั่นสิ!”
พลันนัยน์ตาของเขาแลไปที่ตำราโบราณเบื้องหน้า ทันใดนั้นปรากฏลำแสงกระบี่สว่างวาบทาบลงบนหน้าปก ‘วิทยายุทธไร้คู่ต่อสู้ กระบี่ไร้ขีดจำกัด’
กระบี่ไร้ขีดจำกัดงั้นหรือ?
เยี่ยฉวนนิ่วหน้าเล็กน้อย เท้าขยับก้าวเข้าใกล้และอ่านส่วนที่เหลือในใจ
‘กระบี่อยู่ที่ใจและใจอยู่ที่กระบี่ ไม่ว่าเขาผู้นั้นจะคิดการใด กระบี่……จะช่วยให้บรรลุตามประสงค์ กระบี่ของเขาผู้นั้นปฏิบัติภารกิจให้ลุล่วงได้โดยฟาดฟันศัตรูทางเบื้องหลังแม้ห่างไปถึงสามร้อยจั้ง เมินเฉยต่อแรงต้านทาน เกราะป้องกัน อาญาสาร ทักษะเวท กฎแห่งเต๋า ข้อจำกัดแห่งฟ้าดินและขอบเขตพลัง!’
ข้อความที่ปรากฏสู่สายตา ทำให้ชายหนุ่มนิ่งไปด้วยความตกตะลึง
วิทยายุทธไร้คู่ต่อสู้?
เพิกเฉยต่อทุกสิ่ง?
อะไรกัน?
เยี่ยฉวนรีบระงับความตื่นเต้นและอ่านต่อไปด้วยข้อความที่ปรากฏต่อมา
‘หลังจากเข่นฆ่าศัตรู เขาผู้นั้นสามารถซ่อนเร้นในขั้นพลังว่างเปล่า และไม่ถูกฟ้าดินจำกัด ไม่อาจสัมผัสโดยอาญาสาร ไม่อาจค้นหาโดยทักษะเวทมนตร์ ไม่อาจมองเห็นได้ด้วยกฎแห่งเต๋า หายนะทั้งหลายไม่อาจกล้ำกราย……’
เมื่อเยี่ยฉวนอ่านถึงตอนนี้ พลันชั้นที่เจ็ดปรากฏพลังงานบีบบดพุ่งมากะทันหัน
ตูม!
จากนั้นพลังจิตตรวจตราของชายหนุ่มถูกขับไล่ให้ออกจากชั้นที่เจ็ดทันที
คนที่นั่งอยู่บนพื้นชั้นที่หนึ่ง ดูเหมือนเยี่ยฉวนจะอาการย่ำแย่หลังถูกผลักดันอย่างรุนแรง พลังบีบบังคับกระแทกร่างจนชายหนุ่มผงะถอยไปหลายจั้งในคราวเดียว
ในขณะนั้น เขารู้สึกเหมือนสลบไปวูบหนึ่ง มึนงงประหนึ่งถูกโลหะหล่นใส่กลางกระหม่อมก็ไม่ปาน!
ทันใดนั้น อาหลิงโผล่พรวดมาถึงก็ยื่นผลไม้ให้สองผล ชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงรีบฉวยมากัดกินอย่างรวดเร็ว จากนั้นอาการมึนๆ งงๆ ค่อยหายไปทีละน้อย
อย่างไรก็ตาม ชายหนุ่มรู้สึกหัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ ราวกับคลื่นลมในมหาสมุทรกำลังโถมกระหน่ำ จนไม่อาจข่มสติอารมณ์ให้สงบลงได้อยู่พักใหญ่
วิทยายุทธไร้คู่ต่อสู้!
หากสอดคล้องตามข้อชี้แนะที่ปรากฏ กระบี่ไร้ขีดจำกัดที่ปรากฏมีพลังงานมากมหาศาลอย่างน่าอัศจรรย์!
ชายหนุ่มขยับนั่งขัดสมาธิบนพื้นและถามด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ผู้อาวุโส วิทยายุทธไร้คู่ต่อสู้เป็นคำพูดที่เกินจริงหรือไม่ขอรับ?”
ฝ่ายที่ถูกถามเงียบเสียงไปครู่หนึ่ง คนที่ชั้นหกตอบว่า “ไม่เลย!”
เยี่ยฉวนนิ่งงัน “เป็นไปได้อย่างไร?”
คนบนชั้นที่หกพูดน้ำเสียงอ่อนลง “เมื่อครู่นี้ข้าเชื่อว่าหอคอยแห่งเรือนจำมาจากโลกห้ามิติจริง”
คนฟังสีหน้างงงัน “ท่านหมายถึงอะไร?”
เสียงพูดต่อมาว่า “แม้จะมีข่าวลือหนาหูว่าหอคอยมาจากโลกห้ามิติ แต่มิได้มีหลักฐานที่แน่ชัด ทว่ามันเกิดขึ้นแล้ว การที่วิทยายุทธไร้คู่ต่อสู้เกิดขึ้นนั้นไม่เพียงในยุคของเจ้า แต่ว่ามีในยุคข้าด้วย รู้ไหมว่าเหตุใดวิทยายุทธไร้คู่ต่อสู้ถึงมีพลังอย่างน่าอัศจรรย์เช่นนั้น?’
เยี่ยฉวนส่ายหน้า “โปรดชี้แนะด้วยขอรับ”
คนที่ชั้นหกบอกเรียบๆ “เพราะวิทยายุทธไร้คู่ต่อสู้ไม่ได้เกิดขึ้นจากโลกสี่มิติ ทว่าวิทยายุทธไร้คู่ต่อสู้มาจากโลกห้ามิติต่างหาก!”
โลกห้ามิติ!
เยี่ยฉวนเอ่ยทันที “วิทยายุทธไร้คู่ต่อสู้มาจากโลกห้ามิติงั้นหรือ?”
เสียงคนที่ชั้นหกตอบว่า “ถูกต้อง มิเช่นนั้นจะมีพลังมากมหาศาลเช่นนี้ได้อย่างไร? ส่วนที่ว่าทำไมหอคอยถึงเมินเฉยต่อทุกสิ่งนั้น เป็นเพราะมันเหนือกว่ากฎแห่งเต๋า อาญาสาร เวทมนตร์และทักษะลี้ลับแห่งโลกสี่มิติ อีกทั้งไม่ถูกจำกัดโดยโลกสี่มิติ ซึ่งมีความเป็นไปได้ว่าสิ่งนี้จัดเป็นวิทยายุทธชั้นหนึ่งแห่งโลกห้ามิติด้วยซ้ำ มิเช่นนั้นคงไม่ถูกจองจำไว้ในนี้”
อีกฝ่ายสีหน้างุนงง “ทำไมหอคอยถึงจองจำวิทยายุทธไว้บนนั้น?”
คนชั้นที่หกกล่าวว่า “บางทีอาจเพราะเป็นวิทยายุทธที่มีอำนาจมาก บางทีอาจเกิดจากสาเหตุอื่น… แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลกลใด นั่นน่าจะเพียงพอที่จะพิสูจน์ถึงความน่าสะพรึงกลัวของมัน ถ้าเจ้าฝึกฝนวิทยายุทธชิ้นนี้ การจะกำจัดมหาเซียนกระบี่ชั้นยอดของสำนักกระบี่……ก็สามารถสังหารได้ภายในพริบตา!”
กำจัดมหาเซียนกระบี่ชั้นยอดได้ภายในพริบตา!
ชายหนุ่มหยุดนิ่งตะลึงงันก่อนจะยิ้มแห้งๆ กับตัวเอง “วิทยายุทธชิ้นนี้พลังร้ายกาจมากจริงหรือขอรับ?”
เสียงตวัดตอบมาจากชั้นที่หก “ถ้าไม่แน่จริง ทำไมถึงถูกจองจำที่ชั้นเจ็ด?”
