บทที่ 991 : ไม่ต้องกลัว… พี่ยังไหว! (ต้น)
กระบี่!
กระบี่ในมือเยี่ยฉวนไหวสั่นอย่างหนักหน่วง และในขณะที่มันกำลังสั่นอยู่นั้น แรงกดดันน่าประหวั่นพรั่นพรึงเหนือนครอานุภาพยิ่งส่งพลังรุนแรงมากขึ้นทุกขณะ ปานจะบดขยี้ปฐพีให้เป็นผุยผง
แรงกดดันที่ว่าช่างรุนแรงหนักหน่วงยิ่งนัก กระทั่งยอดฝีมือพลังขั้นไขว่คว้าเต๋าก็มิอาจทนทานไหว!
พลังสยบฟ้าดินอย่างแท้จริง!
ในลานกว้างทุกคนเพ่งมองไปที่กระบี่ในมือของเยี่ยฉวนเป็นจุดเดียว!
กระบี่นั่นคืออะไรกันแน่?
ทันใดนั้น กระบี่ในมือของเยี่ยฉวนทะยานขึ้นสูงสู่ท้องฟ้า พุ่งตรงไปยังกลุ่มก้อนเมฆ ครู่เดียวเท่านั้นเมฆสีดำแหลกสลายกลายเป็นเศษเล็กเศษน้อยทันทีท่ามกลางสายตาทุกคู่ที่กำลังจับจ้อง
อึดใจถัดมา!
ตูม!
เสียงสนั่นลั่นอย่างน่าตกใจ ท่ามกลางสายตาของทุกคน มวลก้อนเมฆแตกกระจัดกระจาย พร้อมกับทัณฑ์สายฟ้ากลายเป็นสายฟ้าแลบแปลบปลาบอีกนับไม่ถ้วนพุ่งจากท้องฟ้าลงมาทั่วทุกสารทิศ!
ยิ่งกว่านั้น ชั้นบรรยากาศที่ว่างเปล่าค่อยกลับกลายพร่าเลือนไปทีละน้อย!
สายตาจับสังเกตเห็นดังนี้ สีหน้าของหวังจื่อเช่อหมองคล้ำไปอย่างแรงกล้า “กระบี่นั่นกำลังทำลายแหล่งวัตถุพื้นฐานแห่งสวรรค์และปฐพี!”
แหล่งวัตถุพื้นฐาน!
ทุกโลกย่อมต้องมีแหล่งวัตถุดิบพื้นฐานและเมื่อใดที่มันสูญสลายไป ทุกสิ่งบนโลกจะเหี่ยวแห้งโรยรา มนุษย์จะไม่สามารถฝึกฝนพลังให้แข็งแกร่งได้ ดินแดนจักรวาลดวงดาวหลายแห่งต้องมีอันแตกดับไปเหมือนกับแหล่งวัตถุพื้นฐานที่สูญสลายกระนั้น
อย่างไรก็ตาม ยิ่งโลกเจริญก้าวหน้าไปเพียงใด แหล่งวัตถุพื้นฐานยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น และมีน้อยคนที่กล้าทำลายและไม่อาจทำลายได้!
ดังเช่นจักรวาลโกลาหล ถ้าต้องการทำลายแหล่งวัตถุพื้นฐาน จะต้องมีความแข็งแกร่งที่เทียบได้กับผู้นำสูงสุดแห่งจักรวาลดวงดาว!
แม้ว่าพวกเขาจะทำได้ หากไม่มีใครกล้าทำ!
ถ้าทำ จะมีอันต้องอาญาเทวทัณฑ์!
ไม่มีใครอยากต่อต้านเต๋าแห่งสวรรค์ของจักรวาลดาราแห่งนี้!
เต๋าแห่งสวรรค์ยินยอมให้มนุษย์กระตุ้นพลังเพื่อประโยชน์ของตัวเองได้ตามต้องการ ทว่ามนุษย์ก็ไม่สมควรเปิดประตูสวรรค์เพื่อขอความช่วยเหลือ!
อย่างไรก็ตาม ณ ขณะนั้นเป็นที่ประจักษ์แจ้งว่ากระบี่ของเยี่ยฉวนส่งผลกระทบแหล่งวัตถุพื้นฐานของโลก ยิ่งกว่านั้นยังละเมิดต่ออาญาเทวทัณฑ์โดยตรง!
กระบี่นั่นมันอะไรกัน?
เยี่ยฉวนก็ไม่รู้เหมือนกัน เขารู้เพียงอย่างเดียวว่าหลังจากได้จับกระบี่ไว้ในมือ ความรู้สึกที่เกิดขึ้นคือสามารถฆ่าและทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้า!
ชายหนุ่มสามารถออกพลังฟาดถล่มฟ้าให้พินาศได้ในพริบตา!
นั่นคือความรู้สึกของเขาในตอนนี้!
ชายหนุ่มย่อมไม่เลือกที่จะทำลายโลกในเวลานี้ เขาเพียงต้องการทำลายฝ่ายตรงข้ามที่อยู่ตรงหน้า ท่ามกลางสายตาของทุกคนที่กำลังจ้องมอง เยี่ยฉวนกุมกระบี่แน่นขณะเพ่งมองไปยังหวังจื่อเช่อและทุกๆ คน พลันต่อมาชายหนุ่มขยับกำด้ามกระบี่ไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง รอบด้านพลังงานแห่งปฐพีกับสายโลหิตแห่งปฐพีมากมายเหลือคณาไหลหลากมารวมกันที่ตรงหน้าเยี่ยฉวน!
ยิ่งกว่านั้น เวลานี้พลังสายเลือดในตัวชายหนุ่มดูจะเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่งไปด้วย!
เมื่อเห็นเช่นนั้นหวังจื่อเช่อหันไปออกคำสั่งอย่างเคร่งเครียด “ถอย!”
ถอย!
สัญชาตญาณร้องเตือนว่าไม่อาจต้านทานพลังของเยี่ยฉวนในครั้งนี้แบบซึ่งๆ หน้าได้!
ทันทีที่เสียงสั่งการคำนั้นจบลง เยี่ยฉวนที่อยู่ในฝั่งตรงกันข้ามพลันพุ่งตัวเข้าหาพร้อมกับตวัดกระบี่ลงไป “ฟาด!”
เสียงของเขาดังลั่นปานฟ้าผ่า สะท้อนก้องแผ่นฟ้าและสะเทือนทั่วพื้นปฐพี!
จังหวะเดียวกับที่เยี่ยฉวนฟาดลงมา พลังทำลายล้างแห่งกระบี่ชี่สีแดงฉานดุจโลหิตพุ่งจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง ในขณะที่กระบี่พลังชี่ปรากฏออกมา เหล่ายอดฝีมือแห่งชุมนุมผู้คุมกฎที่อยู่ฟากตรงกันข้ามกับชายหนุ่มต่างตกอยู่ในอาการตกตะลึงแทบสิ้นสติ!
พลังนั้นสามารถทำลายฟ้าดินได้อย่างแท้จริง
คนที่อยู่ในบริเวณต่างรับรู้ได้ราวกับท้องฟ้ากำลังปริแตก รอยแยกปรากฏทั่วพื้นดินและทุกสิ่งกำลังจะพินาศ!
หวังจื่อเช่อคำรามเสียงกร้าว “หลีกไป!”
ว่าแล้วเขาขยับเท้าออกไปข้างหน้าก้าวหนึ่งพร้อมดึงฝ่ามือเข้าประกบกัน จากนั้นพลังงานบางอย่างก่อตัวขึ้นอย่างเงียบๆ กลางฝ่ามือ ก่อนจะพลิกฝ่ามือเผยออกพร้อมกับผลักไปข้างหน้าพร้อมกันทั้งสองข้าง!
ตูม ตูม!
พลังงานสองพลังทะลักพรวดออกจากฝ่ามือของหวังจื่อเช่อ ถึงกระนั้นเมื่อพลังปะทะกับกระบี่ชี่ของเยี่ยฉวนดูเหมือนจะอ่อนยวบไปทันที……
กระบี่ชี่พุ่งปะทะ
ในทันทีที่พลังกระบี่ครอบงำพลังของหวังจื่อเช่อไว้ กระบี่แทบจะทำลายพลังนั้นอย่างรวดเร็ว ชั่วพริบตาต่อมาร่างของหวังจื่อเช่อถูกเหวี่ยงกระเด็นไปทันที ในขณะที่ร่างกำลังลอยละลิ่วออกไป เนื้อตัวของเขาเกิดรอยแตกร้าวปรากฏขึ้นทีละน้อยๆ!
ยิ่งกว่านั้น กลุ่มยอดฝีมือแห่งชุมนุมผู้คุมกฎที่ค่อยๆ ทยอยถอยหนีไป จนกระทั่งบริเวณนั้นมีแต่ความว่างเปล่า
ขณะต่อมาทั่วทั้งนครอานุภาพเริ่มพลังถล่มลงทีละส่วนๆ อีกทั้งพื้นดินเริ่มปริแตกออกจากกันทีละชั้นๆ!
พลังฟาดมีอำนาจทำลายล้างรุนแรงนัก!
ต่อจากนั้นพลังส่วนที่เหลือได้ทำลายสิ่งต่างๆ ผ่านราวๆ หนึ่งถ้วยชาให้หลังจึงค่อยสงบลง ขณะนั้นทั่วทั้งเมืองนครอานุภาพมีแต่ซากปรักหักพังยุ่งเหยิงอยู่ไปทั่ว ยอดฝีมือจากชุมนุมผู้คุมกฎที่อยู่เบื้องหน้าเยี่ยฉวนที่ถอยร่นออกไปนอกเขตนครอานุภาพ บัดนี้เหลือเพียงสองคนที่รอดชีวิตเท่านั้น!
ทั้งคู่เป็นยอดฝีมือพลังสูงส่งเหนือไปกว่าขั้นไขว่คว้าเต๋าชั้นรู้แจ้ง ส่วนคนที่อื่นๆ ที่พลังด้อยกว่านี้ล้วนหายสูญไปจนหมดสิ้น!
แม้แต่หวังจื่อเช่อยังไม่รอด ถึงแม้นว่าดวงวิญญาณของเขาจะยังอยู่ที่นั่น ทว่าพร่าเลือนเต็มทีอีกทั้งไม่สามารถฟื้นกลับคืนมาได้อีกต่อไป!
ในมุมมืด ถังเอ้อและคนอื่นที่กำลังจับตามองต่างสีหน้าหมองอย่างสิ้นหวังไปตามๆ กัน
เยี่ยฉวนใช้หนึ่งกระบวนท่าจัดการสังหารยอดฝีมือขั้นพลังขั้นไขว่คว้าเต๋าชั้นรู้ชะตาถึงสามสิบคน ยิ่งกว่านั้นผู้นำของพวกเขา หวังจื่อเช่อ ก็มอดม้วยมรณาไปในครั้งนี้ด้วย……
ถังเอ้อรวมทั้งคนอื่นไม่มีใครอยากเชื่อในสิ่งที่ได้เห็นกับตา ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของคนหนุ่มที่อายุเพียงยี่สิบปีงั้นหรือ?
ถัดลงไปด้านล่าง ภายหลังจากที่เยี่ยฉวนลงมือออกไปแล้ว เขาถึงกับทรุดลงที่พื้นโดยใช้มือทั้งสองข้างจับกระบี่เพื่อพยุงกาย ศีรษะก้มต่ำขณะโลหิตไหลซึมที่มุมปากอย่างไม่ขาดสาย
เวลานั้นแสงสีแดงบนร่างค่อยลดลงกลายเป็นแสงเรื่อๆ ทว่าพลังแห่งปฐพี พลังจิตวิญญาณมังกรและอำนาจมังกรยังคงอยู่ในกายอย่างครบถ้วน!
ขณะต่อมา เยี่ยหลิงเอื้อมมือมาแตะหลังมือของเยี่ยฉวนพร้อมกับเสียงสั่นเครือเอ่ยแผ่วเบา “ท่านพี่?”
เยี่ยฉวนไม่ตอบทันทีหากเงียบนิ่งอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะยกมือเช็ดคราบเลือดที่มุมปากและฝืนยิ้มออกมา “พี่ไม่เป็นไร! ไม่ต้องกลัวนะ พี่ยังไหว!”
เพียงได้ฟังเท่านั้น เด็กสาวถึงกับปล่อยโฮออกมาทันที
คนเป็นพี่ปลอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “อย่างร้องไห้เลย ตราบใดที่ยังมีพี่อยู่บนโลกใบนี้มันจะไม่มีวันแตกสลาย! ถึงแม้จะแตกไปจริงๆ พี่จะรวบรวมนำมาให้เจ้า!”
