200 : ความรู้

โจเซฟเมามายกับเนื้อหาในหนังสือ

ข้อมูลทั้งหมดของมันทะลักไหลเข้ามาเต็มภวังค์ความคิดทันทีที่ดวงตาของเขามองไปที่ข้อความแต่ละคำ

ไม่จำเป็นต้องคิดหรือขวนขวายหาความรู้เลย ไร้การตรากตรำทำงานใดๆ เพียงแค่อยู่เฉยๆ แล้วยอมรับการไหลเข้ามาของความรู้อย่างไม่ขาดสายเท่านั้นเอง

นี่เป็นความรู้สึกที่ดีอย่างไม่น่าเชื่อ

ระดับการรู้คิดของโจเซฟและวิญญาณของเขารู้สึกราวกับว่ามันถูกเติมเต็มและขยายตัวออกเรื่อยๆ

มันเหมือนกับว่าความแข็งแกร่งของเขากำลังขยายตัวอย่างไม่รู้จบ แต่ก็ยังอยู่ภายใต้การควบคุม และทุกอย่างสามารถถูกเข้าใจได้อย่างง่ายดาย…

ทว่าโจเซฟก็หมายมาดว่าจะไม่ให้ตนเองจมในความรู้สึกนี้

เขาดึงตัวเองออกมาแล้วเบนสายตาหนีทันที ทันทีที่เขาทำเช่นนั้น การไหลบ่าของความรู้ก็จบลง

ในตอนนี้เขาก็ได้จัดเรียงความรู้ของตัวเองเล็กน้อย ตระหนักได้ว่าพลังของ ‘เขตแดนวิญญาณเสมือน’ นั้นไม่ได้เกี่ยวกับวิญญาณอย่างบริสุทธิ์ ในขั้นแรกมันจะสร้างเขตแดนที่ชื่อ ‘แดนวิญญาณ’ ขึ้นมาและสร้างกฎเกณฑ์ใหม่ขึ้นมาภายใน

แล้วจากนั้น เมื่อใช้จินตนาการในการปลดศักยภาพ ‘ภาพเสมือน’ ที่แข็งแกร่งนับไม่ถ้วนก็จะถูกควบแน่นขึ้นมาและใช้ในการต่อสู้

ทว่าเมื่อฝ่ายตรงข้ามมองทะลุกฎเกณฑ์ของแดนวิญญาณนี้ได้ หรือถ้ามีพลังไม่พอจะคงสภาพแดนวิญญาณไว้ได้ ภาพเสมือนจะสูญสลายและไร้ผลในทันที

แต่ในเมื่อมันมีพลังที่ทวีคูณนับร้อย หรือกระทั่งนับพันเท่า พลังนี้ย่อมทำให้จบการต่อสู้ได้ในเวลาสั้นๆ

และระยะเวลาในแดนวิญญาณนี้ก็ยังอิงตามอีเธอร์ในร่างกายของเขาเอง

โจเซฟรู้สึกได้ลางๆ ว่านี่คือแดนคั่นระหว่างระดับภัยพิบัติและระดับเหนือนภา “กฎเกณฑ์”!

การเชี่ยวชาญ ‘กฎเกณฑ์’ คือทางเดียวที่เขาจะได้รับระดับเหนือนภา!

ยกตัวอย่าง เทพพิรุณระดับเหนือนภานั้นบรรลุกฎเกณฑ์ของฟ้าร้องฟ้าผ่า พระสังฆราชแห่งโบสถ์แห่งจุดสูงสุดนั้นได้รับอำนาจของ ‘เทพเจ้า’ โดยตรง ทว่านั่นก็เป็นพลังที่สร้างจาก ‘กฎเกณฑ์’ ด้วย

โจเซฟเข้าใจว่าเจ้าของร้านหลินได้มอบกุญแจที่สามารถเปิดประตูบานนั้นให้เขาได้ในครั้งนี้!

ในขณะเดียวกัน ความคิดของโจเซฟก็กระจ่างชัดด้วย ความรู้ในหนังสือเหล่านี้ไม่เคยรอให้คนมาเรียนมัน แต่มันกลับถูกมอบให้โดยตัวมันเอง

เหมือนที่หลินเจี๋ยพูดเมื่อก่อนไม่มีผิด ‘เมื่อคุณอ่านหนังสือ หนังสือก็จะอ่านคุณ’

ความรู้ทั้งหมดนี้ ‘มีชีวิต’!

เมื่อความรู้นี้ไหลเข้ามาในใจเขา มันก็ดูราวกับว่ามีเลือดใหม่ถูกฉีดเข้ามาในร่าง มันตื่นตัวขึ้นมาทันทีจนสามารถคิดได้ว่ามันนอนนิ่งๆ อยู่ในมุมไหนสักมุม รอจังหวะเข้ามาครอบงำทุกอย่างอยู่ตั้งแต่แรกแล้ว

ในขณะเดียวกัน สีหน้าของหลินเจี๋ยก็เกือบจะค้างจากการพยายามคงรอยยิ้มไว้ขณะมองโจเซฟที่ดูหมกมุ่นกับหนังสือไปแล้ว ชายหนุ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่ควรรบกวนชายชราในตอนนี้ เขาจึงลุกขึ้นรินน้ำเพื่อดื่มเอง

มูเอนยืนรออยู่ข้างๆ มาสักพักแล้ว เธอพยายามจะมารินน้ำเมื่อเห็นการขยับตัวของหลินเจี๋ย แต่เจ้าของร้านก็ยกมือขึ้นหยุดเธอแล้วยิ้มส่งสัญญาณว่าเขาทำเองได้

เพราะถึงอย่างไรช่วงนี้มูเอนก็ค่อนข้างยุ่งอยู่ เธอดูแลคาเฟ่หนังสือร้านข้างๆ และช่วยวินเซนต์วางแผนจัดการกับโบสถ์แห่งจุดสูงสุดได้ดีมาก

เธอเป็นเด็กสาวมากความสามารถที่เชี่ยวชาญทั้งงานบ้านและชีวิตในสังคม และหลินเจี๋ยก็รู้สึกแย่ถ้าจะให้เธอมาคอยดูแลเขาแบบนี้

อะแฮ่ม…

ยิ่งกว่านั้น คาเฟ่หนังสือในช่วงสองสามวันมานี้ทำเงินได้มากกว่ารายได้รวมตลอดหลายปีของร้านหนังสือของเขาเสียอีก แม้ว่ามันจะเป็นสถานที่ชุมนุมของเหล่าสาวกก็ตาม แต่พวกเขาก็ยังต้องจ่ายค่าน้ำชา!

ผู้ช่วยฝีมือดีแบบนี้ต้องดูแลดีๆ

หลินเจี๋ยกลับมาพร้อมแก้วใส่น้ำ แล้วพบว่าโจเซฟยังคงเหม่อจ้องหน้าหนังสือ

เอ่อ…ถึงการอ่านจะเป็นเรื่องดีจริงๆ ก็เถอะ แต่เกรงว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเราคงคุยอะไรเป็นการเป็นงานไม่ได้แน่

หลินเจี๋ยเหลือบมองท้องฟ้าข้างนอก แล้วเอนตัวเข้ามาถาม “คุณโจเซฟ เป็นยังไงบ้างครับ? คุณรู้สึกกระจ่างใจขึ้นบ้างไหม หรือรู้สึกว่ามันเข้าใจยากไปหน่อยครับ?”

“คุณต้องไม่ฝืนตัวเองนะครับ ของแบบนี้มันฝืนกันไม่ได้ ไหลไปตามน้ำครับ ไม่อย่างนั้นมันจะลำบากที่คุณและจะให้ผลเชิงลบมากกว่า”

หลินเจี๋ยพูดพลางยื่นมือไปตบบ่าโจเซฟ

โจเซฟตื่นจากภวังค์ แล้วเม็ดเหงื่อก็ผุดเต็มหน้าผากของเขา

นั่นมันน่ากลัวจริงๆ

เขายังคงมีความกลัวตกค้างอยู่ ทุกอย่างเกิดขึ้นในเวลาเพียงไม่กี่นาที และตลอดการดำเนินการก็ค่อนข้างราบรื่น แต่โจเซฟแน่ใจว่าถ้าตัวเองอ่านต่อไปอีกสักนิด เขาได้ถูกความรู้พวกนั้น ‘เขมือบ’ แน่!

จนตอนนี้ เขาก็ยังไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ ‘เขมือบ’ เขานั้นคือความรู้ หรือจินตนาการของตัวเขาเองกันแน่

ความรู้นี้…ดูจะไล่ตามมนุษย์อยู่

นั่นสินะ ยิ่งพลังแข็งแกร่ง ยิ่งอันตราย!

โดยเฉพาะหนังสือจากเจ้าของร้านหลินยิ่งตัวดีเลย

ถ้าเจ้าของร้านหลินไม่เตือนขึ้นมาทันเวลาล่ะก็ โจเซฟคงได้ตายแน่!

โจเซฟพยักหน้าเร็วๆ แล้วพูดขึ้น “คุณพูดถูก ผมวู่วามไปหน่อยและควรจะรอบคอบกว่านี้ ของแบบนี้มันต้องค่อยเป็นค่อยไปแท้ๆ”

หลินเจี๋ยพยักหน้าแล้วพูดขึ้น “ใช่ครับ คุณพูดถูกแล้ว อย่าได้วู่วาม แล้วหนังสือเล่มนี้…”

โจเซฟเข้าใจเจตนาของเขาทันที “ผมซื้อครับ!”

รอยยิ้มของหลินเจี๋ยกว้างขึ้นในขณะที่เขารับหนังสือมาแล้วจัดแจงห่อมันอย่างชำนิชำนาญ

เขาใช้มือหนึ่งรับเงินแล้วส่งหนังสือด้วยอีกมือในขณะที่ให้คำแนะนำ “อย่าพึ่งพาอะไรที่เขียนไว้ในหนังสือนี้มากจนเกินไปนะครับ คุณต้องคิดเองด้วย การหลับหูหลับตาตามอาจทำให้คุณเจอทางตันได้นะครับ”

โจเซฟพยักหน้าเพื่อแสดงว่าเขาจะจดจำคำสอนของเจ้าของร้านหลินไว้

หลังจากคุยกันอยู่นานพอควร ในที่สุดหลินเจี๋ยก็ระลึกถึง ‘ธุระเป็นงานเป็นการ’ ที่โจเซฟต้องการหารือกับเขาขึ้นมาได้ โจเซฟเห็นด้วยกับหลินเจี๋ยอยู่ตลอดและดูเหมือนถ้าหลินเจี๋ยไม่พูดถึงมัน เขาก็จะไม่ยกมันขึ้นมาพูดเลย

ดังนั้น หลินเจี๋ยจึงกระแอมแล้วถามขึ้น “แล้วสถานการณ์ฝั่งคุณเป็นยังไงบ้างครับ? การเตรียมตัวผ่านไปได้ด้วยดีไหม?”

โจเซฟย่อมรายงานสถานการณ์ทั้งหมดต่อเจ้าของร้านหลินอยู่แล้ว

ในขั้นตอนต่อไป พวกเขาจะเผยแพร่หลักฐานสำคัญที่เชอร์รี่ได้รับมา และเปิดเผยความจริงที่โบสถ์แห่งจุดสูงสุดใช้แก่นจันทร์ศักดิ์สิทธิ์เพื่อควบคุมผู้คนด้วย

ต่อจากนั้นก็จะเป็นการปิดล้อมวิหารกลางที่โบสถ์แห่งจุดสูงสุด

หลินเจี๋ยพยักหน้าแล้วตัดสินใจให้คำใบ้กลายๆ “พวกคุณก็แค่ทำสุดฝีมือก็พอแล้วครับ ส่วนเจ้ากาเบรียลนั่นผมว่าเขาไม่มีพิษภัยอะไรเท่าไหร่ ดังนั้นอย่าห่วงเลย”

โจเซฟกับคนอื่นๆ ควรวางใจก่อน ถึงตัวหลินเจี๋ยเองจะไม่แน่ใจก็ตาม แต่คนอื่นๆ ก็ไม่ควรเสียขวัญ

ส่วนเรื่องที่เหลือ เขาก็ทำได้เพียงพึ่งพาตัวเอง

—

หลังจากส่งโจเซฟออกจากร้านไป หลินเจี๋ยก็สังเกตว่าเวลาล่วงเลยมามากแล้ว จึงตัดสินใจปิดร้าน

คืนนี้ชายหนุ่มจะเริ่มทำการทดลองขยายแดนนิมิตมาสู่ความเป็นจริง

หลินเจี๋ยพยายามลองทำอยู่หลายครั้งแล้ว แต่ทั้งหมดนั้นก็เป็นเพียงการทดลองวงแคบๆ ในตอนแรกเขาทำได้เพียงในห้องนอนของตัวเองเท่านั้น แล้วก็ขยายมาเป็นร้านหนังสือ แล้วเขาก็ค่อยๆ เรียนรู้ที่จะแทรกเข้าไปในความฝันของคนอื่นๆ แล้วขยายแดนนิมิตของเขาออก

การทดลองได้ผลดีมาก ชายหนุ่มพบตำแหน่งของวิหารกลางในความฝันของอัครสาวกคนหนึ่ง แล้วก็กำลังจะลองจับวิหารกลางทั้งวิหารเข้าไปในแดนนิมิตของเขา…

การทำเช่นนั้นอาจใช้เวลาเป็นวันๆ ดังนั้นจึงได้บอกมูเอนไว้ก่อนให้ออกห่างจากห้องนอนเขาเอาไว้

ชายหนุ่มกำลังจะ ‘เก็บตัวฝึกวิชา’