№ 576 แค่รอฤกษ์แต่งงาน

เฟิ่งเซียวฟังแล้วนิ่งอึ้งไป ท่าทางงุนงง ไม่นึกว่าผู้เฒ่าจะมีความหลังรักๆ ใคร่ๆ เช่นนี้ด้วย ยังมีหญิงนามว่าซู่ซีคนนั้นอีก ผ่านมาตั้งหลายปีเพียงนั้นก็ยังรักและเฝ้ารอผู้เฒ่ามาตลอด

เรื่องนี้แม้แต่มารดาเขาก็ยังไม่รู้ นึกถึงตรงนี้เขาก็สงบจิตสงบใจลง บอกว่า “วางใจเถอะ! พ่อรู้ว่าต้องทำเช่นไร ยากนักที่จะมีคนปฏิบัติกับท่านผู้เฒ่าด้วยความจริงใจเช่นนี้ คนเป็นลูกหลานอย่างพวกเราย่อมต้องช่วยเหลือบ้างเป็นธรรมดา วันหน้าข้างกายเขามีคนอยู่เป็นเพื่อนคอยดูแล พวกเราก็ยิ่งวางใจได้”

“ถูกต้องเจ้าค่ะ ข้าก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน” เฟิ่งจิ่วพยักหน้าอย่างยิ้มแย้ม “ท่านปู่เขินอายเกินไป! เรื่องนี้ท่านพ่อสั่งข้ารับใช้ไปเตรียมและจัดการเถอะ! ได้ฤกษ์แล้วก็บอกข้าหน่อย ข้าต้องคำนวณเวลาเพราะจะช่วยท่านปู่ปรุงยาบรรลุขั้น ทำให้เขาสามารถบรรลุขั้นกลายเป็นผู้แข็งแกร่งระดับนักรบทรงเกียรติภายในเวลาสั้นที่สุด”

“ดี เรื่องนี้ข้ารู้แล้ว เจ้ารีบกลับมาเหนื่อยๆ ไปพักผ่อนก่อนเถอะ! เรื่องอื่นยกให้พ่อจัดการเอง” เขาพูดยิ้มๆ และให้นางกลับไปพักผ่อนก่อน

เฟิ่งจิ่วพยักหน้า “เช่นนั้นข้ากลับก่อนนะเจ้าคะ”

“ไปเถอะ!” เขาโบกมือให้สัญญาณ หลังจากส่งนางกลับก็ชะงักไปสักพัก ก่อนจะเรียกคนเข้ามา สั่งเลือกฤกษ์ที่เหมาะสมกับงานแต่ง พร้อมทั้งเริ่มเตรียมสินสอด

วันต่อมา เฟิ่งเซียวนำฤกษ์ที่เลือกมาเรียบร้อยให้เฟิ่งจิ่วกับผู้เฒ่าดู กล่าวว่า “ปีนี้มีฤกษ์งามยามดีที่เหมาะสมกับงานแต่งเพียงวันเดียว คือวันที่สิบสามเดือนสิบสอง ใกล้วันปีใหม่ ห่างจากตอนนี้เป็นเวลาไม่ถึงสามเดือน พวกท่านคิดว่าวันที่นี้เป็นอย่างไร?”

“เวลาไม่ถึงสามเดือน? จะรีบร้อนไปหน่อยหรือไม่” ท่านผู้เฒ่าถาม กังวลว่าเวลากระชั้นชิดเพียงนี้จะจัดการเรื่องมากมายได้ไม่เรียบร้อยทั้งหมด

“หากไม่แต่งปีนี้ มีเพียงต้องรอปีหน้าแล้ว” เฟิ่งเซียวยิ้มเอ่ย มองไปทางผู้เฒ่า “อันที่จริงท่านพ่อไม่ต้องเป็นกังวล เรื่องพวกนี้สั่งการลงไปให้พวกเขาจัดการ กำลังคนพร้อมพรักย่อมจัดการได้รวดเร็วนัก”

เฟิ่งจิ่วที่อยู่ข้างๆ พยักหน้า “เจ้าค่ะ ข้าคิดว่าได้แล้ว แม้มีเวลาไม่ถึงสามเดือน แต่ทุกฝ่ายน่าจะจัดการอย่างเหมาะสมได้”

“แต่…” ผู้เฒ่าเฟิ่งลังเล คิดว่าจะบรรลุถึงระดับนักรบทรงเกียรติด้วยเวลาไม่ถึงสามเดือน เรื่องเช่นนี้เขาไม่กล้าจินตนาการเลย

เฟิ่งจิ่วเห็นเขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลและลังเล ก็รู้ว่าเขาเป็นห่วงอะไร จึงกล่าวยิ้มๆ ว่า “ท่านปู่ ทำให้ดีที่สุดก็พอเจ้าค่ะ อย่างไรเสียท่านน้าซู่ซีก็ไม่รังเกียจที่ท่านเป็นคนแก่คนเฒ่า หากบรรลุระดับนักรบทรงเกียรติได้ภายในสามเดือนย่อมเป็นเรื่องดี หากทำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร รอหลังแต่งงานยังมีเวลาอีก”

ได้ยินเช่นนี้ ผู้เฒ่าเฟิ่งถึงจะคลายหัวคิ้ว ใบหน้าเผยรอยยิ้มออกมา “เช่นนั้นก็ดี! เรื่องนี้จัดการตามพวกเจ้าว่าเลย แล้วเรื่องสินสอดเล่า?”

“เรื่องสินสอดท่านพ่อจะสั่งคนทำรายการออกมา นอกจากนี้ หากข้าปรุงพวกยาน้ำหรือยาเซียนเสริมเข้าไปอีกเท่าก็ได้แล้วเจ้าค่ะ” เฟิ่งจิ่วพูดพลางหยิบยาสองขวดยื่นให้เขา “ท่านปู่ ตอนนี้ท่านห่างจากระดับจักรพรรดินักรบแค่หนึ่งระดับ ยาสองขวดนี้ท่านรับเอาไว้ แล้วไปเก็บตัวฝึกบำเพ็ญเสียก่อน พอบรรลุขั้นข้าค่อยปรุงให้ท่านต่ออีก”

“ได้”

ผู้เฒ่าพยักหน้า หลังจากรับยามาก็บอกกับเฟิ่งเซียวและเฟิ่งจิ่ว “เช่นนั้นก็ยกเรื่องด้านนอกให้พวกเจ้าจัดการ จริงด้วย วันนั้นข้าบอกว่าจะไปดื่มเหล้ากับเหล่าเกิ่ง ยามนี้เกรงว่าจะไม่มีเวลาแล้ว แม่หนูเฟิ่ง เจ้าส่งคนเข้าไปบอกที เขาจะได้ไม่ต้องรอไปตลอด”

………………………