№ 736 ลอบสังหาร

หัวหน้ากงได้ยินเช่นนี้ ก็ลุกขึ้นมาด้วยสีหน้าคร่ำเครียดเล็กน้อย “ช่วยคนเท่ากับช่วยชีวิต จะช้าได้อย่างไร? หากท่านทั้งหลายไม่ยอมไป ข้าก็ไม่บังคับ ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นปัญหาที่เกี่ยวพันถึงความเป็นความตาย”

ระหว่างพูด เขาสาวก้าวเดินออกไป ทว่าหลังจากย่างฝีเท้าไปสองก้าว ชายชราคนหนึ่งก็ลุกขึ้นมา

“ท่านหัวหน้า ข้าจะไปกับท่านด้วย”

ชายชราชุดเทาไม่เด่นสะดุดตาเป็นหนึ่งในผู้อาวุโสระดับกำเนิดวิญญาณสองท่านของตลาดมืด วันนั้นที่เฟิ่งจิ่วมาถึงตลาดมืด ยังเป็นคนที่บอกกับหัวหน้าหลังสังเกตเห็นเฟิ่งจิ่วจากมุมมืด

เขาแซ่กง เป็นท่านอาของหัวหน้ากง พละกำลังอยู่ระดับกำเนิดวิญญาณช่วงที่สอง

“ท่านหัวหน้า ข้าก็ไปด้วย” ผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังคนหนึ่งลุกขึ้นกล่าว

หัวหน้ากงได้ยินเช่นนี้ก็หันกลับไปมองเขาสองคน จากนั้นค่อยพยักหน้า “ไปกันเถอะ” สิ้นเสียงก็มุ่งไปยังป่าทึบทางตะวันออกพร้อมกับทั้งสอง

คนอื่นๆ ที่เหลือในห้องประชุมต่างครุ่นคิดโดยไม่ขยับเขยื้อน ธรรมชาติมนุษย์ล้วนเห็นแก่ตัว ในสถานการณ์ที่รู้แจ้งว่าต้องไปเจออันตรายไม่แปดก็เก้าในสิบ ใครจะยังโง่เข้าไปตายเล่า?

กว่าพวกเขาจึงฝึกบำเพ็ญถึงระดับนี้ได้ไม่ใช่ง่ายๆ พวกเขาหวงแหนชีวิตยิ่ง จึงไม่ยอมมอบชีวิตให้ไปเช่นนี้

ขณะเดียวกันนี้ สิบสองคนนั้นไล่ตามมาถึงภายในป่าทึบแห่งนี้ เห็นป่าทึบที่ว่างเปล่าไร้ผู้คนถึงกับไม่มีแม้แต่กลิ่นอายมนุษย์ ดวงตาชั่วร้ายของหัวหน้าหนึ่งในสี่ผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณก็หรี่ลง ก่อนจะตะคอกเสียงเข้ม “ไปตามหา!”

“ขอรับ!” ผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังแปดคนขานรับ แล้วแยกย้ายกันพุ่งออกไปจากตรงกลางทันใด ตามหาคนคนหนึ่งในสถานที่หนึ่ง จึงตั้งใจจะตามหาคนคนนั้นให้เจอภายในเวลาที่สั้นที่สุด

ผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณหนึ่งในนั้นกวาดมองไปทางป่าทึบที่เงียบเชียบไร้ผู้คน จากนั้นค่อยหลับตาลง ปล่อยดวงจิตออกตามหากลิ่นอายของเฟิ่งจิ่ว ผ่านไปสักพักเขาถึงลืมตา แววตาเคร่งขรึมเล็กน้อย

“เป็นอย่างไร?” คนข้างๆ เอ่ยถาม

“ไม่มีกลิ่นอายสักนิด” ผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณคนนั้นกล่าว เสียงเขานิ่งๆ ไม่มีขึ้นมีลงหรือความรู้สึกราวกับศพที่แห้งเหี่ยว หนาวเย็นจนทำให้คนใจสั่น

“เช่นนั้นก็ตามหา! นางหนีไม่พ้นหรอก!” อีกคนหนึ่งเอ่ยขึ้น เมื่อกล่าวจบก็พุ่งไปยังป่าไม้

คนอื่นอีกสามคนเห็นเช่นนี้ ก็แยกย้ายเดินไปอีกสามทิศทางนอกนั้น

เหนือใต้ออกตกสี่ทิศทางต่างมีผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณหนึ่งคนออกไปตามหา หนึ่งในนั้นแปดทิศทางย่อยภายในสี่ทิศทางนี้ ยังมีผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังแปดคนกำลังตามหา ค้นหาด้วยวิธีปิดล้อมที่หนาแน่นเช่นนี้ แม้เฟิ่งจิ่วจะซ่อนตัวอยู่มุมไหนในป่าแห่งนี้ เกรงว่าคงหลบการค้นหาของพวกเขาไม่ได้

เฟิ่งจิ่วไม่ได้คิดจะซ่อนไปตลอด หนึ่งคนสู้กับสิบสองผู้แข็งแกร่งเธอสู้ไม่ได้ แต่ถ้าพวกเขาแยกกัน เธอคนเดียวกลับโจมตีลอบสังหารได้

เฟิ่งจิ่วหนีมาถึงป่าทึบนี้ คิดว่าที่นี่จะเป็นที่ซ่อนให้เธอได้ ในเมื่อคนพวกนี้มาหา เช่นนี้ก็ต้องไม่ให้เหลือรอดสักคน มิเช่นนั้นภายหน้าคงมีปัญหาไม่หยุดหย่อนเป็นแน่

ขณะหยิบกริชหงส์เล่มนั้นที่เซวียนหยวนโม่เจ๋อมอบให้มาถือไว้ เธอที่อาศัยที่กำบังซ่อนตัวบนต้นไม้ตามหาเป้าหมายราวกับเสือแผ้ว เมื่อเห็นผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังกำลังมาตามหาทางนี้ก็เก็บกลิ่นอาย ร่างกายเหมือนหลอมรวมไปกับธรรมชาติ

ผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังคนนั้น พละกำลังเหนือกว่าขั้นสูงสุด ยามนี้ค่อยๆ เข้าใกล้บริเวณที่เฟิ่งจิ่วอยู่ แต่ยังไม่รู้สึกถึงกลิ่นอายอันตรายแม้แต่น้อย และไม่รู้ว่ามีร่างสีแดงนั้นซ่อนบนต้นไม้

ทว่าเมื่อเขาผ่านใต้ต้นไม้นั้นไป ทันใดนั้นคนบนต้นไม้พลันกระโจนลงมา มือหนึ่งปิดปากเขา อีกมือก็ปาดกริชหงส์ที่แหลมคมไปตรงลำคอ…

……………………