№ 874 คุณชายไว้ชีวิตด้วย

“มีแน่นอน ดูสิ นี่คือป้ายแสดงตัวตนที่ลูกหลานตระกูลลซั่งกวนต่างมี ข้าบอกเป็นคนตระกูลซั่งกวนก็เป็นคนตระกูลซั่งกวน ตระกูลซั่งกวนใครจะกล้าแอบอ้าง? เป็นอย่างไร? ใครกล้ารับเรื่องนี้ และเก็บหัวเขามาให้ข้าบ้าง?”

นางเผยป้ายแสดงตัวตนอย่างภาคภูมิใจ เอ่ยตัวตนของนางออกมาต่อหน้าทุกคน เพื่อจะเอาชีวิตเฟิ่งจิ่ว หนำซ้ำยังมั่นใจมาก ขอแค่เปิดตัวตนว่าเป็นคนตระกูลซั่งกวน แม้เป็นผู้ฝึกตนที่พละกำลังแข็งแกร่งก็อยากจะผูกไมตรีกับนาง

“ฟิ้ว!”

แส้ฟาดออกไปโดนมงกุฎที่ผูกผมนางร่วงลง เพียงได้ยินนางกุมศีรษะร้องอุทาน เส้นผมสีหมึกปล่อยสยายลู่ลง ท่าทางอ้อนแอ้นเช่นหญิงสาวจึงเผยออกมาพร้อมกับเส้นผมที่ปล่อยสยาย

“กรี๊ด! นะ นึกไม่ถึงว่าเจ้ายังกล้าลงมือ!”

นางร้องอุทานพลางมองกราดไป ไม่น่าเชื่อว่ายังมีคนกล้าลงมือหลังจากได้ยินชื่อเสียงเรืองนามของตระกูลนาง

“ตระกูลซั่งกวน?”

เฟิ่งจิ่วเลิกคิ้วขึ้น สิ่งที่ไหลพล่านในตัวตาสดใสคือประกายที่คนนอกมองไม่เข้าใจ แส้ในมือสะบัดจู่โจมออกไปทันที และพันรอบเอวลากนางเข้ามา

หญิงคนนั้นตกใจ ร่างกายยังไม่ทันโต้ตอบก็ถูกเฟิ่งจิ่วโอบเอวไว้ด้วยท่าทางหยอกล้อ

“เป็นคนตระกูลซั่งกวนจริงหรือ?” เฟิ่งจิ่วเชยคางนางขึ้นดู เข้าไปใกล้ข้างหูและเอ่ยเสียงเนิบๆ “แม้เป็นคนตระกูลซั่งกวนก็ไม่ควรมายั่วยุข้า รู้หรือเปล่า?”

นางอึ้งตกใจ ร่างกายนิ่งไปหมด ไม่รู้โดยสิ้นเชิงว่าจะตอบโต้อย่างไร ที่ผ่านมาหยิ่งยโสเสียเคยชิน ยังไม่เคยมีใครกล้าเข้าใกล้นางเช่นนี้ ถูกชายหนุ่มโอบกอดและพูดใกล้หูอย่างกะทันหันเช่นนี้ เพียงรู้สึกว่าห้วงความคิดมีเสียงดังตู้ม วางเปล่าไปหมด

“คุณหนูซั่งกวน ข้าน้อยเป็นผู้ฝึกตนไร้สำนักระดับสร้างรากฐาน วันนี้จะช่วยคุณหนูซั่งกวนระบายความแค้น สั่งสอนเด็กหนุ่มที่ไม่เห็นใครในสายตาคนนี้ซะ!”

ร่างหนึ่งพุ่งออกมาจากกลางฝูงชน กระบี่คมในมือตวัดไป โจมตีไปทางเฟิ่งจิ่วพร้อมด้วยจิตสังหาร บอกว่าจะสั่งสอนหนุ่มน้อยคนนี้ แต่ใครๆ ต่างมองออกว่าเขาจะลงมือถึงชีวิต

เฟิ่งจิ่วกวาดมองคนคนนั้นอย่างเยียบเย็น ผลักหญิงคนนั้นออกไปทันที ขณะที่สะบัดแส้กลับก็เหวี่ยงไปตรงช่วงล่าง พันรอบเท้าเขาลากไป เพียงเห็นว่าคนที่ถือกระบี่พุ่งมาร้องอุทาน และล้มลงกับพื้นอย่างน่าอับอาย

“หึ!” เฟิ่งจิ่วยิ้มเยาะ “ฝีมือแค่นี้ยังกล้าเสนอตัว? ไม่รู้ที่ตายเสียจริง”

“เพี๊ยะ!”

กล่าวจบแส้ในมือยังฟาดไปทางชายผู้ฝึกตนอย่างโหดเหี้ยม สำหรับคนเช่นนี้ เธอเจอคนหนึ่งก็ต้องสั่งสอน

“ซี๊ด! อ๊าก!”

เขายังไม่ทันลุกขึ้นก็เห็นแส้ตวัดมา แรงลึกลับที่มาพร้อมกับแส้ฉีกทำลายเสื้อผ้าเขาและฟาดลงบนผิวเนื้อ เพียงรู้สึกว่าหนังเปิดเนื้อฉีกเจ็บเสียจนร้องไม่ออก

“อ๊าก! ยะ อย่าตี อย่าตีเลย! คุณชายไว้ชีวิตด้วย คุณชายไว้ชีวิต…”

เห็นชายที่บอกว่าเป็นผู้ฝึกตนระดับสร้างรากฐานโดนแส้ฟาดเสียจนกรีดร้องขอความเมตตาบนพื้น เหล่าผู้ฝึกตนที่เดิมทียังจ้องจะทำร้ายดวงตาแวววาวเล็กน้อยทันควัน สายตาแต่ละคนหยุดลงบนร่างเด็กหนุ่มชุดแดงที่กำลังเหวี่ยงแส้

ทุกๆ แส้ล้วนแฝงด้วยพลังวิญญาณที่เห็นได้ด้วยตาเปล่า พวกเขาแทบจะมั่นใจได้ว่าทุกครั้งที่แส้เฆี่ยนลงไป ผู้ฝึกตนคนนั้นต้องผิวแตกเนื้อฉีกเป็นแน่ หนำซ้ำยังนึกไม่ถึงว่าผู้ฝึกตนระดับสร้างรากฐานผู้สง่างามต่อหน้าหนุ่มน้อยจะไม่มีแรงต่อต้านแม้สักนิด เห็นได้เลยว่าหนุ่มน้อยเก็บซ่อนพละกำลังไว้

หากเป็นเช่นนี้จริง พวกเขาต้องคิดแล้วคิดอีกว่าจะเสนอตัวดีหรือไม่

…………………………