№ 886 ปรุงยาแก้พิษ
“ศพเขาถูกโปรยด้วยยาพิษที่ไร้สีไร้กลิ่น พวกเจ้าคงจะแตะโดนเขากระมัง?” เธอจ้องมองพวกเขา เห็นสีหน้าแต่ละคนเปลี่ยนไปยกใหญ่
“ขอรับ พวกเราต่างย้ายศพเข้ามาและตรวจสอบแล้ว แต่ข้าตรวจไม่เจอว่ามีพิษ” สีหน้าฟั่นหลินเอ่ยอย่างหนักใจ เพราะเขาเป็นคนหนึ่งในหมู่ทุกคนที่รู้เรื่องการแพทย์ ดังนั้นตอนเห็นศพเซี่ยงหวา คนอื่นๆ ช่วยยกเข้ามา ส่วนเขารับผิดชอบตรวจอาการ กลับนึกไม่ถึงว่า…
เฟิ่งจิ่วมองพวกเขา จับชีพจรฟั่นหลินก่อน ตรวจว่าเขาถูกพิษชนิดใด ทว่าตรวจไปกลับทำให้ใจเธอคร่ำเครียดเล็กน้อย เพราะไม่ใช่พิษธรรมดา
พิษนี้ไม่เพียงไร้สีไร้กลิ่น หนำซ้ำยังออกฤทธิ์ช้า ตอนยังไม่ออกฤทธิ์จะตรวจไม่พบ หากเธอไม่เห็นว่าในดวงตาพวกเขาแอบมีสีแดงเล็กน้อย คงไม่รู้จริงๆ ว่าพวกเขาถูกพิษ
เธอเก็บมือกลับมาโดยไม่พูดอะไร แต่หยิบถุงงมือบางๆ กับผ้าปิดปากออกมาจากในห้วงมิติ บนร่างพวกเขาตรวจไม่พบ แต่บนร่างเซี่ยงหวากลับตรวจพบได้
เธอใช้เครื่องมือเก็บรวบรวมพวกผงแป้งเล็กละเอียดจากในเล็บมือและตรงคอเสื้อเขา พลางเอ่ยถามโดยไม่เงยหน้า “ฟั่นหลิน ผลการตรวจเจ้าเป็นอย่างไร?”
“นายท่าน ทั่วร่างเขาได้รับบาดเจ็บไม่น้อยกว่าร้อยแผล แต่ล้วนไม่ถึงชีวิต เส้นเอ็นสองขาถูกตัด สองแขนโดนบิดหักตรงๆ บนร่างมีรอยไหม้หลายแห่ง…”
ฟั่นหลินกล่าว ทุกๆ คำพูดความโกรธแค้นในใจยิ่งบาดลึก ตนเองเป็นหมอ ดูจากบาดแผลพวกนั้นบนร่างจึงรู้แน่นอนว่าก่อนตายเขาจะทรมานมากเพียงใด
“เหล่านี้ล้วนไม่ใช่สาเหตุการตาย เขาตายเพราะแก่นพลังระเบิดแตก เส้นโลหิตทั่วร่างทั้งหมดถูกตัด ตู้ฝานตรวจดูแล้ว บอกว่าก่อนตายเขาอาจถูกคนใช้วิชาลับสำรวจดวงจิต อาจเพราะเป็นเช่นนี้ สุดท้ายเขาจึงระเบิดแก่นพลังฆ่าตัวตาย”
เฟิ่งจิ่วฟังไปพลางตรวจสอบ เป็นอย่างที่ฟั่นหลินว่ามา ถูกทรมานก่อนตาย หนำซ้ำจิตใจยังเสียหายรุนแรง และมีร่องรอยว่าถูกสำรวจดวงจิต
ผ่านไปเนิ่นนาน เธอลุกขึ้นมามองศพเซี่ยงหวาพลางในใจมีทั้งจิตสังหารและความโกรธปนเป หมุนตัวมองไปยังพวกเขา เอ่ยว่า “หลัวอวี่ สวี่ตัว พวกเจ้าย้ายศพเขาไปเผายังภูเขาด้านหลัง แล้วฝังเขาไว้บนนั้น ตู้ฝาน เจ้าหาข้อมูลภารกิจที่เซี่ยงหวารับไปมาให้ข้า ฟั่นหลินตามข้ามาผสมยาแก้พิษ คนอื่นๆ คอยสังเกตความเคลื่อนไหวคฤหาสน์ไว้”
พวกเขาแยกกันออกไปทำงาน เฟิ่งจิ่วพาฟั่นหลินไปห้องยาวางแผนจะช่วยพวกเขาแก้พิษ
“บอกมาว่าร่างกายเจ้ามีอะไรไม่สบาย ค่อยเจาะเลือดมาให้ข้าทดสอบหน่อย” เธอเอ่ยพลางเตรียมงานในมือ
“ขอรับ”
ฟั่นหลินขานรับ แล้วทำตามคำพูดนาง พลางเป็นผู้ช่วยข้างๆ ช่วยปรุงยาแก้พิษ ขณะเดียวกันยังกระตุ้นให้พิษในร่างปล่อยออกมาเร็วขึ้น ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วยามยาแก้พิษยังไม่ปรุงออกมา เขาก็ทนไว้ไม่ไหวแล้ว
“นายท่าน คล้ายว่าพิษจะออกฤทธิ์แล้ว ตอนนี้ข้ามองอะไรไม่ชัด หายจะ หายใจกระหืดหระหอบไปบ้าง ทั่วร่าง…” คำพูดยังเอ่ยไม่ทันจบ เขาก็ล้มลงไปเสียแล้ว
เฟิ่งจิ่วเห็นท่าทางก็รับร่างเขาไว้ วางเขาลงบนพื้น ใช้เข็มฝังตรงจุดลมปราณใหญ่บนร่างเขาไว้ด้วยความรวดเร็ว ตรวจอาการเขาใหม่อีกครั้ง หลังพบอาการก็หยิบยาทิพย์มาผสมไปพลางๆ
เวลาผ่านไปหนึ่งก้านธูป เธอปรุงยาแก้พิษกลายเป็นยาเม็ดออกมา แล้วหยิบให้ฟั่นหลินกินเม็ดหนึ่ง ขณะเดียวกันฝ่ามือยังใช้กลิ่นอายพลังวิญญาณช่วยให้ฤทธิ์ยาออกมาโดยเร็ว
……………………………
