“เกิดอะไรขึ้น” หลานเยี่ยตกใจ

“ตระกูลเยี่ยส่งจิ้งจอกราตรีจำนวนมากโจมตีเขาเทียนปี้และราชสำนัก ทางด้านเขาเทียนปี้มีจู่จื๋อซืออยู่พอดี ฉะนั้นจึงไม่ได้ปล่อยให้พวกเขาสมหวังขอรับ

แต่ทางด้านราชสำนัก ตอนแรกนั้นโจมตีวังหลวง แต่พวกเขาใช้แผนการล่อเสือออกจากถ้ำ โจมตีบุกวังหลวง อีกทางก็ลอบโจมตีตระกูลเทียน ตระกูลเทียน… สิ้นหมดแล้วขอรับ”

“ตระกูลเทียนสิ้นหมดแล้ว! เทียนซีเล่า?”

“ทางวังหลวงยังไม่มีข่าว อาจถูกปิดข่าวเอาไว้ขอรับ” เจียงหลิงวิเคราะห์สถานการณ์ตอนนี้

“เจียงหลิง เจ้าพาคนไปป้องกันซีเชวียและเหวินเย่ว์ รอจนทางจิ่วหลิวโจมตีสำเร็จแล้ว ค่อยร่วมมือกับจิ่วหลิวและราชสำนักโจมตีกลับตระกูลเยี่ยครั้งสุดท้าย หลานเฟิง พวกเราไปราชสำนักกันครั้งหนึ่ง”

หลานเยี่ยลากหลานเฟิงพุ่งไปยังเขาเทียนปี้

เมื่อมาถึงราชสำนัก ราชสำนักไม่ได้มีอะไรแตกต่างจากตอนที่พวกเขาออกมามากนัก ข้ารับใช้หญิงจำนวนหนึ่งเดินอยู่ตามทางเดินก็แลดูสบายใจอย่างมาก

รอบวังซีมั่วกลับมีทหารพลังล้อมรอบอยู่กลุ่มหนึ่ง คนด้านนอกมองไม่เห็นข้างใน และไม่ได้ยินเสียงใดๆ ทั้งสิ้น หลานเยี่ยคิดจะเข้าไป แต่ทหารพลังหน้าประตูกลับห้ามเขาเอาไว้

“ฮ่องเต้มีคำสั่ง ไม่อนุญาตให้ผู้ใดเข้าไป” หลานเยี่ยนำตราหยกประมุขตระกูลออกมา คนผู้นั้นเหลือบมองทีหนึ่ง แล้วจึงปล่อยให้พวกเขาเข้าไป อวี่มั่วเคยบอกกับทุกคนไว้ว่า ขอเพียงเห็นตราหยกนี้ไม่ว่าใครก็ห้ามขัดขวาง

หลังจากหลานเยี่ยเข้าไปแล้วก็ยังคงไม่มีความเคลื่อนไหวใด แต่หน้าประตูห้องกลับมีเขตม่านพลังถูกตั้งไว้ หลานเยี่ยเจาะทำลายเขตม่านพลัง หลังจากเข้าไปหลานเฟิงก็เพิ่มเขตม่านพลังให้อีกชั้นหนึ่ง ทำให้เสียงข้างในไม่อาจทะลุไปได้

เพราะเขตม่านพลังเมื่อครู่นี้ตอนที่ถูกหลานเยี่ยทำลายลงเสียงข้างในที่ดังมากลอยดังออกมา

เมื่อเปิดประตูห้องก็เห็นเทียนซีที่กำลังบ้าคลั่งและอวี่มั่วที่สำรอกออกมาเป็นเลือด

“เพราะเหตุใด เพราะเหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ ตระกูลเทียนสิ้นหมดแล้ว ไม่เหลือแม้แต่คนเดียว เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ แท้จริงแล้วข้าทำอะไรผิดกันแน่” รอบข้างเทียนซีคือพลังวิญญาณสีฟ้าอ่อน หลานเยี่ยตื่นตกใจ พลังวิญญาณของเทียนซีถือเป็นของตระกูลหลาน

“เสี่ยวซี ขอโทษ เป็นความผิดของข้า” อวี่มั่วจับโต๊ะประคองตัวเอาไว้แล้วพูดออกมา ดูท่าทางแล้วน่าจะเป็นเทียนซีที่ทำให้อวี่มั่วกลายเป็นเช่นนี้

“เพราะเหตุใด เหตุใดตอนแรกข้าจึงร่วมเดินไปกับเจ้า เพราะเหตุใดข้าต้องออกจากตระกูลเทียนเพื่อเจ้า หากข้าไม่ออกมา หากข้าไม่เข้ามายุ่งเรื่องใต้หล้านี้ ตระกูลเทียนจะไม่สูญเสียจนไม่เหลือใครเช่นนี้ใช่หรือไม่” ได้ยินคำพูดของเทียนซี หลานเยี่ยตะลึงไป

เทียนซีคลุ้มคลั่งไปแล้ว สิ่งของทั้งหมดภายในห้องล้มลง พลังวิญญาณในมือเทียนซีพุ่งตรงไปที่อวี่มั่วไม่หยุด อวี่มั่วไม่ต่อต้านใดๆ ทั้งสิ้น หลานเยี่ยคิดจะลงมือหยุดยั้งเขา กลับถูกหลานเฟิงห้ามไว้

หลานเยี่ยมองหลานเฟิง หลานเฟิงส่ายหน้า แสดงออกเป็นนัยว่าเรื่องนี้ต้องให้พวกเขาจัดการเอง

เทียนซีในตอนนี้ร้องไห้ไม่หยุด ร้องไห้แทบจะขาดใจ อวี่มั่วน่าจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แม้พลังวิญญาณของเทียนซีจะไม่สูง แต่ก็ไม่อาจทนรับการที่เขาโจมตีอวี่มั่วอยู่ตลอดอย่างไม่ยั้งมือ

เทียนซีใช้พลังวิญญาณไปพอสมควรแล้ว ล้มลงนั่งกองกับพื้น พลังวิญญาณไม่เหลือ อวี่มั่วคิดจะไปประคองเขา แต่ก็จนปัญญาด้วยเลือดที่สำรอกออกมาตลอด ร่างกายรับไม่ไหว

“เสี่ยวซีๆ ข้าผิดเอง ข้าไม่ปกป้องตระกูลเทียนให้ดี ข้าขอโทษ เจ้าจะโทษอะไร เจ้ามีความแค้นอะไรก็มาลงที่ข้าเถิด ข้าขอเพียงเจ้าอย่าจากข้าไป เสี่ยวซี” อวี่มั่วยิ่งพูดยากลำบากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้หลานเยี่ยรับไม่ได้

เขาผลักหลานเฟิงออก หลานเยี่ยวิ่งไปรักษาบาดแผลให้อวี่มั่ว อวี่มั่วเงยหน้าขึ้นมองเขาทีหนึ่ง พยายามส่งยิ้มให้

“ขอบคุณ ช่วยข้า ดู เสี่ยวซี”