ตอนที่ 775

ยาก่อรวมวิญญาณ!

โห่วชะงักขณะที่มู่ชิงเกอเดินออกไปไกลแล้วจึงถามว่า “เหตุใดจึงบอกว่าทำเพื่อข้าเล่า!”

น่าเสียดายที่มู่ชิงเกอไม่ได้ตอบข้อสงสัยเขา แต่เดินอย่างรวดเร็วกลับห้องที่พวกเขาพักอยู่

ตัวโอสถที่อินเล่อต้องการไม่ได้ซับซ้อน แต่พิเศษอย่างยิ่ง

ดีที่นางเก็บสะสมมานานปี อีกทั้งแปลงปลูกสมุนไพรในช่องว่างมีสมุนไพรหายากมากมายเติบโตขึ้น ดังนั้นจึงยังพอที่จะรวบรวมได้ครบ

การปรุงยาครั้งนี้ มู่ชิงเกอไม่คิดจะปรุงข้างนอก การปรุงยาในช่องว่างปลอดภัยที่สุดและไม่มีใครมารบกวนนางได้

จนโห่ววิ่งกลับยังที่พักก็เห็นเพียงเงาหลังของมู่ชิงเกอ ได้ยินเพียงคำพูดเดียวแล้วนางก็หายไปจากเบื้องหน้าเขา

“เจ้ารอดูลาดเลาข้างนอก ข้าจะให้หยินเฉินออกมาช่วยเจ้า”

เงาร่างมู่ชิงเกอปรากฎขึ้นกะทันหันในช่องว่าง ได้ยินเสียงเรียกมังกรกังวานใส นางเงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัวก็เห็นว่าบนท้องฟ้ามีมังกรสุนัขจิ้งจอกบินวนเวียนอยู่

ทุ่งหญ้าใกล้เคียง เหมิงเหมิงกับหยวนหยวนก็กำลังมองอย่างตะลึงงัน แม้แต่เหลียนเฉียวในห้องปรุงยาเองยังเดินออกมา

ร่างเดิมของหยินเฉินดูใหญ่โตกว่าแต่ก่อนหลายส่วน อีกทั้งพลังบารมี แม้แต่นางยังรู้สึกได้ถึงแรงกดดัน เผ่าอสูรหลอมรวมเลือดมังกรแท้ได้ผลมากกว่าเผ่ามนุษย์จริงๆ ต้องเหลือไว้ให้ไป๋สี่หนึ่งส่วนด้วย มู่ชิงเกอคิดในใจ

มองดูท่าทางฮึกเหิมของหยินเฉินแล้วนางก็อดดีใจด้วยไม่ได้ในใจพลันเกิดความรู้สึกซับซ้อนขึ้น เพราะว่ารูปร่างของหยินเฉินในตอนนี้แทบจะเหมือนกับ ภาพที่นางเห็นในนํ้าพุแห่งอนาคต ครั้งที่นางอยู่ในถํ้าจิ่วเฉวียนไม่มีผิดเพี้ยนนี่ไม่ใช่บทพิสูจน์ถึงความจริงแท้ของน้ำพุแห่งอนาคตหรือ

แม้ว่าอนาคตนั้นจะไม่ใช่อนาคตที่นางต้องการก็ตาม!

แววตามู่ชิงเกอเครียดลงเล็กน้อย กลับกลายเป็นสงบนิ่ง ความลับนี้ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของหัวใจนางมาตลอดเวลา นางได้เห็นอะไรที่นํ้าพุแห่งอนาคต อนาคต เป็นอย่างไรนั้น มู่ชิงเกอไม่เคยบอกให้ใครรู้มาก่อน ไม่ว่าจะเป็นผู้ใกล้ชิดที่นางเชื่อถือมากที่สุด หรือลูกน้องที่จงรักภักดีมากที่สุด หรือซือมั่วที่นางรักมากที่สุด นางล้วนไม่เคยเอ่ยถึง

เนื่องจากนางไม่ยินยอมให้อนาคตนั้นเกิดขึ้น และไม่คาดหวังให้ใครก็ตามต้องมารับผิดชอบเพราะเรื่องนี้!

หยินเฉินเห็นมู่ชิงเกอจากบนท้องฟ้า เขาส่งเสียงเรียกชนิดพิเศษแล้วมุ่งมาหามู่ชิงเกอ แปลงเป็นร่างมนุษย์ขณะที่ลงสู่พื้นดิน

“ชิงเกอ!” ผมสีเงินบนศีรษะของหยินเฉินปลิวไสว โดยไร้ซึ่งกระแสลม ความเย็นเฉียบในนัยน์ตาสีเลือดลดลงและเดินมุ่งมาที่มู่ชิงเกอ

“เจ้านาย!”

“ลูกพี่”

เหมิงเหมิงกับหยวนหยวนก็วิ่งตามกันมาหามู่ชิงเกอ

เหลียนเฉียว เพียงมองมาทางนี้ทีเดียวก็หมุนตัวเดินกลับห้องปรุงยาไป

“หยินเฉิน ในเมื่อเจ้าหลอมรวมเลือดมังกรแท้แล้วก็ออกไปคอยดูสถานการณ์หน่อย” มู่ชิงเกอบอกหยินเฉิน

หยินเฉินผงกศีรษะและเงาร่างของเขาก็หายไปจากช่องว่างทันที

มู่ชิงเกอมองไปยังเหมิงเหมิง บอกนางว่า “เหมิงเหมิง เจ้าไปนำสมุนไพรมาให้ข้า ข้าจะปรุงยา ที่สำคัญที่สุดคือหญ้าก่อวิญญาณ จะต้องเป็นต้นที่มีอายุมากที่สุด ทั้ง ต้องมีรากที่สมบูรณ์ด้วย”

เหมิงเหมิงผงกศีรษะแล้วหันกายวิ่งไปทางแปลงสมุนไพร “ลูกพี่ จะเริ่มปรุงยาอีกแล้วหรnอ” หยวนหยวนถาม

มู่ชิงเกอพยักหน้า “อืม”

พูดแล้วนางหยิบขวดเลือดมังกรแท้ยื่นให้หยวนหยวน “ในนี้มีเลือดมังกรแท้หยดหนึ่ง เจ้าส่งไปยังสถานที่ที่ไป๋สี่ปิดประตูบำเพ็ญ เอาไปวางไว้ตรงหน้านาง หากนางต้องการย่อมจะใช้เอง ยังมีอีก ถึงแม้เวลานี้เจ้าเป็นจิตวิญญาณแห่งอาวุธ แต่ก็อย่าละทิ้งการบำเพ็ญ การสู้รบครั้งต่อไปพวกเรายังต้องต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กัน หยวนหยวน ข้ารอวันที่เจ้าจะเลื่อนระดับเป็นยุทธภัณฑ์ชั้นจอมเทพอยู่นะ”

หยวนหยวนเก็บท่าทีขี้เล่น รับขวดมาจากมือมู่ชิงเกอ พลางผงกศีรษะอย่างจริงจังว่า “อืม! ลูกพี่ โปรดวางใจ ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง”

มุมปากมู่ชิงเกอผุดรอยยิ้ม “ดี ข้าเชื่อเจ้า”

หยวนหยวนผงกศีรษะอย่างหนักแน่นแล้วหมุนตัวกระโดดจากไป

มู่ชิงเกอสูดลมหายใจลึกๆ เดินไปยังห้องปรุงยา บางครั้งนางราวกับได้เดินมาจนถึงจุดสูงสุดแล้ว ทำให้คนอิจฉาชื่นชม แต่ความจริงแล้วยังมีความกดดันมากมายที่กดทับบนบ่านางอย่างหนักอึ้ง บังคับให้นางต้องพยายามแล้วพยายามอีกโดยไม่มีเวลาหยุดพัก

“หญ้าไร้กังวล ดอกคลายทุกข์ ผลผนึกน้ำค้าง…หญ้าก่อวิญญาณ เจ้าจะปรุงยาก่อรวมวิญญาณหรือ” เหลียนเฉียวบอกชื่อสมุนไพรที่นางให้เหมิงเหมิงไปเตรียมมา

นางเป็นราชันย์โอสถจอมเทพ ทั้งยังอยู่ข้างกายเทพโอสถมานานปี ย่อมคุ้นเคยกับสมุนไพรกับยาต่างๆ อยู่มาก การที่นางรู้จักยาก่อรวมวิญญาณนั้น มู่ชิงเกอไม่รู้สึกประหลาดใจเลย

มู่ชิงเกอพยักหน้านิดๆ เดินไปตระเตรียมหน้าหม้อผลาญสวรรค์

“มีคนป่วยเป็นโรควิญญาณดับหรือ” เหลียนเฉียวมองมู่ชิงเกอ

มู่ชิงเกอมองนาง ตาที่ใสกระจ่างนิ่งสงบ “เจ้าคิดจะพูดอะไร”

เหลียนเฉียวยิ้มบางๆ “ข้าอยากพูดว่า ยาก่อรวมวิญญาณถึงแม้ปรุงไม่ยาก แต่ตำรายาเขาเป็นคนคิดค้นขึ้น เจ้ารู้ไหมว่า หากจะให้ยาก่อรวมวิญญาณนี้ได้ผลเต็มที่ ต้องการอะไร”

มู่ชิงเกอมองนางเงียบๆ

เหลียนเฉียวหัวเราะออกมา “ต้องการให้ข้าราชันย์โอสถจอมเทพใส่ปราณลงไป ข้าอยากเจรจากับเจ้า ข้าจะมอบปปราณนี้ให้แก่เจ้าเพื่อช่วยให้เจ้าปรุงยาสำเร็จ แต่ เจ้าต้องรับปากปล่อยข้าออกไป”

“จะรีบออกไปแก้แค้นหรือ’’มู่ชิงเกอพูดแทงใจดำนาง

รอยยิ้มบนใบหน้าเหลียนเฉียวหายไปทันที

มู่ชิงเกอพูดเรียบๆ ว่า “ข้าบอกแล้วว่าเรื่องแก้แค้นนั้นรีบร้อนไม่ได้ข้ามีแผนอยู่แล้ว เจ้าอยู่เฉยๆ ที่นี่ดีที่สุด”

“มู่ชิงเกอ!” เหลียนเฉียวหน้าเครียด “ครั้งนั้นเขาก็บอกข้าเช่นนี้ ทุกอย่างมีเขาจัดการ ให้ข้าอยู่รอเฉยๆ ไม่ต้องกังวล เวลานี้เจ้าก็บอกข้าเช่นนี้ คนเหล่านั้นต้องการข้า แล้วข้าทำได้เพียงหลบซ่อนอยู่ที่นี่ มองดูพวกเจ้าแต่ละคนออกไปเสี่ยงตายเพื่อข้า เขาตายเพราะข้า เจ้าแก้แค้นแทนเขา แล้วข้าก็ทำอะไรไม่ได้เลยหรือ”

มู่ชิงเกอมองนางแล้วว่า “คู่แค้นเป็นใคร อาจารย์ได้บอกข้าแล้ว เจ้าปรากฎตัวออกไปไม่มีประโยชน์อะไร กลับจะทำให้ข้าลำบากมากขึ้น เจ้าวางใจ หากต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า ข้าจะไม่เกรงใจเจ้าแน่นอน เช่นในเวลานี้”

มือของมู่ชิงเกอชี้ไปที่เตาผลาญสวรรค์ความหมายชัดเจน ทำให้ใบหน้าเหลียนเฉียวดำคล้ำลงทันที พูดอะไรไม่ออก เดิมทีนางนึกว่าจะถือโอกาสต่อรองกับมู่ชิงเกอ แต่คิดไม่ถึงว่าจะถูกนางปราบลงได้ง่ายๆ!

มู่ชิงเกอดีดพญาเพลิงเข้าไปที่ก้นเตาผลาญสวรรค์เอ่ยเบาๆ “หากเจ้าไม่ยอมช่วยแม้กระทั่งเรื่องเล็กน้อยเพียงแค่ขยับมือ ก็ไม่ต้องมาพูดอะไรกับข้าอีก เจ้าไม่คิดบ้างหรือว่าตัวเองทำอะไรไม่ได้เลย”

ใบหน้าเหลียนเฉียวดำมืดลงไปอีก ดวงตากลมโตทั้งสองข้างจ้องมู่ชิงเกออย่างเคร่งเครียด ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเอ่ยว่า “มู่ชิงเกอ ข้าเพิ่งรู้ว่าเจ้ามันเป็นปีศาจร้ายที่คลุมด้วยเปลือกนอกที่สวยงาม!”

“ขอบคุณที่ชม!” มู่ชิงเกอรับคำเหลียนเฉียวอย่างชอบใจ

เหลียนเฉียวอัดอั้นมาก นางราวกับเป็นรองมู่ชิงเกออยู่ตลอดเวลา ไม่สามารถหลุดจากการควบคุมของนางได้เลย

ทุกครั้งที่เห็นท่าทีสดชื่นรื่นรมย์เหิมเกริมลำพองของมู่ชิงเกอแล้ว ใจนางก็จะผุดความรู้สึกเหลือทนขึ้นมา…