ตอนที่ 882

ร่วมกันบรรลุ!

‘เมล็ดพันธ์หนึ่งเมล็ด!’ มู่ชิงเกอกล่าวอย่างตกใจ

เบื้องหน้านางกับซือมั่ว คือเมล็ดพันธุ์สีเขียวสดโปร่งแสงหนึ่งเมล็ด เพียงแต่เมล็ดพันธุ์เมล็ดนั้น เหมือนกับภาพที่นางเคยเห็นก่อนหน้านี้เป็นเพียงสิ่งลวงตา ไม่มีอยู่จริง หลายครั้งที่เข้ามาในแสงแห่งวิถี นางก็ค่อย ๆ ค้นพบแก่นแท้ของแสงแห่งวิถีแล้ว

เพียงแต่ แก่นแท้ชนิดนี้ นางไม่รู้ว่าควรอธิบายให้ผู้อื่นฟังอย่างไร แม้แต่ซือมั่วนางก็ยังไม่เคยอธิบายมาก่อน

ชาติที่แล้ว มีคำหนึ่งคำที่ผู้คนเคยได้ยิน เรียกว่า ‘ปีแสง’ รวมถึงคำอีกหนึ่งคำ เรียกว่า ‘ความเร็วแสง’ สองคำนี้ต่างก็อยู่ในขอบเขตวิชาดาราศาสตร์

วิชาดาราศาสตร์ แน่นอนว่าเป็นวิชาที่ศึกษาท้องฟ้าดวงดาว

และเพราะว่ามีความรู้ทั่วไปเรื่องนี้ มู่ชิงเกอจึงเข้าใจว่าแสงแห่งวิถี แท้จริงคืออะไร

ที่เรียกว่าปีแสง ก็หมายถึงระยะทางที่แสงเดินทางเป็นเส้นตรงในอวกาศเป็นเวลาหนึ่งปี มีสมมติฐานอย่างหนึ่ง นั่นคือตอนที่ความเร็วของคุณมากกว่าปีแสง ก็อาจจะเห็นภาพปรากฎการณ์ของปีที่แล้วได้ พูดอีกอย่างก็คือ ตอนนี้มู่ชิงเกอกับซือมั่ว ใช้ปัญญาเทวะของพวกเขา เข้าไปในแสงแห่งวิถี ก่อให้เกิดความเร็วแสง หลังจากนั้นก็เดินสวนทิศทาง ย้อนกลับไปก่อนหน้ากว่าร้อยล้านปีแสง ก่อนกำเนิดโลก ตอนที่จักรวาลกำเนิด มองเห็นสภาพปรากฎการณ์ในตอนนั้น ที่เรียกว่าวิถี ก็คือพลังแห่งบ่อเกิดยุคแรกสุด วิถีกลายเป็นสรรพสิ่ง ย้อนกลับไปที่ต้นกำเนิด ก็คือตอนที่จักรวาลกำเนิด ก่อนที่ทุกสิ่งจะเกิดขึ้น อาศัยแสงแห่งวิถี คนที่นี่สามารถเข้าไปในสภาพน่าอัศจรรย์ชนิดหนึ่ง ปัญญาเทวะหลอมรวมกับจักรวาล มองเห็นเรื่องที่เกิดขึ้นเนิ่นนานก่อนหน้านี้ และยังตระหนักรู้ได้ถึงกฎของการเปลี่ยนแปลง และเจตนาเดิมของวิถีแห่งความเข้าใจ นี่ก็คือโฉมหน้าที่แท้จริงของ แสงแห่งวิถี

และตอนนี้ มู่ชิงเกอกับซือมั่วก็ยืนอยู่บนชั้นที่ 99 บนจุดที่สูงที่สุด พวกเขาวิ่งเข้าไปในจุดกำเนิด แต่สิ่งที่มองเห็นกลับเป็นเมล็ดพันธุ์หนึ่งเมล็ด เมล็ดพันธุ์ที่ลอยอยู่ตรงหน้าคนทั้งสอง เขียวสดเป็นพิเศษ โปร่งแสงแวววับ ข้างในคล้ายแฝงไปด้วยพลังชีวิตที่แข็งแรงอย่างยิ่ง

‘นี่ ก็คือความลับของจักรวาลหรือ’ มู่ชิงเกอถามตัวเองในใจ

นางมองซือมั่ว เห็นความตกใจในดวงตาของเขาเช่นเดียวกัน นิ้วมือที่ประสานกันของคนทั้งสองจับกันแน่นขึ้นอย่างอดไม่ได้ พวกเขามองเมล็ดพันธุ์เมล็ดนั้นด้วยกัน รอคอยเหตุการณ์ต่อไป ภายใต้การก่อตัวของกลุ่มธาตุอากาศ เมล็ดพันธุ์ค่อย ๆ แตกหน่อ เติบโตขึ้นช้าๆ ทุกๆครั้งที่มันเติบโตก็จะทำให้เสาดาราที่ห้อมล้อม อยู่นอกตัวมันขยายใหญ่ยิ่งขึ้น และการพ่นปะทุของเสาดาราที่มู่ชิงเกอสงสัยเมื่อครั้งก่อน ตอนนี้ นางก็มองจนเข้าใจแล้ว ที่แท้นี่ก็คือเมล็ดพันธุ์เหลือใช้ที่พ่นปะทุไม่หยุดในขั้นตอนการเติบโตเป็นต้นไม้ใหญ่ของเมล็ดพันธุ์ มันเหมือนกับว่าตัวมันเองก็กำลังทำตามกฎการอยู่รอดชนิดหนี่งเช่นกัน ของที่ไม่ได้มาตรฐาน คุณภาพต่ำเหล่านั้น ถูกเสาดาราพ่นออกไป กลายเป็นท้องฟ้าที่มีดวงดาวแต่ละผืน พวกมันมีการโคจรของตัวเองเหมือนกัน แต่กลับเทียบสิ่งที่อยู่บนต้นไม้ไม่ได้ ต้นไม้เล็กค่อย ๆ เติบโตเป็นต้นไม้ใหญ่ กิ่งใบเริ่มงอกงาม เปลี่ยนเป็นความยิ่งใหญ่และงดงามเป็นพิเศษ

‘ต้นกำเนิดของโลกคือต้นไม้หนึ่งต้นหรือ’ มู่ชิงเกอตกตะลึงกับภาพตรงหน้า

แม้ว่า ก่อนหม้านี้ นางจะเคยได้ยินเรื่องเล่าเกี่ยวกับต้นไม้โลกและสมมติฐานมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ว่ากลับไม่ตื่นตะลึงเหมือนที่เห็นด้วยตาตัวเองตอนนี้

เพราะว่า นี่คือการโค่นล้มมุมมองต่อโลกดั้งเดิมของนางอย่างสิ้นเชิง ไม่! ต้องพูดว่า ดั้งแต่ที่นางเข้ามายังโลกต่างใบแห่งนี้ มุมมองต่อโลกของนางก็เกิดการเปลี่ยนแปลงไม่หยุด พังทลายสร้างขึ้นใหม่ไม่หยุด พังทลายแล้ว ก็สร้างขึ้นใหม่อีก

“พวกที่โดนคัดออกเหล่านั้น เกรงว่าจะเป็นร้อยล้านโลกมนุษย์” ซือมั่วพลันกล่าว

ริมฝีปากทั้งคู่ของมู่ชิงเกอเม้มแน่น ไม่ได้โต้แย้ง เพราะว่านางเองก็มีความรู้สึกเช่นนี้เหมือนกัน ร้อยล้านโลกมนุษย์ร้อยล้านนี้ เป็นเพียงแค่การพรรณนา พรรณนา ว่ามีเยอะจนนับไม่ถ้วนแล้ว พวกมันล้อมอยู่รอบ ๆ ต้นไม้โลก แม้ว่าจะถูกคัดออก แต่ก็ยังคงสร้างพลังงานไปหล่อเลี้ยงต้นไม้โลกในวงโคจรได้ด้วยตัวเอง

ส่วนลำต้น กิ่งไม้บนต้นไม้ ที่เป็นตัวแทน ก็เปรียบเหมือนโลกต่างใบที่นางอาศัยอยู่ในตอนนี้ พวกมันแต่ละส่วนเปลี่ยนเป็นระบบ ไม่รบกวนกันและกัน แต่กลับมีบ่อเกิดอยู่ที่เดียวกัน

นั่นก็คือลำต้นหลัก ก็คือโลกใบหลักในตำนาน!

‘ลำต้นคือโลกหลัก กิ่งไม้คือหนึ่งพันโลกขนาดใหญ่ ใบไม้คือหนึ่งพันโลกขนาดเล็ก…’ มู่ชิงเกอพลันเข้าใจในทันที นางนึกถึงโลกใบก่อนของตน บางทีก็อาจจะเป็นดวงดาวสีฟ้าบางดวงในกลุ่มดาวหนึ่งผืน ตอนที่ร่างกายของนางถูกระเบิดแหลกเป็นผุยผง เป็นไปได้ว่า พลังที่แข็งแกร่งเหนือสิ่งใดชนิดนั้นได้พาวิญญาณของนางออกจากวงโคจรการเดินทางของกลุ่มดาวผืนนั้นแล้ว

ท่ามกลางความว่างเปล่า นางไม่รู้ว่าลอยมานานเพียงใด ภายใต้ความประจวบเหมาะก็ตกลงในหนึ่งพันโลกขนาดเล็กแห่งหนึ่งที่มีแผ่นดินเทพมารเป็นหนึ่งพันโลกขนาดใหญ่ หลินชวนก็คือหนึ่งในพันโลกขนาดเล็ก

สุดท้ายแล้วจึงอาศัยศพของมู่ชิงเกอคืนร่าง

ชั่วพริบตา ในที่สุดมู่ชิงเกอก็เข้าใจถ่องแท้แล้วว่าเหตุใดตนถึงเกิดใหม่ที่นี่ได้ ทั้งหมดดูเหมือนเป็นปาฏิหาริย์ ดูเหมือนเป็นเรื่องเพ้อฝัน ที่แท้แล้วตอนที่เห็นแก่นแท้ชัดเจน ทั้งหมดก็กลายเป็นความจริงแท้ เรียบง่ายเช่นนั้น

‘แก่นวิถีไม่ซับซ้อน เจตนาของวิถีก็คือหนึ่ง ก็คือความเรียบง่าย ก็คือความเรียบง่ายอย่างถึงที่สุด!’ จู่ ๆ มู่ชิงเกอก็ลืมตาทั้งคู่ขึ้นฉับพลัน ในดวงตาที่ใสสะอาดปะทุแสงรัศมีออกมา

นางกลับมายังบันไดแสงแห่งวิถี ผู้ที่นั่งอยู่ตรงข้ามนางก็คือซือมั่ว ตอนนี้ซือมั่วยังปิดตาทั้งคู่อยู่ ดูท่าแล้วยังอยู่ในการตระหนักรู้ มู่ชิงเกอไม่รู้ว่าตนตื่นขึ้นมากะทันหัน ใช่เป็นเพราะการคาดการณ์ของตนถูกต้องหรือไม่

แต่ตอนนี้ ในใจนางเข้าใจแล้ว ที่แท้การตระหนักรู้ของวิถีจนถึงขั้นสูงสุดก็คือความเรียบง่าย อย่าถูกของนอกกายล่อลวง อย่าถูกกิ่งไม้ก่อกวนอย่างไร้สาเหตุ เห็นแก่นแท้ชัดเจนแล้ว นั่นก็คือสัจธรรม

มู่ชิงเกอหันกลับมามองครู่หนึ่ง

ราชาเทวะฮ่วนเยวี่ยนั่งอยู่บนบันไดขั้นที่ 98

ขั้นที่ 97 ข้างล่างเขาก็คือราชาเทวะคนอื่น ๆ ข้านล่างลงไปอีก…

ล้วนเป็นคนแน่นขนัด

เกาะโหลวหลานที่เดิมเบียดเสียดอย่างยิ่ง ตอนนี้กลับกว้างโล่ง คนทั้งหมดต่างก็เบียดกันอยู่ในแสงแห่งวิถี ฉวยโอกาสบำเพ็ญตบะ

มู่ชิงเกอเก็บสายตากลับมา เก็บอารมณ์ เริ่มบำเพ็ญ การตระหนักรู้ในแสงแห่งวิถีของนาง ตอนนี้รับเข้ามาแล้ว ประจวบเหมาะอย่างถึงที่สุด

เวลาเคลื่อนที่ไปอย่างช้า ๆ

ในแสงแห่งวิถี ไม่ว่าคนของเผ่าเทพ หรือคนของเผ่ามาร ต่างก็จมดิ่งอยู่ในการบำเพ็ญตบะ แสงแห่งวิถีที่ราวกับแสงดาวเหล่านั้น ปกคลุมร่างพวกเขา โอบล้อมพวกเขาช้า ๆ ชั่วพริบตาก็ผ่านไปครึ่งเดือน ตอนนี้ในแสงแห่งวิถีชั้นล่างสุด เริ่มมีคนปะทุแสงรัศมีออกมาไม่ขาดสาย

ปังๆๆ!

แสงสว่างหนึ่งจุด แผ่ขยายออกมาจากทุกสารทิศอย่างรวดเร็ว บนร่างคนทั้งหมดในชั้นล่างสุดแทบจะเปล่งแสงแวววับสีขาวออกมาทั้งหมด

ตามมาติด ๆ สูงขึ้นไปอีกชั้นก็มีคนเริ่มเปล่งแสง หนึ่งคนต่อหนึ่งคน แพร่ขยายจากล่างขึ้นบนอย่างต่อเนื่อง

บันไดในแสงแห่งวิถีก็เหมือนจุดพลังเทพมหาศาลของ ‘แสงไฟ’ ทีละชั้น ๆ ให้สว่างรวบรวมเข้ามาจากทั่วทุกสารทิศ พลังของกฎบัญญัติก็ค่อย ๆ รวมตัวกันอย่างรวดเร็ว มุ่งหน้าเข้ามายังแสงแห่งวิถี พลังสองกลุ่มรวมตัวกันกลางอากาศ หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว ก่อตัวเป็นพายุหมุนลูกยักษ์ที่ไม่อาจเทียบหนึ่งลูก ปกคลุมเหนือศีรษะคนทั้งหมด ทว่าพายุนี้ไม่มีอันตราย กลับทำให้คนทั้งหมดเริ่มออกแรง สูดเข้ามา พวกเขาสูดพลังเทพรวมถึงพลังของกฎบัญญัติเข้าไปในร่างกาย บรรลุขั้นตบะบำเพ็ญของตนเอง…