บทที่ 529

จุดประสงค์ของท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ 6

เมื่อกู้ซีจิ่วโผล่ขึ้นมา เงาร่างท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ก็หายไปจากริมฝั่งแล้ว และไม่ทราบว่าไปไหน

กู้ซีจิ่วนึกว่าเขาจะมองเธออาบนํ้า เมื่อเห็นเช่นนี้ก็ถอนหายใจนิดๆ ด้วยความโล่งอก

ร่างกายเธอสกปรกมากจริงๆ เสื้อผ้าที่สวมก็เห็นได้ชัดว่าทำความสะอาดไม่ได้แล้ว แต่ถ้าถอดออก…แล้วท่านเทพศักดิ์สิทธิ์โผล่มากะทันหันจะทำอย่างไร?! หรือไม่ก็อาจมีคนอื่นโผล่มา…

“เปิ่นจุนกางเขตแดนไว้ที่นี่แล้ว ไม่มีคนเข้ามาหรอก เจ้าอาบนํ้าอย่างสบายใจเถอะ” เสียงของท่านเทพศักดิ์สิทธิ์แว่วมาในอากาศ เดี๋ยวซ้ายเดี๋ยวขวา กู้ซีจิ่วเลยแยกไม่ออกว่าสุดท้ายแล้วเขาอยู่ที่ไหนกันแน่

แต่ผู้ที่สูงส่งเช่นนี้ น่าจะไม่แอบมองแม่นางน้อยคนหนึ่งอาบนํ้ากระมัง?

ดังนั้นกู้ซีจิ่วจึงถอดเสื้อผ้าทั้งหมดออกทันที แช่อยู่ในนั้นแล้วเริ่มอาบน้ำ

แน่นอน เธออาบน้ำอย่างรวดเร็ว สะสางทั้งหมดภายในห้านาที หยิบอาภรณ์ชุดหนึ่งออกมาจากถุงเก็บของ ขึ้นไปเปลี่ยนบนฝั่ง

เพิ่งจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ พอเงยหน้าขึ้น ก็เห็นท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ยืนอยู่ไม่ไกล แสงอาทิตย์สาดส่องลงบนอาภรณ์สีขาวของเขา ทำให้ทั่วร่างเขาดูราวกับส่องแสงออกมาดั่งเทพสวรรค์เก้าชั้นฟ้าที่ไม่แปดเปื้อนโลกีย์

เริ่มแรกกู้ซีจิ่วตะลึงไปแวบหนึ่ง จากนั้นดวงหน้าพริ้มเพราก็ทะมึน!

ทิศทางที่ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ยืนอยู่เป็นจุดที่ดีทีสุดในการมองเธออาบนํ้าเมื่อกี้พอดี!

เขาคงไม่ได้ทำแบบนั้นใช่ไหม?!

ไม่ถูกสิ! เขาคือท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ ไม่ใช่ตาลุงวิตถารเสียหน่อย จะทำเรื่องประเภทนี้ได้อย่างไร?

บางทีเขตแดนที่เขาเพิ่งติดตั้งไว้ตรงจุดที่เธออยู่ แม้แต่ตัวเขาเองก็อาจจะมองไม่เห็นภายในเขตแดนก็ได้

มิใช่ว่าตอนตนเพิ่งขึ้นมาจากสระก็มองไม่เห็นท่านเทพศักดิ์สิทธิ์เหมือนกันหรอกหรือ?

แต่ว่า หากเขามองไม่เห็นเธอ แล้วเขามาปรากฏตัวตอนเธอเพิ่งสวมเสื้อผ้าเสร็จได้อย่างไร? ถูกจังหวะไม่ช้าไม่เร็วเกินไป…

เวรเอ้ย สรุปแล้วเขาเห็นหรือไม่เห็น?!

เป็นครั้งแรกที่กู้ซีจิ่วค่อนข้างอึดอัดคับข้องใจ

เพียงแต่เธอปล่อยวางได้รวดเร็วนัก ต่อให้เขาแอบมองแล้วอย่างไรเล่า? เนื้อเธอก็ไม่ได้ลดลงเสียหน่อย! ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังเคยมอง เคยบีบคลึงเขา ถึงขั้นเคยสัมผัสน้องชายเขามาแล้ว น้องชาย…

ไม่เสียเปรียบเหมือนกัน!

ไม่ถูกสิ ที่เธอสัมผัสคือรูปสลักหยก… ช่างเถอะ เขาคือท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ เป็นเทพ ถือว่าเธอถูกเทพเจ้า ทอดมองแล้วกัน…

ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์มองดูนาง นางเพิ่งขึ้นจากนํ้า ผมยาวเปียกโชก แผ่สยายบนไหล่ ม้วนพันกันอยู่ สวมชุดฝึกยุทธ์สีดำ ยืนอยู่ตรงนั้นโดยมิได้ผัดแป็งแต่งหน้า แต่กลับงดงามไปอีกแบบ[1]

ความสูงของนางเพิ่มขึ้นมาก ประมาณ 167 แม้กระทั่งร่างกายก็ได้สัดส่วน มีเพียงดวงหน้าที่อ่อนเยาว์ยังแฝงไว้ซึ่งความไร้เดียงสาของวัยเยาว์ แต่ดวงตากลับใสกระจ่าง ยามมองคนค่อนข้างเย็นชาเฉกเช่นผู้ใหญ่

กลิ่นอายบนร่างนางค่อนข้างขัดแย้งกัน แต่กลับดึงดูดความสนใจของผู้คนยิ่งนัก!

ทำให้คนมองหนแรกแล้วอยากมองซ้ำเป็นหนที่สอง

ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ก็มองนาง แต่การมองนี้จับจ้องอยู่ตลอดตั้งแต่นางขึ้นมาบนฝั่งจวบจนเดินมาหยุดเบื้องหน้าเขา

หากเขาจ้องคนอื่นเช่นนี้ คนผู้นั้นคงลนลานไม่รู้จะทำอย่างไรดีไปนานแล้ว ทว่านางกลับสงบนิ่งและมีมารยาทยิ่งนัก เดินมาทำความเคารพเบื้องหน้า “ทำให้ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ต้องรอยู่ที่นี่ตั้งนาน ซีจิ่วขออภัยด้วยเจ้าค่ะ”

ยากนักที่จะได้เห็นนางปฏิบัติต่อผู้อื่นอย่างมีมารยาทถึงเพียงนี้ มีมารยาทดั่งปฏิบัติต่อผู้อาวุโสที่มีคุณธรรมสูงส่ง…

ในใจท่านเทพศักดิ์สิทธิ์รู้สึกกลัดกลุ้มขึ้นมาอย่างน่าประหลาด ยามที่ในใจเขากลัดกลุ้มก็จะคิดหาเรื่องจับผิดคนอื่น ทำให้ผู้อื่นกลัดกลุ้มยิ่งกว่าเขา “เหตุใดไม่ทำผมให้แห้ง? สยายผมเมื่อพบผู้อาวุโส หมายความว่าอย่างไร?”

กู้ซีจิ่วตะลึง

คนผู้นี้จู้จี้จนทำให้คนอยากยันด้วยสองเท้า!

เพียงแต่เมื่อนึกถึงฐานะของอีกฝ่าย เธอก็…อดกลั้นไว้อีกครา

ในใจค่อนข้างเห็นใจเหล่าทูตทั้งสี่ รับใช้ผู้อาวุโสเช่นท่านเทพศักดิ์สิทธิ์คงมิง่ายเลยสินะ?

โชคดีที่เธอกับเขาไม่ต้องพบหน้ากันบ่อยๆ! มิเช่นนั้นคงถูกเขาปั่นหัวจนระเบิดเข้าสักวันในไม่ช้าก็เร็ว…

………………………….

[1] งดงามไปอีกแบบ อุปมาถึง ความงามที่ไม่ดาษดื่นทั่วไป มีเอกลักษณ์และแปลกใหม่