№ 258 อสูรศักดิ์สิทธิ์พิทักษ์ตระกูล!
“ฮ่าๆๆๆๆ!”
เสียงหัวเราะเขาแฝงด้วยแรงกดดันที่แข็งแกร่ง สะเทือนแก้วหูทุกคนเสียจนเจ็บเล็กน้อย เพียงได้ยินเสียงหัวเราะนั้นพลันหยุดลง ดวงตาดุร้ายราวกับอสรพิษจ้องนิ่งๆ ที่เด็กหนุ่มชุดแดงปลิวไสว น้ำเสียงที่มีไอสังหารหนาครึ้มเปล่งออกจากปาก
“สามารถบีบคั้นตระกูลหลิ่วข้ามาถึงขั้นนี้ เจ้าช่างมากความสามารถจริงๆ! แต่วันนี้ข้าจำต้องสังหารเจ้าเสียที่นี่! ถึงจะระบายความเกลียดชังในใจได้!”
สิ้นสุดน้ำเสียง เขาก็บีบตราประทับหยกขาวตรงข้างเอวให้แตก แผดเสียงลั่นว่า “อสูรครอบเมฆา!”
แทบจะขณะที่เขาบีบตราหยกขาวที่ข้างเอวแตก ลำแสงเส้นหนึ่งพุ่งขึ้นท้องฟ้า และในเวลานี้ หน้าประตูคฤหาสน์ตระกูลหลิ่ว อสูรหินใหญ่ยักษ์รูปร่างแปลกตามีเสียงหินแตกร้าวดังแกร๊ก ทั้งตระกูลต่างตกใจตื่นตระหนก
“แย่ล่ะ! เกิดเรื่องแล้ว! รูปปั้นอสูรนอกประตูจวนเราแตก!”
น้ำเสียงนั้นกระจายอยู่ในตระกูลหลิ่ว การเคลื่อนไหวของรูปปั้นอสูรที่แตกร้าวออกมาสะเทือนเสียจนทั้งตระกูลสั่นไหวขึ้นมาเล็กน้อย หลังท่านผู้เฒ่าในลานบ้านได้ยินการเคลื่อนไหวนี้ ก็ตกใจเสียจนสีหน้าซีดเผือด
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ในจวนมีเรื่องใหญ่โตอะไร? ท่านผู้นำตระกูลเล่า? เขาอยู่ที่ไหน? รีบให้เขามาพบข้าเร็ว!”
เขาตะโกนเสียงดัง พลางถือไม้เท้าลนลานปรี่ไปยังนอกประตูใหญ่ ก็มีทหารอารักขาเข้ามารายงาน
“ท่านผู้เฒ่าขอรับ ท่านผู้นำตระกูลพาผู้อาวุโสทั้งสามท่านไปหอเมฆาทรงเกียรติ กำลังต่อสู้กันอยู่ที่นั่นแล้วขอรับ”
“เจ้าลูกไม่รักดี! เขาไปยุแหย่คนใหญ่คนโตคนใดเข้า? แม้แต่อสูรศักดิ์สิทธิ์พิทักษ์ตระกูลยังแตกตื่น นี่เขาคิดจะทำลายตระกูลหลิ่วข้าที่ก่อตั้งมาเป็นร้อยปีรึ!”
ท่านผู้เฒ่าหลิ่วโกรธเสียจนใช้ไม้เท้าเคาะๆ ลงบนพื้นอย่างรุนแรง ตะโกนลั่น “เร็ว! เร็วเข้า! ไปเชิญพวกท่านปู่มา ให้รีบไปหอเมฆาทรงเกียรติด้วยกัน!” พูดจบ ก็รีบร้อนออกไป
มาถึงด้านนอก ท่านผู้เฒ่าหลิ่วเห็นเพียงรูปปั้นอสูรตัวใหญ่ยักษ์หนึ่งในสองตนตรงประตูขยับเสียงดังครืน รูปปั้นอสูรที่เดิมเคยนั่งหมอบอยู่ลุกยืนขึ้น สะบัดๆ ตัว เศษหินบนร่างจึงกระจายลงพื้น เผยให้เห็นรูปลักษณ์ดั้งเดิมของอสูรหิน
“กรร!”
เสียงคำรามโกรธเกรี้ยวสะท้านฟ้า กลิ่นอายและแรงกดดันทรงพลังของอสูรศักดิ์สิทธิ์พร้อมด้วยเสียงคำรามนั้นดังกึกก้องอยู่กลางอากาศ ทั่วเมืองลิ่วเต้าล้วนสั่นสะเทือน แต่ละวงศ์ตระกูลและชาวบ้านในเมืองต่างพากันตื่นตกใจ
เมื่อท่านผู้เฒ่าตรงทางเข้าบ้านตระกูลหลิ่วเห็นอสูรศักดิ์สิทธิ์พิทักษ์ตระกูลโยกไหวตัวเปิดเผยรูปลักษณ์แท้จริง สองขาอ่อนยวบ ร่างกายทรุดล้มลงไป “ตายแล้ว…ตายแน่แล้ว…”
“ท่านผู้เฒ่า!”
ทหารอารักขาที่มาด้วยกันก็เร่งรีบประคองเขาไว้ทั้งสองขาสั่นเครือ ยามนี้ในใจตกตะลึงไม่สิ้นสุด พวกเขาไม่เคยรู้ ว่าในรูปปั้นอสูรหน้าประตูใหญ่นี้ได้เก็บซ่อนอสูรศักดิ์สิทธิ์ตัวใหญ่ยักษ์ที่น่าเกรงขามไว้!
ครั้งแรกที่เห็นอสูรศักดิ์สิทธิ์ เพียงรู้สึกว่าถูกแรงกดดันที่แผ่ออกมาทำให้ขวัญกระเจิงเสียจนสีหน้าขาวซีด ร่างกายสั่นเทิ้ม
อสูรศักดิ์สิทธิ์ตัวนั้นที่สะบัดขนยืดเส้นยืดสายพ่นลมหายใจออกจากสองรูจมูก แค่นเสียงหนักๆ หันกลับไปชำเลืองมองท่านผู้เฒ่าตระกูลหลิ่ว จากนั้นค่อยโน้มตัวลง เตะขาหลังกระโจนไปยังบริเวณที่มีลำแสงพุ่งขึ้นท้องฟ้า
ตอนนี้ ที่หน้าหอเมฆาทรงเกียรติ ทุกคนต่างหวาดผวาอย่างงมาก
“อสูรกลืนเมฆา? นั่นเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์พิทักษ์ตระกูลหลิ่วไม่ใช่หรือ?”
“เป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์พิทักษ์ตระกูลหลิ่วนั่นแหละ ว่ากันว่าปีนั้นเพราะอสูรครอบเมฆาตนนี้ตระกูลหลิ่วถึงได้กระโดดขึ้นมาเป็นวงศ์ตระกูลระดับกลาง แต่หลายปีนี้ก็ไม่เคยเห็นอสูรตนนั้นปรากฏตัวเลย”
“นึกไม่ถึงว่าผู้นำตระกูลหลิ่วจะใช้อสูรศักดิ์สิทธิ์มาจัดการหนุ่มน้อยชุดแดง ดูท่าวันนี้ทั้งสองคนหากไม่มีใครคนหนึ่งจบชีวิตที่นี่ มรสุมลูกนี้คงไม่หยุดลงแน่”
……………………………………………