№ 261 ภูตหมออยู่ไหน?
“เจ้าฆ่าข้าเสียเถอะ! ให้หายนะตกที่ข้าครอบครัวไม่เกี่ยว ขอเจ้าโปรดเมตตา ละเว้นตระกูลหลิ่วข้าด้วย”
ผู้นำตระกูลหลิ่วพูดพึมพำ ร่างกายล้วนผ่อนคลายลงมา ไม่คิดจะต่อต้านอีก ไอสังหารและความไม่ยอมแพ้ในดวงตาก็สลายไปในที่สุด
ถึงเวลาเช่นนี้ เขาทำอะไรไม่ได้แล้ว ไม่สามารถสังหารเด็กหนุ่มชุดแดงผู้นี้ คนคนนั้นที่ต้องตายก็เป็นได้แค่เขา หากไม่ตายคงเดือดร้อนถึงวงศ์ตระกูล ถึงตายไปก็ไม่มีหน้าไปพบบรรพบุรุษตระกูลหลิ่ว
“หัวหน้าแห่งตลาดมืดมาถึงแล้ว!”
จู่ๆ น้ำเสียงหนึ่งที่แฝงด้วยพลังวิญญาณก็ลอยเข้ามาทำลายความเงียบและบรรยากาศตึงเครียดหน้าหอเมฆาทรงเกียรติ แทบในขณะที่ได้ยินข่าวว่าหัวหน้าแห่งตลาดมืดมาเยือน สายตาทุกคนต่างมองไปทางหนุ่มน้อยชุดแดงผู้นั้นตามสัญชาตญาณ
ผู้นำแห่งตลาดมืด! กลุ่มอำนาจตลาดมืดกระจายไปทั่วแต่ละแว่นแคว้นใหญ่โต นั่นคือผู้ที่คอยหนุนหลังภูตหมออยู่! ยามนี่พวกเขามาตามหา ต้องรู้ข่าวที่ภูตหมออยู่ที่นี่แน่ถึงได้รีบมา แต่…แต่ตอนนี้ ภูตหมอตายไปแล้ว ซ้ำยังตายอย่างน่าอนาถเช่นนั้น หากคนตลาดมืดรู้เข้าจะเป็นเช่นไร?
เจ้าเมืองนึกถึงจุดนี้ ผู้นำตระกูลหลิ่วที่เดิมแววตาหดหู่ก็คิดเช่นกัน ใบหน้าที่เคยสิ้นหวังมีความหวังเล็กๆ ผุดขึ้น เขากำลังคิดว่า หากคนตลาดมืดแก้แค้นให้ภูตหมอได้ ด้วยการสังหารหนุ่มน้อยชุดแดง งั้นตระกูลหลิ่วเขาก็จะปลอดภัย!
ท่าทางทุกคนแปลกประหลาดใจไม่สงบ มีเพียงเฟิ่งจิ่วที่ใจเย็นเช่นเดิม
เธอมองผู้นำตระกูลหลิ่วที่โดนบีบคอไว้กลับยังหันหน้ามองไปทางต้นเสียงนั้น ยกมุมปากเล็กน้อย “เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่? คิดว่าพวกเขาจะช่วยเจ้า? หรือฆ่าข้าได้รึ?”
ริมฝีปากผู้นำตระกูลที่เม้มอยู่สั่นเครือน้อยๆ เขามองท่านพ่อและเหล่าผู้เฒ่าที่ยังคุกเข่าอยู่บนพื้น ถอนหายใจเบาๆ แล้วหลับตาลง “เจ้าฆ่าข้าซะ! ใช้ชีวิตของข้าจบเรื่องทั้งหมดนี้!”
“แน่นอน ข้าจะไว้ชีวิตตระกูลหลิ่วก็ได้ แต่ข้าจะไม่ปล่อยคนที่คิดจะฆ่าข้าแน่”
สิ้นสุดน้ำเสียงที่นาบเนิบ จิตสังหารฉายผ่านในดวงตา มือที่บีบไว้รัดแน่นขึ้น บิดหักลำคอผู้นำตระกูลหลิ่วที่ไร้การขัดขืนโดยสิ้นเชิง จนถึงที่ตาย เขาเพียงร้องเสียงอู้อี้ก็หมดลมหายใจไป
“ผัวะ!”
เธอคลายมือออก ร่างผู้นำตระกูลจึงล้มลงไปเบื้องหน้าเหล่าคนตระกูลหลิ่วพอดิบพอดี
เห็นผู้นำตระกูลที่สิ้นลม ผู้เฒ่าหลิ่วสายตาตื่นตกใจ มีความเจ็บปวดและจนปัญญาที่ยากจะเก็บซ่อน ส่วนคนเฒ่าคนแก่ในตระกูลอีกสองสามท่านก็ขยับปาก กลับไม่พูดอะไรสักคำ แค่มองร่างไร้วิญญาณตรงหน้าพร้อมทั้งถอนหายใจ
จะโทษใคร? เกลียดใคร? แล้วควรไปหาใคร?
เรื่องทั้งหมดนี้ ทำได้เพียงโทษตัวเอง เกลียดตัวเอง เพราะเป็นพวกเขาที่รนหาเรื่องเอง และเพราะนี่คือโลกที่ผู้แข็งแกร่งถึงจะเป็นที่เคารพ…
ท่านเจ้าเมืองถอนหายใจอยู่ในใจ ไม่นึกเลย ไม่นึกเลยจริงๆ!
นึกไม่ถึงว่าผู้นำตระกูลหลิ่วจะจบชีวิตลงเช่นนี้ ช่างเป็นคนที่คิดเปิดเรื่อง แต่ไม่คิดถึงตอนจบโดยแท้ เดิมพวกเขาคิดว่าหากปะทะกับตระกูลหลิ่ว คนสุดท้ายที่ตายคงเป็นหนุ่มน้อยชุดแดง ทว่าถึงเวลานี้ ใครก็ไม่กล้าดูหมิ่น และเหิมเหริมต่อหน้าเขา
และตอนนี้ ย่างก้าวที่เรียบร้อยมั่นคงก็ดังใกล้เข้ามาจากที่ไกลๆ ทุกเสียงฝีเท้าที่สม่ำเสมอกันทำให้ทุกคนเงยหน้ามองไป เพียงเห็น กององครักษ์ชุดดำราวๆ ห้าสิบคนเดินมาจากบนถนนใหญ่ องครักษ์ชุดดำทั้งห้าสิบนายแต่ละคนต่างมีท่าทีเยือกเย็น กลิ่นอายสงบนิ่ง มองจากท่าทาง ล้วนเป็นยอดฝีมือที่คัดเลือกมาอย่างพิถีพิถัน
“ฮ่าๆๆ ภูตหมออยู่ไหนเล่า? เขาอยู่ไหน? รีบบอกเขาเร็วว่าข้ามารับเขากลับไปแล้ว!”
………………………………….