№ 560 ตามหาคน

“ไม่ได้มา?” เฟิ่งจิ่วเลิกคิ้ว ชำเลืองมองเสี่ยวเอ้อร์ร้านนั้น ก่อนจะเดินออกมา

“กลับโรงเตี๊ยมไปแล้วหรือเปล่าขอรับ?” เหลิ่งหวาเอ่ย แต่ในใจกระวนกระวายอยู่รางๆ

เฟิ่งจิ่วครุ่นคิดแล้วบอกว่า “ไม่น่าเป็นไปได้ ข้าเดาว่าคงเกิดเรื่องขึ้น แต่ต้องไปดูที่โรงเตี๊ยมก่อน ถามฮุยหลางว่าที่นี่มีคนของพวกเขาหรือไม่ ไปเถอะ!” พูดจบก็ไปยังโรงเตี๊ยมพร้อมกันกับเขา

สีหน้าเธอยามนี้เคร่งเครียดเล็กน้อย เพราะไม่นึกว่าเหลิ่งซวงไปซื้อของห่างไปแค่สองถนนก็หายไปเสียแล้ว คนที่นี่ป่าเถื่อนเช่นนั้นเชียว ถึงกล้าลักพาคนกลางวันแสกๆ? หนำซ้ำยังไม่มีความเคลื่อนไหวสักนิด เห็นได้เลยว่าคนที่เหลิ่งซวงพบต้องมีกำลังแกร่งกว่านางมากนัก

เมื่อกลับถึงโรงเตี๊ยมชั้นสอง เห็นฮุยหลางกับอิ่งอีเฝ้าหน้าประตูห้อง เฟิ่งจิ่วจึงถามว่า “ฮุยหลาง ในเมืองซานเจียงมีคนของตำหนักยมราชอยู่หรือไม่?”

ได้ยินคำพูดนี้ ฮุยหลางอึ้งไปสักครู่ “แน่นอนว่ามี ตำหนักยมราชเรากระจายตัวอยู่ทุกที่ ในเมืองนี้ก็มีฐานที่มั่นเช่นกัน” พูดจบก็ถามว่า “ทำไมรึ เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือไม่?”

ทำไมออกไปพักหนึ่งกลับมาสีหน้าก็ดูไม่ดีเสียแล้ว?

“เหลิ่งซวงหายไป เจ้าต้องช่วยข้าตรวจสอบโดยเร็วที่สุด” ผู้หญิงคนหนึ่งตกอยู่ในเงื้อมมือผู้อื่นจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง? ช่างพูดได้ยากจริงๆ ด้วยเหตุนี้จึงจำเป็นต้องตามหานางอย่างเร่งด่วน มิเช่นนั้นไม่รู้จริงๆ ว่าจะเกิดเรื่องอะไร

ได้ยินแล้วฮุยหลางกับอิ่งอีต่างตกใจ เหลิ่งซวงหายตัวไป? ฮุยหลางถามขึ้นทันที “หายไปที่ไหน เรื่องเป็นมาอย่างไร ข้าจะสั่งคนไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้”

“พวกเราพักผ่อนอยู่ตรงมุมถนน จากนั้นพี่สาวข้าก็ไปซื้อไก่ย่างเตรียมจะนำกลับมาโรงเตี๊ยม แต่รอตั้งนานก็ไม่เห็น พวกเราออกไปตามหา คนในร้านนั้นก็บอกว่าพี่สาวข้าไม่ได้ไป” เหลิ่งหวาเล่าพลางขมวดคิ้ว ในดวงตามีความกังวล “หายไปได้อย่างไรก็ไม่รู้ แต่มั่นใจได้ว่าต้องถูกคนจับไปแน่ๆ”

เซวียนหยวนโม่เจ๋อที่นั่งขัดสมาธิปรับกลิ่นอายพลังอยู่ในห้องได้ยินเสียงพูดคุยเบาๆ หน้าประตู จึงเดินออกมาสั่ง “สั่งคนไปตรวจสอบก่อน ต้องรู้ข่าวก่อนฟ้ามืด”

“ขอรับ!” ฮุยหลางขานรับแล้วโผร่างออกไปอย่างรวดเร็ว

เขามองเฟิ่งจิ่ว บอกว่า “กังวลไปก็เสียเปล่า รอก่อนเถอะ!”

เฟิ่งจิ่วครุ่นคิดดู ไม่ได้รออยู่ในโรงเตี๊ยมอย่างที่เขาบอก แต่เอ่ยว่า “ข้าจะพาเหลิ่งหวาไปถามที่ตลาดมืดเสียหน่อย” พูดจบก็หมุนตัวเดินออกไปข้างนอก

เห็นนางก้าวจากไป เซวียนหยวนโม่เจ๋อก็มองไปทางอิ่งอีก่อนสั่งการ “ให้คนที่อารักขานางอย่างลับๆ ตามไปติดๆ อย่าให้นางเกิดเรื่องอะไร”

“ขอรับ”

อิ่งอีขานรับและเดินตามลงไป ในมุมมืดมีคนคอยอารักขานายท่าน ซ้ำยังสั่งคนแอบตามคุ้มกันภูตหมอ ถึงอย่างไรพวกเขาก็ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะเจอการซุ่มโจมตีหรือลอบสังหาร

ครั้นมาถึงตลาดมืด เฟิ่งจิ่วแสดงป้ายคำสั่งทันที เธอไปพบหัวหน้าตลาดมืดและบอกแจ้งเหตุผล ให้เขาช่วยเร่งตามหาคน

เมื่อเห็นป้ายประจำตลาดมืด แน่นอนว่าหัวหน้าตลาดมืดไม่มีทางไม่ช่วยเหลือ ดังนั้นจึงส่งคนออกไปตรวจสอบเรื่องนี้

เวลานี้เอง เหลิ่งซวงที่หมดสติฟื้นขึ้นมา พบว่ามือเท้าถูกมัด ตรงปากยังมีแถบผ้ารัดไว้ และโดนขังอยู่ภายในห้อง ในใจก็ตื่นตกใจโดยพลัน ดิ้นรนคิดจะแก้เชือกออก แต่เชือกนั้นมัดแน่นเกินไป ดึงอย่างไรก็ไม่มีทางคลายออก

ดวงจิตนางสัมผัสได้ว่าด้านนอกมีผู้ฝึกตนสองคนที่พลังห่างชั้นกว่านางเฝ้าอยู่ นอกจากเครื่องเรือนภายในห้องที่สะท้อนสู่สายตา ก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับที่นี่อีก

นางจำได้ว่าตอนนั้นถูกคนทำให้สลบจากด้านหลัง ตื่นมาก็มาอยู่ที่นี่แล้ว ใครเป็นคนจับนางมา และคิดจะทำอะไรกันแน่?