№ 696 เสื่อมเสียชื่อเสียง

วันนี้ เฟิ่งจิ่วนั่งขนนกบินมายังจุดรับภารกิจ คิดว่าหลังจากเลือกรับภารกิจจะออกจากสำนักศึกษาไปเดินเล่นเสียหน่อย แล้วแวะทำคะแนนคุณงามความดี ใครจะรู้ว่าเพิ่งลงมาจากขนนก ก็เห็นเหล่านักเรียนโดยรอบชี้มือชี้ไม้มาทางเธอพลางพูดคุยเสียงเบา

เฟิ่งจิ่วนึกว่ากำลังพูดเรื่องที่เธอมีฐานพลังวิญญาณห้าธาตุ ด้วยเหตุนี้จึงไม่สนใจและเดินหน้าต่อไป ทว่าคำพูดของนักเรียนพวกนั้นยิ่งเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ แทบทันทีที่เสียงนั้นชัดเจนจนเธอได้ยินก็หยุดฝีเท้าลง แล้วมองไปยังนักเรียนพวกนั้นที่พูดคุยกัน

“เมื่อครู่เจ้าพูดว่าอะไรนะ?”

ในความเนิบช้าของน้ำเสียงมีความเย็นเยียบที่ยากจะสัมผัสพบ บนใบหน้างดงามไม่มีความเอ้อระเหยลอยชายเช่นปกติ สิ่งที่ปรากฏคือสีหน้าเย็นเยือกที่เธอเผยให้เห็นน้อยนักภายในสำนักศึกษา

สีหน้าเธอเคร่งขรึม รอยยิ้มบนใบหน้าถูกเก็บไป ดวงตาที่หรี่ลงครึ่งหนึ่งฉายประกายหนาวเหน็บ รูปโค้งตรงมุมปากที่ยกขึ้นเล็กน้อยนั้นมีกลิ่นอายอันตราย น้ำเสียงยังแผ่วเบาเรียบเรื่อยเช่นนั้น แต่กลับทำให้คนรอบข้างเงียบลงในพริบตา

เฟิ่งจิ่วที่เป็นเช่นนี้ ภายในสำนักศึกษาไม่มีใครเคยเห็น ถึงขั้นพูดได้ว่าตั้งแต่เขาเข้าสำนักศึกษามายังไม่เคยเห็นเขามีมุมเช่นนี้มาก่อน

สูงส่งน่าเกรงขาม ดวงตาที่หรี่ลงครึ่งหนึ่งแฝงกลิ่นอายเย็นชา รอยยิ้มบางๆ ตรงริมฝีปากเหมือนมีแต่ก็เหมือนไม่มี กลิ่นอายทั่วร่างเปลี่ยนไปทันควัน เขาในรูปแบบนี้ทำให้คนรู้สึก…อันตรายอย่างบอกไม่ถูก!

“เมื่อครู่พวกเจ้าว่าอะไรนะ?”

เฟิ่งจิ่วสาวก้าวเดินเข้าใกล้คนพวกนั้นเบาๆ ทีละก้าว น้ำเสียงทั้งเนิบนาบและเยียบเย็นแฝงด้วยความเย็นชาที่ทำให้คนอกสั่นขวัญแขวน “อย่าให้ข้าต้องถามอีกเป็นครั้งที่สาม มิเช่นนั้นข้ามีวิธีทำให้พวกเจ้าพูดไม่ได้ตลอดไป”

ได้ยินคำพูดนี้ แล้วนึกถึงว่าเขาเป็นนักเรียนสำนักยาเซียน ซ้ำยังเคยล้มนักเรียนสำนักพลังเร้นลับหลายสิบคนอย่างไร้กลิ่นไร้เสียง ชัดเจนว่าชำนาญด้านการวางยาอย่างยิ่ง นึกถึงข้อนี้ นักเรียนพวกนั้นถอยหลังไปก้าวหนึ่งทันที หน้าผากมีเหงื่อไหล เสียงที่พูดจาสั่นเครือเล็กน้อย

“พะ พวกเราไม่ได้ปล่อยข่าวนะ คนทั้งสำนักศึกษาตะ ต่างพูดกัน พวกระ เราก็ได้ยินมา”

“ชะ ใช่ พวกเราไม่ได้ปล่อยข่าวว่าเจ้าขะ ขืนใจเยี่ยจิง…”

“อ้อ? เช่นนั้นเป็นใคร?” เธอเอ่ยถามเสียงเบา ใบหน้ามีรอยยิ้ม ทว่ารอยยิ้มนั้นกลับไปไม่ถึงดวงตา

สำหรับผู้หญิงชื่อเสียงสำคัญกว่าทุกสิ่ง เยี่ยจิงเกิดในตระกูลชั้นสูง ถูกคนปล่อยข่าวว่าเธอกับเยี่ยจิงมีเรื่องเช่นนี้ หากไม่เปิดโปงคนที่อยู่เบื้องหลังออกมา ภายหน้าพวกเธอสองคนจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?

ขืนใจเยี่ยจิง? เหอะ คนที่ปล่อยข่าวเช่นนี้ไม่เพียงต้องการจัดการเธอ ยังต้องการทำลายชื่อเสียงเยี่ยจิงด้วย สงสัยจริงๆ ว่าใครกันแน่ที่ทำเรื่องนี้?

นักเรียนพวกนั้นเห็นชัดๆ ว่าเฟิ่งจิ่วกำลังยิ้ม แต่กลับยิ้มได้แปลกและทำให้คนหวาดกลัวเช่นนั้น จึงอดเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือมิได้ “นะ ไหนเลยข้าจะรู้ว่าใครปล่อยข่าว? พวกเราก็ได้ยินมา คนทั้งสำนักศึกษาต่างแอบรู้กันหมดแล้ว”

ได้ยินเช่นนี้ เฟิ่งจิ่วก็ชำเลืองมองพวกเขา แล้วหมุนตัวมุ่งไปยังสำนักพลังวิญญาณ

ช่วงนี้หากเธอไม่ฝึกบำเพ็ญก็กลั่นยาเซียน และไม่ได้ออกจากสำนักยาเซียน อีกทั้งข่าวในสำนักยาเซียนยังถูกปิดไว้ หากวันนี้ไม่ได้มาจุดรับภารกิจที่นี่ ก็ไม่รู้จริงๆ ว่าภายในสำนักศึกษามีข่าวเช่นนี้ถูกปล่อยออกไป

เมื่อเธอนั่งขนนกมาถึงที่พักของเยี่ยจิง กลับรู้ว่านางโดนอาจารย์เรียกตัวไป ดังนั้นนางจึงไปหาอาจารย์ที่สำนักพลังวิญญาณ เธอที่เพิ่งเดินออกมาสักระยะโดนนักเรียนสำนักพลังวิญญาณสองสามคนขวางทางไว้

“เฟิ่งจิ่ว ท่านอาจารย์ให้พวกเรามาพาเจ้าไป”

………………