№ 885 เซี่ยงหวาตายแล้ว

“ในที่สุดก็ประเมินแล้ว ตอนข้ากลับไปฉลองปีใหม่ได้ยินท่านพ่อเอ่ยถึง แต่ระดับเจ็ดแค่ชั่วคราว ข้าเชื่อว่าใช้เวลาไม่นานมาก กำลังแคว้นจะเลื่อนขั้นขึ้นไปอีกได้” เฟิ่งจิ่วยิ้มเล็กน้อย คำพูดเผยความมั่นใจ

“เช่นนั้นแน่นอนขอรับ” ทั้งแปดยิ้มขานรับ

สายตาเฟิ่งจิ่วกวาดมองไปกลับไม่เห็นเซี่ยงหวากับไป๋เสี่ยว จึงถามว่า “พวกเขาสองคนเล่า?”

“ไป๋เสี่ยวกับตู้ฝานอยู่ภูเขาด้านหลัง สองวันก่อนเซี่ยงหวาออกไปรับภารกิจ ตอนนี้ยังไม่กลับมา แต่คำนวณเวลาแล้ว วันนี้น่าจะกลับมาขอรับ” หลัวอวี่กล่าว ซ้ำยังบอกนางเรื่องภารกิจที่พวกเขารับไปหลายวันนี้ รวมถึงพัฒนาการพละกำลังพวกเขา

“นายท่าน พวกเราบรรลุระดับบรรพชนนักรบแล้ว ตั้งแต่พวกเรารับภารกิจก็ไม่มีที่ทำไม่สำเร็จ”

เฟิ่งจิ่วได้ยินเช่นนี้ก็ยิ้มเบาๆ “พวกเจ้าอย่าทระนงเกินไป นี่แค่ในแคว้นเหินเวหาเท่านั้น กำลังระดับบรรพชนนักรบยังไม่แข็งแกร่ง เดินเหินข้างนอกยังต้องระวังหน่อย เอาล่ะ ข้าจะไปพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้เช้าจะกลับสำนักศึกษาแล้ว เหลิ่งซวงกับเหลิ่งหวาก็อยู่ที่นี่แหละ มีอะไรค่อยไปหาข้าแล้วกัน!”

“ขอรับ/เจ้าค่ะ” ทุกคนขานรับ หลังเห็นนางออกไปยังล้อมเหลิ่งซวงกับเหลิ่งหวาไว้สอบถาม โดยเฉพาะหลังจากรู้ว่าเหลิ่งหวามีฐานพลังวิญญาณธาตุน้ำ ยิ่งแปลกใหม่เป็นที่สุด

ทว่าเวลาช่วงเย็น ท้องฟ้ายังไม่ทันมืดลงโดยสมบูรณ์ พวกตู้ฝานกับหลัวอวี่ก็มายังเรือนที่นางพักด้วยความลนลานและท่าทีเปลี่ยนไปยกใหญ่

“นายท่าน เกิดเรื่องแล้วขอรับ”

เฟิ่งจิ่วในเรือนเพิ่งตื่นมาสักพัก หลังได้ยินเสียงเร่งรีบด้านนอกก็เปิดประตูเดินออกมา เห็นท่าทางแต่ละคนโศกเศร้า สีหน้ามีความโกรธเคือง หัวใจคร่ำเครียดทันใด ขณะกำลังจะเอ่ยปากกลับสังเกตเห็นว่าสีหน้าสองสามคนในหมู่พวกเขาผิดปกติไปบ้าง

“นายท่าน เซี่ยงหะ เซี่ยงหวาเขา… เขาตายแล้วขอรับ”

หลัวอวี่กล่าว พร้อมก้มหน้าลงอย่างเศร้าใจ แม้พวกเขารู้จักเซี่ยงหวาไม่นานแต่ทำงานและออกรับภารกิจด้วยกัน ใครจะรู้ว่าหลังเขารับภารกิจออกไปจะสิ้นใจไปอย่างแปลกประหลาด

เฟิ่งจิ่วที่กำลังคิดจะถามไถ่ว่าพวกเขาไปไหนมา หลังได้ยินคำพูดนี้ หัวใจก็เต้นแรง “ตายแล้ว? ตายได้อย่างไร? ทำไมพวกเจ้าถึงรู้? ได้ข่าวมาจากไหน?”

ผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังขั้นสูงสุดเช่นเขจะตายง่ายเพียงนั้นได้เช่นไร? เธอไม่เคยคิดเลยจริงๆ ว่าพวกเขาจู่ๆ จะมาบอกเธอว่าเซี่ยงหวาตายแล้ว

ตู้ฝานหายใจเข้าลึกๆ กล่าวด้วยน้ำเสียงมีเจ็บช้ำ “มีคนสัมผัสค่ายกล แขวนศพเขาไว้ด้านนอกคฤหาสน์พวกเรา พวกเราออกไปตรวจดู…”

เมื่อพวกเขาไปถึงด้านนอกก็ไม่เห็นใครอื่น เพียงเห็นศพเซี่ยงหวาแขวนบนต้นไม้ไม่ไกล เมื่อเห็นศพเขา พวกเขาต่างยากจะเชื่อไปบ้าง ไม่กล้าเชื่อว่าเซี่ยงหวาที่สองวันก่อนยังมีชีวิตดื่มเหล้าพูดคุยหัวเราะกับพวกเขาจะตายไปเช่นนี้

“ศพอยู่ไหน?” สีหน้าเธอเคร่งเครียด ในดวงตาเต็มไปด้วยประกายหนาวเหน็บ

“เรือนข้างหน้าขอรับ” ทุกคนบอก แล้วพานางไปยังเรือนข้างหน้า

มาถึงเรือนข้างหน้า เฟิ่งจิ่วไม่ได้ไปแตะต้องศพเซี่ยงหวา แต่ยืนมองข้างนอกห่างไปหนึ่งก้าว เห็นคนที่นอนบนพื้นไม่มีกลิ่นอาย ร่างกายยังแข็งทื่อไปแล้ว มือเธอกำหมัดแน่น ในใจมีจิตสังหารเดือดดาล

เธอเงยหน้า สายตามองผ่านบนร่างพวกเขา “ตู้ฝาน หลัวอวี่ ฟั่นหลิน สวี่ตัว รวมถึงฟางเฉิง พวกเจ้าแตะต้องศพเซี่ยงหวาไปแล้ว?”

ฟั่นหลินเห็นว่านางแค่มองไม่แตะต้อง หนำซ้ำยังรักษาระยะห่างที่มั่นคง ใจก็เต้นตึกตัก ถามว่า “นายท่าน ศพเขามีอะไรไม่ถูกต้องหรือขอรับ”

……………………