ตอนที่ 661 ข้าขอสาป…

ทันทีที่ตุ๊กตาถูกย้อมเป็นสีดำ ร่างตี้เทียนที่กำลังเข้ามาใกล้พลันหยุดชะงักห่างจากซูหมิงหลายสิบจั้ง สีหน้าเขาทะมึนอย่างยิ่ง รอบๆ ตัวยังมีควันดำลอยขึ้นจำนวนมาก

เขาจำต้องหยุดเพราะตอนนี้ร่างกายเสียการควบคุม มีพลังที่สร้างความน่าสะพรึงกลัวต่อเขา เหมือนเป็นดวงตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองอยู่กลางผืนนภากว้างใหญ่

มันคือแรงบีบอัด เป็นแรงบีบอัดจากพื้นดิน มาจากโลกใบนี้ มาจากโลกหมาน ซึ่งตอนนี้ไม่รู้ว่ามันรวมอยู่ในตัวเขาได้อย่างไร

ทันใดนั้นควันดำที่ลอยขึ้นจากร่างเขาเข้มข้นขึ้นอย่างยิ่ง

ควันดำนี้คือคำสาปของซูหมิง คือจิตสังหารของซูหมิงที่มีต่อเขา และเป็นความมุ่งมั่นในการสังหารตี้เทียน!

เดิมทีคำสาปนี้ไม่อาจรวมอยู่ในร่างตี้เทียน ทว่าเพราะการใช้งานอย่างชาญฉลาดของซูหมิง ตุ๊กตาปมหญ้าจึงเชื่อมต่อกับตี้เทียนและมีผลให้คำสาปอยู่ในร่างตี้เทียน

“ข้าขอสาป……ให้เจ้าอยู่ในปรโลก จากนี้ไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน!” ซูหมิงเดินหน้าหนึ่งก้าว มือขวาที่เต็มไปด้วยคำสาปฉีกแขนขวาตุ๊กตา!

“ข้าขอสาป…ให้สายเลือดของเจ้าตี้เทียนสูญสิ้นไปทั้งหมดในทุกภพชาติ จงตายทั้งหมด จงตกอยู่ในปรโลกตามวิญญาณของเจ้าไปทั้งหมด!” ซูหมิงเดินอีกหนึ่งก้าว มือขวาฉีกแขนซ้ายตุ๊กตา

ตี้เทียนชุดคลุมม่วงมีสีหน้าตื่นกลัวอย่างพบเห็นได้ยาก เขารู้สึกเจ็บตรงแขนขวา รู้สึกเหมือนแขนซ้ายถูกฉีก และที่สำคัญกว่าคือเวลานี้คำสาปควันดำทะลักเข้าสู่ร่างกายตน ทว่าเขา…..กลับไม่อาจต่อต้านได้เลย

‘เป็นไปไม่ได้!’ ตี้เทียนร้องตะโกนอยู่ในใจ ในสายตาเขาซูหมิงถูกกุมชะตาชีวิตมาโดยตลอด ต่อให้พักหลังมามีขัดขืน ทว่าซูหมิงที่ยังไม่เติบใหญ่ผู้นี้ก็ยังเป็นมดปลวกในสายตาเขา

เขามั่นใจว่าจะบดขยี้มดให้ตายได้ในครั้งเดียว อย่างมากสุดก็หลายครั้ง แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีทางหนีพ้นเงื้อมมือเขาอย่างแน่นอน ฉะนั้นเขาจึงใช้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อ แต่ยามนี้…หลังซูหมิงลงมือสองครั้ง ครั้งแรกทำให้เขาต้องใช้อภินิหารและของวิเศษช่วย และอีกครั้งคือพลังคำสาปในตอนนี้

แต่ครั้งนี้ไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะเสียการควบคุมตัวเอง เงามืดมรณะในใจขยายใหญ่ขึ้นไร้ขีดจำกัด เขารู้สึกราวกับว่าการใช้ตนเป็นเหยื่อล่อกลับทำลายทางถอยกลับของตัวเอง!

เหตุการณ์พิลึกจากซูหมิงทำให้ทุกคนที่มองอยู่โดยรอบสูดลมหายใจเข้าลึกพร้อมกัน พวกเขาแปลกตากับวิชานี้อยู่บ้าง โดยเฉพาะตุ๊กตาในมือซูหมิง มันดูธรรมดา ดูน่าหัวเราะ ทว่าตอนนี้กลับไม่มีใครหัวเราะออกมา ความเย็นเยียบจากภายในอบอวลอยู่กลางใจทุกคน

ใช้ตุ๊กตาควบคุมคน ใช้ตุ๊กตาคำสาปสาปคนอื่น แบบนี้จะป้องอย่างไรก็กันไม่หมด!

ซูหมิงในยามนี้ ในสายตาของหลายหมื่นคนรอบๆ กลายเป็นร่างแปลงชั่วร้ายเหี้ยมโหดและลึกลับยากจะคาดเดา…

บนฟ้า ตี้เทียนชุดคลุมทองหรี่ตาลง กระทั่งตัวเขายังปรากฏควันดำขึ้นจำนวนมาก ระหว่างที่ควันดำโอบล้อมเขายังรู้สึกถึงความตื่นตระหนกในใจร่างแยกเสื้อคลุมม่วงอย่างแจ่มชัด

ทว่าขั้นพลังร่างแยกตี้เทียนชุดคลุมทองอยู่เหนือกว่าชุดคลุมม่วง เวลานี้แสงทองขยับวิบวับทั่วร่าง แสงทองนี้เข้าต่อต้านกับควันดำในทันที ทำให้ร่างแยกตี้เทียนชุดคลุมทองขยับตัวได้ เขาขยับวูบไหวคิดจะพุ่งเข้าไป แต่กลับถูกจี๋อั้นขวางเอาไว้อีกครั้ง

“จี๋อั้น! เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเจ้า นี่คือเรื่องส่วนตัวของข้า เจ้าอย่ามาขวาง!” ตี้เทียนเอ่ยเสียงดังกังวาน

“พลังคำสาปของจู๋จิ่วอิน…..ไม่ธรรมดาจริงๆ……ส่วนเจ้า ข้าจะไม่ขวางก็ได้ แต่เจ้าต้องยอมแพ้ ให้สิทธิ์หอคอยรกร้างบูรพากับสำนักอสูรของข้า…” จี๋อั้นยิ้มแล้วยกมือขวาคว้าไปทางพื้นดิน พัดบนพื้นพลันบินขึ้นมาอยู่ในมืออย่างรวดเร็ว จากนั้นก็มองตี้เทียนชุดคลุมทอง

นัยน์ตาตี้เทียนชุดคลุมทองฉายแววอึมครึม เขาเงียบ ก่อนมือขวาทำสัญลักษณ์มือชี้ไปยังจี๋อั้น จี๋อั้นจึงหัวเราะเสียงดัง โบกสะบัดพัดในมือไปข้างหน้า จากนั้นทั้งสองคนก็เริ่มปะทะกันทันที

หนึ่งอยากพุ่งเข้าไป อีกหนึ่งไม่ยอม ระหว่างสองคนจึงเกิดการปะทะกันอย่างดุเดือด

ขณะที่สองคนสู้กัน ซูหมิงเอ่ยเสียงดังกังวานไปโดยรอบ

“ข้าขอสาป….ให้วิญญาณของเจ้าตี้เทียนต้องอยู่ในห้วงวัฏจักรความทรงจำ ต้องรับความโกรธแค้นของฟ้าดิน ต้องดับสูญไม่มีวันจบสิ้น!”

“ข้าขอสาป…ให้ร่างของเจ้าตี้เทียน ผิวหนังหายไป เลือดเนื้อเน่าเปื่อย ต้องทนรับความเจ็บปวดที่สุดในโลกตราบชั่วนิรันดร์…”

“ข้าขอสาป….ให้กระดูกของเจ้าตี้เทียนแตกหักกลายหนามเป็นแหลมทิ่มแทงเลือดเนื้อตัวเอง…”

ซูหมิงฉีกขาสองข้างของตุ๊กตา ฉีกร่างมัน น้ำเสียงแฝงไว้ด้วยความชั่วร้ายและบ้าคลั่ง เพียงคนได้ยินในใจก็สั่นไหว จึงยิ่งไม่ต้องพูดถึงตี้เทียนชุดคลุมม่วงที่ถูกพันธนาการร่างอยู่

“ข้าขอสาป…ให้สายเลือดของเจ้าตี้เทียนตัดขาด วิญญาณออกจากร่าง ร่างกายเน่าเปื่อย เนื้อและกระดูกแหลกเป็นชิ้นๆ ต้องถูกวิญญาณร้ายกลืนกินไปตราบนิรันดร์ทุกชาติไป!”

“ข้าขอสาป…ให้เจ้าตี้เทียนตาย ตาย ตาย ตาย!” ซูหมิงตะโกนเสียงดังแล้วพ่นโลหิต ใบหน้าพลันขาวซีด ทันทีที่โลหิตสาดบนตัวตุ๊กตาปมหญ้า ฟ้าดินส่งเสียงครืนๆ ทั่วฟ้ามีสายฟ้าผ่าลงมาไม่หยุดหย่อน ทั้งยังมีน้ำวนสีโลหิตปรากฏขึ้น ตรงขอบมันเป็นสีดำครอบคลุมนภา

น้ำวนโลหิตไม่ได้ปรากฏขึ้นเพียงที่นี่เท่านั้น ในเวลาเดียวกัน ทั้งแผ่นดินรกร้างบูรพาเกิดน้ำวนโลหิตยักษ์ขึ้นเหมือนกันเก้าแห่ง น้ำวนโลหิตนี้ประดุจดวงตาแห่งสวรรค์ ราวกับมันกำลังบันทึกคำพูดซูหมิง กำลังยืนยันคำสาปของเขา และปฏิบัติตาม…เสียงของเขา!

“ปรากฏการณ์ฟ้าดิน!” จี๋อั้นที่กำลังปะทะกับตี้เทียนหน้าเปลี่ยนสีอย่างเด่นชัดเป็นครั้งแรก ตี้เทียนชุดคลุมทองก็หน้าเปลี่ยนสีเช่นกัน

‘ไม่อยากเชื่อว่าคำสาปของเขาจะสร้างปรากฏการณ์ฟ้าดิน นี่อธิบายได้ว่าปฐพีของที่นี่ปฏิบัติตามคำสาปของเขา …..นี่ไม่ใช่คำสาปของคนเดียว นี่คือคำสาปของแผ่นดินหมานและทั่วฟ้า ตี้เทียน เจ้าล่วงเกินบุคคลผู้นี้อย่างไรกันแน่!’ จี๋อั้นหรี่ม่านตาลง

แผ่นดินด้านล่างกึกก้องไปด้วยเสียงโครมคราม เสียงทั้งหมดล้วนวนเวียนอยู่รอบๆ ปรากฏการณ์ฟ้าดิน!

“ด้วยชีวิตข้า ด้วยขั้นพลังข้า ด้วยคำสาปทุกอย่างของข้า ร่างแยกตี้เทียนทั้งหมดจงสูญสิ้นไปจากแดนหมาน จากนี้ไป ห้ามตี้เทียนเข้ามายังแดนแห่งนี้อีก!” โลหิตไหลจากทวารทั้งเจ็ดของซูหมิง ตอนนี้มือขวาเขาไม่ใช่สีดำอีก ควันดำทั้งหมดหลั่งทะลักเข้าไปในตุ๊กตาปมหญ้าอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นเขาก็ใช้มือขวานี้ฉีกศีรษะตุ๊กตาปมหญ้า!

ท้องฟ้าส่งเสียงโครมคราม แผ่นดินสั่นสะเทือน ไม่ใช่เพียงฟ้าแผ่นดินใหญ่รกร้างบูรพาเท่านั้นที่ส่งเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ยังมีแผ่นดินอรุณใต้ แผ่นดินพันธมิตรตะวันตกและแผ่นดินทวีปเหนือ กล่าวได้ว่าท้องฟ้าทั้งแดนหมานกำลังส่งเสียงครึกโครม น้ำวนสีโลหิตปรากฏขึ้นจำนวนมากบนฟ้าแดนหมาน

แผ่นดินสั่นสะเทือนก็ไม่ใช่เพียงแดนรกร้างบูรพา แต่เป็นแผ่นดินทั้งหมดของเผ่าหมาน ทุกหมู่เกาะ ทุกสิ่งมีชีวิต!

ราวกับว่ายามนี้ ซูหมิงเป็นตัวแทน…ของทั้งเผ่าหมาน!

จากนั้นเขาจึงยกมือขวาขึ้นชี้ไปยังตี้เทียน!