321. กระบี่คลั่ง
“น่าเสียดายที่ข้ายังขาดวัตถุดิบหลายอย่างจึงทำให้เพียงซ่อมแซมได้นิดหน่อย เข็มทิศดวงดาวชิ้นนี้เดิมทีไม่สมบูรณ์และขาดโลหะชนิดหนึ่ง เมื่อไม่มีโลหะนี้เข็มทิศดวงดาวจึงไม่มีความสามารถในการโจมตี ไม่สงสัยเลยว่ามันเป็นของปลอม”
“นอกจากนี้มุมที่หายไปจำเป็นต้องใช้วัตถุดิบอีกชนิด แต่ตอนนี้มันควรจะใช้การได้แล้ว” หวังหลินลอบถอนหายใจ
หลังได้ยินคำถามของฉีหู หวังหลินพยักหน้าและยิ้มแย้ม “ไม่มีปัญหาที่จะออกจากมิติว่างแห่งนี้แล้ว”
ฉีหูถอนหายใจด้วยความโล่งอก หลายวันที่ผ่านมาเขาเห็นสิ่งมีชีวิตประหลาดหลายตัวกำลังสงสัยรอบๆ บางตัวเมินพวกเขาแต่บางตัวมีท่าทีสนใจ
แม้ว่าทั้งหมดทั้งเพียงแค่ทำให้ตื่นตระหนกและในตอนท้ายเขาก็ไม่ได้เผชิญอันตรายจริงๆ เขาไม่ต้องการพักอยู่รอบๆที่นี่เป็นเวลานานเท่าไหร่นัก
หวังหลินชี้ไปที่เข็มทิศและมันขยายใหญ่ขึ้นทันที ขนาดของมันมากกว่าเดิมอย่างน้อยสองเท่า หวังหลินนั่งอยู่ใจกลางเข็มทิศ
แววตาฉีหูสว่างขึ้น เขามองมันด้วยความสนใจก่อนจะนั่งลงทางมุมฝั่งตะวันออก
เข็มทิศชิ้นนี้บรรจุเศษเสี้ยวสัมผัสวิญญาณของหวังหลินเอาไว้ ดังนั้นเมื่อเขานั่งลงมันจึงเหมือนกับเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายและรวมเข้ากับเขา
เพียงแค่คิดครั้งเดียวเข็มทิศก็เริ่มเคลื่อนไหวด้วยความเร็วมากกว่าเดิมหลายเท่าและหายวับไป
ฉีหูส่งข้อความ “น้องเซิ่งนี่อัศจรรย์จริงแท้ เข็มทิศเร็วมากกว่าเดิมหลายเท่า!”
หวังหลินตอบกลับ “พี่ฉีหู ตอนนี้เข็มทิศถูกข้าปรับแต่งมันจึงไม่จำเป็นต้องใช้คนนำทาง เช่นนั้นท่านพักผ่อนและฝึกฝนได้อย่างสบายใจเถอะ!”
เข็มทิศดวงดาวกระพริบวาบราวกับแสงน่ากลัวพร้อมกับผ่านเหล่าสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดไปหลายตัว
เมื่อไหร่ที่พวกเขาเผชิญสิ่งมีชีวิตอันตราย หวังหลินจะอ้อมพวกมันทันที
แรกเริ่มหวังหลินรู้สึกว่าการควบคุมเข็มทิศนั้นแปลกประหลาดเล็กน้อยแต่หลังจากเหาะเหินไปชั่วระยะเวลาหนึ่งหวังหลินก็เชี่ยวชาญมันอย่างสมบูรณ์ การควบคุมเข็มทิศไม่ได้แตกต่างไปจากการควบคุมร่างกายของเขาเลยในตอนนี้
ความเร็วของมันเป็นสิ่งที่หวังหลินไม่เคยบรรลุได้ขนาดนี้ตอนที่เหาะด้วยร่างกายตนเอง การเคลื่อนที่พริบตาอย่างต่อเนื่องถึงจะสามารถเปรียบกับเข็มทิศดวงดาวชิ้นนี้ได้
หวังหลินลอบคิด ‘นี่คือสมบัติหายากของจริง ด้วยความเร็วนี้แม้กระทั่งเซียนขั้นแปลงวิญญาณก็ยากที่จะไล่ทัน’ การเดินทางมาดินแดนสวรรค์ครั้งนี้ไม่สูญเปล่า การเก็บเกี่ยวของเขาเกินกว่าที่จะจินตนาการถึง
เข็มทิศดวงดาว หินหยกสวรรค์และราชรถสังหารเทพ หากเขารวมเจดีย์เข้าไปด้วยนับว่าการเก็บเกี่ยวครั้งนี้เกินความมหัศจรรย์ไปจริงๆ
นอกจากนี้ยงมีทาสขั้นแปลงวิญญาณที่กระด้างกระเดื่องอีก
ในจุดหนึ่งบนชิ้นส่วนสวรรค์อันหลากหลายแห่ง ชิ้นส่วนนี้ไม่ได้เสียหายแย่นักซึ่งเป็นเหมือนกับดินแดนสวรรค์เช่นกาลก่อน
หญ้าสีเขียวปกคลุมพื้นดิน ก้อนเมฆลอยละล่องที่ยอดภูเขาแสดงให้เห็นว่าสถานที่แห่งนี้เดิมทีเป็นเช่นไร
สตรีสุดสวยงดงามในชุดขาวปรากฎขึ้นอย่างเงียบเชียบ ใต้ฝ่าเท้านางเป็นมังกรทองที่ปลดปล่อยคลื่นกระบี่หลายชั้น
ทว่า ณ กลางหน้าผากของมังกรทองตัวนี้มีมวลก้อนสีม่วงที่เผยเป็นใบหน้าของโจวยี่เป็นบางครั้ง
“หากดินแดนสวรรค์ยังครบถ้วนสมบูรณ์ ที่ข้าต้องทำเพียงแค่โยนเจ้าเข้าไปในบ่อชำระสวรรค์เพื่อช่วยเจ้าฟื้นฟู ทว่าตอนนี้ที่นั่นไม่มีอยู่แล้ว เพียงแค่กระบี่พิรุณสวรรค์ยังช้าเกินไป”
น้ำเสียงหมดหนทางดังออกมาจากมวลสีม่วงบนหน้าผากมังกร “ถิงเอ๋อ ทำไมเจ้าต้องทำเรื่องพวกนี้? เจ้าต้องการให้พลังปราณสวรรค์ที่ข้ารวบรวมให้เจ้าต้องสูญเปล่าไปหมดหรือ?”
สตรีชุดขาวเอ่ยขึ้นอย่างสงบนิ่ง “เจ้าเป็นจักรพรรดิสวรรค์ที่สวมมงกุฎให้ข้า ฉินเฟิง หากข้าไม่ให้เจ้าตาย เจ้าก็ตายไม่ได้ อีกทั้งข้าไม่ได้ว่าถิงเอ๋อ”
โจวยี่เผยใบหน้าเจ็บปวด หลังเวลาผ่านไปสักพักเขากระซิบ “นั่นถูกต้องแล้ว เจ้าไม่ได้เรียกว่าถิงเอ๋อ…ข้าจำทุกอย่างได้แล้ว…เมื่อเจ้าไม่ใช่ถิงเอ๋อก็ปล่อยข้าไป…ข้าตายแล้ว…”
สตรีชุดขาวเริ่มขบคิด หลังจากนั้นนางเอ่ยขึ้น “แต่ว่าชื่อนี้ ถิงเอ๋อ…ข้าชอบมันมาก”
โจวยี่ตกตะลึง แววตาเผยความสุข “ถิงเอ๋อ…”
“หืม…” สตรีชุดขาวครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับ นางกดฝ่ามือเข้าต้านกับชิ้นส่วนสวรรค์เบื้องล่างและท่องบทร่ายอย่างชัดเจน
ทันใดนั้นพื้นดินเริ่มสั่นไหวและรอยร้าวนับไม่ถ้วนปรากฎขึ้น ลำแสงสีทองพุ่งออกมาจากพื้นดิน
หลังจากนั้นไม่นานลำแสงสีทองทั้งหมดรวมตัวกันในที่เดียวและพื้นดินที่นี่เริ่มแตก เสียงเพลงกระบี่กระจายผ่านทั้งดินแดนสวรรค์เมื่อกระบี่เล่มนี้ปรากฎ
มังกรทองใต้สตรีชุดขาวร้องคำรามเนื่องจากเพลงกระบี่และจากนั้นเสียงคำรามกลับมาจากใต้พื้นดินเช่นกัน
“กระบี่พิรุณสวรรค์เล่มที่สอง ปรากฎ!”
ปัง!
พื้นดินแตกกระจายพร้อมกับมังกรทองพวยพุ่งขึ้นจากเบื้องล่าง ขณะที่มันขยับเขยื้อนพื้นดินรอบๆเริ่มแตกสลายเข้าไปในมิติว่าง หลังจากมันปรากฎจึงพัวพันกับมังกรทองใต้ฝ่าเท้าสตรีชุดขาว มังกรทั้งสองตัวร่ำร้องออกมาด้วยความสุขราวกับเป็นสหายเก่าที่มาพบปะกัน
ขณะนี้เองพื้นที่ห่างไกลในมิติว่าง ชายชราสำนักต้าโหลวซึ่งกำลังนั่งอยู่บนกิเลนพลันลืมตาขึ้น
ขณะที่เขาลืมตา สิ่งมีชีวิตแข็งแกร่งทรงพลังของมิติว่างได้กรีดร้องโหยหวนและวิ่งหนีด้วยความตื่นตระหนก
“กระบี่พิรุณสวรรค์อีกเล่ม! มีกระบี่พิรุณสวรรค์ทั้งหมดห้าเล่ม หนึ่งเล่มแตกกระจายไปแล้วดังนั้นจึงเหลือสี่! สองในสี่ได้ปรากฎแล้วแต่ข้าไม่รู้ว่ามันจะเพียงพอให้วิญญาณกระบี่ตื่นขึ้นได้หรือไม่ หากวิญญาณกระบี่ตื่นขึ้นเช่นนั้นวิญญาณกระบี่ทุกเล่มในดินแดนสวรรค์จะตอบสนอง!” ชายชรายิ้มแย้มดังคาดขณะสัมผัสกิเลนข้างใต้และเอ่ยขึ้น “หากเหล่าเทวดายังมีชีวิตอยู่ ด้วยระดับฝึกฝนของข้า พวกเขาจะไม่ยอมให้ข้าได้เจ้ามา…”
ดวงตาเขาเป็นประกายขณะกิเลนใต้ฝ่าเท้าเริ่มเคลื่อนที่เร็วขึ้น หลังจากนั้นใบหน้าแห่งความสุขพลันปรากฎ
“พวกมันตอบสนอง!”
มังกรทองสองตัวเบื้องล่างสตรีชุดขาวร้องคำรามอย่างต่อเนื่องขณะพัวพันกันและกัน ฝ่ามือนางได้สร้างขวดหยกขึ้นมาพลันเอ่ยขึ้น “ก่อนหน้านั้นดินแดนสวรรค์ได้เผชิญกับภัยพิบัติและวิญญาณกระบี่พิรุณสวรรค์แตกกระจายกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย พวกมันรวมกันเข้ากับกระบี่สวรรค์นับไม่ถ้วนและกลายเป็นวิญญาณกระบี่ที่แตกหัก วันนี้โจวยี่ ข้าแต่งตั้งเจ้าเป็นวิญญาณกระบี่ดวงใหม่ วิญญาณกระบี่จงรวมตัว!”
ขณะที่นางเอ่ยจบ ชิ้นส่วนแดนสวรรค์ทุกแห่งไม่ว่าจะมีคนอยู่หรือไม่ได้เริ่มสั่นไหว การสั่นสะเทือนพื้นปฐพีครั้งนี้ไม่ได้เป็นเพราะมันกำลังล่มสลาย และการสั่นสะเทือนท้องฟ้าไม่ได้เป็นเพราะรอยแยกอวกาศ
กระบี่สวรรค์ลอยออกมาจากพื้นที่ดินแดนสวรรค์ทีละเล่มและกระบี่สวรรค์คืนร่างกลางอากาศ เสียงเพลงกระบี่ดึงกึกก้องจากหนึ่งกระบี่สู่เล่มถัดไป จากพื้นที่ส่วนหนึ่งไปสู่อีกส่วนหนึ่ง
แทบในพริบตาเดียว เสียงเพลงกระบี่ดังออกมาจากทุกส่วนของดินแดนสวรรค์ ในตอนนี้มีเพียงเสียงเดียวที่ดังก้องในดินแดนสวรรค์
นั่นคือเสียงของกระบี่!
ศิษย์ของสำนักกระบี่ต้าโหลวในตอนนี้กำลังต่อสู้กับใครคนหนึ่งเพื่อแย่งชิงสมบัติ เมื่อเขาเห็นอาการตื่นตระหนกบนใบหน้าฝ่ายตรงข้าม เขาเยาะเย้ยพร้อมกับตวัดกระบี่ลง
ทว่าการเยาะเย้ยหายไปอย่างรวดเร็วและถูกแทนที่ด้วยความสับสน คลื่นเสียงเพลงกระบี่ดังเข้ามาจากทุกทิศทาง โสตประสาทเต็มไปด้วยเสียงกระบี่
ขณะที่เขาตวัดกระบี่สมบัติลง พลันเกิดเสียงรอยร้าวดังขึ้นบนกระบี่ของเขา ในพริบตาเดียวสมบัติกระบี่ของเขาแตกกระจาย
บนชิ้นส่วนสวรรค์แห่งอื่น กระบี่เหินใต้ฝ่าเท้าเซียนพลันแตกกระจายทันทีแม้แต่คนที่กำลังเหาะอยู่
สตรีคนหนึ่งพึ่งจะเข้าไปในวังวนและร่อนลงบนชิ้นส่วนแห่งหนึ่งทันใดนั้นได้ยินเสียงเพลงกระบี่ นางคิดว่ามีบางสิ่งเกิดขึ้นจึงตอบสนองโดยการนำกระบี่เหินสีรุ้งออกมาจากกระเป๋า
กระบี่เหินเล่มนี้เป็นสมบัติที่สำคัญในสำนักของนาง แต่ขณะที่มันปรากฎ รอยร้าวได้เกิดขึ้นและมันแตกกระจาย
ในตอนนี้ไม่ว่าที่ไหนที่พวกเขาอยู่ในดินแดนสวรรค์และไม่ว่าจะมีระดับฝึกตนที่ขั้นไหน หากเซียนผู้นั้นนำกระบี่ออกมา กระบี่จะแตกสลายไป
กระบี่แตกสลายด้วยความอัปยศ!
กระบี่แตกสลายเพื่อหล่อเลี้ยงวิญญาณ!!
กระบี่แตกสลายเพื่อความบ้าคลั่งของกระบี่!!!
กระบี่พิรุณสวรรค์ได้มีวิญญาณดวงใหม่และวิญญาณนั้นคือโจวยี่
กระบี่พิรุณสวรรค์กลับมา หมื่นกระบี่แตกสลาย หมื่นกระบี่กลับคืน หมื่นกระบี่รวมเป็นหนึ่ง!
กระบี่สวรรค์ทั้งหมดในดินแดนสวรรค์ลอยเข้าหาทิศทางเดียว
ใครที่กล้าขัดขวางจะถูกสังหาร!
หากคนผู้หนึ่งขัดขวาง เขาจะสังหารมัน หากผืนดินขัดขวางเขา เขาจะทำลายผืนดิน หากท้องฟ้าขัดขวางเขา เขาจะป่นปี้ท้องฟ้าให้กระจาย และหากอสูรขัดขวางเขา เขาจะสังหารมัน
ตอนนี้ในมิติว่าง ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งกำลังเดิน เมื่อไหร่ที่อสูรประหลาดสักตัวมองเห็นเขา มันจะหลบเลี่ยง ไม่มีตัวไหนกล้าเข้าใกล้เขา เขากำลังเดินผ่านมิติว่างพลันได้ยินเสียงเพลงกระบี่ ทำให้ใบหน้าเขาเปลี่ยนไป
“พวกมันถูกดึงดูด!”
ในเวลาเดียวกันกระบี่หลายเล่มเข้าใกล้มาในระยะไกล แม้กระทั่งด้วยระดับฝึกฝนของชายวัยกลางคนเขายังไม่กล้าขัดขวาง ดังนั้นจึงตัดสินใจหลบเลี่ยง ร่างกายพลันหายไปทันที เมื่อเหล่ากระบี่ผ่านไปแววตาเขาสว่างขึ้นพลันไล่ตามเบื้องหลัง
“ตราบใดที่ข้าติดตามเหล่ากระบี่ไป ข้าจะเจอกระบี่พิรุณสวรรค์!”
เขาไม่ใช่เซียนคนเดียวที่มีความคิดนี้ ในตอนนี้เซียนแทบทุกคนได้ทิ้งชิ้นส่วนสวรรค์และติดตามเหล่ากระบี่ไป พวกเขาทั้งหมดต้องการเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นถึงทำให้กระเหล่าทั้งหมดนี้บ้าคลั่ง!
หวังหลินอยู่บนเข็มทิศจนเมื่อได้ยินเสียงเพลงกระบี่ เขาหยุดทันที ใบหน้าฉีหูต่ำลงขณะเอ่ยขึ้น “น้องเซิ่ง ข้ากลัวว่าจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น!”
ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาเห็นกระบี่หลายแถวในระยะไกล พวกมันทั้งหมดต่างเปล่งพลังปราณกระบี่อันทรงพลังขณะเหาะเหินไปทางนั้น
ฉีหูมองใกล้ๆและร้องตะโกน “นี่…ทั้งหมดนี้…กระบี่สวรรค์!”
กระบี่สวรรค์พวกนี้รวดเร็วมากดังนั้นจึงเข้าใกล้พวกเขาอย่างรวดเร็ว หวังหลินสูดลมหายใจอันหนาวเหน็บขณะควบคุมเข็มทิศให้หลบไปด้านข้าง กระบี่สวรรค์พวกนั้นลอยผ่านพวกเขาไป
หวังหลินตกตะลึง “เกิดอะไรขึ้นกันแน่!”
ใบหน้าฉีหูเต็มไปด้วยความหวาดกลัวขณะชี้ไปที่สิ่งหนึ่ง “ดูสิน้องเซิ่ง มีกระบี่สวรรค์มากขึ้นอีก!”
พวกเขาเห็นกระบี่สวรรค์นับไม่ถ้วนปรากฎขึ้นตรงนั้น พวกมันต่างมุ่งหน้าในทิศทางเดียวกันเช่นกลุ่มก่อนหน้า
TL: ขอแก้คำว่า’กระบี่สวรรค์พิรุณ’ กลายเป็น ‘กระบี่พิรุณสวรรค์’ นะครับ