1312. การต่อสู้แห่งโชคชะตา 2
กำปั้นของต้าเสินหลังจากสลายดาวบนหน้าผากไปแล้วช่างทรงพลังยิ่งยวด ถึงแม้เขาจะไม่สามารถใช้วิชาเทพโบราณได้มากนักเพราะขาดมรดกแห่งปัญญา แต่เพียงแค่พลังด้านร่างกายก็สั่นสะเทือนสวรรค์ได้แล้ว
ตอนนี้กำปั้นพุ่งไปข้างหน้าและปะทะใส่ปราณกระบี่จากกระบี่โลหิตของหวังหลิน
ก่อเกิดเป็นคลื่นกระแทกทรงพลังแพร่กระจายออกไปรอบด้านพร้อมกับเสียงดังคะนองสั่นสะเทือนโลก
ในเวลาเดียวกันกลิ่นอายขวานแยกสวรรค์ที่หวังหลินบังคับออกมาจากหน้าอกก็ได้ถูกโยนเข้าใส่ต้าเสินด้วย
กลิ่นอายขวานแยกสวรรค์ปะทุขึ้นมาด้วยกลิ่นอายเทพโบราณและมีพลังอำนาจพอจะแยกสวรรค์ด้วยตัวมันเอง มันเข้าไปใกล้และปะทะกับกำปั้นของต้าเสิน
ถึงแม้ต้าเสินจะแข็งแกร่ง แต่กระบี่โลหิตเคยทำให้จักรพรรดิเทพโบราณบาดเจ็บไปแล้ว ทั้งยังมีต้นกำเนิดอันลึกลับ ตั้งแต่ที่หวังหลินได้รับมันมา มันก็มีพลังอันไร้เทียมทาน!
ร่างกายของต้าเสินเทียบไม่ได้กับความคมของกระบี่ เมื่อกำปั้นชนเข้าใส่ โลหิตสาดไปทั่วทุกที่ ขณะเดียวกันกลิ่นอายขวานแยกสวรรค์ก็พุ่งเข้าไปในแขนเขาด้วยและเริ่มการทำลายล้างอยู่ในแขน ต้าเสินที่เหน็ดเหนื่อยมาจึงโกรธเกรี้ยว ร่างกายหยุดชะงักโดยไม่คาดคิดและเซถอยไปเล็กน้อย!
วินาทีที่ร่างกายชะงัก เสียงดังปะทุในแขนขวาก็ยิ่งดังกว่าเดิมราวกับพลังทำลายล้างกำลังพุ่งออกมาจากแขน
นี่เป็นการเผชิญหน้ากันครั้งแรกจริงๆระหว่างหวังหลินและต้าเสิน!
ต้าเสินถูกหยุดแต่กำปั้นส่วนหนึ่งยังผ่านไปได้ มันเปลี่ยนกลายเป็นพายุพัดเข้าใส่ร่างหวังหลินที่มีขนาดหมื่นฟุต
หวังหลินใช้แขนขัดขวางด้านหน้า พลังเทพโบราณทั้งหมดพรั่งพรูและป้องกันกำปั้นเอาไว้ หวังหลินรู้สึกราวกับโดนดาวเคราะห์เซียนกระแทกใส่และกระอักโลหิตออกมา เขาปลิวกลับไปจนชนเข้ากับรูปปั้นเทพโบราณตนหนึ่ง
รูปปั้นที่โดนหวังหลินกระแทกใส่พลันเกิดรอยแตกร้าวกระจายออกมา กลิ่นอายเทพโบราณจำนวนมากโผล่ขึ้นและเข้าไปในร่างหวังหลิน มันฟื้นฟูอาการบาดเจ็บทางร่างกายได้ในทันที
หวังหลินยิ้ม แขนซ้ายสัมผัสใส่รูปปั้นด้านหลัง เขาก้าวเข้าไปในอวกาศและใช้แขนซ้ายกำหมัด ก้อนแสงสีขาวนวลเจ็ดลูกแพร่กระจายออกมาจากแขนซ้าย
กลิ่นอายเทพโบราณเต็มไปทั่วโลก พวกมันคือวิญญาณดาวเคราะห์เจ็ดดวงที่หวังหลินแยกออกมาระหว่างทางมาที่นี่!
“ต้าเสิน!” หวังหลินร้องคำรามพลางใช้แขนซ้ายชกกำปั้อนอกไป วิญญาณดาวเคราะห์ทั้งเจ็ดดวงลอยไปด้วยพลังรุนแรงเข้าหาต้าเสินซึ่งหยุดชะงักไปหนึ่งจังหวะ!
ราวกับหวังหลินกำลังควบคุมดาวเคราะห์ยักษ์เจ็ดดวงเข้ากระแทกใส่ต้าเสิน!
ต้าเสินมีสีหน้ามืดมน ตอนที่อยู่ในค่ายกลดินแดนปิดผนึก เขาระเบิดดาวไปหนึ่งดวง และการต่อสู้เมื่อครู่ก็เพิ่งระเบิดไปอีกดวง ตอนนี้เขาเหลือดาวเพียงแค่หกดวงเท่านั้น!
ตามทฤษฎีแล้วเขาควรแข็งแกร่งเท่าหวังหลิน แต่เขาคือต้าเสินและเป็นเทพโบราณตู่ซือด้วย!!!
ตู่ซือมีชีวิตมานานมากเกินไป ร่างกายจึงไม่ใช่เทพโบราณหกดาวแต่ใกล้เคียงกับเทพโบราณเก้าดาวอย่างที่สุด ถึงแม้เขาจะสลายดาวไปแล้วแต่พลังอำนาจของร่างกายก็ยังสั่นคลอนได้แม้แต่สวรรค์!
นอกจากนี้ต้าเสินยังฉลาดพอจะผนึกเซียนขั้นที่สามเอาไว้ในดาวของตนเองเพื่อเปิดใช้พลังพวกเขาด้วย ถึงแม้จะระเบิดไปหลายครั้งเขาก็ยังมีเหลืออยู่หนึ่งจากก่อนหน้านี้และสตรีที่พึ่งผนึกไป ดังนั้นจึงยังทรงพลังมาก!
ซึ่งทำให้เขาไม่ใช่คนที่หวังหลินจะต้านทานได้!
อีกทั้งยังหวังหลินก็เพียงได้รับมรดกแห่งปัญญามาเท่านั้น ขณะที่ต้าเสินได้รับมรดกแห่งพลัง ร่างกายของตู่ซือทำให้ทุกคนหวาดกลัวยามที่พบเห็น!
“เมื่อเจ้าและข้ารวมกัน ข้าจะสามารถบรรลุถึงจุดสูงสุดที่เคยทำได้ในอดีต เจ้า…ไม่สามารถต่อต้านได้!” ต้าเสินร้องคำรามและพุ่งไปข้างหน้า สะบัดแขนโยนกำปั้นเข้าหาภาพลวงดาวเคราะหืเซียนทั้งเจ็ดดวง
“ผสานกับข้า แล้วเราจะสามารถบรรลุพลังเทพโบราณสายเลือดราชวงศ์ขั้นสูงสุด ทำไม…ทำไมเจ้าไม่เชื่อฟัง!?” ต้าเสินร้องคำรามพร้อมกับกำปั้นปะทะใส่ดาวเคราะห์เซียนเจ็ดดวง
ทุกครั้งที่ปะทะใส่กัน ต้าเสินร้องคำรามรุนแรงยิ่งขึ้น ราวกับไม่มีสิ่งในโลกนี้จะหยุดเขาได้ วิญญาณดาวเคราะห์เซียนเจ็ดดวงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงราวกับพวกมันใกล้จะพังทลาย
ปัง!
หนึ่งในวิญญาณเจ็ดดวงระเบิดออกมา ก่อเกิดเป็นคลื่นกระแทกทรงพลังแพร่กระจายไปทั่วอวกาศ
แม้แต่แสงดวงดาวเต็มทั่วพื้นที่แห่งนี้ยังพังทลายกลายเป็นละอองและเลือนหายไป
“ผสานกับข้า แล้วข้าก็จะสามารถทะลวงเปิดมรดกและใช้วิชาทรงพลังของเผ่าเทพโบราณได้ โลกนี้กว้างใหญ่ เผ่าเทพโบราณจะขึ้นสู่ความรุ่งโรจน์ได้อีกครั้ง เจ้า…กล้าไม่เชื่อฟังได้อย่างไร!!” ต้าเสินดูเหมือนจะบ้าคลั่งไปแล้ว วิญญาณดาวเคราะห์เซียนสองดวงถูกเขาทำลายลงไป
“เจ้าไม่สามารถใช้มรดกแห่งปัญญาได้เลย ถึงแม้เจ้าจะรู้วิชาเทพโบราณ แต่เจ้าไร้พลังอำนาจที่จะใช้มัน มีเพียงข้า ต้าเสินเท่านั้นที่สามารถใช้วิชาของเหล่าเทพโบราณได้!” ระยะห่างระหว่างหวังหลินและต้าเสินใกล้กันในทันที ต้าเสินเคลื่อนไหวดุจดาวตก วิญญาณดาวเคราะห์ที่เหลือสี่ดวงทั้งหมดสูญสลาย!
เหลือเพียงเสียงดังสนั่นกึกก้อง แม้แต่เสียงคำรามของต้าเสินก็ยังถูกเสียงดังสนั่นกลบจนมิด!
“ถึงแม้เจ้าจะมีหกดาว เจ้าไม่ได้มีมรดกแห่งพลังหรือแก่นแท้ความแข็งแกร่ง เจ้าเอาชนะข้าได้หรือ!? ในโลกนี้มีเพียงข้าเท่านั้นที่เป็นเทพโบราณตัวจริง และข้าก็มีคุณสมบัติพอจะได้รับมรดกทั้งหมด!” ต้าเสินร้องคำรามพุ่งใส่หวังหลิน
วินาทีที่เข้ามาใกล้ สองฝ่ามือหวังหลินสร้างผนึกขึ้นมา ฝ่ามือซ้ายผลักไปข้างหน้า ดวงตาเผยแสงประหลาด พลังดั้งเดิมและพลังเทพโบราณทั้งหมดเข้าสู่ฝ่ามือซ้าย ปรากฏประทับฝ่ามือยักษ์ขึ้นมาในเสี้ยวพริบตา พลังดั้งเดิมทั้งหมดในบริเวณเริ่มรวมเข้าด้วยกัน
จากนั้นประทับฝ่ามือเปลี่ยนเป็นรูปเป็นร่างพุ่งเข้าใส่ต้าเสินที่เข้ามา!
“เจ้ามันแค่มารร้ายของตู่ซือ กล้าดีมาเรียกตัวเองว่าเทพได้อย่างไร!?” หวังหลินและต้าเสินร้องคำรามพร้อมกัน ต้าเสินยกแขนขึ้นพยายามจะฉีกกระชากประทับฝ่ามือให้ขาดวิ่น
อวกาศสั่นสะเทือน พื้นที่ดวงดาวของเผ่าจันทราเหมือนกำลังพังทลาย ประทับฝ่ามือถูกฉีกขาดเป็นครึ่งส่วนโดยไม่คาดคิด
หลังจากใช้ประทับวิญญาณสงคราม หวังหลินไม่คิดว่ามันจะหยุดต้าเสินได้ ขณะเดียวกันเขายกแขนซ้ายขึ้นมาวางต้านกับแขนขวาของต้าเสินเหมือนปรมาจารย์ลั่วฟู่ทำเมื่อตอนนั้น เขาใช้แขนขวาชี้ใส่ที่แขนซ้าย ราวกับมีพลังดั้งเดิมไร้ก้นบึ้งถูกลากใส่แขนซ้ายและเริ่มเผชิญหน้ากับต้าเสิน
หวังหลินร้องคำรามพลางกระอักโลหิต แรงกระแทกแข็งแกร่งตีเข้าใสร่างเขาจนเกิดเสียงปะทุอยู่ข้างในและกระเด็นกลับไปใส่รูปปั้นเทพโบราณอีกตัว พลังเทพโบราณจำนวนมากเข้าสู่ร่างเขา
ต้าเสินหยุดชะงักอีกครั้งจากการโจมตีของหวังหลิน แต่เขาก็เคลื่อนไปข้างหน้าต่อไป อ้าปากสูดลมหายใจ กลิ่นอายเทพโบราณจำนวนมากที่นี่ถูกเขาดูดซับ
“อ่อนแอ อ่อนแอ!! หวังหลิน ข้าให้เวลาเจ้าเติบโตเกือบสองพันปี แต่เจ้าก็ยังอ่อนแอ!” ต้าเสินร่อนลงใส่พื้นดินที่มีรูปปั้นเทพโบราณอยู่ทั้งหมด
พื้นดินสั่นไหวอย่างรุนแรง แขนขวาชูขึ้นในอากาศปกคลุมทั่วท้องฟ้าและยื่นเข้าหาหวังหลิน เขาไม่ได้ต้องการฆ่าหวังหลินแต่จับเอาไว้ทั้งที่มีชีวิต!
วินาทีที่แขนเข้ามาใกล้ หวังหลินดูดซับกลิ่นอายเทพโบราณอย่างบ้าคลั่ง ดาวดวงที่เจ็ดหมุนติ้วอย่างพร่ามัวราวกับมันกำลังก่อตัวเป็นรูปร่าง
กลิ่นอายเทพโบราณถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน หวังหลินไม่สามารถเทียบกับต้าเสินได้แต่ก็ยังดูดซับมาเกือบสี่ในสิบส่วน ขณะที่แขนต้าเสินยื่นออกมา หวังหลินร้องคำราม พลังเทพโบราณในร่างพรั่งพรู กระบี่โลหิตลอยออกไปพร้อมปลดปล่อยแสงสีแดงมหึมา
“วิชาเทพโบราณ กำปั้นเทพ!” หวังหลินคำรามสั่นสะเทือนสวรรค์ เขาคงไม่สามารถใช้วิชาเทพโบราณได้ง่ายๆเพราะมันต้องใช้พลังเทพโบราณจำนวนมาก อีกทั้งหวังหลินก็เป็นเทพโบราณที่มีอายุไม่เกินสองพันปีจึงเทียบไม่ได้กับต้าเสิน ทว่าหลังจากหยิบยืมกลิ่นอายเทพโบราณที่หนาแน่น หวังหลินจึงใช้วิชาเทพโบราณหนึ่งวิชาออกมาโดยไม่ลังเล!
กำปั้นเทพ!
สองแขนทำเป็นกำปั้นโดยมีกระบี่โลหิตเป็นจุดศูนย์กลาง ร่างหวังหลินเปลี่ยนกลายเป็นวังวนและพุ่งหาหมัดขวาของต้าเสิน เงาเทพโบราณปรากฏขึ้นมาด้วย!
กำปั้นเทพปลดปล่อยพลังเทพโบราณทั้งหมดในพริบตาเพื่อก่อตัวเป็นกำปั้นที่สามารถทำลายได้แม้แต่สรวงสวรรค์!
กำปั้นขวาของต้าเสินสั่นสะท้านและถูกบังคับให้ลอยขึ้นไปในอากาศ ร่างหวังหลินมีโลหิตสาดกระเซ็น เขากระเด็นลงไปบนพื้นพร้อมกับโลหิตเจิ่งนอง!
“โดนข้าทำลายไปซะ!” ต้าเสินรู้สึกชาที่แขนขวา ความคิดสั่นไหว ไม่คิดว่าหวังหลินจะเติบโตได้ขนาดนี้ในช่วงระยะเวลาสั้นๆ เขาไม่ใช้มือตัวเองอีกแล้วแต่ใช้ดาวหกดวงตรงกลางหน้าผากลอยเข้ามาล้อมรอบหวังหลิน!
เขากำลังจะกลืนกินหวังหลินเหมือนที่กลืนกินเซียนขั้นที่สาม!
ในช่วงวินาทีวิกฤตินี้ ดวงตาของหวังหลินเผยแสงประหลาด เขากำลังรอคอยโอกาสนี้!
“ต้าเสิน เจ้าคิดว่าตู่ซือตายแล้วจริงๆหรือ!?!”
“อะไรนะ?!” หลังจากหวังหลินกล่าวออกไป แม้แต่คนที่แข็งแกร่งอย่างต้าเสินยังเปลี่ยนไปมหาศาล!
เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ขึ้นทันที!
………………………………