บทที่ 487 ขุดหลุมศพในแดนต้องห้าม

จ้าวเฟิงนั่งอยู่บนกระดูกที่กองสุมกันชั้นแล้วชั้นเล่า ไอสวรรค์ในร่างฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว เป็นเพราะขอบเขตจิตวิญญาณทรงพลัง ในเวลาเพียงไม่ถึงครึ่งวัน

‘แหล่งกำเนิดจิตวิญญาณ’ ในร่างก็กลับมาเต็มเปี่ยมเช่นเดิม กระทั่งเริ่มขยายตัวออกเล็กน้อย ในทางกลับกัน การฟื้นฟูพลังวิญญาณดวงตาและพลังสายเลือดนั้นเชื่องช้ากว่า

“การคงสภาพอาวุธวิเศษนั่นไว้ แม้จะเป็นเพียงแค่เศษเงาก็ใช้พลังสายเลือดไปจำนวนมาก หากไม่ใช้เวลาสักหลายวันคงยากที่จะฟื้นฟูได้”

จ้าวเฟิงปิดเปลือกตาสัมผัสไปถึง ‘หอกจักรพรรดิเหมันต์’ ในสายเลือดในร่าง

สภาวะปัจจุบันของหอกจักรพรรดิเหมันต์นั้นค่อนข้างพิเศษ พลังส่วนมากอยู่ในสภาพจำศีล นอกจากนั้น มันยังไม่ใช่ว่าอาวุธชั้นพิภพทั้งหมดที่จะสามารถหลอมละลายกลายเป็นของเหลวและหลอมรวมเข้ากับพลังสายเลือดในร่างได้

นี่คือผลลัพธ์จากพลังธาตุน้ำและน้ำแข็งของ ‘หอกจักรพรรดิเหมันต์’ ทว่าของเหลวนี้กลับมี ‘เสวียนอ้าวแห่งสายน้ำ’ ที่ลึกล้ำยิ่งนัก

ดังนั้นแล้ว จ้าวเฟิงจึงสามารถใช้กลิ่นอายพลังของเศษเสี้ยวอาวุธวิเศษอย่าง ‘หอกจักรพรรดิเหมันต์’ ได้เล็กน้อย หากกระตุ้นใช้ ‘หอกจักรพรรดิเหมันต์’ ออกมาอย่างจริงจัง แม้จะเป็นผู้สูงศักดิ์ทั่วไปก็คงไม่อาจควบคุมได้

แม้ว่าจะเป็นอาวุธวิเศษชั้นพิภพ มันก็ยังมีระดับที่แตกต่างกันออกไป ‘หอกจักรพรรดิเหมันต์’ ได้ถูกนำมามอบให้จ้าวเฟิงโดย ‘เศษเสี้ยวจิตวิญญาญสือเฉิง’ มันย่อมไม่ใช่อาวุธวิเศษชั้นพิภพทั่วไป

หลังจากผ่านไปสองวัน พลังวิญญาณดวงตาของจ้าวเฟิงก็ฟื้นฟูขึ้นมาในระดับหนึ่ง พลังสายเลือดฟื้นฟูมาเกินครึ่ง

ในเวลาเดียวกัน ร่างกระดูกที่แตกหักของ ‘เจ้าหอโครงกระดูก’ ก็นอนอยู่บนพื้นที่ท่วมไปด้วยกระดูก ซ่อมแซมกระดูกของตนเองอย่างเชื่องช้า ดูดกลืนปราณมรณะในแดนต้องห้ามร้อยหลุมศพฟื้นฟูซ่อมแซมไอสวรรค์

“ช้าเกินไป”

จ้าวเฟิงมุ่นคิ้วเข้าหากันเล็กๆ

เขาเพียงรอให้สถานการณ์ของแคว้นเมฆามั่นคงก็จะรีบมุ่งหน้าไปยังอาณาจักรนภา

เจ้าหอโครงกระดูกเอ่ยขึ้นอย่างหดหู่ “เปิ่นซั่วถูกเจ้าทำลายจนเป็นชิ้นเช่นนี้ กระทั่งรีดเค้นพลังชีวิตออกมาเพื่อรักษาชีวิตรอด หากจะฟื้นฟูอาการบาดเจ็บได้อย่างสมบูรณ์ โดยปกติแล้วต้องใช้เวลาอย่างน้อย 1-2 ปี ทว่าในแดนต้องห้ามร้อยหลุมศพนี้ความเร็วในการรักษาอาการบาดเจ็บจะรวดเร็วขึ้นหลายเท่าตัว”

จ้าวเฟิงเปิดดวงตาซ้าย ตรวจสอบสถานการณ์ของเจ้าหอโครงกระดูก

ร่างโครงกระดูกของเจ้าหอโครงกระดูกแข็งแกร่งอย่างมาก ความทนทานของมันกระทั่งต้านทานการโจมตีของผู้ที่มีพลังฝึกตนต่ำกว่าขอบเขตแก่นก่อกำเนิดได้

ทว่าในเวลาเดียวกัน หากร่างกายกระดูกนี้ถูกทำลาย หากต้องการที่จะฟื้นฟูอย่างสมบูรณ์จะเชื่องช้ายิ่งนัก

“ให้เวลาเจ้าสิบวัน”

จ้าวเฟิงเอ่ยขึ้น เวลาสิบวันเพียงพอให้เศษกระดูกของร่างกายของเจ้าหอโครงกระดูก ‘ประสานกัน’ อย่างสมบูรณ์

แขนอีกข้างของเจ้าหอโครงกระดูกที่หายไป จ้าวเฟิงให้แมวขโมยตัวน้อยคายคืนออกมา

เมี้ยว เมี้ยว

แมวขโมยตัวน้อยท่าทีไม่ค่อยเต็มใจที่จะคืนแขนที่มันกินไป รวมทั้งแส้กระดูกสีทองเงินให้แก่เจ้าหอโครงกระดูกเท่าใด จะอย่างไร ยามนี้เจ้าหอโครงกระดูกก็กลายเป็นข้ารับใช้ของจ้าวเฟิงไปแล้ว หากพลังของมันฟื้นคืนกลับมาอย่างรวดเร็ว มันย่อมช่วยจ้าวเฟิงได้อย่างมาก

เด็กหนุ่มตระกูลจ้าวลังเลอยู่พักหนึ่ง ฝ่ามือปรากฏ ‘วารีแห่งชีวิต’ ขึ้นหยดหนึ่ง

เมื่อเห็นของเหลวที่ส่องสว่างนั้น ดวงตาของเจ้าหอโครงกระดูกก็เบิกกว้าง

“ไม่คิดว่าเจ้าจะมีวารีแห่งชีวิตอยู่ สิ่งนี้นับเป็นของในตำนาน ของเหลวนี่สามารถซ่อมแซมกระดูกของข้าได้ แม้ว่าจะไม่ได้ส่งผลมากนัก ทว่ามันก็ยังสามารถฟื้นฟูอาการบาดเจ็บที่แหล่งพลังชีวิตของข้าในอดีตได้ เมื่ออาการบาดเจ็บที่นั่นได้รับการฟื้นฟู พลังโดยรวมของข้า และกระทั่งความเร็วในการฟื้นฟูกระดูกก็จะเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด”

เจ้าหอโครงกระดูกรู้สึกประหลาดใจและยินดี รับวารีแห่งชีวิตไป

ชั่วขณะต่อมา กลิ่นอายบนร่างของเจ้าหอโครงกระดูกก็เพิ่มขึ้นอย่างชัดเจน

จ้าวเฟิงลอบผงกศีรษะ หากเป็นเช่นนี้ ในเวลาหกเดือน อาการบาดเจ็บของเจ้าหอโครงกระดูกก็จะหายดี พลังจะเพิ่มขึ้นไปอีก

ในช่วงเวลานั้น จ้าวเฟิงล่องลอยไปทั่วทั้งแดนต้องห้ามร้อยหลุมศพ หลุมศพในแดนต้องห้ามร้อยหลุมศพตั้งตระหง่าน ดึงดูดความสนใจของจ้าวเฟิง ลานกว้างที่สร้างขึ้นจากผลึกสีเงิน รวมทั้งค่ายกลที่แท่นบูชาเป็นเช่นก่อนหน้าที่จ้าวเฟิงและแมวขโมยตัวน้อยเข้ามา

ในยามนี้ จ้าวเฟิงกลับมายังที่แห่งนี้ ความสงสัยใคร่รู้ยังคงอยู่

สายตาของเขาเบนออกไปยังร่างของเจ้าหอโครงกระดูก บางทีคนระดับสูงจากลัทธิมารจันทราชาดผู้นี้อาจล่วงรู้ความลับบางอย่าง

“นี่คือแท่นเคลื่อนย้ายสู่ต่างแดน เมื่อหลายร้อยปีก่อน ท่านจ้าวลัทธิเคยได้เข้าร่วมในการสร้างมันขึ้นมา ในยามนั้น ด้วยอำนาจและทรัพยากรของจ้าวลัทธิกับทวีปนับว่ายากที่จะสร้างขึ้นได้”

เจ้าหอโครงกระดูกเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

แท่นเคลื่อนย้ายสู่ต่างแดน

หัวใจของจ้าวเฟิงกระตุกเล็กๆ ค่ายกลนี้เขาพอจะเข้าใจอยู่บ้าง เมื่อนานมาแล้วที่เข้ามา เขาได้ทำความเข้าใจและตรวจสอบมันอยู่ ทว่าไม่คิดว่าค่ายกลบนลานกว้างที่สร้างจากผลึกสีเงินนั้นจะสามารถเชื่อมต่อไปยังนอก ‘ทวีปบุปผาคราม’ ได้

“เช่นนั้นก็หมายความว่าสามารถไปยังแดนเกาะอื่นๆ นอกจากทวีปบุปผาครามได้จากที่นี่หรือ?”

จ้าวเฟิงไม่ใช่กบที่ก้นบ่อน้ำเช่นแต่ก่อน

ในซากปรักหักพังสือเฉิง เขาได้เกี่ยวข้องกับอัจฉริยะต่างแดนจากสำนักที่แข็งแกร่งถึงระดับสองดาวเหล่านั้น สายตาที่เขามองโลกนับว่ากลับตาลปัดไปโดยสิ้นเชิง

“หากเป็นเมื่อหลายร้อยปีก่อน ใช่ ทว่าด้วยหายนะในอดีต ทำให้แท่นเคลื่อนย้ายสู่ต่างแดนนี้ได้รับความเสียหายบางอย่าง มีส่วนที่แตกหัก ทั้งยังไม่ได้ใช้งานมาเป็นเวลานาน ยากที่จะเอ่ยได้…”

เจ้าหอโครงกระดูกส่ายศีรษะพร้อมถอนหายใจ

ชัดเจนว่าเกี่ยวกับแท่นเคลื่อนย้ายสู่ต่างแดนนี้ เขาเองก็มีความงุนงงสงสัยอยู่บ้าง จ้าวเฟิงผงกศีรษะ เข้าไปยังลานผลึกสีเงินเพื่อตรวจสอบ

เมี้ยว เมี้ยว

ร่างของแมวขโมยตัวน้อยปรากฏขึ้นใกล้ลานผลึกสีเงิน กระโดดโลดเต้นไปทั่ว ดวงตากลมโตเบิกกว้างจ้องมอง

เมื่อผ่านเข้าไปในห้องศิลาในอดีต ภายในกลับว่างเปล่า

ในมือของจ้าวเฟิงได้ปรากฏชิ้นส่วนหนังสัตว์ขึ้น ด้านบนมีตัวอักษรบางอย่างที่ไม่อาจทำความเข้าใจได้ปรากฏอยู่ “หอทั้งสามไม่อาจเคลื่อนไหวออกจากดินแดนแห่งฝุ่นได้ ในสองสามวันที่ผ่านมา มันกระทั่งล่อลวงสำนักระดับหนึ่งดารามาจนกระทั่งแทบจะทำลาย ‘คำสาปสุสานร้อยหลุมศพ’ ลงได้ บัดนี้ พลังของค่ายกลเคลื่อนย้ายแทบจะหมดสิ้นลง… ข้ารับใช้ผู้นี้จะออกไปก่อน…”

เมื่อครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ จ้าวเฟิงก็คาดเดาอยู่ในใจ

มันไม่ยากที่จะล่วงรู้ว่าแท่นเคลื่อนย้ายสู่ต่างแดนนี้คงจะมีสำนักจากต่างแดนเข้าร่วมในการสร้างขึ้นด้วย ที่เจ้าหอโครงกระดูกเอ่ยขึ้นเมื่อครู่ เพียงแค่ทรัพยากรจากจ้าวลัทธิมารจันทราชาดและทวีปนั้นยากที่จะสร้างขึ้นได้

เมี้ยว เมี้ยว

บริเวณกลุ่มหลุมศพที่อยู่ไม่ห่างออกไป แมวขโมยตัวน้อยวาดอาวุธขุดดินออกมา

ครืนน เปรี้ยง

ทั่วทั้งแดนต้องห้ามร้อยหลุมศพสั่นสะท้าน พลังคำสาปที่น่าพรั่นพรึงทั้งมวลมุ่งตรงไปยังร่างของแมวขโมยตัวน้อย

พลังคำสาปนั้น เมื่อเทียบกับยามปกติแล้วยังรุนแรงกว่านับสิบเท่า กระทั่งจ้าวเฟิงและเจ้าหอโครงกระดูกยังได้รับผลกระทบ

“หยุดนะ หลุมศพพวกนั้นคือแหล่งกำเนิดพลังของแดนต้องห้ามร้อยหลุมศพ”

เจ้าหอโครงกระดูกลนลาน ใบหน้าขาวซีด รีบส่งเสียงขัดขวาง

การกระทำ ‘ขุดสุสาน’ นี้ของแมวขโมยตัวน้อยนับว่าได้สร้างความขุ่นเคืองหาเรื่องกับ ‘แดนต้องห้ามร้อยหลุมศพ’ อย่างน่าหวาดกลัวแล้ว

ไม่ดีแล้ว

ดวงตาเทพเจ้าของจ้าวเฟิงรับรู้ได้ถึงพลังคำสาปที่เดือดพล่านอยู่ในอากาศ มุ่งหน้าตรงไปยังแมวขโมยตัวน้อยราวกับเปลวเพลิง

จ้าวเฟิงกระตุ้นการเคลื่อนไหวของดวงตาเทพเจ้า ส่งกลิ่นอายเก่าแก่โบราณเสี้ยวเล็กๆ ตรงไปยังแมวขโมยตัวน้อย

เมี้ยว เมี้ยว

แมวขโมยตัวน้อยแสยะยิ้มแยกเขี้ยว อุ้งเท้าทั้งสองยื่นออกไปเบื้องหน้า ในอุ้งเท้าปรากฏเงามืดดำของ ‘กริชลึกลับ’

กริชสีดำนั้นส่องประกายสว่างจ้า ขยับเคลื่อนเพียงเล็กน้อยก็สร้างคมมีดเงา กลิ่นอายลึกล้ำยากจะหยั่งถึงขึ้น

ทว่าพลังคำสาปที่แทรกซึมอยู่ในอากาศพลันขยับเคลื่อนไหว

กริชลึกลับนั้นสั่นสะท้าน คมมีดแหลมคมปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าราวกับดาราที่พร่างพราย สร้างกลิ่นอายเย็นเยียบ

ในวินาทีนั้น

ฟ้าดินราวกับหมองหม่นลงหลายเท่าตัว พลังลึกล้ำที่ไม่อาจคาดเดาได้ทำให้กลางวันกลับเป็นกลางคืน กลางคืนกลับเป็นกลางวัน พลังคำสาปทั้งหมด เมื่อเคลื่อนเข้าใกล้บริเวณนั้นจะพลันจางหายไป ส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนเศร้าโศกออกมา

“กลางวันกลับเป็นกลางคืน? เปลี่ยนแปลงกฎเกณฑ์แห่งธรรมชาติ? อย่าได้บอกข้าเชียวว่ากริชนั่นคืออาวุธวิเศษในตำนานของศาสตร์แห่งการเข่นฆ่า?”

เจ้าหอโครงกระดูกนิ่งอึ้ง ไม่อาจที่จะคาดเดาถึงภาพเบื้องหน้าได้

เมี้ยว เมี้ยว

กริชลึกลับของแมวขโมยตัวน้อยถูกเก็บกลับเข้าไปในร่าง เริ่มการ ‘ขุดสุสาน’ อีกครั้งอย่างไร้ยางอาย

จ้าวเฟิง รวมทั้งเจ้าหอโครงกระดูกมองไปด้วยสีหน้านิ่งอึ้ง

“แมวขโมยตัวนี้มีต้นกำเนิดอย่างไรกัน? ด้วยสติปัญญาและทัศนวิสัยของมัน เป็นไปได้หรือที่จะเต็มใจยอมเป็นสัตว์เลี้ยงของจ้าวเฟิง?”

เจ้าหอโครงกระดูกไม่อาจที่จะทำความเข้าใจแมวขโมยตัวน้อยได้อย่างสิ้นเชิง

เขารู้สึกราวกับว่าแมวขโมยตัวนั้นเป็นเช่นจิ้งจอกเฒ่าที่มีชีวิตอยู่มาหลายปี สิ่งที่มันล่วงรู้เข้าใจมีมากมายนัก

ในยามนี้ จ้าวเฟิงเองก็ได้ไปถึงตัวแมวขโมยตัวน้อยแล้ว

ดวงตาเทพเจ้ารวมกับพลังที่น่าหวาดกลัวของกริชลึกลับได้ทำให้เทพเซียนต้องสั่นสะท้านล่าถอย กริชลึกลับนั่นราวกับรับรู้ได้ถึงการคงอยู่ของดวงตาเทพเจ้า มันสั่นสะท้านออกมาเล็กๆ ไม่ขับไล่จ้าวเฟิง ทั้งยังให้ความรู้สึกราวกับหวาดกลัวและไม่กล้าที่จะเข้าใกล้

“กริชที่แมวขโมยตัวน้อยได้ครอบครองนั้น บางทีอาจจะลึกลับยิ่งกว่าหอกจักรพรรรดิของข้าเสียอีก”

จ้าวเฟิงลอบคิดอยู่ในใจ

ในวันเดียวกันที่วิหารสือเฉิง แมวขโมยตัวน้อยเองก็ได้เค้นสมอง หลอกล่อฉุดชิง สุดท้ายแล้วไม่รู้ว่ามันใช้วิธีการลึกลับอันใดในการ ‘ขยับ’ กริชลึกลับนี้

จ้าวเฟิงจดจำได้ถึงสีหน้าตื่นตะลึงหวาดกลัวของ ‘เศษเสี้ยววิญญาณสือเฉิง’ ในยามนั้น

เมี้ยว เมี้ยว

แมวขโมยตัวน้อยขยับพลั่วของมันแสยะยิ้ม ส่งสัญญาณไปยังจ้าวเฟิง

ได้ จ้าวเฟิงยักไหล่ ใช้อาวุธวิเศษที่ได้มาตั้งแต่เมื่อใดไม่รู้เข้าร่วมกระบวนการ ‘ขุดหลุมศพ’

“เจ้า… พวกเจ้าไร้ยางอายเพียงนี้ได้อย่างไร”

เจ้าหอโครงกระดูกนิ่งอึ้งไปชั่วครู่ รู้สึกไม่พอใจ หวังว่าตนเองจะสามารถถลาเข้าไปขัดขวางได้ น่าเสียดายที่ร่างกระดูกของเขากระจัดกระจาย ยังไม่ประกอบเข้าด้วยกันดี ไม่อาจที่จะเข้าร่วมกระบวนการขุดหลุมศพได้ ทำได้เพียงมองไปยังหนึ่งคนหนึ่งแมวขุดหลุมศพอย่างหงุดหงิดและจนใจ

ฟึ่บ

ชั่วครู่ต่อมา โลงศพได้ถูกขุดขึ้นมา มันคือโลงศพผลึกที่มีของเหลวสีดำราวน้ำหมึกอยู่ภายใน

“สิ่งที่ใช้สร้างโลงศพขึ้นมาคือ ‘ผลึกฉวนอิงโม่’ ผลึกนี่มีเสวียนอ้าวของปราณหยินที่ทรงพลังอยู่ สูญหายไปจากทวีปนี้นานแล้ว แม้จะเป็นในต่างแดนก็นับเป็นสมบัติหายาก”

เจ้าหอโครงกระดูกรู้ว่าผลึกสีดำสนิทที่ใช้สร้างโลงศพเหล่านี้ไม่เพียงเป็นแหล่งพลังงาน ทว่ายังเป็นต้นกำเนิดคำสาปอีกด้วย

เมื่อเพ่งมองดู ในโลกผลึกสีดำสนิทนั้นได้มีร่างโครงกระดูกที่สมบูรณ์อยู่ ส่งพลังออกมาอย่างเจือจาง

“ยอดเยี่ยมโดยแท้ กระดูกเหล่านี้ถูกฝังมานานลายปี ทว่ากลิ่นอายพลังยังไม่แห้งเหือด ราวกับเป็นเศษเสี้ยววิญญาณที่หลงเหลืออยู่ อย่าได้บอกข้าเชียวว่ามันคือผลจากพลังของผลึกฉวนอิงโม่?”

จ้าวเฟิงเผยสีหน้าชื่นชมออกมา

ด้วยดวงตาเทพเจ้า เขาค้นพบว่ากระดูกนี้มีบางอย่างที่คล้ายคลึงกับหุ่นเชิดที่เขามี กระทั่งมีกลิ่นอายที่คล้ายคลึงกัน ในมือของจ้าวเฟิงปรากฏลูกประคำสีดำขึ้นอีกครั้ง ม่านหมอกสีหม่นแพร่กระจายเก็บเอากระดูกเหล่านั้นไป

“บัดซบ นั่นมันวัสดุสำหรับหุ่นเชิดขั้นนายเหนือแท้”

เจ้าหอโครงกระดูกที่อยู่ไม่ห่างออกไปคำรามอยู่ในใจอย่างหงุดหงิด

เขาล่วงรู้เป็นอย่างดีว่าในแดนต้องห้ามร้อยหลุมศพนี้ได้มีร่างของยอดฝีมือในขั้นนายเหนือแท้ขึ้นไปหนึ่งร้อยคนฝังอยู่ ผ่านกระบวนการต่างๆ สร้าง ‘คำสาปสุสานร้อยหลุมศพ’ ที่ทรงพลังขึ้น

“ฮี่ฮี่… ขุดต่อไป”

จ้าวเฟิงแสยะยิ้ม

เพียงแค่นำศพคำสาปเข้าไปหนึ่งศพ เด็กหนุ่มก็รับรู้ได้ถึงความตื่นเต้นของ ‘ประคำหมื่นวิญญาณ’ มันให้ความรู้สึกที่คล้ายคลึงกับ ‘ความหิวกระหาย’

ฟึ่บ ฟึ่บ

หนึ่งคนหนึ่งแมวไม่สนใจพลังคำสาป ขุดหลุมศพอย่างบ้าคลั่ง

ศพที่เต็มไปด้วยคำสาปที่ทรงพลังจะถูกเก็บไปใน ‘ลูกประคำหมื่นวิญญาณ’ เจ้าหอโครงกระดูกมองไปอย่างตื่นตะลึง ร่างสั่นสะท้าน “นี่… เจ้าเด็กนี่ต้องการอันใดกัน อย่าได้บอกข้าเชียวว่าเขาคิดจะสร้างกองทัพหุ่นเชิดศพขึ้นมา?”