ตอนที่ 778 นัวเลนชานตกตะลึง
เงาของนกที่สวยงามลงมาจากด้านบน พร้อมกับเงาของคนที่ใส่เกราะสีดำทั้งตัว กับโล่สีทอง
“กระดานหลิว”
“เรามีความหวังแล้วนั้น กระดานหลิว”
สองอมตะแสดงความยินดี อมตะเผ่ามารสองหัวส่งเสียงคำราม
กระดานหลิว เป็นอาวุธบินที่มีชื่อ มันเกิดขึ้นตามธรรมชาติด้วยการ
สร้างที่พิเศษ มันอาจดูเหมือนนกจากการแกะสลักรูปนกอันลึกลับ เมื่อมันรวมกับเจ้าของ สร้างเงาของนกขึ้น เพิ่มความเร็วในการเคลื่อนไหว ราคาของมันราว 1–2 ล้านองค์ประกอบผสม และเนื่องจากมันเกิดขึ้นตามธรรมชาติทำให้ยากที่จะซื้อ อมตะระดับผู้บัญชาการจำนวนน้อยมากที่จะมีมันได้
การมีกระดานหลิว แสดงถึงสถานะ
“ซูฟาง เราชนะแล้ว” อมตะเกราะทองแดงที่มีเปลวไฟเผาไหม้ สื่อสารออกมาด้วยความตื่นเต้น
“ฮ่า ฮ่า สถานการณ์พลิกแล้ว” ชายที่ล้อมรอบไปด้วยหยดน้ำกำลังยิ้ม
อมตะเผ่ามารกำลังระมัดระวัง แม้จะอยู่ภายใต้การโจมตีของสองอมตะมนุษย์ เขาก็จะพยายามหลบหนีเมื่อมีอะไรเกิดขึ้น
“นี่เรื่องตลกอะไร ทำไมเป็นระดับห้วงมิติ” สองอมตะเปิดตากว้าง
“มันจะเป็นระดับห้วงมิติได้ยังไง”
อมตะเผ่ามารแสดงความตื่นเต้นออกมาจากเสียงคำรามของเขา
การตรวจจับพลังงานทำให้รู้ว่าชายที่อยู่ตรงหน้าเป็นระดับห้วงมิติ แม้ว่าจะยืนอยู่บนกระดานหลิว ก็ยังไม่เปลี่ยนความจริงว่าเขาเป็นเพียงระดับห้วงมิติ
สองอมตะรู้สึกแย่ทันทีเมื่อรู้ว่าผู้มาช่วยชีวิตเขาเป็นระดับห้วงมิติ
———-
หลัวเฟิงมองลงมายังอมตะเผ่ามารสองหัว
ฝันร้ายแห่งอวกาศและเวลา เป็นหนึ่งในสายเลือดชั้นสูงของเผ่ามาร
เมื่อมาถึงระดับขอบเขต จะมีหนึ่งหัวมีตาสีเงิน และอีกหัวเป็นตาสีทอง
ตาสีเงินได้รับผลกระทบจากกฎเวลา ตาสีทองได้รับพลกระทบจากกฎอวกาศ เป็นการควบคุมกฎทั้งสองที่แข็งแกร่ง ถ้ารวมเข้ากับกฎพื้นที่ จะยิ่งยกระดับความแข็งแกร่งได้อีกหลายเท่า
“12 สายเลือดชั้นสูงของสัตว์อวกาศมีค่ามากว่า 18 สายเลือด
ชั้นสูงของเผ่ามาร เพียงแค่โอกาสที่จะเป็นอมตะง่ายกว่าสัตว์ประหลาดอวกาศ”
“ตาย” หลัวเฟิงพุ่งเข้าหาพร้อมใช้เทคนิคโล่ทองในมือ
โลหะทรงสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนได้แตกออกมาเป็นจำนวน 999 ชิ้น ทุกชิ้นมีการแกะสลักที่ซับซ้อน มันเชื่อมต่อกันด้วยเส้นดายสีทองจำนวนมากมาย
เส้นดายสีทองได้ปล่อยคลื่นกฎจักรวาล สร้างออกมาเป็นภาพของสัตว์เทพ โลหะ 999 ชิ้นได้หายไปจากสายตา สร้างเป็นรูปสัตว์เทพที่ชัดเจนจนเห็นทุกเกล็ดอย่างชัดเจน
4 ขาหนาๆ กับกรงเล็บ รูปร่างยาว กับหนึ่งเขาสูงขึ้นไปบนทองฟ้า
พลังงานที่มีประสิทธิภาพครอบงำจักรวาล แม้ว่าการเคลื่อนไหวของมันดูแย่ แต่ก็ทำให้คนอื่นสั่นสะท้านได้
“นี่มันอะไร”
“นี่มัน…”
สองอมตะต่างตกใจ แม้แต่อมตะเผ่ามารก็เปิดตากว้าง ทั้งมนุษย์และเผ่ามารระดับห้วงมิติ ก็ดูปวกเปียกทันทีและร่วงจากท้องฟ้าลงพื้นดิน
ทั้งหมดเต็มไปด้วยความกลัว จากแรงกดดันอย่างเดียวก็เหมือนจะทำให้พวกเขาแหลกสลายไป
“อาวุธสัตว์เทพ รูปแบบที่ 1 การมาของสัตว์เทพ” หลัวเฟิงจ้องมองไปยังอมตะเผ่ามาร
สัตว์เทพคำรามและวิ่งลงมาจากท้องฟ้า
อมตะเผ่ามารใช้กฎพื้นที่ควบคุม เวลาและอวกาศเพื่อยกพลังขึ้น พร้อมกับพุ่งเข้าหาระดับห้วงมิติชุดเกราะสีดำ ที่อ่อนแอ
หลัวเฟิงจ้องมายังด้านล่าง
อวกาศรอบๆ บิดงอปรากฎออกมาเป็นภาพของทุกหญ้าอันกว้างใหญ่เข้าบดขยี้กฎพื้นที่
โลกภายในและกฎพื้นที่ปะทะกันเสียงดัง กฎพื้นที่ถูกพลักดันให้ถอย
ราว 100 กิโลเมตรรอบสัตว์เทพ
“กรงเล็บฉีกฟ้า” หลัวเฟิงคิด
ภาพของสัตว์เทพได้ฉีกผ่านอวกาศ กรงเล็บได้ฉีกผ่านชั้นเกราะเข้าหนึ่งในหัวของเผ่ามาร สีแดงและสีฟ้าได้กระจัดกระจายออกจากหัว กรงเล็บยังไม่หยุด มันได้ตัดผ่านไปยังเนื้อ
พลังงานอมตะเริ่มต้นฟื้นฟูร่างกายกลับมาจากชิ้นส่วนที่กระจัดกระจาย
กรงเล็บที่น่ากลัวมาพร้อมกับใบไม้สีทองที่ได้โอบล้อมและห่อพื้นที่
หมื่นกิโลเมตร
ร่างที่บาดเจ็บอย่างรุนแรงได้พยายามหลบหนี แต่ถูกใบไม้สีทอง
มากมายห่อไว้ และในพริบตาเผ่ามารก็ไม่เหลืออยู่ เขาได้ตายไปแล้ว
“เป็นเกียรติของคุณที่ได้เจอเทพสัตว์และเทคนิคเทพสัตว์”
หลัวเฟิงโบกมืออย่างรวดเร็วและ พืชกลืนดาราก็หดกลับเข้าไปที่ไหล่ของหลัวเฟิง
อาวุธสัตว์เทพมี 6 ระดับ หลัวเฟิงสำเร็จแบบที่ 1 เขาใช้เวลาเรียนรู้ในเมืองแห่งความโกลาหล 900 ปี
อาวุธสัตว์เทพเป็นอาวุธที่มักจะถูกใช้บ่อยโดยเหล่าอัศวิน มันเป็นอาวุธวิญญาณที่ดี มีผลในการเพิ่มความแข็งแกร่ง
แล้วด้วยอาวุธสัตว์เทพ ทำให้พลังของหลัวเฟิงก้าวกระโดด มันทำให้ง่ายที่จะปล่อยกรงเล็บฉีกฟ้าเหมือนกับที่อสูรเขาทองใช้ มันมีพลังใกล้เคียงกับอมตะระดับจักรพรรดิ
———-
“หนี”
เผ่ามารส่งเสียงร้องออกมาในภาษาของตัวเอง พร้อมกับกระจายตัวกันออกไปทุกทิศทาง มนุษย์ในระดับห้วงมิติ ขอบเขต จักรวาล ที่พ่ายแพ้ในทีแรกก็รวมตัวกันเริ่มต้นไล่ฆ่าให้ได้มากที่สุด
สองอมตะมนุษย์ไม่ได้ลดตัวเข้าไปร่วมไล่ฆ่า แต่พวกเขายิ้มและเข้าหาหลัวเฟิง
“ขอบคุณพี่น้อง” อมตะชุดเกราะทองแดงกล่าว
“ขอบคุณที่ช่วยเราไว้” อมตะอีกคนกล่าว
“เขาโบยี และผมซูฟาง พวกเขาอยู่ระดับนายพลทั้งคู่ เราเชื่อว่าฝ่าบาทมาจาก 1 ใน 5 ผู้ยิ่งใหญ่”
หลัวเฟิงลดหมวกเกาะ และความยาวของบูทลง อาวุธสัตว์เทพและกระดานหลิว เก็บไว้ในโลกภายใน
ชุดเกราะสีดำ ได้เคลื่อนไหวจนหายไปทั้งหมด เหลือเพียงชายหนุ่มผมสั้น
ด้านนัวเลนชานที่อยู่รวมกับระดับห้วงมิติคนอื่นได้แสดงความตื่นเต้น
“พี่รอง พี่สาม เราไม่จำเป็นต้องแยกกันอีก ตอนนี้เราปลอดภัยแล้ว”
“ฮ่า ฮ่า…น้อง 5 เราควรจะไปขอบคุณนักสู้ที่ทรงพลังนั้นแล้ว”
“นักสู้ที่ทรงพลังเขาอยู่ในระดับห้วงมิติ แต่ก็ฆ่าอมตะเผ่ามารได้ง่ายๆ
ใบไม้สีทองนั้น…ควรจะเป็นพืชระดับอมตะ”
นัวเลนชานพยักหน้า และคิดอยู่ภายใน
“ระดับห้วงมิติที่ฆ่าอมตะได้ง่าย จะต้องเป็นอัจฉริยะที่แท้จริง เขา
จะต้องมีภูมิหลังที่ยางใหญ่สักอย่าง ถ้าเข้าใกล้เขาได้ ก็ไม่จำเป็นต้อง
กลัวหลัวเฟิง อีกต่อไป” นัวเลนชานที่กลัวหลัวเฟิงจึงหนีมายังเขตสงคราม
“ดูนั่น นักสู้กำลังจะเปิดให้เห็นหน้าของเขา”
“เขาดูไม่ธรรมดาเลย”
ระดับห้วงมิติ ระดับขอบเขต ระดับจักรวาล จำนวนมากได้มองมายังหลัวเฟิงทุกคน นัวเลนชานก็ตั้งใจมองเช่นกัน
2 อมตะได้พูดกับชายชุดเกราะสีดำอย่างนอบน้อม
เมื่อนักสู้ได้เปิดเผยใบหน้า ถึงใบหน้าของเขาจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่คนๆ นี้ก็เป็นผู้อยู่เบื้องหลังที่ทำให้เขาต้องมาอยู่ในพื้นที่สงคราม 4 พันปี
นัวเลนชานที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังต่อใบหน้านี้ จึงเป็นไปไม่ได้ที่
เขาจะจำไม่ได้
“เขา…เขา…” นัวเลนชานเปิดตากว้างเมื่อเห็นใบหน้าของนักสู้ชุดเกราะสีดำ