ตอนที่ 870 การรวมตัวของนักรบ

เฉินฮั่นตายได้อย่างไร

ทางด้านของหุ่นยนต์นั้นต่างก็งงอย่างสิ้นเชิง พวกเขาคาดเดาว่า

จักรพรรดิดาบสายน้ำ ต้องมีเทคนิคพิเศษบางอย่าง หรือซื้ออาวุธพิเศษบางอย่างจากจักรวาล ไม่เช่นนั้นศรคลั่งที่เป็นจักรพรรดิระดับ

ขีดจำกัด ย่อมไม่มีทางฆ่าจักรพรรดิชั้นยอดเช่นนั้นได้ หรือไม่ดาบที่

ใช้เป็นของพิเศษ ไม่ก็มีบางอย่างที่พิเศษ

“ช่างฟุ่มเฟือย”

“จักรพรรดิดาบสายน้ำ ต้องมีภูมิหลังบางอย่าง”

“ก่อนหน้านี้ชื่อของเขายังไม่โด่งดัง ข้าได้ยินมาว่าเขาได้รับสมบัติจากหอคอย จากนั้นเขาก็เปลี่ยนไป สมบัตินั้นน่าจะทำให้เขาซื้ออาวุธ

บางอย่างได้”

นักรบจากเผ่าพันธุ์หุ่นยนต์ และเผ่าพันธุ์แมลงได้สรุปมันออกมา

ในทันที

ทั้งสองกลุ่มเริ่มต้นสังเกตจักรพรรดิดาบสายน้ำ มากขึ้น โดยที่ไม่ดูถูกเขาอีกต่อไป

เผ่าหุ่นยนต์ทั้งสองยังคงอยู่ในระดับจักรพรรดิ ไม่ใช่แค่กลั่นแกล้ง แต่

เป็นการจบลงด้วยชีวิต ถ้าเขาไม่ทำอะไรเลยจนพวกนั้นจากไป มันจะ

กลายเป็นความอัปยศกับพวกเขามาก

“ดาบสายน้ำ ทำไมเจ้าถึงทำแบบนั้น” สองนักรบเผ่าหุ่นยนต์ผิวสี

เขียวในเกราะสีดำ ส่งเสียงดังมา

ศรคลั่งกลับมาอยู่ข้างหลัวเฟิง แต่ก็ไม่มีใครลืมความรุนแรงที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้

“อมตะเผ่าหุ่นยนต์!”

“ข้าไม่ใช่คนเลือกที่จะโจมตีเจ้า หรือกลุ่มแมลงก่อน แต่เจ้าหนูเฉินฮั่น

นั้น กล้าที่จะดูถูกข้า คิดหรือว่าพันธมิตรรอบตัวข้าจะไม่ตอบโต้ที่มาดู

ถูก เขาคงลืมความภาคภูมิใจของนักรบที่จะไม่ยอมเสียเกียรติ หรือหนีคำท้าทาย”

“เว้นเสียแต่ เขาจะต้องแข็งแกร่งเพียงพอ แต่น่าเสียดายที่ศรคลั่งพิสูจน์แล้วว่า…เขามันอ่อนแอเกินไป”

“ตั้งแต่ที่เขากล้าจะดูถูกข้า เขาก็ต้องเตรียมที่จะรับการโจมตีจากข้าไว้ด้วย” หลัวเฟิงมองไปยังกลุ่มของกลุ่มหุ่นยนต์

“ข้าเชื่อว่าพวกเจ้าคงจะเห็นทุกสิ่งทุกอย่าง และน่าจะเข้าใจเหตุผลของข้า ถ้าเจ้าต้องการแสดงความงี่เง่าอย่างเมื่อกี้อีก ข้าก็ยินดีที่จะตอบรับ”

“ตัวข้า…มักจะไม่สู้กับคนที่แค่ทำให้รู้สึกไม่พอใจ ข้าต้องการเก็บแรง

ไว้สำหรับผนึกดวงดาวที่หล่นลงมา การเสียกำลังไปตอนนี้คงจะนำความเสียใจมาภายหลัง มันคงจะช่วยให้คนอื่นๆ ได้ประโยชน์”

นักรบเผ่าหุ่นยนต์มองไปยังเผ่าแมลงที่อยู่ด้านหน้า

ตอนนี้มีสามขุมอำนาจ

หลัวเฟิงอ่อนแอที่สุด กลุ่มหุ่นยนต์แข็งแกร่งกว่าเล็กน้อย และกลุ่มเผ่าแมลงแข็งแกร่งที่สุด ถ้ากลุ่มหุ่นยนต์ต่อสู้กับหลัวเฟิง พวกเขาอาจจะถูกกลุ่มแมลงมาจัดการหลังจากนั้น

“ฮืม ผนึกดวงดาวเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด หวังว่าเจ้าจะมีชีวิตรอด” ผู้นำ

เผ่าหุ่นยนต์กำลังโกรธ

“ข้าหวังว่าเจ้าจะเป็นเช่นนั้นด้วย” หลัวเฟิงยิ้ม

หลังจากนั้นก็ไม่มีการพูดอะไรอีก

ด้านกลุ่มแมลงรู้สึกผิดหวัง แต่ก็เป็นไปตามความคาดคิดของพวกเขา

นักรบที่มีความแข็งแกร่งไม่ได้แตกต่างกันเกินไป แทบจะไม่เกิดการ

ต่อสู้จริงๆ ยกเว้นว่าเขาจะมั่นใจว่าจะสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ จากการตายของเฉินฮั่นทำให้ทางหุ่นยนต์ต้องตั้งคำถามกับหลัวเฟิง ด้วยคำตอบ

เช่นนั้นทุกคนจะเข้าใจเหตุผลการตอบโต้

มันจะเป็นไปได้อย่างไร ที่จะมีใครที่โง่พอจะเสี่ยงชีวิตของตัวเองกับ

จักรพรรดิดาบสายน้ำ ที่มีกระทั่งทาสจักรพรรดิระดับขีดจำกัด

สิ่งที่เห็นนั้นเป็นเพียงแค่ภายนอก

กลุ่มแมลง หุ่นยนต์ มนุษย์ ทั้งสามกลุ่มได้ผ่านทางเข้าของพื้นที่หวง

ห้ามที่ต่อไป

ช่วงเวลาที่เข้ามาพวกเขาก็ได้พบกับสองกลุ่มอมตะที่อยู่ภายใน กลุ่ม

หนึ่งเป็นกลุ่มมนุษย์ อีกกลุ่มหนึ่งเป็นกลุ่มแมลง

“จักรพรรดิเทียนเฉิน” หลัวเฟิงมองไปยังชายสามตาที่มีผมสีน้ำตาลยาวที่อยู่กลุ่มมนุษย์

จักรพรรดิเทียนเฉิน เป็นจักรพรรดิชั้นยอด ที่เชี่ยวชาญการโจมตีจิต

วิญญาณและภาพลวงตา ความสามารถของเขาเทียบได้กับจักรพรรดิ

ระดับขีดจำกัด

นักรบที่มีความชำนาญในภาพลวงตาและการโจมตีวิญญาณ ถ้าเผาไหม้ร่างกายอมตะในการโจมตี แม้ผู้ที่อยู่ในระดับสูงกว่าก็ต้องตกอยู่ในอันตราย

“หยาง” ดวงตาเทียนเฉินส่องแสง

“จักรพรรดิเทียนเฉิน” หลัวเฟิงพาศรคลั่งไปรวมกับคนอื่นๆ ในกลุ่มมนุษย์

ในกลุ่มอมตะของฝั่งมนุษย์นั้นมีเขาเพียงคนเดียวที่เป็นมนุษย์แท้จริง

ส่วนที่เหลือเป็นเผ่าพันธุ์อื่น

“หยาง”

“จักรพรรดิดาบสายน้ำ”

“ดาบสายน้ำ!” นักรบจำนวนมากตกใจเมื่อเห็นศรคลั่งอยู่รอบๆหลัวเฟิง

เมื่อตอนที่ศรคลั่งถูกทำให้อยู่ในอาการโคม่า ทุกคนก็เข้าใจว่าเขาจะต้องถูกทำให้เป็นทาส แต่การฟื้นฟูให้กำลังกลับมาดังเดิมอย่างเร็วนั้นจำเป็นต้องใช้ค่าใช้จ่ายจำนวนมาก มันจึงทำให้จักรพรรดิทั้งหมดเคารพหลัวเฟิง แต่ก็รู้สึกสิ้นหวังเช่นกัน

ทุกคนต่างหวังที่จะได้ใกล้ชิดกับบุคคลที่เรียกว่าหยาง จึงทำให้พวกเขาล้อมรอบหลัวเฟิงและจักรพรรดิเทียนเฉินเป็นหลัก

ส่วนกลุ่มอื่นๆ

กลุ่มของฝั่งแมลงทั้งสองได้มาพบกัน มีเสียงดังพูดถึงจักรพรรดิโครง

กระดูกจำนวนมาก

“จักรพรรดิโครงกระดูก เจ้าเฉินฮั่น อยู่ที่ไหน”

“จักรพรรดิโครงกระดูก…”

ด้วยคำพูดต่างๆทำให้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าผู้นำ ของกลุ่มยังคงเป็นราชินีนั่นเฉิน ที่ยังคงไม่แสดงตัว

“จักรพรรดิโครงกระดูก?” เทียนเฉินขมวดคิ้ว

“เขาเป็นหนึ่งในผู้ที่มีการป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุด การที่เขาอยู่ที่นี่ นั่น

เฉินต้องอยู่รอบๆ แน่นอน ข้าไม่คาดว่าจะเจอกันไวขนาดนี้”

“ถึงเจ้าจะไม่พบเธอในตอนนี้ สุดท้ายก็ต้องพบอยู่ดี” หลัวเฟิงยิ้มให้

“เจ้ามีความมั่นใจที่จะจัดการกับนั่นเฉินเหรอ” เทียนเฉินมองไปยัง

หลัวเฟิง

“ไม่ แล้ว เจ้าล่ะ” หลัวเฟิงพูดลวกๆ

“ไม่มีหวังเลย” เทียนเฉินส่ายหัว

“ราชินีแมลงทั้งหมดมีความเชี่ยวชาญในการโจมตีวิญญาณและ

ป้องกัน จักรพรรดิโครงกระดูกยังตกเป็นทาส เธอมีการโจมตีวิญญาณที่แข็งแกร่งกว่าข้า มันไม่น่ามีหวัง”

หลัวเฟิงพยักหน้า

ราชินีแมลงอมตะทั้งหมดนั้นน่ากลัว ด้วยการโจมตีวิญญาณโดย

ธรรมชาติ และกองทัพแมลงอมตะของเธอ

“ยิ่งมีนักรบมากเท่าไร ภัยคุกคามจากพลังที่แตกกันก็จะน้อยลง” เทียนเฉินกล่าว

“ตอนนี้ราชินีนั่นเฉินเป็นภัยคุกคามมากที่สุด เธอเพียงคนเดียวก็ยืนอยู่เหนือเราทุกคนที่นี่ ถ้านักรบเพิ่มขึ้นภัยคุกคามก็จะยิ่งลดลง”

“โดยเฉพาะช่วงผนึกดวงดาวตก จำนวนจักรพรรดิเผ่าพันธุ์อื่นยิ่งมี

จำนวนมาก หากเราโจมตีรวมกันทั้งหมด แม้อัศวินก็ทนกับมัน

ไม่ได้ จะทำเพียงแค่หลบ”

หลัวเฟิงพยักหน้า

เมื่อจำนวนเพิ่มมากขึ้นก็จะยิ่งเพิ่มความน่ากลัวขึ้น

———-

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ พวกเขาเดินทางจากพื้นที่หนึ่งไปยังอีกพื้นที่

ทุกพื้นที่ที่เข้าไป ก็ยิ่งรวมนักรบเพิ่มมากขึ้นจนกลุ่มใหญ่กว่าเดิม ด้วยสิ่งที่เห็นทำให้นักรบทุกคนมั่นใจว่าผนึกดวงดาวกำลังจะร่วงหล่น มันเป็นเพียงเหตุการณ์เดียวที่จะเกิดขึ้นในหอคอยดวงดาวที่จะรวมนักรบมาไว้ด้วยกัน

“จักรพรรดิโครงกระดูก”

“นั่นมันจักรพรรดิโครงกระดูก”

“จักรพรรดิโครงกระดูกอยู่ที่ไหน ราชินีนั่นเฉินจะต้องอยู่ด้วย การที่มี

นักรบที่แข็งแกร่งมาต่อสู้แย่งชิงผนึกดวงดาวมากเช่นนี้ โอกาสของเราก็ยิ่งน้อยลง”

ด้วยจำนวนที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องไม่ว่าจะเป็นกลุ่มไหน หัวข้อหลักก็

ยังคงเกี่ยวกับจักรพรรดิโครงกระดูกและราชินีนั่นเฉิน

นั่นเฉินยังคงเป็นนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดากลุ่มทั้งหมดที่มา

รวมกันอย่างไม่ต้องสงสัย

———-

หลัวเฟิงยืนอยู่บนพื้นหญ้าพร้อมกับคนอื่นๆ ในกลุ่มมนุษย์

“การพบจักรพรรดิโครงกระดูกและการฆ่าเฉินฮั่นเป็นเหตุการเดียวที่

เกิดขึ้นในวันนี้ และเพิ่งผ่านมาแค่ 9 พื้นที่ ข้าไม่คิดว่าจะมีการรวมตัวกันของอมตะที่เกินกว่า 2,600 คน”

หลัวเฟิงมองออกไปในระยะไกล กลุ่มหุ่นยนต์มีนักรบกว่า 600 คน กลุ่มแมลงมีมากกว่า 800 คน กลุ่มปีศาจมีมากกว่า 500 คน กลุ่มมนุษย์มีมากกว่า 600 คน

อมตะมากกว่า 2,600 คน จากเท่าที่หลัวเฟิงเห็น เขาก็คาดเดาว่ากว่า 90% เป็นจักรพรรดิ

“เรายังไม่ถึงพื้นที่สุดท้ายและจำนวนมากขนาดนี้ เมื่อถึงช่วงผนึก

ดวงดาวตก จะมีจำนวนมากมายแค่ไหน”

มันจำเป็นต้องใช้เวลาหลายปีเพื่อที่จะรวมกลับจักรพรรดิจำนวน

มาก และนี่อาจมีมากถึง 1 แสนจักรพรรดิ

ในจักรวาลนักรบล้านๆ เผ่าพันธุ์จำนวนของจักรพรรดินั้นไม่อาจที่จะ

นับได้

หอคอยดวงดาวเพียงที่เดียวก็มีจักรพรรดินับแสน มนุษย์นั้นมีมากกว่า

แต่เผ่าพันธุ์เดียวไม่อาจต่อกรกับอีกล้านๆ เผ่าพันธุ์ได้ หาก 1,000

เผ่าพันธุ์ที่มา ก็ยังมีจำนวนเกินกว่าเผ่าพันธุ์เดียว แต่เผ่าพันธุ์ชั้นยอดนั้นมีความแข็งแกร่งกว่า

พื้นที่เกิดรอยฉีดขาดขึ้น นักรบกลุ่มใหญ่ก็รีบผ่านไป

“นั่นคือทางออก” หลัวเฟิงมองผ่าน

“ตอนนี้อมตะที่มากที่สุดมีเพียง 2 กลุ่ม คือกลุ่มแมลงกับมนุษย์ ไม่มี

กลุ่มที่ 3?”

จริงๆ มี 3 กลุ่มที่มายังทางออกนี้ เป็นกลุ่มแมลงกว่า 100 มนุษย์กว่า 30 และกลุ่มปีศาจมีเพียง 1

“จักรพรรดิสุสานดำ”

“จักรพรรดิสุสานดำ”

“นั่นจักรพรรดิสุสานดำ”

ความสนใจของนักรบทั้ง 2,600 ก็เปลี่ยนไปที่นักรบเพียงหนึ่งของกลุ่มปีศาจ เขามีดาบสีเลือดขนาดใหญ่อยู่ที่หลัง เกล็ดที่ปกคลุมเป็นสีแดงเลือด และมีหนึ่งเขาบนหัวหมาป่า ใบหน้าเขามีหนึ่งเส้นสีเขียวกับหนึ่งเส้นสีแดงเลือดมีหางที่มีเกล็ด 9 หาง

ทุกก้าวที่เขาเดินผ่าน การจ้องมองของเขาได้ทำให้ทุกคนสั่น

แม้จะมีนักรบเกินกว่า 2 พัน แต่ทุกอย่างเงียบลงจากการกดดันที่มาจากนักรบเพียง 1

แม้แต่กลุ่มแมลงที่มีราชินีนั่นเฉินก็เงียบลงในทันที

“นั่นมันจักรพรรดิสุสานดำ” หลัวเฟิงหรี่ตา