ตอนที่ 1170 : เรื่องตลก

“เจ้าแห่งพระราชวังเมฆโลหิต เป็นมนุษย์งั้นเหรอ? แล้วที่ผ่านมาเขาปกป้อง หลัวเฟิง อย่างลับๆ? ล้อเล่นกันรึเปล่า?”

“ใครที่รู้บ้าง? ข่าวได้ถูกกระจายไปทั่วจักรวาล และเป็นไปได้ว่ามันจะเป็นเรื่องจริง”

“ฮ่าๆ…ไม่แปลกใจเลยว่าทำไม เจ้าแห่งพระราชวังเมฆโลหิต ไม่เคยโจมตีมนุษย์มาก่อน ตอนนี้ข้ารู้เหตุผลนั่นแล้ว เจ้าเผ่าพันธ์มนุษย์บัดซบเอ้ย! พวกมันบอก เจ้าแห่งพระราชวังเมฆโลหิต อย่างลับๆ ว่าให้โจมตีพวกเราที่ พันธมิตรแดนเหนือ”

ข่าวยังคงแพร่กระจายไปอย่างต่อเนื่อง กลุ่ม ดวงตาศักดิ์สิทธิ์ และกองกำลังบางส่วนในจักรวาลดั้งเดิม มีการตกลงแชร์ข้อมูลกัน เมื่อ เจ้าแห่งอันโย กระจายข่าวออกไป กองกำลังบางส่วนที่ได้รับความทนทุกข์ทรมานจาก เจ้าแห่งพระราชวังเมฆโลหิต ต่างตั้งข้อสงสัยของการดำรงอยู่ของเผ่าพันธุ์มนุษย์

“เจ้าแห่งพระราชวังเมฆโลหิต เป็นมนุษย์งั้นเหรอ?”

“ทำไมมนุษย์ถึงยอมให้ เจ้าแห่งพระราชวังเมฆโลหิต สังหารสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นทั้งหมด?”

“ไม่เหรอ? เจ้ากำลังปฏิเสธตัวเองอยู่งั้นเหรอ?”

“โอเค ดีสำหรับเจ้า”

เหล่าผู้คนที่ตั้งข้อสงสัยเกี่ยวกับเผ่าพันธุ์มนุษย์ก็ได้คำตอบที่คล้ายคลึงกัน เห็นได้ชัดว่าเผ่าพันธ์มนุษย์ไม่ได้ยอมรับว่า เจ้าแห่งพระราชวังเมฆโลหิต เป็นมนุษย์ และมันก็ไม่สนแม้แต่น้อย

จากนั้นมีสิ่งมีชีวิตกลุ่มใหญ่ของเผ่าพันธุ์อื่นพูดขึ้นมาว่า ไม่ว่าพวกเขาจะรู้ว่าเจ้ามนุษย์ หลัวเฟิง อยู่กับ เจ้าแห่งพระราชวังเมฆโลหิต หรือไม่ คำตอบที่มนุษย์ตอบกลับมาก็ไม่เหมือนกันอยู่ดี

“เราไม่สนใจว่า หลัวเฟิง จะเป็นมิตรกับใคร เราไม่มีข้อห้ามไม่ให้มนุษย์ในจักรวาล เจ้าแห่งจักรวาล ผูกมิตรกับผู้อื่น ถ้าเขาเป็นเพื่อนกับ เจ้าแห่งพระราชวังเมฆโลหิต จริงๆ ละก็ เราก็จะไม่ยุ่งอะไรกับมัน ขอโทษด้วย เราไม่จำเป็นต้องบอกอะไรกับเจ้า เผ่าพันธุ์มนุษย์ไม่ได้สนใจกองกำลังอื่นแม้แต่น้อย อย่างไรก็ตาม แม้ว่า ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล จะก้าวร้าวต่อคนอื่นแต่พวกเขาก็ยังมีความแปลกใจลึกๆ ข้างใน พวกเขาถาม หลัวเฟิง เกี่ยวกับมันผ่านจักรวาลเสมือน

คำตอบของ หลัวเฟิง นั้นธรรมดามาก “ข้าเจอ เจ้าแห่งพระราชวังเมฆโลหิต ในพื้นที่แหล่งน้ำของส่วนยอดเอียง พวกเราเข้ากันได้อย่างดี เราจึงตัดสินใจที่จะผจญภัยไปในเขตนั้นด้วยกัน”

******

ทุกๆ อย่างได้ถูกวางแผนมาไว้แล้วโดย เจ้าแห่งอันโย ผู้ที่โดนปราบโดยหลัวเฟิง และ เจ้าแห่งพระราชวังเมฆโลหิต จนป่านนี้แผนของเขาก็ยังล้มเหลวสร้างความไม่พอใจให้กับ เจ้าแห่งอันโย เป็นอย่างมาก ถ้าเขาฆ่า หลัวเฟิง ไม่ได้ อย่างน้อยเขาก็สร้างปัญหาให้กับ หลัวเฟิง ก็ยังดี นั่นจึงเป็นเหตุให้เขากระจายข่าวเรื่องนี้ออกไป

“เจ้าแห่งพระราชวังเมฆโลหิต มีศัตรูจำนวนมาก” เจ้าแห่งอันโย พูด “ศัตรูของมันก็จะเป็นศัตรูของเจ้า หลัวเฟิง เหอะ! ยิ่งเจ้ามีศัตรูมากเท่าไหร่ เจ้าก็จะยิ่งถูกกระทืบเมื่อเจ้าล้มมากเท่านั้น รอดูไปเถอะ”

เจ้าแห่งอันโยอดกลั้นอย่างมาก เนื่องจากเขาเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นยอด เขาจึงมีชีวิตที่ยาวนานและได้ก่อกองทัพศัตรูมากมายเพื่อที่จะยุให้ต่อสู้กับผู้อื่นไปชั่วนิรันดร์!

“เจ้ากล้ามาระรานข้างั้นเหรอ?” เจ้าแห่งอันโย บ่นออกมา “เช่นเดียวกับคนอื่นๆ ข้าจะไม่ให้เจ้าอยู่ไปได้ง่ายๆ ไม่มีวัน”

เจ้าแห่งอันโย จะแก้แค้นสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง เมื่อการจุติครั้งยิ่งใหญ่มาถึง เขาจะตายอย่างสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดจากยุคจักรวาลแรก…ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่มีความหวังแม้แต่น้อยที่จะทำให้การจุติครั้งยิ่งใหญ่นี้ดำรงได้ นี่เป็นต้นตอที่แท้จริงของความเกรี้ยวโกรธของเขา

******

เจ้าแห่งอันโย เพียงสร้างศัตรูให้กับ หลัวเฟิง เพิ่มขึ้นบางส่วน แต่หลัวเฟิง ไม่ได้สนใจกับมันมาก

“สิ่งมีชีวิตปกติ พวกเขาจะไม่สร้างศัตรู เพราะพวกเขากลัวว่าจะมีพวกมันเหล่านั้นมากจนเกินไป”

“ข้ามี หอคอยดวงดาว, และดูเหมือว่าข้าสามารถเอาสมบัติ แท้จริงชั้นยอด มาได้ ซึ่งหมายความว่าโชคชะตากำหนดข้าให้เป็นคนที่พิเศษกว่าคนอื่น ยิ่งศัตรูมากเท่าไหร่ ข้าก็ยิ่งฝึกฝนตนเองให้เก่งได้มากเท่านั้น”

หลัวเฟิง อยู่ในถ้ำตรงระหว่างไฟหน้าจออันแรกกับอันที่สอง เขากลัวว่านี่จะเป็นโอกาสครั้งสุดท้าย เขาเข้าไปในไฟหน้าจอแรกและหน้าจอที่สอง คนอื่นๆ ไม่สามารถหาเขาพบได้

“100 เท่า!”

ร่างโมชาน พยายามที่จะยก ปีกลึกลับ ขึ้นไปในอวกาศด้วยพลัง 100 เท่า แต่มันก็เกือบตายทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้กับอวกาศ

“100 เท่า ร่างโมชาน ทำได้แค่สังเกตการณ์บริเวณรอบๆ ในครั้งที่ 2”

หลัวเฟิง พยักหน้า

ในครั้งที่สองนั้น ตรงข้างๆ กับปีกอันมหึมานั้นก็เกิดพายุอยู่ข้างๆ มัน

หลัวเฟิง จึงตัดสินใจได้ทันที

“ข้าจะใช้ หอคอยดวงดาวเลยตอนนี้”

เขานั่งตรงโขดหินอันแสนเย็นระหว่างไฟหน้าจอแรกและหน้าจอที่สอง เขาหลับตาลงและสงบสติตัวเอง ถึงกระนั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้มาซึ่ง สมบัติแท้จริงชั้นยอด เพื่อที่จะทำให้มันจดจำเขาในนามผู้ครอบครอง เขาไม่อาจเมินเฉยหรือประมาทได้เลย

เขาใช้เวลากว่า 5 นาทีที่จะสงบสติและลืมความกังวล ตื่นเต้น ทุกอย่าง

“ไปกันเลย” หลัวเฟิง เคลื่อนที่ไป!

ฮ้า!

จู่ๆ ก็มีชายสวมเกราะเปื้อนเลือดปรากฏขึ้นมา และเขาก็คือ เจ้าแห่งพระราชวังเมฆโลหิต

“อสูรเขาทอง จะอยู่ที่นี่ และข้าจะเข้าไปข้างใน” นี่คือความคิดของ หลัวเฟิง

เขานำร่างกายมนุษย์ธรรมดาเข้าไปข้างใน เนื่องจากเขาเป็นคนเดียวที่สวม ปีกซื่อหวู๋ หลัวเฟิง คิดว่ามันอาจจะช่วยให้เขาได้ สมบัติแท้จริงชั้นยอด

“ใหญ่อีก! ใหญ่อีก! ใหญ่ขึ้นอีก!” หลัวเฟิง เกาะ หอคอยดวงดาวไว้

ฮ้า! ฮ้า! ฮ้า!

หอคอยดวงดาวยืดสูงขึ้นสูงไปราว 10,000 กิโลเมตร หลัวเฟิง ก้าวเข้าไปใน

******

ภายในห้องควบคุมของหอคอย พื้นเหล็กโปร่งใส หลัวเฟิง ยืนอยู่ตรงนั้น

“ข้ามองเห็นข้างนอกทุกสิ่งเลย”

ใจของเขาเชื่อมต่อไปกับแกนหลักของหอคอยดวงดาว หอคอยดวงดาวมีระดับความฉลาดที่แม่นยำ แต่มันมีข้อจำกัดที่สูง มันอาจจะสามารถคำนวณได้เร็วจนน่าเหลือเชื่อแต่ถ้าพูดถึงในทางอารมณ์แล้วมันก็เหมือนกับเด็กทารก

ทุกอย่างข้างนอกก็ปรากฏขึ้น มันเหมือนกับการจำลองที่ไม่สิ้นสุดที่ หลัวเฟิง สามารถมองเห็นหินและแสงหน้าจอข้างนอกได้

“เคลื่อนไปข้างหน้า”

หลัวเฟิง บังคับ หอคอยดวงดาวที่ออกสตาร์ทบิน

ฉัวะ!

“ไฟหน้าจอสอง!” หลัวเฟิง กระซิบและบังคับหอคอยดวงดาวต่อไป

หอคอยดวงดาวบินไปอย่างช้าๆ บินผ่านไฟหน้าจออันแล้วอันเล่า ก่อนหน้านี้มันบินผ่านมา 9 ไฟหน้าจอ

“ตอนนี้ข้าคงจะถึง พื้นที่จักรวาลลึกลับ แล้ว”

หลัวเฟิง กัดฟัน เขานำหอคอยดวงดาว, ปีกซื่อหวู๋, และเกราะพลัง ไปกับเขา ซึ่งเขายอมแพ้ไม่ได้เป็นอันขาด

“ข้าต้องทำให้สำเร็จ”

หลัวเฟิง กัดฟันแน่นและเข้าไปในไฟหน้าจอที่ 9

ใน พื้นที่จักรวาลลึกลับ นั้น ใบมีดก่อให้เกิดพายุที่กวาดล้างทุกสิ่งทุกอย่าง และเมื่อหอคอยดวงดาวปรากฏขึ้น มันก็ถูกชนด้วยพายุใบมีด มันเด้งออกไปเหมือนกับเรือในคลื่นสึนามิ

“บ้าเอ้ย!” หลัวเฟิง รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนที่กำลังโจมตี หอคอยดวงดาว

ฮ่ง! ก๊อง! ก๊อง!

ในแต่ละครั้งมันเหมือนกับมีดแสงนับร้อยเล่มโจมตีเข้าภายในครั้งเดียว ซึ่งทำให้ หอคอยดวงดาวระเบิดออกราวกับเป็นของเล่น ตอนนี้ หอคอยดวงดาว ไร้การป้องกันอย่างสิ้นเชิง

ปัง! ปัง!

ใบมีดแสงยังคงจู่โจม หอคอยดวงดาวทำให้กลิ้งไปมาราวกับลูกบอล

“โอ้พระเจ้า…!” หลัวเฟิง พูด

เขาอยู่ที่ห้องควบคุม แม้ว่า หอคอยดวงดาวจะเด้งไปมาอย่างต่อเนื่อง เขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเลยในห้องควบคุม เขาไม่รู้สึกอะไรก็จริง แต่เขามองเห็นทุกอย่างรอบๆ มันรวมไปถึงการระเบิดอย่างต่อเนื่องรอบๆ หอคอยดวงดาว เขาไม่สามารถต่อต้าน คลื่นระเบิด ที่หนักหน่วงเหล่านั้นได้

“หนักหน่วง…มันหนักเกินไป! ใบมีดแสงมีพลังร้ายแรงมากจนน่ากลัว”

หลัวเฟิง มีพลังอมตะ ทำให้เขารับรู้ทุกที่ตรงหน้าหอคอยดวงดาวดังนั้นจึงทำให้เขาสามารถจัดการลบล้าง คลื่นระเบิด เหล่านั้นออกไปได้ ใบมีดแสงนั้นแข็งแกร่งกว่าเทคนิคที่มาจาก เจ้าแห่งจักรวาลแม่น้ำดวงดาว อย่างมาก!

ราว 100 เท่า!

ใบมีดแสงมีพลังอย่างเหลือล้น หลัวเฟิง คิด เป็นไปได้ว่ามีพลังอำนาจมากกว่าการโจมตีที่มากจาก เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด!

แม้ว่าเขาไม่เคยต่อสู้กับ เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด มาก่อน อีกทั้ง เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด แข็งแกร่งกว่า เจ้าแห่งจักรวาลแม่น้ำดวงดาว ด้วยขอบเขตที่จำกัด ถึงกระนั้นใบมีดแสงก็ทำให้ หลัวเฟิง รู้สึกว่ามันแข็งแกร่งกว่า เทคนิคชั้นยอดของ เจ้าแห่งจักรวาลแม่น้ำดวงดาว!

รุนแรงเกินไป ถ้าไม่ใช่เพราะมี หอคอยดวงดาวข้าคงถูกฆ่าในทันที หลัวเฟิง คิด

เมื่อตอนที่เขาได้สู้กับ เจ้าแห่งจักรวาลแม่น้ำดวงดาว เขาเพียงได้รับบาดเจ็บไปอย่างช้าๆ ในขณะที่กำลังใช้ หอคอยดวงดาว จึงไม่แปลกใจเลยถ้าเขาจะถูกฆ่าในทันทีโดยใบมีดพวกนั้นที่มีความแข็งแกร่งกว่า 100 เท่า

หลัวเฟิง พูดถูก เจ้าแห่งจักรพรรดิ เคยอยู่ในพระราชวังระดับสูง ประเภทสมบัติแท้จริง ที่ๆ ไม่สามารถทำลายได้โดย เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด กลับกลายเป็นว่าเขาถูกทำลายไปในทันที เห็นได้ชัดว่าพายุใบมีดแข็งแกร่งกว่าการโจมตีจาก เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด อย่างมาก

ใบมีดพายุมีพลังอำนาจสูงล้น แม้แต่ หลัวเฟิง ที่แข็งแกร่งอย่างมาก ก็ไม่สามารถควบคุม หอคอยดวงดาว ไว้ได้ มันเด้งไปเด้งมาครั้งแล้วครั้งเล่า

“เล็กลง! เล็กลงอีก! เล็กลง!” หลัวเฟิง ยังคงควบคุมมันต่อไป

ฉัวะ!

หอคอยดวงดาวหดขนาดลงอย่างทันทีเท่ากับขนาดของเม็ดทราย ตัวหอคอยดั้งเดิมมีขนาดสูงเท่ากับ 9 ปีแสง และมันสามารถใหญ่ขึ้นได้อีก มันยังสามารถเปลี่ยนเป็นขนาดที่เล็กเหมือนกับอนุภาคได้อีกด้วย นี่เป็นความสามารถของของสมบัติแท้จริงชั้นยอด

หอคอยดวงดาวมีช่องว่างมากมายข้างใน ถึงแม้ว่าจะหดเล็กลงก็ตาม มันก็ไม่ได้รับผลกระทบอะไร สำหรับสมบัติธรรมดาก็สามารถหดเล็กลงได้แต่ไม่ถึงกับเล็กเท่ากับอนุภาคได้

เมื่อมันเล็กลง หอคอยดวงดาวถูกโจมตีเพียงแค่ครั้งเดียวเนื่องจากใบมีดของพายุนั้นใหญ่จนเกินไป

“แค่ใบมีดอันเดียวไม่กระทบ หอคอยดวงดาวหรอก”

หลัวเฟิง สามารถควบคุมหอคอยดวงดาวได้เต็มกำลังแล้วตอนนี้ ก่อนหน้านี้มันจะถูกขว้างราวกับของเล่นและควบคุมไม่ได้ ตอนนี้มันไม่ได้รับผลกระทบแล้ว เพราะมันคือ สมบัติแท้จริงชั้นยอด

“ปีกแสง!”

หลัวเฟิง อยู่ในห้องขนาดอนุภาคใน หอคอยดวงดาวเขามองไปที่พายุที่ไม่หยุดสิ้นข้างนอกและแสงจากปีก ที่เปล่งประกาย เขาบังคับหอคอยดวงดาวบินเข้าไปหามันในทันที