ตอนที่ 606
วิญญาณดวงที่แปด
ทันทีที่เมิ่งฮ่าวพูดออกมา เสียงกระหึ่มก็ดังเต็มอยู่ในจิตใจ ร่างกายสั่นสะท้าน และอากาศรอบๆ ตัวก็บิดเบี้ยวไปมา เต็มไปด้วยรอยแยก ทุกสรรพสิ่งมืดสลัวดูเลือนลาง และกระแสน้ำวนที่มองไม่เห็นก็พุ่งขึ้นมาอยู่รอบๆ ตัว ขณะที่มันหมุนวนไปมา ก็ทำให้เกิดเป็นพายุขนาดใหญ่ขึ้น
ทันทีที่แส้ภาพลวงตาฟาดลงไปบนพายุกระแสน้ำวน มันก็กระเด็นกลับไปทางด้านหลัง ด้านล่างของกระแสน้ำวน ทั้งดินทรายและฝุ่นผงทั้งหมด ลอยขึ้นไปในอากาศและเริ่มหมุนวนไปรอบๆ สำหรับปรมาจารย์ฮูเหยียน สีหน้ามันสลดลง และพยายามดิ้นรนไม่ให้ตัวเองต้องถอยไปด้านหลังสองสามก้าว
ดวงตามันเต็มไปด้วยความประหลาดใจและตกตะลึง จิตใจหมุนคว้าง
“เป็นไปไม่ได้! วิชาเวทมันมีแค่วิญญาณดวงที่เจ็ด แล้วจะไปมี…วิญญาณดวงที่แปดปรากฏขึ้นได้อย่างไร!?!?”
ขณะที่จิตใจปรมาจารย์ฮูเหยียนหมุนคว้างด้วยความตื่นตระหนก ร่างเมิ่งฮ่าวก็ดูเหมือนจะบิดเบี้ยวไปมา สั่นด้วยความเจ็บปวดไปทั่วร่าง เขาไม่เคยจะคาดคิดว่าวิญญาณดวงที่แปดจะ…เจ็บปวดมากมายเช่นนี้!
รู้สึกราวกับว่าร่างกายกำลังจะถูกฉีกกระชากออกเป็นชิ้นๆ คลื่นแห่งพลังลูกแล้วลูกเล่า พุ่งขึ้นไปทั่วร่างด้วยความรวดเร็วอย่างที่ยากจะอธิบายออกมาได้ เพิ่มความรุนแรงมากขึ้นอย่างรวดเร็ว
วิญญาณแรกก่อตั้งดวงที่แปดของเมิ่งฮ่าว หลอมรวมกับวิญญาณดวงอื่นๆ ปรากฏขึ้นในทันที ระเบิดพลังของพื้นฐานฝึกตนอันน่ากลัว ของวิญญาณดวงที่เจ็ดออกมา
ในวิญญาณดวงที่เจ็ดเมื่อครู่นี้ เมิ่งฮ่าวได้ปลดปล่อยพลังของหกสิบสี่วงจรอันยิ่งใหญ่ขั้นวิญญาณแรกก่อตั้งออกมา ซึ่งเป็นข้อจำกัดก่อนหน้านี้ เป็นสิ่งที่ไม่อาจจะเกินไปได้มากกว่านี้อีกแล้ว แต่ในตอนนี้ขณะที่การหลอมรวมเพิ่งจะเกิดขึ้น ข้อจำกัดจากก่อนหน้านี้ก็ถูกแทนที่โดยสิ้นเชิง
หกสิบห้า, หกสิบหก…เพียงชั่วพริบตา ร่างเมิ่งฮ่าวก็มีพลังของเจ็ดสิบวงจรอันยิ่งใหญ่ ขั้นวิญญาณแรกก่อตั้ง พลังนั้นขยายมากขึ้นอย่างต่อเนื่อง รับรู้ได้ถึงพลังอันรุนแรง รวมถึงกลิ่นอายอันน่ากลัว กระจายไปทั่วร่างเมิ่งฮ่าว ขณะที่พื้นฐานฝึกตนและกายเนื้อเกิดการเปลี่ยนแปลง ระเบิดพลังออกมาอย่างต่อเนื่อง
ทุกสรรพสิ่งรอบๆ ร่างเมิ่งฮ่าวบิดเบี้ยวไปมา สายลมและกลุ่มเมฆผันผวน พายุที่อยู่รอบๆ กายเมิ่งฮ่าว ดูเหมือนจะก่อตัวจนสูงขึ้นไปในท้องฟ้า เสียงระเบิดอันไร้จุดสิ้นสุดดังก้องออกไป ระเบิดออกอย่างรุนแรงจนน่าเหลือเชื่อ
ร่างเมิ่งฮ่าวสั่นสะท้าน และโลหิตเริ่มไหลซึมออกมาจากดวงตา, จมูก, ปาก, และหู หน้าตาเขาดูดุร้ายเป็นอย่างยิ่ง และเส้นผมก็สะบัดพริ้วไปมาอย่างบ้าคลั่ง เขารับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าพื้นฐานฝึกตนกำลังพุ่งทะยานขึ้นไป เพียงชั่วพริบตา ก็มีพลังของเก้าสิบสามวงจรอันยิ่งใหญ่ขั้นวิญญาณแรกก่อตั้ง
และมันก็ยังคงพุ่งขึ้นไปอย่างต่อเนื่อง!
ทุกๆ ระดับพลังที่เพิ่มขึ้นนี้ ทำให้เสียงระเบิดดังเต็มอยู่ในร่าง และแรงกดดันก็กดทับลงมาบนร่างเขามากขึ้น พลังที่เขาสามารถใช้งานได้ก็ยิ่งน่าตื่นตระหนกมากขึ้น ในเวลาเดียวกันนั้น อายุขัยอันยาวนานก็ยิ่งสูญเสียไปอย่างรวดเร็วมากขึ้น
แต่ก็ไม่อาจจะทำอะไรได้เพื่อแทนที่ความรุนแรง ซึ่งพุ่งขึ้นมาอย่างบ้าคลั่งในตอนนี้ได้ ทำให้เมิ่งฮ่าวเกิดความเชื่อมั่นอย่างน่าเหลือเชื่อ จนต้องเงยหน้าขึ้นส่งเสียงกู่ร้องออกมา
โฮ่ววววว!!
เสียงนั้นดูเหมือนจะเป็นความเจ็บปวดทั้งหมดที่อยู่ภายในร่าง ซึ่งกระจายออกไปทั่วทั้งสำนักเซียนอสูร ขณะที่ร่างเมิ่งฮ่าวสั่นสะท้าน พื้นฐานฝึกตนก็พุ่งขึ้นไปจากระดับเก้าสิบสาม วงจรอันยิ่งใหญ่ขั้นวิญญาณแรกก่อตั้งก่อนหน้านี้ ไปถึง…เก้าสิบเก้า
สีผมของเมิ่งฮ่าวเริ่มเปลี่ยนไป ไม่ได้เป็นสีดำอีกต่อไป แต่กลายเป็นสีเทาไปแล้วในตอนนี้ หน้าตาก็ไม่ได้ดูเยาว์วัยอีกต่อไป แต่ดูแก่ชราลง รูปร่างสูงและสมส่วนเหมือนก่อนหน้านี้ แต่กลิ่นอายในตอนนี้ได้แตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง
เก้าสิบเก้า, หนึ่งร้อย!
พลังของหนึ่งร้อยวงจรอันยิ่งใหญ่ขั้นวิญญาณแรกก่อตั้ง ระเบิดออกอยู่ภายในร่าง ขณะที่เมิ่งฮ่าวส่งเสียงกู่ร้อง เส้นผมเริ่มยาวมากขึ้นเรื่อยๆ จนลงไปต่ำกว่าแผ่นหลัง ลมพายุที่อยู่รอบๆ ร่างเริ่มรุนแรงมากขึ้น ทำให้เมิ่งฮ่าวค่อยๆ ลอยขึ้นไปอยู่ในท่ามกลางลมพายุอย่างช้าๆ
เสียงฟ้าร้องและสายฟ้าปะทุขึ้นมาวนอยู่รอบๆ ร่างเมิ่งฮ่าว ทำให้ลมพายุนั้นกลายเป็นพายุแห่งสายฟ้า จนทำให้สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือน
ภาพที่เห็นนี้ ทำให้ปรมาจารย์ฮูเหยียนต้องหอบหายใจถี่เร็ว ดวงตามันเบิกกว้าง และเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ จิตใจมันเต็มไปด้วยเสียงกระหึ่มกึกก้อง
“เป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร…? มัน…มัน…”
ท่ามกลางความประหลาดใจของปรมาจารย์ฮูเหยียน เสียงดังก้องระเบิดออกมาจากร่างเมิ่งฮ่าวมากขึ้น ขณะที่พื้นฐานฝึกตนพุ่งขึ้นไปอีกครั้ง!
หนึ่งร้อยหนึ่ง, หนึ่งร้อยสอง, หนึ่งร้อยสาม…จนไปถึง หนึ่งร้อยสิบห้า!
ตอนนี้เส้นผมเมิ่งฮ่าวยืดยาวลงไปจนถึงหัวเข่า ขณะที่เสียงกู่ร้องอันน่าตกใจของเขาดังก้องออกไปทั่วทุกทิศทาง ลมพายุที่อยู่รอบๆ ร่างกระจายออกไปอย่างต่อเนื่องจนกระทั่ง มีความกว้างถึงหนึ่งร้อยจ้าง ในตอนนี้เองที่จู่ๆ พลังแห่งการขับไล่ของสวรรค์ได้ปรากฏขึ้น
อากาศรอบๆ ร่างเมิ่งฮ่าวแตกกระจายออกอย่างต่อเนื่อง กลิ่นอายอันน่ากลัวที่อยู่รอบๆ ร่างพุ่งขึ้นมาอยู่ตลอดเวลา จนแทบจะราวกับว่ามีสัตว์อสูรจากบรรพกาลกำลังตื่นขึ้นมา
หนึ่งร้อยสิบหก, หนึ่งร้อยสิบเจ็ด…เพียงชั่วพริบตา พลังของหนึ่งร้อยยี่สิบแปดวงจรอันยิ่งใหญ่ ขั้นวิญญาณแรกก่อตั้งระเบิดออก เสียงกู่ร้องของเขาในตอนนี้กลายเป็นเสียงกู่ร้องของขั้นตัดวิญญาณ
พลังของเขาก็คือพลังของตัดวิญญาณ!
กลิ่นอายที่อยู่รอบๆ ร่างเขาในตอนนี้ก็คือกลิ่นอายของตัดวิญญาณ!!
ลมพายุในตอนนี้เกือบจะมีความกว้างถึงหนึ่งพันจ้าง สายฟ้าได้ทำให้พื้นที่บริเวณนั้นกลายเป็นทะเลแห่งสายฟ้า เส้นผมยาวขึ้นและรูปร่างก็สูงขึ้นกว่าเดิม เส้นผมสีเทาลอยไปมา และมีใบหน้าที่เหมือนกับคนแก่ชรา ดวงตาเขาทันใดนั้นก็ดูกระจ่างใส ภายในดูเหมือนจะมีพลังที่หมุนวนไปมาจนสามารถกำจัดชีวิตไปได้
ทันทีที่ปรมาจารย์ฮูเหยียนมองเห็นดวงตาคู่นั้น จิตใจมันก็สั่นสะท้าน แทบจะราวกับว่ามันถูกโจมตีอย่างรุนแรง ร่างกายเริ่มสั่นสะท้าน ถอยไปด้านหลังสองสามก้าว โลหิตไหลซึมออกมาจากปาก ในความประหลาดใจบนใบหน้าของมันตอนนี้ มองเห็นร่องรอยแห่งความหวาดกลัวเกิดขึ้น
“เจ้า…” มันกล่าวเสียงแหบแห้ง ร่างกายสั่นสะท้าน
“ข้ายังไม่จบ” เมิ่งฮ่าวกล่าว ดวงตาหลับลงขณะที่เขาต้องเผชิญหน้ากับ พลังพื้นฐานฝึกตนอันน่าตกใจของ หนึ่งร้อยยี่สิบแปดวงจรอันยิ่งใหญ่ขั้นวิญญาณแรกก่อตั้ง พลังนี้ไกลเกินกว่าจุดสูงสุดของขั้นวิญญาณแรกก่อตั้ง นี่ก็คือ…พลังของตัดวิญญาณ!!
นี่ก็คือสถานการณ์ที่เปลี่ยนจากจำนวนจนกลายเป็นคุณภาพ ด้วยการสร้างพื้นฐานฝึกตนวิญญาณแรกก่อตั้งอย่างเพียงพอ ทำให้เมิ่งฮ่าวสามารถพุ่งเข้าไปในอาณาจักร ที่ก่อนหน้านี้มีเพียงตัดวิญญาณที่แท้จริงเท่านั้น ที่จะได้ครอบครอง
แต่ก็เป็นดังเช่นที่เมิ่งฮ่าวกล่าวมา วิญญาณดวงที่แปดของเขายังไม่ได้สิ้นสุดลง เมื่อครู่นี้มีแต่พื้นฐานฝึกตนเท่านั้นที่พุ่งทะยานขึ้น กายเนื้อของเขากำลังพุ่งขึ้นไปอย่างต่อเนื่อง พุ่งตรงไปยังร่างตัดวิญญาณที่แท้จริงอย่างรวดเร็ว
ร่างตัดวิญญาณเป็นขั้นสำหรับผู้ฝึกตนสมัยโบราณเท่านั้น ในปัจจุบันนี้ มีน้อยคนนักที่จะกลั่นสกัดร่างกายให้บรรลุถึงขั้นตัดวิญญาณได้ อันที่จริงสามารถกล่าวได้ว่าเป็นไปไม่ได้อย่างแท้จริง มันมีระดับความยากที่สูงมากเกินไป
สำหรับเมิ่งฮ่าว เป็นแค่เขาบังเอิญโชคดีเท่านั้น จนทำให้สามารถบรรลุถึงขั้นในตำนานนี้ได้ ในตอนนี้ร่างกายเขาดูปกติ แต่จริงๆ แล้ว ทุกๆ เส้นใยแห่งกล้ามเนื้อกำลังถูกหั่นออก กระดูกทุกชิ้นกำลังถูกบดขยี้ ทุกๆ เส้นเลือดและเส้นลมปราณกำลังพังทลายลง
แต่ไม่ว่าพวกมันจะถูกหั่น, บดขยี้ หรือพังทลายลงไปอย่างไร ก็ไม่ได้ทำให้เมิ่งฮ่าวมีปัญหาใดๆ อันที่จริง การถูกทำลายล้างทั้งหมดนี้ ทำให้ร่างกายเขาก่อตัวขึ้นมาใหม่ ทำให้ลมปราณและเส้นโลหิตบรรลุถึงระดับอันน่าประหลาดใจ!!
ภายในช่วงเวลาไม่กี่อึดใจ เสียงเต้นของหัวใจก็ได้ยินมา ราวกับเป็นเสียงฟ้าร้องที่ดังก้องออกไปทั่วทุกทิศทาง ทำให้ปรมาจารย์ฮูเหยียนต้องหยุดลง และมองไปยังเมิ่งฮ่าว ในตอนนี้เองที่ดูราวกับว่ามีปราณและโลหิตอันน่าตกใจ กำลังต่อสู้อยู่กับกฎแห่งธรรมชาติของสวรรค์และปฐพี!
ปราณและโหลิตระเบิดออกมาอย่างน่าตกใจ!!
ตอนนี้ทุกๆ จังหวะการเต้นหัวใจของเมิ่งฮ่าว ทำให้ลมพายุที่อยู่รอบๆ ร่างหยุดลง, ทำให้อากาศสั่นสะเทือน, ทำให้พื้นดินในบริเวณนั้นสั่นไหวไปมา
ตามมาด้วยปราณและโลหิต ร่างเมิ่งฮ่าวทะลวงผ่านเข้าไปในอุปสรรคที่มองไม่เห็น ขณะที่เขาเข้าไปในขั้นตัดวิญญาณอย่างแท้จริง พลังลมปราณตัดวิญญาณของเมิ่งฮ่าวก็ระเบิดออกไปในท้องฟ้า!
เขาสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ ขณะที่ตระหนักว่ามุมมองที่เขามีต่อโลกในตอนนี้ ได้แตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิงเมิ่งฮ่าวมองเห็นฝุ่นละอองมากมายนับไม่ถ้วน กำลังเต้นไปมาอยู่ในอากาศ ได้ยินเสียงมากมายอยู่รอบๆ ร่างในโลกแห่งนี้ ราวกับเป็นเสียงกระซิบของวิญญาณมากมายนับไม่ถ้วน รับรู้ได้ถึงความโศกเศร้าเสียใจ อย่างที่ไม่อาจจะอธิบายออกมาได้ทั้งหมด เต็มอยู่ในสำนักเซียนอสูร
ที่สำคัญมากที่สุดก็คือ…เขาได้ยินเสียงของ…ลมหายใจ
เป็นเสียงหายใจของบางสิ่งที่กำลังหลับอยู่ ดังขึ้นมาจากในพื้นดินที่อยู่ลึก, ลึกมากๆ เป็นเสียงที่บางเบาราวกับว่าสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่มหึมา อยู่ลึกลงไปใต้พื้นดิน กำลังนอนหลับอยู่ ทุกครั้งที่มันหายใจก็จะเกิดเป็นเสียงดังก้องขึ้น
สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ต้องใช้เวลานานเพื่ออธิบาย แต่จริงๆ แล้วก็เป็นช่วงเวลาสั้นๆ เท่านั้น ตั้งแต่ตอนที่เมิ่งฮ่าวผ่านเข้าไปในวิญญาณดวงที่แปด จนกระทั่งเขารับรู้ได้ถึงทุกสรรพสิ่ง
หนึ่งร้อยยี่สิบแปดวงจรอันยิ่งใหญ่วิญญาณแรกก่อตั้ง ผลักดันให้พื้นฐานฝึกตนของเมิ่งฮ่าว เข้าไปในขั้นที่สามารถถือได้ว่าเป็นโลกของตัดวิญญาณ!
เนื่องจากความโชคดีอันไร้ขอบเขต ที่เขาได้กลั่นสกัดกายเนื้อ ทำให้ตอนนี้เขาได้เข้าไปในวิญญาณดวงที่แปด ร่างกายได้บรรลุถึงระดับตำนานอย่างแท้จริง…ร่างศักดิ์สิทธิ์ สามารถกล่าวได้ว่าความศักดิ์สิทธิ์นี้ไม่ใช่อะไรอื่นนอกจากเป็น การตัดวิญญาณของกายเนื้อ!
“ข้ายังไม่ได้อยู่ในขั้นตัดวิญญาณ” เมิ่งฮ่าวพึมพำ “แต่ก็ได้ครอบครองพลังของตัดวิญญาณ” พลังของเขาในตอนนี้มากมายเกินกว่าสิ่งที่เขาเคยพบเจอมาก่อนหน้านี้ ในตอนที่เขาได้หลอมรวมเข้ากับพลังของอ๋าวเฉี่ยน
“ตอนนี้ ก็ถึงเวลาที่ต้องทดสอบแล้ว มาดูกันว่า…ข้าจะแข็งแกร่งมากเท่าใดกันแน่!” ด้วยเช่นนั้น ดวงตาเขาก็เริ่มสาดประกายด้วยแสงอันเย็นชา มองไปยังปรมาจารย์ฮูเหยียน ซึ่งจิตใจกำลังเริ่มสั่นสะท้าน ในตอนนี้เองที่เมิ่งฮ่าวได้หายตัวไป
หนังศีรษะปรมาจารย์ฮูเหยียนด้านชา และมันก็หวาดกลัวจนแทบคลั่ง หลบหนีไปอย่างรวดเร็ว โบกสะบัดมือฟาดแส้ออกไปทั่วทุกทิศทาง แต่ในตอนนี้เองที่ภาพสะท้อนได้ปรากฏขึ้นในม่านตามัน ขณะที่เมิ่งฮ่าวปรากฏกายขึ้นที่เบื้องหน้ามัน
มือซ้ายเมิ่งฮ่าวยกขึ้นมา ทำท่าเป็นกรงเล็บคว้าจับไปที่ตัวแส้ แส้นั้นส่งเสียงร้องครวญครางออกมา แต่ก็ไม่อาจจะหลุดรอดจากไปได้
“เจ้า…ช่างอ่อนแอนัก” เมิ่งฮ่าวกล่าวด้วยเสียงราบเรียบ ยกมือขวาขึ้น แตะลงไปเบาๆ บนหน้าผากปรมาจารย์ฮูเหยียน
ร่างปรมาจารย์ฮูเหยียนสั่นสะท้าน ขณะที่จู่ๆ มันก็พุ่งขึ้นไปในอากาศ และลอยเข้าไปในเขตหวงห้าม ก่อนที่มันจะเริ่มตกลงมาบนพื้น ศีรษะก็ระเบิดออก เลือดเนื้อกลายเป็นกลุ่มหมอก กระจายไปยังหน้าอก จากนั้นก็แขนขา และในที่สุดก็กระจายไปทั่วร่างของมัน
ทั้งหมดนี้เป็นผลจากแค่การแตะสัมผัสจากเมิ่งฮ่าวในวิญญาณดวงที่แปด ทำให้ปรมาจารย์ฮูเหยียนถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ ก่อนที่มันจะทันได้แผดร้องออกมา ร่างกายมันก็ถูกทำลายไปโดยสิ้นเชิง
วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่กึ่งโปร่งแสงของมันหลบหนีจากไป มองเห็นรูขนาดใหญ่อยู่บนหน้าผากของมัน พลังชีวิตและกลิ่นอายหยดออกมาจากรูนั้น จนยากที่จะควบคุมได้ มันอ่อนแออย่างน่าเหลือเชื่อ ขณะที่หลบหนีไปทางด้านหลัง การตายไปของมันขึ้นกับช่วงเวลาเท่านั้น ภายในสิบลมหายใจ มันต้องตายไปอย่างแน่นอน!
แรกก่อตั้งศักดิ์สิทธิ์ส่งเสียงแผดร้องอย่างโหยหวนออกมา ด้วยความประหลาดใจและความหวาดกลัวอย่างที่ไม่อาจจะอธิบายออกมาได้ ถึงแม้มันจะรู้ว่าไร้ประโยชน์ที่จะหลบหนีไป แต่ก็ยังพยายามที่จะวิ่งหนีไป
แต่ในตอนนี้เอง จากภายในเขตหวงห้าม มือที่งดงามคล้ายกับหยกขาวอันไร้ตำหนิก็ปรากฏขึ้นในทันที ยื่นออกมาด้วยความคล่องแคล่วอย่างน่าเหลือเชื่อ มืออันละเอียดอ่อนนั้นคว้าจับออกไปในอากาศ…
จับไปที่แรกก่อตั้งศักดิ์สิทธิ์ของปรมาจารย์ฮูเหยียน
“พื้นฐานฝึกตนของข้าถูกทำลายไป ด้วยแรกก่อตั้งศักดิ์สิทธิ์นี้ ข้าสามารถจะทำเป็นยาที่ช่วยฟื้นฟูพื้นฐานฝึกตนของข้าได้ ท่านคิดว่าอย่างไร?” หญิงสาวเดินออกมาจากภายในเขตหวงห้าม เสียงของนางก็คือจื่อเซียง แต่รูปร่างหน้าตาของนาง ไม่เหมือนกับหญิงสาวที่เมิ่งฮ่าวเคยรู้จักจากก่อนหน้านี้
นางมีรอยยิ้มที่สวยงามราวกับบุปผา, เต็มไปด้วยความน่ารักและมีเสน่ห์, งดงามไร้ที่ติ, สูงส่งสง่าอย่างไร้ที่เปรียบ นางก็คือ…ภูติสาวจื่อเซียงร่างใหม่!