ตอนที่ 620

ศีรษะของเยี่ย

ตอนนี้ประจุไฟฟ้ามากมายนับหมื่นเท่า กำลังเต้นไปมาอยู่บนสมองของเจินหลิงเยี่ย (วิญญาณราตรีที่แท้จริง)

ในเวลาเดียวกันนั้น สมองก็เริ่มกระตุก ได้ยินเสียงกู่ร้องดังก้องออกมาจากด้านนอก เป็นเสียงกู่ร้องที่ทำให้จิตใจต้องสั่นสะท้าน

สีหน้าเมิ่งฮ่าวเปลี่ยนไป ขณะที่รู้สึกได้ถึงอันตรายอันร้ายแรง พุ่งขึ้นมาในจิตใจ เขารับรู้ได้ถึงความผันผวนอันน่ากลัว และพลังที่ดูเหมือนจะสามารถทำลายเขาลงไปได้ ด้วยการโจมตีลงมาเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น

หนังศีรษะเมิ่งฮ่าวด้านชา ขนลุกตั้งชี้ชัน โดยไม่ลังเล เขาเก็บกระจกทองแดงไว้ จากนั้นบินตรงไปยังทางออกด้วยความรวดเร็วสูงสุด

เส้นทางนั้นครั้งหนึ่งดูเหมือนจะเป็นหลุมลึก แต่เนื่องจากพลังที่ตื่นขึ้นมาของเยี่ย ทำให้มันเปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก มันกำลังขยับตัวดิ้นไปมา ราวกับว่าท่ออุโมงค์นี้จริงๆ แล้วก็คือส่วนหนึ่งของร่างกายเจินหลิงเยี่ย!

สีหน้าเมิ่งฮ่าวสลดลง พยายามเร่งตัวเองให้รวดเร็วมากยิ่งขึ้น ตอนนี้เขาอยู่ในจุดสูงสุดของวิญญาณดวงที่แปด เคลื่อนที่ไปด้วยความรวดเร็วกว่าสายฟ้า ขณะที่พุ่งเข้าไปในท่ออุโมงค์ เพียงชั่วพริบตา เขาก็เร่งความเร็วขึ้นไปเรื่อยๆ

ตูม!!!

เสียงกระหึ่มอย่างน่าตกใจ ดังก้องออกมาจากทั้งด้านล่างและเบื้องบน ทุกสิ่งทุกอย่างในสำนักเซียนอสูร สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และเริ่มแตกกระจายออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

เมิ่งฮ่าวมองเห็นการพังทลายลงไปนี้ได้อย่างชัดเจน มองเห็นด้วยสองตาของตัวเอง เพราะว่าผนังที่อยู่รอบๆ ตัวเขา ดูเหมือนจะถูกปกคลุมไปด้วยเส้นใยที่โปร่งแสงเป็นบางส่วน ด้วยเช่นนั้น เมิ่งฮ่าวจึงสามารถมองเห็นพื้นดินที่กำลังแตกร้าว และกระจัดกระจายออกเป็นชั้นๆ จากนั้นก็ตกลงมาได้

ขณะที่เขามองกลับไปยังเส้นทางที่คล้ายกับเป็นหลุมลึก ทันใดนั้นเมิ่งฮ่าวก็ตระหนักว่ามันมีรูปร่างคล้ายกับท่อเป็นอย่างมาก!

มันเป็นท่อที่เชื่อมต่อไปยังสมองของเจินหลิงเยี่ย และเขากำลังอยู่ในท่ามกลางของท่อนั้น เคลื่อนที่ไปด้วยความรวดเร็วอย่างบ้าคลั่ง อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ขณะที่เขาเร่งความเร็วตรงขึ้นไป ก็เริ่มหอบหายใจออกมา นั่นเป็นเพราะว่า เขาต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าท่อที่เขากำลังพุ่งผ่านไปนั้น จริงๆ แล้วก็กำลังยกขึ้นไปในอากาศ

“ไม่เพียงแต่ท่อนี้ที่กำลังยกขึ้นไปในอากาศ อันที่จริง…ท่อนี้…เป็นส่วนหนึ่งของร่างกายเจินหลิงเยี่ย! เมื่อมันขยับตัว ก็จะไปปรากฏขึ้นมาจากภายในของพื้นดิน!” จิตใจเมิ่งฮ่าวสั่นสะท้าน ขณะที่มองผ่านผนังกึ่งโปร่งแสงของท่อนี้ออกไป เห็นพื้นดินพังทลายลงไปทั่วทุกที่ เขารู้สึกได้ว่าท่อนี้กำลังเคลื่อนตัวขึ้นไป

หลังจากเวลาสิบลมหายใจผ่านไป แสงสีขาวเจิดจ้าก็เต็มอยู่ในดวงตาเมิ่งฮ่าว เสียงกระหึ่มดังเต็มอยู่ในท่อที่เขาอยู่นี้ ราวกับว่ามันกำลังยกตัวขึ้นไปจากพื้นดิน จนกระทั่งอยู่ในกลางอากาศ เหนือสำนักเซียนอสูรโดยสิ้นเชิง!

ในตอนนี้ เมิ่งฮ่าวได้เดินทางไปประมาณเจ็ดในสิบส่วนของท่อนี้ ห่างจากทางออกเพียงแค่สามส่วนเท่านั้น ตอนนี้ท่อกำลังสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ใบหน้าเมิ่งฮ่าวซีดขาว เขาสามารถมองเห็นที่ด้านนอก ผ่านผนังท่อกึ่งโปร่งแสง…

รอยแยกปกคลุมไปทั่วทั้งดินแดนแห่งสำนักเซียนอสูร พื้นที่ส่วนใหญ่ของสำนักพังทลายลงไปโดยสิ้นเชิง ดินแดนส่วนใหญ่ดูเหมือนกำลังยุบตัวลงมา ราวกับว่าสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่บางอย่างกำลังลุกขึ้นมา

ก้อนศิลาสั่นสะเทือนจนตกลงมาจากด้านข้างของยอดเขาทั้งเจ็ด ราวกับว่าแม้แต่พวกมันก็ยังไม่อาจจะมีชีวิตรอดอยู่ได้ จากภัยพิบัติอันน่าเหลือเชื่อนี้

ที่พังทลายลงมาเป็นอันดับแรกก็คือ ยอดเขาสาม!

ขณะที่พื้นดินรอบๆ ข้างมันพังทลายและยุบตัวลงไป ยอดเขาก็เริ่มเอียงไปด้านข้าง และจมลงไป…อย่างไรก็ตาม ขณะที่เมิ่งฮ่าวมองไป ก็เกิดความรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมาว่า…ยอดเขาสามจริงๆ แล้วไม่ได้พังทลายลงไป แต่มีพลังอันน่าเหลือเชื่อบางอย่างทำให้มันเอียงไปด้านข้าง

เขาไม่ค่อยแน่ใจนัก แต่ความรู้สึกนั้นเกิดขึ้นอย่างเข้มข้น

จากนั้น ขณะที่ท่อกึ่งโปร่งแสงสั่นสะเทือนอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นเมิ่งฮ่าวก็มองเห็นบางสิ่ง…ที่เขาไม่มีทางจะลืมเลือนไปได้

เขามองเห็นศีรษะขนาดใหญ่อย่างน่าเหลือเชื่อ มันใหญ่โตจนยากที่จะประมาณได้ว่าใหญ่โตขนาดไหน และมองเห็นมันได้เพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น!

มันดูคล้ายกับเป็นศีรษะของมนุษย์ ยกเว้นแต่ว่าไม่มีเส้นผม และปกคลุมเต็มไปด้วยเกล็ดสีดำสนิทโดยสิ้นเชิง อย่างน่าตกใจยิ่ง ศีรษะนี้…ดูเหมือนจะปกคลุมไปทั่วทั้งดินแดนแห่งสำนักเซียนอสูร!

หนังศีรษะเมิ่งฮ่าวด้านชา ปากคอแห้งผาก เขาไม่อาจจะคาดคิดได้ว่าศีรษะนี้จะมีขนาดใหญ่มากแค่ไหน!

เมิ่งฮ่าวยังมองเห็นได้อีกว่า ท่อกึ่งโปร่งแสงที่เขาอยู่ในตอนนี้ จริงๆ แล้วก็คือส่วนที่เชื่อมต่ออยู่บนศีรษะ! มีรูปร่างคล้ายท่อ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าใช้สำหรับการหายใจ!

สิ่งที่ทำให้จิตใจเมิ่งฮ่าวต้องสั่นสะท้าน ด้วยความไม่อยากจะเชื่อมากไปกว่านั้นก็คือ การเอียงตัวและการโค่นล้มลงมาของยอดเขาสาม…จริงๆ แล้ว…ได้หยุดนิ่งเมื่อบรรลุถึงจุดๆ หนี่ง และไม่ได้ตกลงมาอีกต่อไป

นั่นเป็นเพราะว่า…ยอดเขาสามไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของพื้นดินอย่างแท้จริง มันมีการเชื่อมต่อกับศีรษะ ถ้าจะกล่าวให้ถูกต้องก็คือว่า ยอดเขาสามจริงๆ แล้วก็คือเขาขนาดใหญ่ ที่งอกออกมาจากด้านบนศีรษะ!!

“นี่…นี่คือ…เจินหลิงเยี่ย?” เมิ่งฮ่าวคิด จ้องมองไปด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

ไม่ใช่เขาเพียงคนเดียวที่มองเห็นเช่นนี้ ผู้ฝึกตนดาวหนานเทียนคนอื่นๆ ซึ่งไปรวมตัวกันที่ด้านนอกของยอดเขาแรก ต่างก็มองมาด้วยใบหน้าซีดขาว ในเวลาเดียวกันนั้น ตำแหน่งที่คนทั้งหมดยืนอยู่นั้นก็เริ่มพังทลายลง ปรากฏเป็นหลุมขนาดใหญ่ขึ้น มองเห็นเป็นเส้นทางที่ทอดยาวออกไปสู่ท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยดวงดาว ทุกคนรีบเข้าไปโดยไม่ลังเล

ขณะที่คนทั้งหมดบินเข้าไปในเส้นทางนั้น ร่างกายก็เริ่มกระจายแสงสีขาวออกมา แสงนั้นดูเหมือนจะช่วยแยกพวกมันให้ออกมาจากสำนักเซียนอสูรโบราณ ร่างกายทุกคนเริ่มโปร่งใสอย่างเห็นได้ชัด ไม่นานนักก่อนที่จะหายตัวไปโดยสิ้นเชิง

ในเวลาเดียวกันนั้น แถบแสงแห่งดวงดาวก็ตกลงมาจากทั่วทุกทิศทาง กลายเป็นแม่น้ำแห่งดวงดาว การปรากฏขึ้นของแม่น้ำแห่งดวงดาวนี้ แสดงให้เห็นว่าการกลับไปยังดาวหนานเทียนได้เริ่มขึ้นแล้ว ถึงเวลาที่จะต้องจากโชคชะตาแห่งสำนักเซียนอสูรไปแล้ว

“เมิ่งฮ่าว!!” สวี่ชิงร้องตะโกนอยู่ในใจ กัดริมฝีปากขณะที่แสงจางๆ เริ่มปกคลุมตัวนางไว้ อย่างช้าๆ นางเริ่มโปร่งแสง แต่สายตาอันกระวนกระวายใจของนาง ก็จ้องนิ่งไปยังทิศทางของเมิ่งฮ่าว ที่อยู่ในสำนักเซียนอสูร

ที่กระวนกระวายใจเช่นเดียวกันก็คือฟางอวี๋ นางกำมือเป็นหมัดจนแน่น ขณะที่มองไปยังสำนักเซียนอสูรที่กำลังพังทลายลง “เร็วเข้า, เมิ่งฮ่าว รีบออกมาจากที่นั่น!”

สำหรับผู้ฝึกตนดาวหนานเทียนคนอื่นๆ ต่างก็เต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกอันซับซ้อน พวกมันจมอยู่ในความประหลาดใจ ในเหตุการณ์อันรุนแรงที่จู่ๆ ก็เกิดขึ้นในสำนักเซียนอสูรโบราณ ในเวลาเดียวกันนั้น พวกมันก็เต็มไปด้วยความคิดอันสับสน อย่างที่ไม่อาจจะพูดออกมาได้เกี่ยวกับเมิ่งฮ่าว

พวกมันอยากจะให้เมิ่งฮ่าวตายไป เพื่อจะได้ไม่ต้องชดใช้หนี้ แต่ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะการกระทำของเขาเมื่อครู่นี้ พวกมันทั้งหมดก็คงจะตายไปแล้ว นั่นก็คือความเมตตาของเมิ่งฮ่าว

ความคิดที่แตกต่างกันผุดขึ้นมา ขณะที่พวกมันมองออกไปอย่างเงียบๆ

เมิ่งฮ่าวรู้สึกขวัญหนีดีฝ่อ คิดว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขากระทำเรื่องราว อันแสนจะโง่เขลาขึ้นมาอย่างแท้จริง…

“สิ่งที่ข้าต้องทำก็คือ หยิบเอาเจ้ากระจกนั้นออกมา, ใช่หรือไม่…?” เมิ่งฮ่าวคิด กัดฟันแน่น พุ่งผ่านเส้นทางกึ่งโปร่งใส ตรงไปยังทางออกด้วยความรวดเร็วมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

แต่ในตอนนี้เองที่พื้นดินซึ่งกำลังพังทลายลงอยู่รอบๆ บริเวณนั้น ศีรษะของเจินหลิงเยี่ยก็เริ่มโผล่ขึ้นไปอย่างช้าๆ เสียงกระหึ่มกึกก้องก็ยิ่งน่าตกใจมากขึ้นกว่าก่อนหน้านี้ ดังก้องออกไปทั่วทุกทิศทาง

ยอดเขาสอง, ยอดเขาสี่, ยอดเขาแรก, ยอดเขาห้า…

ทั้งหมดสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และพุ่งขึ้นไปในอากาศ เศษหินดินทรายมากมายนับไม่ถ้วนตกลงมา ขณะที่เขาอันน่าตกใจทั้งสี่ข้างเผยออกมาให้เห็น!

ท่อที่เมิ่งฮ่าวอยู่ภายในส่ายไหวไปมา และในเวลาเดียวกันนั้น ทางออกก็ปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้า ขณะที่เขากำลังจะหลบหนีจากไป…เยี่ย ซึ่งตอนนี้ศีรษะครึ่งหนึ่งของมัน ได้โผล่ออกมาจากดินแดนที่กำลังพังทลายลง ฉับพลันนั้นก็สูดลมหายใจเข้าไป

ลมหายใจนี้ทำให้เกิดเป็นแรงดึงดูดอันมหาศาล พุ่งผ่านท่อกึ่งโปร่งใส เมิ่งฮ่าวไม่อาจจะควบคุมร่างกายได้โดยสิ้นเชิง ดวงตาเขาเบิกกว้าง ขณะที่รู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกดูดเข้าไป

เมิ่งฮ่าวเต็มไปด้วยความตกใจ ปลดปล่อยพลังพื้นฐานฝึกตนออกมาทั้งหมด มือขวายื่นออกไปที่ด้านข้าง คว้าจับต้นเถาวัลย์ไว้…

ทำไมเมิ่งฮ่าวจะมองไม่เห็นว่า ต้นเถาวัลย์เหล่านี้จริงๆ แล้ว ก็เหมือนกับเส้นผมที่อยู่ในท่อหายใจของเจินหลิงเยี่ย…?

ทันทีที่เขาคว้าจับมันไว้ เมิ่งฮ่าวก็หยุดชะงักลง แต่ในเวลาไม่นานต่อมา ต้นเถาวัลย์ก็ขาดออก ดวงตาเมิ่งฮ่าวเบิกกว้าง ขณะที่เขาถูกดูดกลับเข้าไปอีกครั้ง สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้อยู่ในช่วงเวลาหายใจเข้าออกเพียงแค่สิบครั้งเท่านั้น แต่สำหรับเมิ่งฮ่าว ดูเหมือนจะยาวนานชั่วกัปชั่วกัลป์

“ถ้านี่คือการหายใจของเจินหลิงเยี่ย…” เมิ่งฮ่าวคิด “มันก็ต้องหายใจเข้าและหายใจออก ถ้านี่คือการหายใจเข้า มันก็ต้องมีการหายใจออก! ถึงเวลาที่ต้องเสี่ยงดวงแล้ว!” ด้วยเช่นนั้น ดวงตาก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เขาสามารถทำอะไรได้น้อยมากในตอนนี้ ยกเว้นการเสียงดวง

เมิ่งฮ่าวคว้าจับไปที่เถาวัลย์ต่อไป และใช้พลังทั้งหมดของพื้นฐานฝึกตนเพื่อพยายามจะทำให้การเคลื่อนที่ของเขาช้าลง สิบลมหายใจผ่านไป ที่ด้านล่าง เมิ่งฮ่าวสามารถมองเห็นจุดสิ้นสุดของท่อนี้ ซึ่งก็คือสมองของเจินหลิงเยี่ย แต่ในตอนนี้เองที่การหายใจเข้าได้สิ้นสุดลง จากนั้นก็ตามมาด้วยพลังที่ระเบิดออกมาอย่างรุนแรงในทิศทางที่ตรงกันข้าม

ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกาย เสียงกระหึ่มดังเต็มอยู่ในร่าง และโลหิตก็พ่นกระจายออกมาจากปาก ภายใต้พลังของแรงดันนี้ ทำให้เขาพุ่งสูงขึ้นไป ดวงตาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง พื้นฐานฝึกตนระเบิดออก ช่วยให้เขามีความรวดเร็วมากยิ่งขึ้น

ขั้นตอนนี้ทั้งหมดไม่ได้ใช้เวลาสิบลมหายใจ ร่างเมิ่งฮ่าวสั่นสะท้านขณะที่ทันใดนั้น…เขาก็พุ่งออกไปจากภายในท่อหายใจนั้น

ตอนที่เขาบินออกมา ดินแดนแห่งสำนักเซียนอสูรก็ถูกทำลายและพังลงไปโดยสิ้นเชิง ยอดเขาหกและยอดเขาเจ็ดสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ด้านล่างยอดเขาทั้งสองนี้เผยให้เห็น…ศีรษะซึ่งมีขนาดใหญ่มากกว่าครึ่งดินแดนของสำนักเซียนอสูร

มันมีหน้าตาเหมือนกับมนุษย์ แต่ก็ถูกห่อหุ้มไปด้วยเกล็ดสีดำสนิท มีเขาขนาดใหญ่เจ็ดข้าง และมีท่อหายใจยาว ซึ่งตรงส่วนปลายเปล่งแสงสีเขียวเจิดจ้า

ดวงตาของมันครึ่งลืมครึ่งตื่น ภายในมองเห็นความงุนงงของการตื่นขึ้นมา ยังมีพลังอันน่าตกใจอย่างที่ยากจะอธิบายออกมาได้ สั่นกระเพื่อมออกมาจากร่างมันเป็นระยะอีกด้วย

นี่ก็คือ…เจินหลิงเยี่ย! (วิญญาณราตรีที่แท้จริง)

มันมีเขาเจ็ดข้าง ซึ่งสามารถก่อตัวเป็นภูเขา และถึงแม้ว่าศีรษะของมันจะโผล่ออกมาเพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น แต่พลังอันน่าตกใจเช่นนั้น ก็ทำให้ใครก็ตามที่มองไปยังมัน ต้องรู้สึกว่าจิตใจกำลังสั่นสะท้านขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

เมิ่งฮ่าวพุ่งถอยไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว เขาไม่อาจจะไปเปรียบเทียบกับเจินหลิงเยี่ยได้แม้แต่น้อย ได้แต่คิดย้อนกลับไปถึงสิ่งที่มีขนาด ซึ่งสามารถจะเทียบกันได้กับเจินหลิงเยี่ย และนั้นก็คือปรมาจารย์เอกะเทวะ ซึ่งมีแค้วนจ้าวอยู่บนหลังของมัน

“สิ่งที่ข้าต้องทำก็คือหยิบเอากระจกนั้นออกมา! ใช่หรือไม่ว่ากระจกนั่นจะไปกระตุ้นให้สิ่งนี้ตื่นขึ้นมา?!?!” เหงื่อเย็นๆ ไหลลงมาจากหน้าผากเมิ่งฮ่าว ขณะที่เขาพุ่งตรงไปยังตำแหน่งของผู้ฝึกตนดาวหนานเทียนคนอื่นๆ คนทั้งหมดต่างก็จ้องมองไปยังเจินหลิงเยี่ยด้วยความประหลาดใจ

จิตใจพวกมันเต็มไปด้วยเสียงกระหึ่ม ไม่อาจจะพูดออกมาได้แม้แต้ครึ่งคำ ในเวลาเดียวกันนั้น พวกมันก็แทบจะโปร่งใสไปโดยสิ้นเชิง ทำให้ดูคล้ายกับเป็นเงาจางๆ

เมิ่งฮ่าวบินตรงไปด้วยความรวดเร็วเท่าที่จะทำได้ ใช้พลังของพื้นฐานฝึกตนทั้งหมดออกมา, กลุ่มควันสีเขียว, ดวงจันทร์สีดำ แต่แทบจะในเวลาเดียวกันนั้น ขณะที่เขาบรรลุถึงทางออก ที่ด้านหลัง เจินหลิงเยี่ยก็เปล่งเสียงแรกออกมา ซึ่งไม่ใช่เสียงร้องไห้

“เยี่ย!!”