ตอนที่ 719

ทะเลสาบหลักปะทุขึ้น

การปรากฏขึ้นของกลิ่นอายค้นหาเต๋า ทำให้ในตอนนี้เมิ่งฮ่าวมีชื่อเสียงอย่างสูงสุด ในสำนักและตระกูลใหญ่แห่งดินแดนด้านใต้

การต่อสู้เมื่อครู่นี้ ในที่สุดก็จะกลายเป็นตำนานแห่งดินแดนด้านใต้ นามของเมิ่งฮ่าว, ตำแหน่งเจ้าสำนักน้อยแห่งเซี่ยเยาจง และตานติ่งต้าซือ (เจ้าโอสถจอมกระถาง) ก็จะโด่งดังไปทั่วอีกครั้ง

ที่น่าตกใจมากที่สุดก็คือ กลิ่นอายค้นหาเต๋าไม่ได้ปรากฎขึ้นเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น แต่เกิดขึ้นถึงสองครั้ง ทำให้เกิดการเปรียบเทียบกันระหว่างทั้งสองครั้งนี้ ซึ่งได้สร้างความประหลาดใจให้กับคนทั้งหมดมากยิ่งขึ้น

ครั้งแรกเป็นกลิ่นอายค้นหาเต๋าของหุ่นเชิดสำนักจินหาน

ก่อนหน้านี้ไม่นาน…

กลุ่มคนทั้งหมดที่อยู่ในเขตด้านในของทะเลสาบเต๋าโบราณรับรู้ถึงกลิ่นอายนี้ แต่ก็มีส่วนน้อยที่ตระหนักว่าจริงๆ แล้วมันคืออะไร แต่สิ่งที่พวกมันสามารถบอกได้ก็คือว่า กลิ่นอายนั้นช่างน่าหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด ทำให้ผู้ฝึกตนทั้งหมดในบริเวณนั้นตกตะลึงกันไปในทันที

“กลิ่นอายนั่นเป็นของใคร?!”

“มันน่าเกรงขามยิ่ง! แทบจะรู้สึกว่าเป็นอำนาจแห่งสวรรค์!!”

“แม้แต่ปรมาจารย์ของสำนักพวกเรา ก็ยังไม่มีกลิ่นอายเช่นนั้น!!”

ผู้ฝึกตนนับหมื่นในเขตศูนย์กลางของทะเลสาบเต๋าโบราณ คนทั้งหมดมาจากสำนักและตระกูลที่โด่งดังแห่งดินแดนด้านใต้ ต่างก็รับรู้ได้ถึงแรงกดดันอันน่ากลัวจากกลิ่นอายนั้น

เป็นแรงกดดันที่รุนแรงจนแม้แต่ภาพสะท้อนเต๋า ที่อยู่เหนือน้ำพุและทะเลสาบเต๋าต้องบิดเบี้ยวไปมา ราวกับว่ามีพลังที่มองไม่เห็นมาทำให้มันเป็นเช่นนั้น

“กลิ่นอายค้นหาเต๋า!!”

“มันต้องเป็นกลิ่นอายค้นหาเต๋าอย่างแน่นอน!”

“สวรรค์! อย่าบอกข้านะว่ามีของวิเศษค้นหาเต๋าอยู่ในทะเลสาบเต๋าบางแห่ง!? เป็นไปได้หรือไม่ว่า…ผู้พิสดารค้นหาเต๋ามายังที่แห่งนี้ด้วยตนเอง?!”

ตูม!

กลุ่มคนทั้งหมดมองไปรอบๆ บริเวณนั้นด้วยความประหลาดใจ กลิ่นอายค้นหาเต๋าอื่นระเบิดขึ้นมา ความเข้มข้นของกลิ่นอายนี้มีมากกว่ากลิ่นอายแรก ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างสั่นสะเทือน!

สายลมพัดกระโชก และแม้แต่ความสามารถศักดิ์สิทธิ์ของผู้ฝึกตนที่อยู่ในบริเวณนั้นก็ยังได้รับผลกระทบ และเริ่มตกอยู่ในความปั่นป่วนวุ่นวาย อาวุธเวทเริ่มสั่นสะท้าน ราวกับว่าพวกมันอาจจะหลุดจากการเชื่อมต่อกับเจ้าของได้ทุกเมื่อ

กฎธรรมชาติตกลงมา มีบางสิ่งที่ดูเหมือนจะมีพลังที่แปลกๆ ทำให้ผู้ฝึกตนทั้งหมดรับรู้ได้ถึงแรงกดดันอันรุนแรง กดทับลงมาบนพื้นฐานฝึกตนของพวกมันเป็นระยะ ในเวลาเดียวกันนั้น พลังของกายเนื้อพวกมันก็ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นเล็กน้อยชั่วคราว

ยิ่งไปกว่านั้น สืบเนื่องจากกลิ่นอายค้นหาเต๋านั้น ทำให้ภาพสะท้อนเต๋าที่อยู่เหนือน้ำพุเต๋า ต้องบิดเบี้ยวไปมาจนถึงจุดที่แตกกระจายออกไป

“สวรรค์! ยังมีกลิ่นอายอื่นอีก!”

“กลิ่นอายนี้ยังแข็งแกร่งกว่ากลิ่นอายแรกอีกด้วย! สองกลิ่นอายก็หมายความว่า มันไม่ใช่ของวิเศษค้นหาเต๋า ต้องมีผู้แข็งแกร่งค้นหาเต๋าสองคนกำลังต่อสู้กันอยู่!”

“มันเป็นใคร? ผู้พิสดารค้นหาเต๋าปรากฏกายขึ้นทำไม!? มีผู้ฝึกตนค้นหาเต๋าอยู่น้อยมากในดินแดนด้านใต้นี้ ถ้านับรวมกันแล้วก็คงมีไม่ถึงสามสิบคน และส่วนใหญ่ต่างก็นั่งเข้าฌาณตามลำพังมานานหลายปีแล้ว!”

เสียงพูดคุยดังเต็มไปทั่วในอาณาเขตของทะเลสาบเต๋า ขณะที่เมิ่งฮ่าวและหุ่นเชิดของสำนักจินหานกระแทกเข้าหากัน พลังค้นหาเต๋าอันยิ่งใหญ่กระแทกซึ่งกันและกัน ทำให้ระลอกคลื่นแห่งพลังกวาดออกไปจนคล้ายกับเป็นลมพายุในทันที

ภาพสะท้อนเต๋าส่วนใหญ่ถูกทำลายลงไป และผู้ฝึกตนนับแสนก็รู้สึกราวกับว่า จิตใจพวกมันถูกกระแทกด้วยพลังอันรุนแรง จนตกตะลึงไปตามๆ กัน และต้องใช้เวลานานกว่าจะฟื้นสติกลับคืนมา

ในทางกลับกัน เหตุการณ์ในเขตด้านในของทะเลสาบเต๋าโบราณสงบลงอย่างรวดเร็ว หลังจากที่สำนักจินหานยอมจำนน ความเงียบสงบก็กลับคืนมา ตอนนี้เมิ่งฮ่าวนั่งขัดสมาธิอยู่ข้างทะเลสาบเต๋า กำลังขบคิดใคร่ครวญต่อภาพสะท้อนเต๋าขนาดใหญ่

การปะทุของทะเลสาบเต๋า ทำให้สองภาพสะท้อนเต๋าปรากฏขึ้นเหนือทะเลสาบหนึ่งพันจ้าง หนึ่งในภาพสะท้อนเต๋านั้นกำลังถูกศึกษาโดยเจ้าอ้วน อีกภาพถูกศึกษาโดยเมิ่งฮ่าว

ภาพสะท้อนเต๋าที่เมิ่งฮ่าวกำลังศึกษาอยู่นั้น เป็นภาพของผู้ฝึกตนวัยกลางคน ซึ่งสวมใส่ชุดนักพรตโบราณที่เรียบง่าย นั่งขัดสมาธิเข้าฌาณอยู่ และมีหยดโลหิตลอยอยู่ที่เบื้องหน้า มันขยับมือร่ายเวท หลังจากนั้นภาพซ้อนทับก็เกิดขึ้นอยู่รอบๆ ร่างมัน หลังจากที่มองไปแค่แวบเดียว เมิ่งฮ่าวก็บอกได้ว่าภาพสะท้อนเต๋านี้กำลังฝึกฝนเวทร่างจำแลงบางอย่างอยู่

เมิ่งฮ่าวไม่รู้ว่าพื้นฐานฝึกตนของภาพสะท้อนเต๋านั้นอยู่ที่ระดับใด แต่ก็บอกได้ว่าในแง่ของเวทร่างจำแลง ช่างดูเหมือนกับเต๋าเดิมแท้เวทอสูรไฟมอดไหม้เป็นอย่างยิ่ง เมิ่งฮ่าวมองไปยังภาพนั้นสองสามครั้ง จากนั้นก็เริ่มจมอยู่ในการศึกษาเรียนรู้มัน

เขาเคยพิจารณาเต๋าเดิมแท้เวทอสูรไฟมอดไหม้มาหลายครั้ง ในตลอดหลายปีที่ผ่านมา และมีความเข้าใจในพื้นฐานทั่วไป แต่ในบางส่วนเขาก็ไม่เข้าใจเลย เขารู้แต่ขั้นตอนทั่วไป ไม่รู้วิธีที่จะนำมันออกมาใช้

ทุกครั้งที่เขารู้สึกว่าได้รับความรู้แจ้งในส่วนที่สำคัญ ก็จะยกมือขึ้นเพื่อทำการร่ายเวท สุดท้ายก็พบว่าความเข้าใจของเขานั้นจริงๆ แล้วก็ดูเหมือนจะไม่มากมายเท่าใดนัก

ดังนั้น การปรากฏขึ้นของภาพสะท้อนเต๋านี้ ก็คือโชควาสนาของเขาอย่างแน่นอน

เวลาเลื่อนผ่านไปอย่างช้าๆ และในที่สุดสามเดือนก็ผ่านไป

การปะทุของทะเลสาบเต๋าโบราณเริ่มรุนแรงมากขึ้น ในตอนแรกพวกมันปะทุขึ้นหนึ่งครั้งในทุกๆ สี่หรือห้าวัน แต่ในเดือนที่แล้ว ความถี่ก็เพิ่มขึ้นเป็นทุกวัน ยิ่งไปกว่านั้นจำนวนของสิ่งของที่ถูกพ่นออกมา ก็เพิ่มมากขึ้นด้วยเช่นกัน

ซากศพเจ็ดถึงแปดซากปรากฏขึ้น รวมทั้งสัตว์อสูรห้าตัว สำนักและตระกูลทั้งหมดต่างก็ต่อสู้เพื่อแย่งชิงพวกมัน และผู้ชนะก็จะได้ครอบครอง

ถึงแม้ว่าทะเลสาบเต๋าจะกำลังปะทุขึ้นด้วยสิ่งของมากมาย แต่ทะเลสาบมากกว่าครึ่งถูกควบคุมโดยสำนักเซี่ยเยา ทำให้ไม่มีใครกล้าเข้าไปใกล้ การกระทำของเมิ่งฮ่าวเมื่อสามเดือนก่อน ทำให้ใครก็ตามที่คิดจะพยายามไปฉกฉวยสิ่งของจากพวกเขา ต้องคิดถึงผลอันรุนแรงที่พวกมันจะได้รับในทันที

ด้วยเช่นนั้น ศิษย์สำนักเซี่ยเยาจึงต้องเหน็ดเหนื่อยเป็นอย่างมาก อาวุธเวทถูกส่งไปยังเมิ่งฮ่าวมากขึ้นเรื่อยๆ และในช่วงสามเดือนที่ผ่านมานี้ เขาได้เก็บไว้เป็นจำนวนมากมาย

สำหรับตัวเมิ่งฮ่าวเอง เขาไม่เคยออกไปจากข้างทะเลสาบ ที่เขานั่งศึกษาภาพสะท้อนเต๋าอีกเลย ตราบเท่าที่เขาไม่ได้ทำให้มันกระจายไป ภาพสะท้อนเต๋าก็ยังคงอยู่ที่นั่น นี่ก็คือคุณสมบัติพิเศษของทะเลสาบหนึ่งพันจ้าง

เจ้าอ้วนได้ออกมาจากการเข้าฌาณของมันเมื่อสองเดือนก่อน ดูเหมือนว่าจะรู้แจ้งได้มากมายหลายเรื่อง ต่อมามันก็หลับตาลงอีกครั้งและทำการฝึกฝนต่อไป

อีกสองเดือนได้ผ่านไป

ทะเลสาบเต๋าในตอนนี้กำลังปะทุขึ้นด้วยความถี่หนึ่งครั้งต่อวัน สำหรับผู้ฝึกตนดินแดนด้านใต้ ทะเลสาบเต๋าโบราณได้กลายเป็นสิ่งที่เหมือนกับสวรรค์ ตราบเท่าที่สามารถรักษาน้ำพุเต๋าหรือทะเลสาบเต๋าไว้ได้อย่างปลอดภัย และหลีกเลี่ยงการเคลื่อนย้ายทางไกลแบบสุ่มได้ เมื่อนั้นก็จะได้รับโชควาสนาอย่างแน่นอน

สำหรับผู้ฝึกตนในเขตศูนย์กลาง ความถี่ของการปะทุที่เพิ่มขึ้นมานี้ หมายความได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น ทะเลสาบหลัก…จะเกิดการปะทุขนาดใหญ่ขึ้นในไม่ช้า!

ช่วงสำคัญของการปะทุขึ้นของทะเลสาบเต๋าโบราณก็คือการมาถึงของ…ทะเลสาบเต๋าขนาดหนึ่งหมื่นจ้าง ซึ่งตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่มีระลอกคลื่นเกิดขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย ในที่สุดก็กำลังจะปะทุขึ้นมา!

จากข้อมูลในบันทึกโบราณ ทะเลสาบเต๋าหนึ่งหมื่นจ้างไม่ได้ปะทุขึ้นด้วยของเพียงชิ้นเดียว มันจะพ่นสิ่งของออกมาหลายชิ้นในหนึ่งครั้ง และท่ามกลางสิ่งของเหล่านั้นก็ต้องมีของวิเศษอันล้ำค่าอย่างแน่นอน!

อันที่จริง ก็มีโอกาสเป็นไปได้ว่าอาวุธเวทที่ปรากฏขึ้นนั้น จะเทียบเท่ากับมรดกวิเศษแห่งสำนักหรือตระกูลต่างๆ สิ่งของเช่นนั้นโดยหลักแล้วก็จะทำให้สำนักหรือตระกูลเหล่านั้นเทียบเท่ากับผู้พิสดารค้นหาเต๋า ความเป็นไปได้เช่นนั้นเพียงพอที่จะทำให้ผู้ฝึกตนแห่งดินแดนด้านใต้ต้องคลุ้มคลั่งด้วยความปรารถนาอยากได้

อย่างช้าๆ สายตาหลายคู่เริ่มจ้องนิ่งไปยังทิศทางของทะเลสาบหลักขนาดหนึ่งหมื่นจ้างมากขึ้นเรื่อยๆ

แต่กลับกัน เมิ่งฮ่าวกำลังจมอยู่ในการค้นหาความรู้แจ้ง และอันที่จริงเขาก็เริ่มคาดเดาเกี่ยวกับเต๋าเดิมแท้เวทอสูรไฟมอดไหม้ได้บ้างแล้ว

“ไฟมอดไหม้ เวทอสูร เต๋าเดิมแท้! นี่ไม่ใช่เป็นแค่เวทร่างจำแลงเท่านั้น! ยังมีเวทแห่งเต๋าอื่นอีกที่แอบซ่อนอยู่ข้างใน!” ความรู้แจ้งนี้ทำให้จิตใจเมิ่งฮ่าวสั่นสะท้าน เขาไม่เคยพบเห็นความสามารถศักดิ์สิทธิ์ หรือวิชาเวทใดๆ ที่มีหลายชั้นลึกล้ำเช่นนี้

หลังจากที่อีกหนึ่งเดือนได้ผ่านไป ทะเลสาบเต๋าโบราณในตอนนี้ก็ปะทุขึ้นทุกๆ หนึ่งชั่วยาม ศิษย์สำนักเซี่ยเยาต้องทำงานกันตลอดเวลา จนไม่มีเวลาหยุดพัก ขณะที่พวกมันบินไปมาระหว่างทะเลสาบเต๋าที่ปะทุขึ้นมาเพื่อเก็บรวบรวมอาวุธเวทและสิ่งของจิปาถะต่างๆ สำหรับคนอื่นๆ ทั้งหมดในเขตศูนย์กลางของทะเลสาบเต๋า พวกมันแทบจะดูคล้ายกับกำลังเก็บเกี่ยวพืชผลอยู่

ศิษย์สำนักเซี่ยเยาต่างก็ตกอยู่ในความเจ็บปวดจากการทำงานหนักอยู่ตลอดเวลา แต่พวกมันก็มีความสุข

แน่นอนว่ากลุ่มคนจากสำนักและตระกูลอื่นๆ ต่างก็มองไปยังพวกมันที่กำลังวุ่นวายอยู่ ด้วยความรู้สึกเจ็บปวดเช่นเดียวกัน…แต่เป็นความเจ็บปวดที่ไร้ความสุข

ผู้ที่ไม่มีความสุขมากที่สุดก็คือกลุ่มคนจากตระกูลหลี่ ซึ่งยังคงอยู่ในตำแหน่งที่ห่างออกไปหนึ่งหมื่นจ้าง พวกมันไม่อาจจะทำอะไรได้นอกจากมองไปอย่างสิ้นหวัง ขณะที่อาวุธเวทปะทุขึ้นมาจากภายในทะเลสาบเต๋ามากขึ้นเรื่อยๆ พวกมันไม่กล้าจะผ่านเข้าไปในเขตหนึ่งหมื่นจ้างแม้แต่ก้าวเดียว ถึงแม้ว่าพวกมันจะได้ครอบครองทะเลสาบเต๋าในบริเวณนั้น แต่ก็ไม่อาจจะเทียบได้กับทะเลสาบที่อยู่ในเขตด้านในได้ แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไรเลย แน่นอนว่า ผู้ฝึกตนตระกูลหลี่เริ่มรู้สึกหมดหวังมากขึ้นเรื่อยๆ อย่างต่อเนื่อง

ความเกลียดชังของพวกมันที่มีต่อเมิ่งฮ่าว เพิ่มขึ้นไปเรื่อยในทุกๆ วันที่ผ่านไป

ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้น แต่พวกมันก็ไม่กล้าจะข้ามผ่านเขตหมื่นจ้างเข้าไป เมิ่งฮ่าวมีความแข็งแกร่งและน่ากลัวเป็นอย่างมาก

กลุ่มคนจากสำนักอีเจี้ยน, สำนักจินหาน, ตระกูลหลี่ที่อยู่ห่างไกลออกไป และตระกูลซ่งทั้งหมดต่างก็มองตรงไปยังทะเลสาบหลักขนาดหนึ่งหมื่นจ้าง สะกดข่มความรู้สึกของพวกมันไว้และรอคอยต่อไป

“มาเถอะ เร็วเข้า! ทะเลสาบหลักหมื่นจ้างกำลังจะปะทุขึ้นในไม่ช้านี้แล้ว!”

“ที่พวกเรากำลังรอคอยมาตลอดเวลาก็เพียงเพื่อวันนี้เท่านั้น! สิ่งเดียวที่พวกเราไม่รู้ก็คือว่า มันจะปะทุขึ้นมาจริงๆ เมื่อไหร่!”

“พื้นฐานฝึกตนของเจ้าเมิ่งฮ่าวนั่นสูงส่งมากเกินไป! แต่พวกเราก็ไม่จำเป็นต้องต่อสู้กับมัน เมื่อทะเลสาบหมื่นจ้างปะทุขึ้น กฎของที่นี่ก็จะเปลี่ยนไป ยันต์เคลื่อนย้ายทางไกลที่ก่อนหน้านี้ไม่อาจจะใช้งานได้ ก็จะสามารถทำหน้าที่ของมันได้ เมื่อไหร่ที่ทะเลสาบหมื่นจ้างปะทุขึ้น สิ่งที่ต้องทำก็คือคว้าจับสิ่งของให้ได้ จากนั้นก็ใช้ยันต์เคลื่อนย้ายทางไกลเพื่อจากไป! คู่แข่งที่แท้จริงของพวกเราก็คือใครจะรวดเร็วมากที่สุด!”

“เมิ่งฮ่าวอาจจะมีพื้นฐานฝึกตนที่สูงมาก แต่มันก็มีเพียงคนเดียว ด้วยสิ่งของที่มีอยู่มากมาย พวกเราก็แค่เฝ้ารอและดูว่าใครจะโชคดี!”

สำนักจื่อยิ่นก็ยึดถือเรื่องนี้อย่างเคร่งเครียดด้วยเช่นกัน แต่เมื่อพิจารณาถึงความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดของพวกมันกับเมิ่งฮ่าว ทัศนคติที่พวกมันมีต่อเขาก็ดูอบอุ่นมากกว่า

ตระกูลซ่งค่อนข้างจะเก็บตัว แต่พวกมันก็มีความทะเยอทะยานด้วยเช่นกัน สำนักและตระกูลทั้งหมดต่างก็มุ่งเป้าไปที่ทะเลสาบหลัก

สำหรับเด็กหนุ่มที่นั่งขัดสมาธิอยู่ด้านหลังเจี้ยนเหล่าในสำนักอีเจี้ยน ดวงตามันสาดประกายด้วยแสงแปลกๆ ขณะที่มองตรงไปยังทะเลสาบหลักหมื่นจ้าง

“เหตุผลที่ข้าส่งร่างจำแลงของข้ามายังที่นี่เป็นสถานที่แรก ก็เพื่อโอกาสที่จะได้รับความโชคดี” มันคิด “ถ้าการพยากรณ์ของข้าถูกต้อง โชควาสนาที่ข้าค้นหา จะมาพร้อมกับการปะทุนี้ เจ้าสารเลวเมิ่งฮ่าวอาจจะมีพลังต่อต้านสวรรค์ แต่ถ้าต้องต่อสู้กับมัน ข้าก็คงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องกำราบมันลง”

ในสำนักจินหาน บุรุษในชุดเกราะชำเลืองมองไปยังเมิ่งฮ่าว จากนั้นก็สบตากับใครบางคนที่อยู่ด้านหลังมัน พวกมันต่างก็มองเห็นท่าทางลังเลอยู่ในแววตาของแต่ละคน

จากนั้นดวงตาของพวกมันก็สาดประกาย ไม่รู้สึกลังเลอีกต่อไป มีแต่ความมุ่งมั่น

“สู้!”

“การฝึกฝนที่ผ่านมาก็เพื่อการต่อสู้ในครั้งนี้เท่านั้น! โอกาสและความโชคดีไม่ได้ล่วงหล่นลงมาเอง! พวกเจ้าต้องต่อสู้เพื่อมัน!”

ทั่วทั้งเขตศูนย์กลางของทะเลสาบเต๋า ค่อยๆ เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความตรึงเครียด ไม่มีใครพูดจา ความสนใจทั้งหมดมุ่งเน้นไปยังการปะทุที่กำลังจะเกิดขึ้นของทะเลสาบหลักหมื่นจ้าง

เมิ่งฮ่าวยังคงเพ่งสมาธิไปที่การรู้แจ้ง ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้มองไปยังภาพสะท้อนเต๋าอีกต่อไปก็ตามที ดวงตาหลับอยู่ขณะที่กำลังครุ่นคิดถึงความเป็นจริงของ เต๋าเดิมแท้เวทอสูรไฟมอดไหม้อยู่ภายในใจ

สามวันต่อมา

ตูมมมมมมม!

พื้นดินสั่นสะเทือน ขณะที่ทะเลสาบเต๋าทั้งหมดหยุดการปะทุขึ้น ทะเลสาบที่เบื้องหน้าเมิ่งฮ่าวเริ่มหายไป ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มมืดสลัวดูเลือนลางลง ทะเลสาบพันจ้าง, ทะเลสาบร้อยจ้าง, ทะเลสาบสิบจ้าง ทะเลสาบทั้งหมดเหือดแห้งไป และหดตัวลงไปอย่างรวดเร็ว

แม้แต่น้ำพุเต๋าก็แห้งลงโดยสิ้นเชิง

แทบจะราวกับว่ามีใครบางคนอยู่ที่ด้านล่างของทะเลสาบทั้งหมด กำลังสูดลมหายใจเข้าไป สูบน้ำในทะเลสาบทั้งหมดเข้าไปจนหมดสิ้น

แน่นอนว่า สิ่งที่ตามมาหลังจากที่สูดลมหายใจเข้าก็คือ การหายใจออกมา!

“ทะเลสาบหลักหมื่นจ้างกำลังจะปะทุขึ้นมา!!”

“มันกำลังจะเริ่มแล้ว! เมื่อนั้นความโชคดีก็จะปรากฏขึ้น!”

“ข้าอยากรู้นักว่าทะเลสาบหลักหมื่นจ้างกำลังจะพ่นอะไรออกมา! ข้าได้ข่าวมาว่าของวิเศษอันล้ำค่าของสำนักอีเจี้ยนมาจากการปะทุขึ้นของทะเลสาบหลัก!”

เด็กหนุ่มจากสำนักอีเจี้ยนลุกขึ้นมายืน บุรุษในชุดเกราะจากสำนักจินหานกำลังหอบหายใจอยู่ ผู้ฝึกตนจากตระกูลซ่งยืนอยู่ที่นั่นพร้อมกับดวงตาที่สาดประกาย ผู้อาวุโสเต๋าเหี่ยวแห้งกำลังสั่นเป็นระยะ ที่ห่างไกลออกไปหนึ่งหมื่นจ้าง ผู้ฝึกตนตระกูลหลี่กำลังเพ่งสมาธิทั้งหมดไปยังพลังในร่างของพวกมัน

มีเพียงเมิ่งฮ่าวเท่านั้นที่ยังคงหลับตาอยู่

และจากนั้น…

ทะเลสาบหลักหมื่นจ้างที่ก่อนหน้านี้เงียบสงบ ก็เริ่มมีระลอกคลื่นเกิดขึ้น ราวกับว่ามีบางสิ่งกำลังเดือดพล่านอยู่ใต้พื้นผิวของมัน

ตูมมมมม!