บทที่ 247 ไม่ท้องใช่ไหม เจ้าน่ะ? (ต้น)
สายตาของทัวป้าเหยียนจ้องแน่วที่เยี่ยฉวน สีหน้าเฉยเมยไร้รู้สึก
คนที่ยืนอีกข้างของเยี่ยฉวน ชายชราผู้นั้นไม่แสดงอาการแปลกใจด้วยว่าเขารู้ว่าทัวป้าเหยียนเป็นใคร และเมื่อเห็นได้ชัดว่าเยี่ยฉวนไม่รู้จักสตรีเบื้องหน้า จึงทำท่าว่าจะแนะนำ ทว่าเสียงปรามมาจากสตรีพลันดังขึ้น “ปล่อยเขา!”
ชายชราร่างผอมจึงได้แต่ชะงักหยุด “…”
ชายหนุ่มไม่ทันสังเกตทีท่าของอีกฝ่ายแม้แต่น้อย เขาร้องถามเสียงเข้ม “เจ้าต้องการอะไร?” เยี่ยฉวนแอบระแวงระวังด้วยมั่นใจว่าสตรีผู้นี้มีฝีมือกล้าแกร่งเอาการ ซึ่งเขาไม่อาจเพิกเฉยแม้สักน้อย!
พลันอีกฝ่ายลอยหน้าถาม “ถามข้าว่าต้องการอะไรงั้นเหรอ? คิดว่าข้าต้องการอะไร?” เยี่ยฉวนนิ่งไปนิดเดียวก่อนโพล่งขึ้นว่า “เรื่องที่เกิดขึ้นครั้งก่อน…” ราวกับประโยคนั้นได้จี้จุดในใจของทัวป้าเหยียนเข้าพอดี นางไม่รีรอออกปะทะทันที เยี่ยฉวนระมัดระวังอยู่แล้ว จึงผลักพลังออกต้านรับรวดเร็ว
ตู้ม! เสียงกัมปนาทสะท้านสะเทือน พลันร่างของเยี่ยฉวนถอยกรูดรวดเดียวไปไกลหลายจั้ง คนที่เป็นฝ่ายยืนดู ชายชราร่างผอมตาเบิกโพลงอย่างตกใจ ต่อสู้กันเสียแล้วหรือนี่? เกิดอะไรขึ้น? จังหวะนั้นทัวป้าเหยียนหันขวับมาทางชายผิวคล้ำ “หลีกไป!”
เมื่อเป็นเช่นนั้นมีหรือที่คนจะหาญกล้าฝ่าฝืนคำสั่ง ชายชราผิวคล้ำรีบผลุนผลันหลบเลี่ยงออกจากสถานที่ไปในทันที……พ่อหนุ่มเยี่ยฉวน เขาไม่จำเป็นต้องอยู่เพื่อปกป้องแน่ พบปะไม่ทันไรเข้าต่อสู้ห้ำหั่นกันเสียนี่ ต้องมีอะไรผิดปกติสักอย่าง!
จากนั้นสตรีเบื้องหน้าเยี่ยฉวนก็หันกลับมามองนิ่งแน่วเช่นเดิม “ไม่เลว ไม่เจอกันเพียงไม่กี่มากน้อย ฝีมือของเจ้าพัฒนาขึ้นมาก!”
เยี่ยฉวนตวัดกำปั้นตั้งท่ารับ “นี่แม่นาง มาถึงเจ้าก็ลงมือเอาๆ ไฉนจึงเป็นคนไร้เหตุผลเช่นนี้?” ฝ่ายหญิงสาวกัดฟันกรอด เสียงคำรามเย้ยหยัน “เหตุผล? ฝีมือนี่ไงเหตุผล! ไม่ใช่หรือ? เจ้า……”
พลันร่างของชายหนุ่มหายวาบไปจากที่ ขณะหนึ่งต่อมาหมัดลุ่นพุ่งตรงเข้าที่ใบหน้าของทัวป้าเหยียน เสียงกำปั้นระเบิดแหวกอากาศธาตุ! ทัวป้าเหยียนเหยียดมุมปากยิ้มเย้ย พลางควงฝ่ามือและผลักออกอย่างรุนแรง
เจ็บแปลบ! กลุ่มก้อนพลังพุ่งวาบ ผสานแสงสว่างราวสายฟ้าฟาดออกจากใจกลางฝ่ามือ! ตู้ม! สิ้นเสียงทันใดร่างของเยี่ยฉวนถูกพลังผลักจนกระเด็นไปไกลกว่าสี่จั้ง กระแสพลังบางอย่างเคลื่อนจับที่ท่อนแขน ยิ่งกว่านั้นยังเกิดอาการชาวูบที่บริเวณฝ่ามือ!
เสียงของสตรีร้องถาม “ได้เท่านี้เองหรือ?” ชายหนุ่มไม่พูดไม่จา ทันใดนั้นเขากระทืบฝ่าเท้าด้านขวาลงบนพื้นดินเต็มแรง ตู้ม! ฉับพลันนั้นพื้นดินใต้ฝ่าเท้าปริแตกแยกออก พร้อมกับที่ร่างของเยี่ยฉวนพรวดออกไปปรากฏเผชิญหน้ากับทัวป้าเหยียน ในตอนนั้นเองเขาจัดการผลักออกหนึ่งหมัด!
ทว่าครานี้หนึ่งหมัดผสานแรงผลักดันกับผนึกไว้ด้วยจิตวิญญาณการต่อสู้! พลังกล้าแกร่งอันหาผู้เทียมทานได้ไม่! ทว่าทัวป้าเหยียนกลับมิได้มีท่าทีต่างไป ด้วยสีหน้ายังคงเรียบนิ่ง ขณะเดียวกันนางส่งออกฝ่ามือบอบบาง พลันมือข้างนั้นสะท้านสั่นรุนแรง และแล้วกระแสพลังชนิดหนึ่งพุ่งวาบเข้าห่อหุ้มหมัดของเยี่ยฉวน ประหนึ่งร่างแหตาข่ายก็ปาน!!
ฉับ……ในท้องลานแห่งนั้น กระแสพลังมหาศาลแผ่กระจายออกโดยรอบ กระแสพลังที่ผลักออกจากฝ่ามือของทัวป้าเหยียนต้านทานพลังหมัดของเยี่ยฉวนอย่างเต็มที่ พลันกำปั้นที่ประจุพลังเคลื่อนไหวและพลังจิตวิญญาณต่อสู้กลับถูกกระแสประหลาดดูดกลืนอย่างรวดเร็ว ไม่เพียงเท่านั้นกระแสประหลาดยังพุ่งวาบเข้าสู่ภายในร่างกายของเยี่ยฉวนอีกด้วย!
ชายหนุ่มถึงกับตกใจกับสิ่งที่บังเกิดอยู่ไม่น้อยและพยายามกระถดถอย ขณะนั้นเองฝั่งสตรีเหมือนจะเดาใจออก นางเคลื่อนเข้าหากับคว้าหมัดของเยี่ยฉวนข้างนั้นตรึงแน่นไว้ ขณะเดียวกันก็ตวัดปลายเท้าขึ้นเตะหมายตรงเป้าจุดยุทธศาสตร์ที่หว่างขาของชายหนุ่มคนเบื้องหน้าเต็มเหนี่ยว!
ถ้าพลังเตะออกเข้าตรงเป้าเผงล่ะก็ เยี่ยฉวนมีอันหมดสิทธิ์มีทายาทไว้สืบสกุลเป็นแน่! สีหน้าของเยี่ยฉวนเปลี่ยนวูบ และกระทืบเท้าขวาอย่างรุนแรง ตู้ม!
พลังกล้าแกร่งแห่งปณิธานกระบี่ทะยานวาบออกจากร่างกายฉับพลัน ทันทีที่ปณิธาณกระบี่ปรากฏออกพลันกระแสประหลาดที่ห้อมล้อมแตกกระจายสลายลงทันที เยี่ยฉวนจึงฉวยจังหวะนั้น ออกกระแทกหมัดข้างขวาหนักหน่วง
ปัง! ร่างของฝ่ายสตรีผงะถอยหลายก้าว พานให้ลูกเตะพิฆาตซัดพลาดเป้าหมายอย่างเฉียดฉิว! เมื่อร่างของทัวป้าเหยียนหยุดลงนั้น ร่างของชายหนุ่มพุ่งพรวดเข้าหาและผลักหมัดอีกครั้ง!
หนึ่งหมัดดับชีพ! ครั้งนี้ ได้จังหวะออกพลังหมัดแท้จริง! เพราะเขารู้ดีว่าสตรีตรงหน้าพลังของนางมิใช่คนธรรมดา และพยายามเอาชีวิตเขาอย่างที่สุดยามใดที่เยี่ยฉวนพลาดพลั้งประมาทเพียงนิดเดียว
ณ เวลานั้นสายตาของสตรีบังเกิดแววเคร่งเครียดฉายชัดเจน ด้วยพลังหมัดนี้ของเยี่ยฉวนไม่ธรรมดา! นางจึงไม่กล้าออกปะทะสุ่มสี่สุ่มห้า ขณะที่ค่อยกำหมัดข้างขวาเกร็งแน่นเข้าหากัน พลังหมัดยามนี้ครอบคลุมด้วยกระแสพลังเต็มที่ ทั้งในเวลาเดียวกันกระแสนั้นยังแผ่ซ่านลงสู่ปลายเท้าทั้งคู่!
ในตอนนั้นเองหมัดหนึ่งของเยี่ยฉวนพรวดเข้ามาเบื้องหน้า บังคับให้ทัวป้าเหยียนหรี่ตาลง และกระแทกกำปั้นสวนออกไป! สองหมัดปะทะตรงเผง!
ปัง! ในขณะที่สองหมัดสองพลังปะทะกันตรงๆ พลันเกิดประกายสายฟ้าแปลบปลาบส่องสว่างไปทั่วบริเวณ พลันร่างของเยี่ยฉวนถูกผลักถอยไปไกลกว่าสิบจั้ง อีกทั้งท่อนแขนเกิดร่องรอยสีดำคล้ำอยู่ประปราย!
ถึงแม้ว่าทัวป้าเหยียนจะล่าถอยออกไปเช่นกัน หากนางกระเด็นไปไม่ไกลกว่าสองจั้งด้วยซ้ำ แน่ชัดว่ายกนี้เยี่ยฉวนเป็นฝ่ายเสียเปรียบอีกครั้ง
เยี่ยฉวนเหวี่ยงแขนข้างที่รู้สึกชาวูบขึ้นทดสอบพลางขมวดคิ้วด้วยความข้องใจ ต้องมีบางอย่างผิดปกติเสียแล้ว พวกเขาปะทะกันมาตั้งนานสองนาน ทว่าหามีใครเยี่ยมกรายออกมาไม่!
ไม่ปกติ! เยี่ยฉวนเขม้นมองใบหน้าของสตรีตรงหน้า “ฝีมือของเจ้าไม่ธรรมดาเลย!” ทว่าทัวป้าเหยียนสีหน้าไร้รู้สึกไม่ตอบโต้คำพูด กลับตวาดว่า “ใช้กระบี่ของเจ้าออกสู้กับข้า!”
ใช้กระบี่! ชายหนุ่มสีหน้าลังเล ราวกับไม่แน่ใจต่อสิ่งที่ได้ยิน “อย่างน้อยเราก็เคยเป็นผัวเมีย ไม่ควรใช้กำลังห้ำหั่นอย่างนี้ ข้าว่าพวกเราน่าจะจับเข่าคุย……” ยังไม่ทันที่เยี่ยฉวนพูดจนจบ ทัวป้าเหยียนหายวาบไปจากที่ ขณะเดียวกันก็ได้บังเกิดลำแสงสว่างวาบที่ในลานโล่ง!
ลำแสงนี้ประจุพลังสยบฟ้าดินอยู่เต็มเปี่ยม ทั้งยังผนึกด้วยพลังเคลื่อนไหวอันหนักแน่น กระทั่งพลิกพื้นพสุธาให้กลายเป็นเถ้าธุลีฟุ้งกระจายขึ้นสู่อากาศ นับว่าเป็นพลังที่น่ากลัวยิ่งนัก!
ความรู้สึกของเยี่ยฉวนยามนี้ออกจะตื่นตระหนกยิ่งนัก เขาจะไม่ออมมือกับหญิงสาวตรงหน้าอีกต่อไปแล้ว! ดังนั้นกระบี่หลิงซิ่วจึงเผยออกกลางฝ่ามือ และในทันทีที่กระบี่ปรากฏ……แสงสว่างวาบพลันพุ่งปลาบไปทั่วลาน!
— จบตอน —
