บทที่ 768 ถอดชุดผ้าไหมที่นางสวมใส่! (ปลาย)
เวลานี้เขามุ่งหน้าออกจากเมืองเว่ยหยางทันที ชายหนุ่มไม่ได้มุ่งตามหาสัตว์อสูรสุนัขและตู๋กูเสวียนแต่อย่างใด สิ่งสำคัญของเขาตอนนี้คือการพัฒนาพลังความแข็งแกร่งของตนเอง!
และอีกอย่างเขารู้ว่าตู๋กูเสวียนมีสุนัขอสูรคอยให้ความช่วยเหลือ ฉะนั้นนางปลอดภัยแน่นอน!
บริเวณหุบเขากว้างใหญ่ เยี่ยฉวนพบที่ซ่อนตัวในถ้ำเงียบสงบแห่งหนึ่งเป็นถ้ำที่อยู่ลึกเข้าไปในหุบเขา อีกอย่างตนนั้นซ่อนเร้นลมหายใจไว้ดังนั้นจึงยากนักที่คนภายนอกจะค้นเจอ!
เมื่ออยู่ในโถงถ้ำเยี่ยฉวนจึงเข้าสู่หอคอยแห่งเรือนจำ ด้วยหากอยู่แต่ในถ้ำ การปรากฎลมหายใจเพียงเล็กน้อยอาจทำให้เกิดความตื่นตระหนก
ถึงอย่างไรมีคนอีกจำนวนมากที่พร้อมจะสร้างปัญหาให้กับเขา!
เยี่ยฉวนนั่งขัดสมาธิบนพื้นภายในหอคอยแห่งเรือนจำ เมื่อโบกมือข้างขวาขึ้นพลันกระบี่ขั้นศักดิ์สิทธิ์สามเล่มปรากฎออกสู่สายตาเบื้องหน้า ขณะนั้นชายหนุ่มมีกระบี่เซียนหลิงเป็นจุดตันเถียน ซึ่งประจักษ์แล้วว่าลำพังกระบี่เซียนหลิงไม่เพียงพอต่อความต้องการของตนอีกต่อไป!
เพราะฉะนั้นจึงตัดสินใจที่จะใช้กระบี่เจิ้นหุนแทนจุดตันเถียนของตัวเอง!
เมื่อชายหนุ่มโบกมือข้างขวา ปรากฎกระบี่เจิ้นหุนทะยานมาอยู่ตรงหน้าทันที
เยี่ยฉวนเอ่ยถามขึ้นในใจ “อาหุน เจ้ามาเป็นตันเถียนให้ข้าทีจะได้ไหม?”
แม้ว่าตนเองจะได้ชื่อว่าเป็นเจ้าของกระบี่เจิ้นหุนแต่ในนาม หากชายหนุ่มรับรู้ได้ว่ากระบี่เจิ้นหุนมีพลังจิตเข้มแข็งนัก เพราะฉะนั้นเขาจะต้องถามความสมัครใจจากเจ้าตัวเสียก่อนที่จะทำอะไรลงไป
เจ้าหุนเงียบไปครู่หนึ่งจากนั้นจึงมีเสียงถามมาว่า “นายท่านมีข้อจำกัดไหม?”
เยี่ยฉวนส่ายหน้า “ไม่มี!”
อาหุนตอบกลับทันที “ถ้าเช่นนั้นไม่มีปัญหา”
เยี่ยฉวนเหยียดมุมปากเผยรอยยิ้มอย่างยินดี “เจ้าต้องให้ความร่วมมือกับข้า!”
ถ้ากระบี่เจิ้นหุนไม่ให้ความร่วมมือเสียอย่าง เขาไม่มีทางกล้าใช้นางเป็นจุดตันเถียนอย่างแน่นอน ด้วยที่เป็นอาวุธขั้นสูงดังนั้นอาจเกิดความผิดพลาดขั้นรุนแรงได้ง่าย
เสียงตอบกลับว่า “ได้สิ นายท่าน”
เยี่ยฉวนพยักหน้าอย่างพอใจ จากนั้นจึงฉวยด้ามกระบี่เจิ้นหุนไว้มั่นก่อนปักปลายกระบี่กดให้จมเข้าสู่บริเวณหน้าท้องของตน ทันใดนั้นเขาเริ่มรู้สึกถึงภายในที่เกิดอาการสั่นน้อยๆ หลายครั้งหลายหน……
“ให้ตายเถอะ!”
สีหน้าแปรเปลี่ยนวูบไปแล้วพบว่ากระบี่เจิ้นหุนเป็นอาวุธพลังขั้นสูงสุด ซึ่งร่างกายของเขาไม่อาจทนทานได้!
ทันใดนั้นเยี่ยฉวนรีบผลักออกจากพลังกายาทองคำไร้เทียมทานอย่างเร่งด่วน!
จากนั้นไม่นานชายหนุ่มรู้สึกว่าความปั่นป่วนในกายค่อยๆ กลับสู่สภาวะปกติ
การณ์ดำเนินไปเช่นนี้ ขณะที่เวลาคืบคลานไปข้างหน้าทีละนิดๆ……
จวบจนกระทั่งวันหนึ่งผ่านไป พลันปรากฎลมหายใจแกร่งกล้าพุ่งออกจากร่างกายคนขณะที่ยังอยู่ภายในโถงถ้ำ!
พลังขั้นหลอมรวมลมปราณ!
เวลานั้นขั้นพลังของเยี่ยฉวนจากขั้นผสานลมปราณ บรรลุสู่ขั้นหลอมรวมลมปราณ!
ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจหนักหน่วง ความรู้สึกที่เกิดขึ้น ในชั่วขณะนั้นเกิดความเปลี่ยนแปลงกับตนเองอย่างลึกล้ำซึ่งเป็นความรู้สึกที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน!
เยี่ยฉวนบิดยกมุมปากเล็กน้อย พลันทำท่าฉุกคิดถึงอะไรบางอย่างจึงถามออกไปในใจว่า “อาหุนเจ้ารู้สึกผิดปกติบ้างไหม?”
อีกฝ่ายนิ่งเงียบ ครู่ต่อมาเจ้าหุนตอบว่า “ไม่เลยนายท่าน แค่รู้สึกว่าสื่อกับนายท่านได้ลึกล้ำมากขึ้นและมีความเปลี่ยนแปลงกระทั่งรับรู้ความรู้สึกนึกคิดและอารมณ์ของนายท่าน”
ชายหนุ่มพูดยิ้มๆ ว่า “เจ้าเป็นไรไหม?”
เจ้าหุนตอบว่า “ไม่เป็นไร ท่านแข็งแกร่งขึ้นข้าเองก็ยินดีกับนายท่านด้วย”
เยี่ยฉวนพยักหน้า “ดีแล้ว!”
จากนั้นเขาเบนสายตาไปยังกระบี่ขั้นศักดิ์สิทธิ์ตรงหน้า ก่อนจะฉวยกระบี่ขึ้นมาและกดเข้าสู่บริเวณกลางลำตัวของตนโดยไม่ลังเล ทันใดนั้น พลังงานบริสุทธิ์แผ่ซ่านออกจากร่างสู่ภายนอกพลันพรั่งพรูดุจกระแสน้ำหลากทะลัก!
กระแสพลังครึ่งหนึ่งถูกดูดซับกลับเข้าสู่ร่างกาย และอีกครึ่งหนึ่งถูกกระบี่เจิ้นหุนดูดซับไว้อย่างรวดเร็ว!
ในตอนนั้นเจ้าหุนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “นายท่าน ข้าดูดซับพลังกระบี่ที่นายท่านกลืนเข้ามาได้หรือไม่?”
คนถูกถามพยักหน้าก่อนตอบไปว่า “ได้สิ!”
เสียงกระบี่บอกว่า “เยี่ยมเลย ถ้าเป็นอย่างนี้ข้าก็สามารถพัฒนาไปพร้อมกับนายท่านได้!”
เยี่ยฉวนถามกลับอีกฝ่าย “กระบี่เล่มนี้ช่วยให้เจ้าพัฒนาได้ด้วยงั้นหรือ?”
เสียงตอบมาว่า “ในด้านความแข็งแกร่งในตอนนี้นั้นคำตอบคือใช่ ทว่าเมื่อข้าบรรลุถึงชั้นยอดเยี่ยม กระบี่เหล่านี้จะไม่มีผลต่อข้าแต่อย่างใด!”
ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆ “อย่างไรก็ตามตอนนี้มันช่วยได้!”
เสียงเจ้าหุนเอ่ยขึ้นว่า “นายท่าน ท่านสามารถหากระบี่มาสูบกลืนจนได้สินะ!”
ฝ่ายคนส่ายหน้าพลางยิ้มขำ ดูเหมือนอาหุนได้รับรู้ถึงประโยชน์ที่มันจะได้รับ! สำหรับตัวเขาการสูบกลืนกระบี่ขั้นศักดิ์สิทธิ์ส่งผลดีกับตนอยู่แล้ว ทั้งนี้กระบี่ที่ถูกสูบกลืนควรส่งผลต่อการพัฒนาของเจ้าหุนด้วยเช่นกัน! มิเช่นนั้นนางคงไม่แสดงความตื่นเต้นจนออกนอกหน้าเช่นนี้!
เยี่ยฉวนซึมซาบพลังงานเข้าสู่ร่างกายอย่างต่อเนื่อง…
ในวันถัดมาชายหนุ่มฉวยกระบี่ขั้นศักดิ์สิทธิ์และกดเข้าบริเวณกลางลำตัวอีกเล่ม! จากนั้นก็ดูดซับพลังอย่างรวดเร็ว!
ในระหว่างที่ร่างกายทำการดูดซับพลังงานอยู่นั้น ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นนั้นค่อยๆ เป็นไปอย่างช้าๆ ขณะเดียวกันลมหายใจของเขาแกร่งกล้าเพิ่มมากขึ้นทุกที ประหนึ่งใกล้จะบรรลุขั้นพลังกระนั้น!
ทันทีที่รับรู้ พลันสีหน้าของเยี่ยฉวนแปรเปลี่ยนเล็กน้อยและรีบสกัดยับยั้งลมหายใจภายในอย่างรวดเร็ว!
เขาไม่ปรารถนาที่จะสำเร็จขั้นพลังในตอนนี้ ในภายหลังจากที่บรรลุขั้นหลอมรวมรวมปราณ การดูดซับพลังงานจากกระบี่ที่ได้มายังทำได้ไม่เต็มที่ นั่นทำให้พลังทางสภาวะจิตของตนเองยังไม่บรรลุถึงขั้นสูงสุด แม้จะบรรลุขั้นพลังได้ทันทีนั้นสามารถทำได้ไม่ยากเลย ทว่าอาจจะไม่สมบูรณ์มากนัก เยี่ยฉวนไม่ประสงค์จะให้เกิดข้อบกพร่องในการบ่มเพาะพลังของตนแม้แต่น้อย……
เมื่อเยี่ยฉวนยับยั้งอย่างหนักหน่วง พลันลมหายใจค่อยๆ ผ่อนลงในที่สุด ทว่าจากนั้นไม่นานก็เกิดการสะท้อนกลับ!
ชายหนุ่มรีบเรียกอีกฝ่ายทันที “อาหุน ช่วยข้าสกัดไว้ที!”
เจ้าหุนตอบมาทันที “ได้เลย!”
ว่าแล้วบังเกิดพลังจิตวิญญาณกล้าแกร่งแผ่กระจายครอบคลุมเยี่ยฉวนไว้ทั้งตัว เมื่อพลังจิตวิญญาณปรากฎเข้ามาช่วยเหลือ ต่อมาไม่นานลมหายใจภายในของเขาผ่อนเบาลงทันที
ครู่ต่อมาชายหนุ่มทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง พลันยกมือขึ้นปาดเหงื่อแถวหน้าผากพลางยิ้มแห้ง “คนอื่นมีแต่อยากจะบรรลุขั้นพลัง…แต่ข้าต้องยับยั้งไม่ให้บรรลุขั้นพลังแทบตาย…”
ตอนนั้นเองที่อาหลิงน้อยโผล่พรวดเข้ามาและส่งเสียงร้องอย่างตื่นตระหนก “ประตู ประตู ประตู…มันไปที่ชั้นห้าแล้ว!”
เยี่ยฉวนได้ยินแล้วถึงกับงงงัน เอ่ยถามอย่างรวดเร็ว “ประตูอะไรของเจ้า?”
ทันใดนั้นชายหนุ่มทะลึ่งพรวด “ทวารภูตผี งั้นหรือ?”
เมื่อพูดออกไปแล้วก็เงยมองขึ้นไป ทันใดนั้น……
ตูม!
เสียงระเบิดดังสนั่นลงมาจากชั้นที่ห้า…
ฉับพลันนั้นทั้งหอคอยแห่งเรือนจำไหวโยกอย่างรุนแรง!
เยี่ยฉวน “…”
