บทที่ 863 : ลมหายใจแห่งผู้ก่อตั้ง! (ต้น)
สำนักกระบี่!
เยี่ยฉวนเมื่อเห็นเช่นนั้นถึงกับนิ่งงันด้วยความตกตะลึง
สำนักกระบี่งั้นหรือ?
เขาเองเคยพบเห็นคำสองคำนี้ในโลกใหม่ที่ได้ไปเยือน ซึ่งมีสำนักที่ชื่อว่าสำนักกระบี่ด้วยเช่นกัน!
สำนักเหล่านั้นมีความเกี่ยวข้องกันหรือไม่?
ครู่ต่อมาเยี่ยฉวนหันไปถามสุนัขอสูรที่ยืนอยู่ข้างๆ “ที่นี่คือดินแดนจักรวาลศักดิ์สิทธิ์งั้นหรือ?”
ฝ่ายที่ถูกถามหมุนตัวไปรอบๆ ก่อนจะตอบว่า “บางที……อะ……อาจเป็นได้!”
เยี่ยฉวน “……”
อีกฝ่ายเห็นท่าจึงหัวเราะออกมา “ในเมื่อมาถึงแล้ว ไปดูกันสักที”
ชายหนุ่มกล่าวอะไรไม่ออก เจ้าหมอนั่นอาจพามาผิดทาง
ที่นี่ไม่ใช่ดินแดนจักรวาลศักดิ์สิทธิ์แน่นอน!
ชายหนุ่มมองออกไป ในจักรวาลดารากระบี่ขนาดมหึมาปรากฏอยู่ เป็นกระบี่ที่มีความโอ่อ่าสง่างามตั้งตระหง่านพุ่งสูงเสียดฟ้า
ซึ่งเต็มไปด้วยแรงผลักกระบี่
เยี่ยฉวนสัมผัสถึงพลังแรงผลักนั้นอยู่บ้าง แรงผลักชนิดนี้เทียบได้กับคลื่นพายุที่สามารถทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้าให้ราบเป็นหน้ากลอง!
ไม่ธรรมดา!
หลังจากนิ่งเงียบไปชั่วขณะ ชายหนุ่มบอกกับอีกฝ่าย “ไปกันเถอะ!”
ว่าแล้วชายหนุ่มกับสุนัขอสูรมุ่งตรงไปยังกระบี่เล่มใหญ่ ทั้งสองยืนอยู่ใต้ฐานกระบี่ ที่ตรงนั้นให้สัมผัสถึงแรงผลักกระบี่ที่คมชัดยิ่งขึ้น แรงนั้นทำให้คนที่พบเจอเกิดความอึดอัดขัดข้องแม้จะหายใจยังลำบาก
อสูรสุนัขมองด้วยสายตาเคร่งเครียดก่อนพูดเปรยว่า “สถานที่แห่งนี้ไม่ธรรมดา!”
เยี่ยฉวนเห็นพ้องต้องกัน “จริงด้วย เข้าไปสำรวจด้านในกันเถิด!”
ชายหนุ่มกับเจ้าสุนัขอสูรพากันเดินอ้อมกระบี่ใหญ่ไป ที่ด้านหลังไกลออกไปในจักรวาลดาราปรากฏหอโถงขนาดใหญ่มีสภาพผุพังทรุดโทรมตั้งอยู่ บนหลังคามีกระบี่บินเจ็ดสิบสองเล่มทะยานวนกลับไปกลับมา บางครั้งบางคราวยังส่งเสียงกรีดก้องทั่วทั้งบริเวณ
ชายหนุ่มนิ่วหน้า มีคนอยู่สินะ?
ทว่ายังสัมผัสลมหายใจของสิ่งมีชีวิตไม่ได้แต่อย่างใด!
ชายหนุ่มรีบสาวเท้าเดินเร็วขึ้น ไม่นานนัก ทั้งเยี่ยฉวนและสุนัขอสูรมาถึงหอโถง เพียงแค่ก้าวเข้าไปปรากฏกระบี่บินพุ่งเข้าใส่ถี่ๆ ประดุจลำแสง
ชายหนุ่มสีหน้าเรียบเฉยอีกทั้งไม่ได้หลีกหลบ พลันกระบี่บินสองเล่มที่พุ่งเข้ามาถึงตัวคนกลับแตกกระจายในทันที ในเวลาเดียวกัน จู่ๆ มีกระบี่สีดำและกระบี่สีขาวปรากฏขึ้นตรงหน้า
ตอนนี้เองแว่วเสียงแห่งกระบี่ดังสะท้อนก้องกังวานไปทั้งหอโถง ไม่นานแสงกระบี่พุ่งขึ้นสู่ที่สูงก่อนมุ่งหน้าไปยังท้องฟ้าไกล
เยี่ยฉวนกับเจ้าสุนัขอสูรต่างเงยหน้ามองขึ้นไป ได้เห็นว่าบัดนี้ปรากฏกระบี่นับหมื่นเล่มบินฉวัดเฉวียนเข้ามารวมกันด้วยสาเหตุอะไรบางอย่าง
ฉับพลันนั้นพวกมันหมุนกลับ หันปลายกระบี่ชี้มาทางเยี่ยฉวนและสุนัขอสูรทันที!
เมื่อเห็นเช่นนั้นชายหนุ่มใบหน้าเผือดวูบ ใครบางคนกำลังควบคุมค่ายกลกระบี่สินะ?
ก่อนที่เยี่ยฉวนจะคิดมากไปกว่านี้ กระบี่นับหมื่นเล่มพุ่งลงมาด้านล่างด้วยความรวดเร็วขั้นสุด และยังไม่ทันไรกระบี่เหล่านั้นพุ่งมาเหนือศีรษะของพวกเขาทั้งคู่เสียแล้ว!
ขณะที่เจ้าสุนัขอสูรทำท่าขยับจะออกปะทะ ทว่าเยี่ยฉวนยับยั้งอีกฝ่ายไว้ก่อน “ปล่อยให้ข้าจัดการ!”
หลังจากนั้น ชายหนุ่มประกบนิ้วมือเข้าหากันแล้วพลิกฝ่ามือทันที
หึ่มมมม!
กระบี่สองเล่มกรีดก้องเสียงดังสะท้อนสะท้านไปทั่ว พลันต่อมาแสงกระบี่สีดำและขาวได้ปรากฏขึ้นในบริเวณอย่างรวดเร็ว จากนั้นบังเกิดเสียงของมีคมกระทบกันราวกำลังฟาดฟันเสียงดังสนั่น ครู่ต่อมากระบี่นับหมื่นพลันแตกสลายกลายเป็นเศษเสี้ยวชิ้นเล็กชิ้นน้อย!
ด้านสุนัขอสูรอดหันไปมองเยี่ยฉวนอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อสังเกตว่าบัดนี้กระบี่บินของชายหนุ่มมีความรวดเร็วเสียยิ่งกว่าที่เคยเป็นมา!
เยี่ยฉวนเบนหน้ามองไปยังสถานที่ซึ่งไม่ห่างไกลเท่าใด พลันร่างวูบไปปรากฏอยู่หน้าหอโถงและพบว่าภายในว่างเปล่าไร้เงาผู้คน!
เยี่ยฉวนย่นหัวคิ้วเข้าหากัน ไม่มีใครอยู่?
ทันใดนั้นเองในหอโถงปรากฏลำแสงกระบี่พุ่งวาบ มันพุ่งแทงใส่เขาอย่างรวดเร็ว!
ชายหนุ่มรีบประกบนิ้วมือก่อนจะสะบัดออกไปข้างหน้า
ตูม!
ไม่นาน ลำแสงกระบี่แตกสลายหายไปทันที!
เยี่ยฉวนมองขึ้นไป บนแท่นหินในหอโถงมีร่างหุ่นไม้ตนหนึ่งยืนนิ่งมือถือกระบี่ยาวเฟื้อย
คนที่มองดูชวนให้แปลกใจนัก มันเองหรือที่ทำให้เกิดแสงกระบี่?
ไม่ทันได้ตั้งตัวหุ่นไม้กระโจนพรวดเข้ามาตรงหน้าเยี่ยฉวน ฉวยกระบี่เสือกแทงใส่เป้าหมายที่กลางแสกหน้าของอีกฝ่าย ความเร็วนั้นประดุจความเร็วแสงเลยทีเดียว!
ขณะที่หุ่นไม้ไสกระบี่ออกมา ฟากคนฉวยกระบี่แทงออกไปเกือบในเวลาไล่เลี่ยกัน ความรวดเร็วยิ่งกว่าก่อนจะพุ่งทะยานตรงเข้าหน้าอกของร่างไม้นั่น
ถึงกระนั้น ทันทีที่สัมผัสหน้าอกของหุ่นไม้ สีหน้าของชายหนุ่มถึงกับแปรเปลี่ยนไปทันที……ด้วยการจู่โจมเมื่อครู่ไม่อาจแทงทะลุร่างเข้าไปได้ ในทางกลับกันกระบี่ไม้ของฝ่ายตรงข้ามพุ่งตรงมา ซึ่งห่างจากบริเวณแสกหน้าของเยี่ยฉวน……ไปเพียงไม่กี่กระเบียด
ชายหนุ่มรีบกดปลายเท้าลงไปบนพื้นเบาๆ พร้อมดันร่างถอยห่างออกไป พลันกระบี่ของหุ่นไม้เร่งความเร็วขึ้นกว่าเดิม
ฉัวะ!
ร่างของเยี่ยฉวนผงะถอยห่างไปไกลสามสิบจั้งเศษ ณ ก่อนจะสัมผัสได้ถึงหยาดโลหิตหยดลงมาอย่างช้าๆ
ชายหนุ่มยกมือแตะบริเวณกลางแสกหน้าจึงพบว่ามีร่องรอยบาดแผลเพียงเล็กน้อย
ชายหนุ่มเบนหน้าหันไปมองดูอีกฝ่ายซึ่งอยู่ในระยะไกล สีหน้าฉายความเคร่งเครียดจริงจังออกมาทันที!
ความเร็วของเจ้าหุ่นไม้เมื่อแรกออกปะทะที่แท้แล้วเป็นกับดัก ทว่าในตอนท้ายเป็นความเร็วที่แท้จริง!
เขาถูกวางกับดัก!
โดยเฉพาะในตอนนี้ชายหนุ่มประมาทฝีมือคู่ต่อสู้เกินไป!
อีกฟากฝั่งหุ่นไม้ยกกระบี่ที่ถืออยู่ขึ้นชี้มาทางเยี่ยฉวน เห็นได้ชัดว่าจงใจจะยั่วแหย่ให้เกิดน้ำโห
เจ้าสุนัขอสูรซึ่งยืนดูอยู่ไม่ไกลนักหัวเราะด้วยความขบขัน ชักสนุกขึ้นมาเสียแล้ว เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มเริ่มเสียเปรียบคู่ต่อสู้
เยี่ยฉวนกระชับกระบี่ที่ถืออยู่ให้แน่นเข้าก่อนจะก้าวออกไปข้างหน้าเดินตรงไปทางหุ่นไม้ ตอนนี้มันไม่ได้ผลักกระบี่ออกต่อสู้หากยืนสงบนิ่งอยู่กับที่
เมื่อเยี่ยฉวนขยับก้าวเดินออกไปถึงระยะห่างจากหุ่นไม้ราวจั้งเศษ มันจึงขยับตัวตวัดกระบี่ทันที
แสงสว่างเย็นเยียบ!
เกือบจะในเวลาเดียวกัน เยี่ยฉวนเองตวัดกระบี่ออกไปด้วย
เพชรต้องตัดด้วยเพชร!
เพียงไม่ถึงอึดใจ ร่างของชายหนุ่มทะยานถอยหลังห่างออกไปสามสิบจั้งเศษ ซ้ำที่แขนข้างขวายังปรากฏร่องรอยแผลลึก
ไกลออกไป หุ่นไม้ยังคงยืนเฉยตรงที่เดิม ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ ทั้งสิ้น
เยี่ยฉวนมีสีหน้าแววตาหม่นหมองนัก
ครู่ถัดมา เขาและหุ่นไม้ตรงหน้าต่างคนต่างเหวี่ยงกระบี่ขึ้นในเวลาเดียวกัน ในครั้งนี้ความรวดเร็วของกระบี่เยี่ยฉวนมิได้เป็นรองกระบี่ของร่างไม้เลยแม้แต่น้อย
ทว่าชายหนุ่มกลับแพ้พ่าย!
ด้วยเหตุว่าหุ่นไม้มิได้ออกพลังครั้งเดียว แต่เป็นถึงสองที่ผสานกันเพราะในมือข้างซ้ายยังมีกระบี่อีกเล่ม!
ใช้ถึงสองกระบี่ในคราวเดียว!
