ตอนที่ 1597
ไม่พบกันนานเลยนะ
“ข้าขอประกาศให้ผู้ฝึกตนทั้งปวงในโลกแห่งนี้ จงยอมจำนนแต่โดยดี”
จินหยุนซานกล่าวขึ้นด้วยเสียงราบเรียบและชัดเจน เดินตรงไปข้างหน้าหนึ่งก้าว และอาณาจักร
ขุนเขาทะเลก็สั่นสะเทือน พลังแห่งเก้าขุนเขาทะเลถูกบดขยี้ไป ผู้ฝึกตนขุนเขาทะเลทั้งปวงต่างก็สั่นสะท้านไปทั้งร่างกายและจิตวิญญาณ ภายใต้แรงกดดันที่กำลังกระจายออกมาจากร่างจินหยุนซาน ในตอนนี้ก็ดูเหมือนว่าคนทั้งหมดได้แต่ต้องยอมพ่ายแพ้อย่างไร้ทางเลือกใดๆ
“ข้าขอประกาศว่านับจากวันนี้เป็นต้นไป ข้าคือราชันแห่งอาณาจักรนี้!” แสงแปลกๆ สาดประกายขึ้นในแววตาจินหยินซาน ขณะที่เดินตรงไปอีกหนึ่งก้าว ฟ้าดินเริ่มมีรอยแตกร้าวและพังทลายลงมา เก้าขุนเขาสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และทะเลทั้งเก้าก็พลุ่งพล่านปั่นป่วนไปทั่ว
ภายใต้สายตาที่มองมาของจินหยุนซาน ทำให้สิ่งมีชีวิตทั้งปวงต้องก้มศีรษะลง พวกมันไร้ทางเลือกนอกจากต้องยอมจำนนเท่านั้น กลุ่มผู้ฝึกตนจากชางหมางพ่ายที่อยู่ด้านหลังจินหยุนซานต่างก็ร้องตะโกนขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ
“จินจุน! (ผู้ยิ่งใหญ่ชุดทอง)”
“จินจุน!!”
“จินจุน!!!”
เสียงร้องตะโกนของพวกมันดังก้องไปทั่วทั้งท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวแห่งอาณาจักรขุนเขาทะเล กลายเป็นเสียงเพียงหนึ่งเดียวที่คนทั้งหมดได้ยิน จินหยุนซานลอยตัวอยู่ที่นั่น เผยให้เห็นถึงความรู้สึกภาคภูมิใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ในความคิดของมัน ในที่สุดก็สามารถจะพบเจอกับประสบการณ์เดียวกันกับเมิ่งฮ่าว สามารถจะดูถูกทุกสรรพสิ่งที่อยู่ในท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยหมู่ดาวแห่งนี้ได้แล้ว
“เมิ่งฮ่าว โลกลืมเจ้าไปแล้ว แต่ไม่ใช่ข้า วันนี้…ข้าจะกำจัดเจ้าออกไปอย่างสมบูรณ์ ข้าจะแทนที่เจ้าในฐานะที่เป็นราชันคนใหม่แห่งท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว!” มันโบกสะบัดชายแขนเสื้อออกไป ทำให้เก้าขุนเขาทะเลต้องสั่นสะเทือนไปมา แต่จากนั้นความผันผวนแห่งเวทผนึกอสูรรุ่นแรกก็พุ่งขึ้นมาจากภายในขุนเขาทะเลแรก
ขณะที่ระลอกคลื่นพลังนั้นเข้ามาใกล้จินหยุนซาน ดวงตามันก็หรี่เล็กลง รีบขยับมือร่ายเวทอย่างรวดเร็ว ชี้นิ้วต่อสู้กลับไปยังเวทรุ่นแรกทำให้ความว่างเปล่าต้องพังทลายลงไป
ในตอนนี้เองที่เวทรุ่นสองได้ปะทุขึ้นมาจากขุนเขาทะเลที่สอง จากนั้นก็เป็นเวทรุ่นสาม และเวทรุ่นสี่ ในชั่วพริบตาพลังแห่งเวทผนึกทั้งแปดก็พุ่งตรงไปยังจินหยุนซาน
ช่างเป็นภาพที่เจิดจ้าระยิบระยับจนดูเหมือนว่าจะสามารถสังหารสิ่งมีชีวิตทั้งปวงได้อย่างง่ายดาย เวลาบิดเบี้ยวไปมา ความว่างเปล่าสั่นกระเพื่อม ความตายกำลังตกลงมาแล้ว!
จินหยุนซานแหงนหน้าขึ้นและหัวเราะเป็นเสียงดังก้องออกมา
“เมิ่งฮ่าว ถ้าเจ้าออกมาต่อสู้กับข้าด้วยตนเอง ข้าอาจจะรู้สึกวิตกกังวล แต่อาณาจักรขุนเขาทะเลอันกระจ้อยร่อยนี้ไม่เพียงพอที่จะสังหารข้าได้ ทำลาย!”
ขณะที่เสียงหัวเราะของมันดังก้องขึ้น ก็ฟาดมือขวาออกไป ทำให้แสงสีทองพุ่งออกมาจากฝ่ามือ กระจายออกไปทั่วทุกทิศทาง ทำให้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวต้องเปลี่ยนเป็นสีทองไปทั่ว
ช่างเป็นภาพที่เจิดจ้าระยิบระยับจนดูเหมือนว่าจะสามารถสังหารสิ่งมีชีวิตทั้งปวงได้อย่างง่ายดาย เวลาบิดเบี้ยวไปมา ความว่างเปล่าสั่นกระเพื่อม ความตายกำลังตกลงมาแล้ว!
จินหยุนซานแหงนหน้าขึ้นและหัวเราะเป็นเสียงดังก้องออกมา
“เมิ่งฮ่าว ถ้าเจ้าออกมาต่อสู้กับข้าด้วยตนเอง ข้าอาจจะรู้สึกวิตกกังวล แต่อาณาจักรขุนเขาทะเลอันกระจ้อยร่อยนี้ไม่เพียงพอที่จะสังหารข้าได้ ทำลาย!”
ขณะที่เสียงหัวเราะของมันดังก้องขึ้น ก็ฟาดมือขวาออกไป ทำให้แสงสีทองพุ่งออกมาจากฝ่ามือ กระจายออกไปทั่วทุกทิศทาง ทำให้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวต้องเปลี่ยนเป็นสีทองไปทั่ว
ทุกสิ่งทุกอย่างที่ด้านบนและด้านล่างเปล่งประกายขึ้นจนดูคล้ายกับทองคำ ทั่วทั้งโลกแห่งนี้กำลังเปลี่ยนเป็นสีทอง แต่ก็ดูเหมือนว่าเก้าขุนเขาทะเลจะเป็นสิ่งที่ไม่มีทางจะเปลี่ยนแปลงไปได้
ขณะที่เวทผนึกทั้งแปดกำลังพุ่งลงมายังจินหยุนซาน ก็หยุดชะงักนิ่งในทันที และจากนั้นก็แตกกระจายไป เวลาเดียวกันนั้นจินหยุนซานก็โบกสะบัดชายแขนเสื้อ ปลดปล่อยสัมผัสศักดิ์สิทธิ์และพลังการฝึกตนออกไป พลังเหนือสูงสุดปะทุขึ้น ทุ่มออกไปจนสุดตัวจนทำให้แสงสีทองพุ่งกระจายออกไปทั่วทุกทิศทาง ขุนเขาทะเลแรกแปดเปื้อนไปด้วยสีทองโดยสิ้นเชิง และเกิดเป็นผลกระทบที่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว ต่อมาก็เป็นขุนเขาทะเลที่สอง จากนั้นก็เป็นขุนเขาทะเลที่สามและสี่ที่กลายเป็นสีทอง เจตจำนงแห่งชุดทองจินหยุนซานพุ่งกระจายออกไปทั่วทั้งอาณาจักรขุนเขาทะเล ควบคุมอาณาจักรแห่งนี้ไว้ ทำให้กลายเป็นของวิเศษอันล้ำค่าของมันเอง
ผู้ฝึกตนแห่งอาณาจักรขุนเขาทะเลตกอยู่ในความสิ้นหวังโดยสิ้นเชิง พวกมันถูกสะกดไว้ ดวงตากลายเป็นสีแดงก่ำ ไม่อาจจะต่อสู้กลับไปได้โดยสิ้นเชิง
เสียงกระหึ่มดังก้องขึ้นขณะที่ขุนเขาทะเลที่ห้า, หก, เจ็ดและแปดกลายเป็นสีทองไปทั้งหมด เสียงหัวเราะของจินหยุนซานดังก้องไปทั่วทั้งอาณาจักร
ในตอนนี้เองพลังอันแข็งแกร่งก็พุ่งออกมาอย่างกะทันหัน ออกมาจากต้นกำเนิดของขุนเขาทะเลที่เก้าซึ่งเป็น…เวทผนึกสวรรค์!
ขณะที่เวทผนึกนี้ปะทุขึ้นมา ก็กลายเป็นใบมีดขนาดใหญ่ที่พุ่งลงไปยังจินหยุนซานในชั่วหนึ่งอึดใจ
ทำให้สีหน้ามันต้องสลดลง แรงสั่นสะเทือนวิ่งผ่านไปทั่วร่าง รีบโบกสะบัดชายแขนเสื้อออกไปโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย
ทันใดนั้นผู้ฝึกตนทั้งปวงแห่งชางหมางพ่ายก็หายสาบสูญไปในทันที คนทั้งหมดปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งอยู่ที่เบื้องหน้าจินหยุนซานด้วยความตื่นตระหนก กลายเป็นทะเลแห่งผู้คนที่จินหยุนซานพยายามใช้ออกมาเพื่อขัดขวางคมมีดที่พุ่งออกมาจากเวทผนึกสวรรค์
ทันใดนั้นเสียงแผดร้องโหยหวนก็เริ่มดังก้องออกมา
ขณะที่ผู้ฝึกตนตรงหน้าจินหยุนซานถูกกรีดเฉือนออกเป็นชิ้นๆ โดยใบมีดนั้น ส่งผลให้โลหิตและชิ้นเนื้อลอยว่อนไปทั่วทุกทิศทาง และจากนั้นก็กลายเป็นพิรุณโลหิตที่ตกลงมาบนอาณาจักรขุนเขาทะเล
ใบมีดส่งเสียงหวีดหวิวพุ่งตรงมายังชุดทองจินหยุนซานอย่างต่อเนื่อง
หนังศีรษะมันด้านชาไปโดยสิ้นเชิง นี่เป็นครั้งแรกที่มันต้องมาพบเจอกับประสบการณ์อันวิกฤตร้ายแรงตั้งแต่ที่อยู่เหนือสูงสุด
“เป็นไปไม่ได้! ข้าไม่เชื่อว่าไม่อาจจะต่อสู้กับวิชาเวทของเจ้าได้ เมิ่งฮ่าว!”
จินหยุนซานแผดร้องคำรามด้วยโทสะ ขยับมือร่ายเวทและจากนั้นก็ชี้นิ้วออกไป เสียงกระหึ่มดังก้องขึ้นเมื่อกระดองเต่าปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้า ซึ่งก็คือของวิเศษอันล้ำค่าแห่งชางหมางพ่ายนั่นเอง และตอนนี้ก็ถูกใช้ออกมาเพื่อขัดขวางใบมีดนั้น
ตูมมมมมมม!
กระดองเต่าที่เป็นของวิเศษอันล้ำค่าแห่งชางหมางพ่าย ระเบิดขึ้นกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แต่เวลาเดียวกันนั้นก็ดูเหมือนว่าใบมีดที่กำลังใกล้เข้ามาก็เริ่มเลือนรางลงไป
นอกจากนั้น…ใบมีดนี้ก็ไม่ได้ถูกปลดปล่อยออกมาโดยเมิ่งฮ่าวเอง เป็นแค่พลังจากวิชาเวทของเขาเท่านั้น และเห็นได้ชัดว่ามีความสามารถที่จำกัด!
ดวงตาจินหยุนซานสาดประกายขึ้นด้วยความตื่นเต้น และยังดูดุร้ายขึ้นมาอีกด้วย พุ่งถอยไปทางด้านหลัง โบกสะบัดชายแขนเสื้อเพื่อเรียกโลกจำนวนมาก ดินแดนกว้างใหญ่และดวงดาวทั้งหมด ให้มาช่วยขัดขวางใบมีดนี้และคอยปกป้องครุ้มครองตนเอง
สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือน ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวสั่นไหวไปมา โลกมากมายถูกทำลายไป ดวงดาวทั้งปวงแตกกระจาย และดินแดนกว้างใหญ่ต่างก็ลุกไหม้ขึ้นมา อย่างไรก็ตามใบมีดนั้นก็ค่อยๆ จางหายไปอย่างช้าๆ จนกระทั่งแทบจะมองไม่เห็นอีกเลย
ในที่สุดพื้นฐานฝึกตนของจินหยุนซานก็ปะทุขึ้นด้วยพลังเหนือสูงสุด มันกู่ร้องออกมา หยุดการพุ่งถอยไปทางด้านหลัง และกระโดดตรงไปยังใบมีดนั้น
เมื่อทั้งสองปะทะเข้าหากัน ใบมีดก็จางหายไป กลายเป็นเศษชิ้นส่วนนับไม่ถ้วนที่กำลังจายหายไป แต่ก็ยังคงพุ่งผ่านร่างของจินหยุนซานออกไป
แม้แต่กายเนื้อเหนือสูงสุดของมันก็ยังไม่อาจจะต่อต้านได้
โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปาก และแขนข้างหนึ่งก็ถูกตัดขาดไปโดยสิ้นเชิง ต่อมาร่างกายมันก็สั่นสะท้าน และจากนั้นก็พังทลายกลายเป็นเสี่ยงๆ
สิ่งเดียวที่ยังคงเหลืออยู่ก็คือศีรษะของมันเท่านั้น แต่ก็ยังคงหัวเราะเป็นเสียงดังก้องออกมา คาดไม่ถึงว่าร่างกายมันเริ่มรวมตัวกลับเข้ามาเป็นรูปเป็นร่างที่สมบูรณ์ขึ้นอีกครั้ง
ดูเหมือนว่ามันจะอ่อนแอเป็นอย่างมาก ใบหน้าซีดขาวลงอย่างเห็นได้ชัด ราวกับว่าแทบจะตายไปได้ทุกเมื่อ ถ้าใบมีดนั้นไม่ได้กระจายหายไปเช่นนั้น มันคงจะถูกทำลายไปทั้งร่างกายและวิญญาณอย่างแน่นอน
ตอนนี้มันเชื่อว่าตนเองสามารถเอาชนะของวิเศษอันล้ำค่าซึ่งก็คืออาณาจักรขุนเขาทะเลได้แล้ว จึงหัวเราะและโบกสะบัดชายแขนเสื้อ ทำให้แสงสีทองพุ่งตรงไปยังขุนเขาทะเลที่เก้า
ชั่วขณะต่อมาก็ดูเหมือนว่าขุนเขาทะเลที่เก้ากำลังจะกลายเป็นสีทองไปอย่างครบถ้วนสมบูรณ์ ผู้ฝึกตนอาณาจักรขุนเขาทะเลตกอยู่ในความสิ้นหวังโดยสิ้นเชิง โลกของพวกมันแตกกระจายไปเรียบร้อยแล้ว
ดวงตาจินหยุนซานสาดประกายขึ้นด้วยความปรารถนา ความบ้าคลั่ง และความโลภ เวลาเดียวกันนั้นก็ยังคงหัวเราะเป็นเสียงดังก้องอย่างต่อเนื่อง
“เมิ่งฮ่าว ในที่สุดข้าก็สามารถจะแทนที่เจ้าได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว!”
ในตอนนั้นเอง แม้ในขณะที่คำพูดของมันยังคงดังก้องไปมา ก็มีเสียงๆ หนึ่งดังออกมาจากด้านหลัง เป็นเสียงที่ฟังดูคุ้นเคยและเยือกเย็น จนคล้ายกับว่าจิตใจมันกำลังถูกฟาดด้วยสายฟ้า
“ไม่พบกันนานเลยนะ”