ตอนที่ 1069

ทะเลที่เก้ากราดเกรี้ยว!

“ช่างน่าขำนัก!” ผู้อาวุโสไห่เซิ่งในร่างจริงที่เป็นมังกรทะเลขนาดใหญ่กล่าวขึ้น มันเริ่มหัวเราะเป็นเสียงดังออกมาขณะที่ร่างกายกำลังฟื้นฟูกลับคืนมา

“ทะเลที่เก้าคือมารดาแห่งกลุ่มผู้ฝึกตนอสูรทั้งหมด! แม้แต่ส่วนเล็กๆ ของมัน เจ้าก็ไม่อาจจะทำให้สั่นสะเทือนได้ แม้แต่จี้เทียนก็ยังไม่กล้าจะพูดจาอย่างโง่เขลาเช่นนั้น”

“และเจ้าก็เป็นแค่ผู้ฝึกตนที่เล็กกระจ้อยร้อย กลับกล้ามาพูดจาข่มขู่มารดาทะเลที่เก้า?”

“เมื่อเจ้าบรรลุเต๋า ขุนเขาที่เก้าจะไม่มีทะเลอยู่อีก?”

“ช่างเย่อหยิ่ง! ช่างโฉดเขลานัก! ใครที่ทำให้เจ้ากล้าจะพูดจาเช่นนั้นออกมาได้!?” มังกรทะเลผู้อาวุโสไห่เซิ่งหัวเราะเยาะเย้ยออกมา ราวกับว่ามันเพิ่งจะเคยได้ยินเรื่องขำขันมากที่สุดในโลก

อย่างไรก็ตาม แทบจะในทันทีที่คำพูดของเมิ่งฮ่าวดังก้องออกมา จู่ๆ ทะเลที่เก้าก็เริ่มพลุ่งพล่านปั่นป่วนขึ้นมาในทันที เสียงของคลื่นที่กระแทกเข้าหากันดังขึ้นไปในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว!

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันนี้ ทำให้ผู้อาวุโสไห่เซิ่งต้องจ้องมองไปด้วยความตกตะลึง

เมิ่งฮ่าวไม่ใช่ผู้ฝึกตนธรรมดาทั่วไป ถึงแม้จะดูเหมือนว่าเขาอาจจะอ่อนแอสำหรับผู้คนมากมาย แต่ความเป็นจริงก็คือว่า…

สำหรับเก้าขุนเขาและเก้าทะเลแล้ว เมิ่งฮ่าว…คือราชันแห่งอาณาจักรขุนเขาทะเลที่แท้จริง!

จากตอนที่เขากลายเป็นสมาชิกของพันธมิตรแห่งผู้ผนึกอสูรอย่างเป็นทางการ และดูดซับหยดโลหิตของจิ่วเฟิงจื้อจุนเข้าไป ก็เป็นที่แน่ใจได้ว่าเมื่อเขาบรรลุเต๋า เขาก็จะกลายเป็นราชันแห่งขุนเขาทะเล!

ด้วยศักดิ์ฐานะและตำแหน่งเช่นนั้น ก็หมายความว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่เขากล่าวขึ้นมา…ก็จะทำให้สวรรค์ต้องสะท้านปฐพีต้องสะเทือน เก้าขุนเขาต้องสั่นไหว และเก้าทะเลต้องสั่นคลอน!

ฉับพลันนั้นทะเลที่เก้าก็เงียบลงไป

ทันใดนั้นพลังฟื้นฟูจำนวนมากที่กำลังไหลเข้าไปในมังกรทะเลผู้อาวุโสไห่เซิ่งหยุดชะงักไปในทันที ร่างกายมันสั่นสะท้านขึ้นมาอย่างรุนแรง และดวงตาก็เบิกกว้างขึ้นด้วยความไม่อยากจะเชื่อและรู้สึกประหลาดใจขึ้นอย่างลึกล้ำ

การที่มันถือกำเนิดและเติบโตขึ้นมาอยู่ในทะเลที่เก้า เปลี่ยนแปลงจากอสูรทะเลจนกลายมาเป็นผู้ฝึกตนอสูร และสามารถจะถือได้ว่าเป็นบุตรชายหัวแก้วหัวแหวนของทะเลที่เก้า ซึ่งจริงๆ แล้ว ผู้ฝึกตนอสูรใดๆ ก็ตาม สามารถที่จะถูกเรียกว่าบุตรแห่งทะเลที่เก้า!

เมื่อบุตรหัวแก้วหัวแหวนของทะเลที่เก้าได้รับบาดเจ็บ ทะเลที่เก้าก็จะส่งพลังมาช่วยรักษา นั่นคือสิ่งที่ผู้ฝึกตนอสูรทั้งหมดรับรู้ และเป็นเหตุผลที่ทำไมพวกมันถึงได้คิดว่าทะเลที่เก้าคือมารดาของพวกมัน!

และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ทำไมผู้ฝึกตนอสูรถึงสามารถจะมีศักดิ์ฐานะที่โดดเด่นอยู่ในอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้าด้วยเช่นกัน พวกมันแตกต่างไปจากผู้ฝึกตนธรรมดาทั่วไป และในตอนนี้…เมื่อมารดาทะเลที่เก้าได้ยินคำข่มขู่ของเมิ่งฮ่าว ก็ได้…หยุดการรักษามังกรทะเลไป

ความหมายอันลึกล้ำของการกระทำเช่นนี้ ทำให้จิตใจมันงุนงงจนต้องหอบหายใจออกมา และยังเผยให้เห็นถึงสิ่งที่น่าตกใจอย่างถึงที่สุด

“นี่เป็นไปไม่ได้…”

“มันเป็นใคร? ที่เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นเป็นเพราะว่ามันคือสมาชิกของลำดับขั้น? มันต้องใช่แน่ๆ! ทำให้มารดาทะเลที่เก้าต้องทอดทิ้งข้า!”

ผู้อาวุโสไห่เซิ่งสั่นสะท้าน ขณะที่เริ่มได้ข้อสรุปเกี่ยวกับเรื่องราวเหล่านี้ แต่มันก็ยังคงไม่แน่ใจนัก และแทบไม่อาจจะยอมรับได้ว่าคำตอบนั้นถูกต้อง หรือสมเหตุสมผล

โดยที่ไม่มีพลังรักษาจากทะเลที่เก้า ทำให้ร่างมังกรทะเลของผู้อาวุโสไห่เซิ่งหยุดการฟื้นฟู โลหิตไหลออกมาอีกครั้งและร่างกายที่บอบช้ำของมันก็หลบหนีต่อไปด้วยความสิ้นหวัง

เมิ่งฮ่าวไล่ติดตามเข้าไปใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ ถึงแม้ว่าเขาจะบาดเจ็บด้วยเช่นกัน แต่อาณาจักรความเป็นนิรันดร์ของเขากำลังฟื้นฟูร่างกายอย่างต่อเนื่อง และค่อยๆ เริ่มกลับมาอยู่ในสถานะปกติอย่างช้าๆ!

ดวงตาเมิ่งฮ่าวแวบรังสีสังหารขึ้นมา และชี้นิ้วเพื่อปลดปล่อยเวทผนึกอสูรรุ่นแปดออกไป ร่างมังกรทะเลของผู้อาวุโสไห่เซิ่งสั่นสะท้าน และมันก็หยุดนิ่งไปในทันที

ในตอนนั้นเองที่เมิ่งฮ่าวเข้าไปใกล้ สำหรับเขาแล้วพลังของอาณาจักรโบราณที่มีตะเกียงวิญญาณดับลงไปแล้วห้าดวง เป็นสิ่งที่เขาต้องดิ้นรนต่อสู้ด้วยความยากลำบากเป็นอย่างยิ่ง ขณะที่เขาอยู่ในอาณาจักรของจักรพรรดิเซียน

เมิ่งฮ่าวยื่นมือขวาออกไป และฝ่ามือก็กลายเป็นสีแดงจ้า ทันใดนั้นมันไม่ได้ดูเหมือนกับฝ่ามือ แต่เป็นศีรษะอสูรโลหิต ซึ่งได้อ้าปากกว้างพุ่งตรงไปยังมังกรทะเล

“ไหหมู่ (มารดาทะเล) ช่วยข้าด้วย!!” ผู้อาวุโสไห่เซิ่งร้องอ้อนวอน รู้สึกได้ถึงโทษทัณฑ์ที่ใกล้เข้ามาพุ่งผ่านอยู่ในจิตใจ มันส่งเสียงแผดร้องอย่างโหยหวนขณะที่เวทยิ่งใหญ่อสูรโลหิตของเมิ่งฮ่าวพุ่งลงมา ในตอนนี้เองที่ทันใดนั้นทะเลที่เก้าก็เต็มไปด้วยสายลมอันรุนแรง และคลื่นลูกใหญ่ก็พุ่งขึ้นมา อีกครั้งที่พลังอันอ่อนโยนได้ไหลเข้าไปในร่างของมังกรทะเลจากทั่วทุกทิศทาง

ไห่เซิ่งในรูปแบบของมังกรทะเล ซึ่งมีชีวิตที่ถูกแขวนอยู่บนเส้นด้าย จู่ๆ ก็รู้สึกว่าพลังชีวิตกำลังเพิ่มมากขึ้น ทำให้รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งขณะที่พลังนั้นไหลเข้ามาในร่าง มันรีบพุ่งห่างออกไปยังเส้นขอบฟ้า

ทำให้ฝ่ามือที่จะทำการสังหารไปของเมิ่งฮ่าวต้องล้มเหลวไปในทันที

“ทะเลที่เก้า!” เมิ่งฮ่าวร้องตวาดขึ้น ค่อยๆ มองขึ้นไปอย่างช้าๆ ดวงตากลายเป็นสีแดงก่ำ

เสียงนั้นดังก้องออกไปในทั่วทุกทิศทาง ทำให้น้ำทะเลต้องพลุ่งพล่านขึ้นอย่างรุนแรง

เสียงหัวเราะด้วยความยินดีดังก้องออกมาจากปากของมังกรทะเล มันไม่เพียงแต่จะไม่ถูกกำจัดไปเท่านั้น แต่ร่างกายกำลังฟื้นกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว มารดาทะเลที่เก้าไม่ได้ทอดทิ้งมัน!

“ลำดับขั้นแล้วจะอย่างไร? เมิ่งฮ่าว เจ้าไม่อาจจะสังหารข้าได้ในครั้งนี้ แล้วเจ้าจะทำอะไรได้!?”

“เจ้าได้แต่มองดูขณะที่ข้ากลับไปยังสำนักเท่านั้น รอก่อนเถอะเมิ่งฮ่าว…ข้าสาบานว่าไม่เพียงแต่จะสังหารเจ้าไปเท่านั้น แต่ข้าจะสังหารสหายเจ้าไปทั้งหมด!”

“ข้ารู้ว่าเจ้ามีศิษย์พี่นามว่าเฉินฝาน และศิษย์น้องของเจ้าหลี่ฟูกุ้ย ไม่ต้องกังวลไป ข้าจะทำให้พวกมันตายไปอย่างช้าๆ! ข้ารับรองได้ว่าพวกมันจะต้องเสียใจที่เกิดมาในขุนเขาทะเลที่เก้าแห่งนี้!”

“ยิ่งไปกว่านั้นสำหรับเพื่อนหญิงที่สนิทของเจ้า ฮา ฮา ฮา! ข้ารู้วิธีที่จะจัดการกับพิษนั่น แต่ข้าจะไม่บอกเจ้า พิษนั้นสามารถขจัดออกไปโดยใครบางคนที่อยู่ในอาณาจักรเต๋าเท่านั้น แต่ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้น มันก็ยังยากเย็นเป็นอย่างยิ่ง ทำใจเถอะเมิ่งฮ่าว เจ้าได้แต่มองดูขณะที่นางแห้งเหี่ยวลงและตายไป!”

มังกรทะเลไห่เซิ่งแผดร้องด้วยความยินดี เมื่อสามารถจะหลบหนีออกมาจากหุบเหวแห่งความตายได้ เห็นได้ชัดว่ามันดีใจเป็นอย่างยิ่ง จนลืมที่จะควบคุมตนเองไป

ด้วยการช่วยเหลือของทะเลที่เก้า ทำให้การเคลื่อนที่ของมันเพิ่มมากขึ้นอย่างรวดเร็ว จนอากาศต้องสั่นสะเทือนขณะที่มันพุ่งผ่านไป เมิ่งฮ่าวยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มแห่งโทสะและความเย็นชา

“เมื่อข้าต้องการให้เจ้าตาย เจ้าก็ไม่อาจจะไปที่ไหนได้ทั้งสิ้น!” เจตจำนงแห่งทะเลที่เก้ากว้างใหญ่และไร้ขอบเขต แต่เนื่องจากกฎในสถานที่แห่งนี้ ทำให้มันไม่อาจจะทำอะไรกับเมิ่งฮ่าวได้ อย่างไรก็ตาม ถ้าให้มันเลือกระหว่างเมิ่งฮ่าวและบุตรของตนเอง มันก็จะเลือกอย่างหลัง!

สำหรับทะเลที่เก้าแล้ว นี่ไม่ใช่สถานการณ์ที่ต้องทำการเลือกข้าง…แต่มันกำลังถูกท้าทายโดยตรง!

ถึงแม้ว่ามันจะหวาดกลัวต่อตัวตนของเมิ่งฮ่าว แต่ก็ไม่เชื่อว่าตัวของเมิ่งฮ่าวเองจะสามารถคุกคามอะไรได้!

อนาคตคือความเป็นไปได้ที่มากมายและเปิดกว้าง

ขณะที่มังกรทะเลพยายามจะหลบหนีจากไป เมิ่งฮ่าวก็เข้าใจได้ถึงทุกสิ่ง จากนั้นรอยยิ้มอันเย็นชาก็ปรากฏขึ้น และรังสีสังหารก็เดือดพล่านขึ้นมา ไม่ได้พุ่งตรงไปยังผู้ฝึกตนอสูร…แต่ตรงไปยังทะเลที่เก้า!

เขาโบกสะบัดมือออกไปทำให้ศีรษะอสูรโลหิตก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา ในชั่วพริบตามันก็แยกออกเป็นหนึ่งร้อยยี่สิบสามศีรษะอสูรโลหิต ซึ่งได้หมุนวนไปรอบๆ จนกลายเป็นลูกทรงกลมสีโลหิต จากนั้นเมิ่งฮ่าวก็มองไปยังมังกรทะเลที่กำลังหลบหนีจากไป และทันใดนั้นกระถางสายฟ้าก็ปรากฏขึ้น แวบประกายออกมาและเมิ่งฮ่าวก็หายตัวไป

เมื่อเขาปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ก็ไปอยู่ตรงตำแหน่งเดิมของมังกรทะเล โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย เขายกมือขึ้นมา ภายในมือเป็นหอกยาวซึ่งมีส่วนปลายเป็นกระดูกอันแหลมคม และด้ามหอกที่ถูกแกะสลักขึ้นมาจากต้นเจี้ยนมู่ ในทันทีที่หอกเล่มนั้นปรากฏขึ้น

เมิ่งฮ่าวก็ขว้างมันออกไปยังเบื้องหน้า เขาทุ่มพลังทั้งหมดเข้าไปในตัวหอก ยอมให้ตนเองได้รับบาดเจ็บจนต้องกระอักโลหิตออกมา

หอกเล่มนั้นแหวกฝ่าอากาศจนเป็นเสียงแหลมเล็ก แทงทะลุลงไปในน้ำ โดยมีเจตจำนงจักรพรรดิเซียนของเมิ่งฮ่าว รวมทั้งรังสีสังหารทั้งหมดของเขาคอยสนับสนุนอยู่ เคลื่อนที่ไปด้วยความรวดเร็วอย่างที่ไม่อาจจะอธิบายออกมาได้ กรีดเฉือนน้ำลงไปและทำให้มันแยกส่วนออกจากกันในทันที!

แทบจะในทันทีที่หอกพุ่งออกไป มังกรทะเลไห่เซิ่งก็ปรากฏขึ้นตรงตำแหน่งที่เมิ่งฮ่าวเคยอยู่มาก่อน

ตรงตำแหน่งนั้น อยู่ในท่ามกลางของค่ายกลเวทอสูรโลหิตที่เมิ่งฮ่าวเพิ่งจะสร้างขึ้นมา แทบจะในทันทีที่มันปรากฏตัวขึ้น หนึ่งร้อยยี่สิบสามศีรษะอสูรโลหิตที่อยู่รอบๆ บริเวณนั้นก็แผดร้องคำรามและพุ่งตรงมายังมังกรทะเล

ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนผู้อาวุโสไห่เซิ่งต้องตกตะลึงไป ขณะที่ศีรษะอสูรโลหิตพุ่งเข้ามา มันก็ส่งเสียงแผดร้องอย่างโหยหวนออกไป

“ไหหมู่ (มารดาทะเล) ช่วยข้าด้วย!!”

ทันทีที่เสียงนั้นดังก้องออกมา พลังรักษาก็ไหลออกมาจากทะเลที่เก้า แต่…ขณะที่พลังนั้นหลอมรวมเข้าไปในร่างของมังกรทะเล หอกยาวก็แหวกฝ่าอากาศมาถึงพอดี

 

เป็นความรวดเร็วที่ไม่อาจจะอธิบายออกมาได้ ดวงตาผู้อาวุโสไห่เซิ่งเบิกกว้างขึ้น ขณะที่หอกนั้นพุ่งเข้าไปในศีรษะของมัน ทะลวงผ่านออกไป ทำให้เกิดเป็นน้ำพุโลหิตพ่นกระจายออกมา พลังอันรุนแรงนั้นไม่ได้ทำให้ร่างของมังกรทะเลระเบิดขึ้น แต่กลับหมุนคว้างออกไป ในช่วงเวลานั้น ศีรษะอสูรโลหิตก็พุ่งมาที่ร่างมันและเริ่มดูดซับมันเข้าไปอย่างบ้าคลั่ง

มังกรทะเลควรจะตกตายไปเรียบร้อยแล้ว แต่พลังฟื้นฟูของทะเลที่เก้าก็มีมากมายอย่างไร้ขอบเขต และช่วยรักษาให้เปลวไฟแห่งพลังชีวิตของมันยังคงกระพริบไปมาอยู่ แต่ในตอนนี้เองที่มังกรทะเลได้พังทลายลงไป

ในตอนที่มันกำลังจะตกตายไป เมิ่งฮ่าวก็พุ่งมาถึง กระแทกฝ่ามือลงไปบนศีรษะของมังกรทะเล ใช้เวทควาญวิญญาณเพื่อค้นหาความทรงจำประมาณสามในสิบส่วนของมัน

ในตอนที่ความทรงจำนั้นถูกดูดซับไปสามในสิบส่วน ผู้อาวุโสไห่เซิ่งก็ตกตายไปโดยสิ้นเชิง!

ในเวลาเดียวกันนั้น โทสะของทะเลที่เก้าก็ระเบิดพุ่งขึ้นมา จนกลายเป็นพลังอันมหาศาล ทำให้ทุกสรรพสิ่งที่อยู่ในทะเลต้องสั่นสะเทือนขึ้นอย่างรุนแรง พลังนั้นได้พุ่งตรงมายังเมิ่งฮ่าวราวกับว่าต้องการจะสังหารเขาไป

“เจ้ากล้า!?” เมิ่งฮ่าวกล่าวขึ้นแค่นเสียงออกมา เขารู้ว่าทะเลที่เก้าพยายามจะไม่สนใจเขา และต้องการจะช่วยเหลือมังกรทะเล

แต่มันก็ไม่อาจจะทำร้ายเขาได้ นอกจากนี้เขาก็เป็นเหมือนกับราชันแห่งอาณาจักรขุนเขาทะเลในอนาคตอีกด้วย!

ขณะที่เสียงของเมิ่งฮ่าวดังก้องออกไป พลังที่พุ่งตรงมาที่เขาก็หยุดชะงักลงในทันที ถูกปิดกั้นไปโดยกฎบางอย่าง โทสะของทะเลที่เก้าได้แต่ต้องกระจายหายไปอย่างช้าๆ เท่านั้น

เปลวไฟแห่งพลังชีวิตของมังกรทะเลดับวูบลงไป วิญญาณของมันแตกกระจายกลายเป็นเสี่ยงๆ มีแต่ร่างกายเท่านั้นที่ยังคงเหลืออยู่ ได้รับพลังรักษาจากทะเลที่เก้าอย่างต่อเนื่อง อย่างไรก็ตามร่างนั้นก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว เมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับการโจมตีของหนึ่งร้อยยี่สิบสามศีรษะอสูรโลหิต ทำให้มันกลายเป็นเถ้าธุลีโปรยปรายไปทั่วบนพื้นผิวของทะเล

จากนั้นศีรษะอสูรโลหิตก็ลอยกลับมาวนเป็นวงกลมอยู่รอบๆ ร่างเมิ่งฮ่าว ส่งมอบพลังชีวิตของมังกรทะเลให้กับเขา ถึงแม้ว่าบางส่วนของพลังชีวิตนั้นได้ช่วยให้เมิ่งฮ่าวฟื้นฟูกลับคืนมา แต่หลังจากที่โคจรหมุนเวียนพื้นฐานฝึกตน เขาก็ส่งพลังส่วนใหญ่ของมันเข้าไปในร่างของฉู่อวี้เยียนซึ่งอยู่ที่ด้านในของถุงสมบัติ

เมื่อกระทำสิ่งเหล่านี้เสร็จสิ้น เมิ่งฮ่าวก็ลอยตัวอยู่ที่นั่น มองไปรอบๆ ยังทะเลที่เก้าอย่างเย็นชา ด้วยสีหน้าที่เย็นเยียบราวน้ำแข็ง แต่ก็ไม่ได้พูดจาข่มขู่ออกมา ก่อนที่จะหมุนตัวและพุ่งกลับไปยังอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้าอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม…เจตจำนงแห่งทะเลที่เก้าไม่เคยรับรู้ถึงบุคลิกส่วนตัวของเมิ่งฮ่าว เมื่อเขาพูดจาข่มขู่ออกมา ก็จะเหลือทางไว้ให้ล่าถอย แต่ถ้าเขาไม่กล่าวอะไรออกมาเลย…ก็เป็นการบ่งบอกว่าไม่อาจจะอยู่ร่วมกันได้ราวกับเป็นน้ำและไฟ

เมื่อเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น วันที่เมิ่งฮ่าวบรรลุเต๋าของตนเอง อาณาจักรขุนเขาทะเลก็จะมีเขา…และจะต้องไม่มีทะเลที่เก้าไปตราบชั่วนิรันดร์!

“กู๋อี่ติงซานอวี่ ข้าต้องทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้อย่างแน่นอน วันที่บรรลุเต๋า ข้าจะช่วยให้เจ้ากลายเป็นทะเล…”

“สำหรับวันนี้ ข้าได้เลือกสถานที่ที่เหมาะสมสำหรับเจ้าแล้ว ตอนนี้เจ้าอาจจะยังเยาว์อยู่ แต่ข้าจะช่วยให้เจ้าเติบโตขึ้น รอให้ข้า…บรรลุเต๋าก่อน!”