ตอนที่ 1112

เจตจำนงเทพ!

เรื่องราวทั้งหมดนี้จริงๆ แล้วก็เกิดขึ้นในช่วงเวลาแค่สิบลมหายใจเท่านั้น!

สิบลมหายใจก่อนหน้านี้ เมิ่งฮ่าวโผล่ออกมาจากภายในเกราะป้องกัน สิบลมหายใจต่อมา ศัตรูหนึ่งคนก็ตกตายไป!

นี่คือการสังหารอย่างฉับพลันที่แท้จริง! รับมือคนทั้งสามโดยพร้อมเพรียงกัน และสังหารหนึ่งในพวกมันไปแทบจะในทันที!

เป็นการสังหารที่ทรงประสิทธิภาพและรวดเร็ว ไร้ความสะเพร่าเลินเล่อแม้แต่น้อย เมิ่งฮ่าวคิดคำนวณไว้ในทุกๆ การเคลื่อนไหว เพื่อทำการสังหารไปด้วยความถูกต้องและแม่นยำ ไม่เพียงแต่จะแสดงให้เห็นถึงความโหดเหี้ยมของเขาเท่านั้น แต่ยังบ่งบอกว่าเขาสามารถจะควบคุมสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว การที่เขาใช้ความสามารถศักดิ์สิทธิ์ไปอย่างมากมายโดยพร้อมเพรียงกัน…ทำให้คนที่เฝ้ามองดูอยู่ทั้งหมดต้องตกตะลึงต่อระดับพลังการต่อสู้ของเขาโดยสิ้นเชิง

ดวงตาอวี่เหวินเจียนเบิกกว้างขึ้น และต้องสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ มันรู้มาก่อนแล้วว่าเมิ่งฮ่าวแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่เคยคาดคิดว่าเขาจะ…แข็งแกร่งถึงระดับนี้จริงๆ มันเฝ้าสอบถามตนเองว่าสามารถจะสังหารผู้ฝึกตนบุรุษนั้นภายในเวลาสิบลมหายใจได้หรือไม่ และต้องตระหนักว่าเป็นเรื่องยากอย่างถึงที่สุด โดยที่ไม่ได้นับรวมกับอีกสองคนที่พยายามจะเข้ามาขัดขวางอีกด้วย

อย่างไรก็ตาม เมิ่งฮ่าวกระทำเรื่องราวทั้งหมดนั้นได้สำเร็จราบรื่นราวกับเป็นสายน้ำที่หลั่งไหล จากนั้นเขาก็หมุนตัวไปโจมตียังผู้ฝึกตนหญิงสาว ยืมพลังของนางโจมตีไปยังปราณกระบี่ที่พุ่งเข้ามาในเวลาเดียวกัน และยังช่วยให้ความรวดเร็วของเขาเพิ่มขึ้นอีกด้วย

“คาดไม่ถึงว่า…มันไม่ได้หลบหนี แต่กลับโจมตีไป!”

เมื่ออวี่เหวินเจียนมองเห็นสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่นี้ จิตใจมันก็หมุนคว้าง ทันใดนั้นก็ตระหนักว่าสิ่งที่น่ากลัวและน่าตกใจมากที่สุดของเมิ่งฮ่าวไม่ใช่พลังของเขา แต่เป็นวิธีการต่อสู้และบรรยากาศที่ข่มขู่คุกคามผู้คนของเขา

เห็นได้ชัดว่าใครก็ตามที่ตกอยู่ในสถานการณ์เช่นเดียวกับเขา จะต้องฉวยโอกาสหลบหนีจากไป อยู่ให้ห่างไกลจากคู่ต่อสู้สักเล็กน้อยก่อนที่จะเริ่มต้นโจมตีไป แต่ก็ไม่ใช่เมิ่งฮ่าว เขาฉวยโอกาสของสถานการณ์นั้นโจมตีไป เคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ ภายในชั่วพริบตาก็แทบจะไปอยู่ที่ด้านบนของผู้ฝึกตนหญิงสาว

การที่เขาเลือกจะทำเช่นนั้น ทำให้อวี่เหวินเจียนต้องสูดลมหายใจเข้าไปอย่างรุนแรง ในช่วงที่อารมณ์ของหญิงสาวไม่มั่นคง เขาเลือกที่จะโจมตีไปยังนางเพื่อสร้างความได้เปรียบ

“แต่ก็เป็นการตัดสินใจที่เสี่ยงเป็นอย่างมาก ถ้าเป็นข้า ข้าจะโจมตีไปยังไห่ตงชิง!”

“ตายยยยยยย!” หญิงสาวกรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง

ขณะที่เมิ่งฮ่าวเข้าไปใกล้ แทบจะดูเหมือนว่านางสูญเสียสติไป ราวกับว่ามีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นที่นางจะคิดได้คือสังหารเมิ่งฮ่าว ไม่ว่าจะต้องจ่ายค่าตอบแทนไปมากมายแค่ไหนก็ตามที

นางแผดร้องออกมาขณะที่ร่างกายระเบิดเปลวไฟออกไป จากนั้นก็เสียสละอายุขัยอันยาวนานของตนเองไป แลกเปลี่ยนกับความเยาว์วัยเพื่อให้กลายเป็นพลังชั่วคราว นางขยับมือร่ายเวท ทำให้กลีบบุปผานับไม่ถ้วน หมุนวนไปมารอบๆ ร่าง จากนั้นก็กลายเป็นสายลมอันปั่นป่วนวุ่นวาย ทะเลแห่งบุปผาพุ่งไปปกคลุมเมิ่งฮ่าวไว้

ก่อนที่เขาจะจมอยู่ภายใต้ทะเลบุปผา ฉับพลันนั้นเขาก็โบกสะบัดมือขึ้น ทำให้กลุ่มของฝักถั่วสีดำลอยออกไป เกิดเป็นเสียงปะทุดังขึ้นมา ขณะที่พวกมันกลายเป็นภูติตัวน้อย พุ่งตรงไปยังผู้ฝึกตนหญิงสาว ส่งเสียงกรีดร้องที่ไร้เสียงออกมา

เห็นได้ชัดว่า พวกมันหวังว่าจะฉวยโอกาสที่จิตใจนางไม่มั่นคง ทำการครอบครองร่างของนางไว้

ภูติเกราะดำเจาะไชเข้าไปในร่างกายนาง พยายามจะยึดครองร่างนางอย่างดุร้าย นางเริ่มสั่นสะท้าน จากนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไป เสียงกรีดร้องอย่างน่าอนาถใจดังก้องออกมา และความสามารถศักดิ์สิทธิ์ของนางก็สูญเสียความมั่นคงไป ในที่สุดเมิ่งฮ่าวไม่จำเป็นต้องหลบเลี่ยงใดๆ เขาแค่เดินผ่านสายลมที่ปั่นป่วนวุ่นวายของกลีบบุปผาออกมาเท่านั้น

ต่อมาเขาได้กลายเป็นวิหคยักษ์สีทอง เกิดเป็นแสงสีทองแวบขึ้น ขณะที่เข้าไปใกล้หญิงสาวนางนั้น จากนั้นก็กลับคืนเป็นรูปร่างของมนุษย์เหมือนเดิม และต่อยหมัดออกไป

เกิดเป็นเสียงระเบิดดังก้องขึ้นมา ขณะที่โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปากของหญิงสาว นางลอยไปทางด้านหลังพร้อมกับใบหน้าที่บิดเบี้ยว ภูติเกราะดำต่างก็ล้มเหลวในความพยายามจะยึดครองร่างกายนาง แต่บนความล้มเหลวนั้นพวกมันสามารถปลดปล่อยสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ไปโจมตีนางได้ ทำให้หญิงสาวที่เอะอะโวยวายนั้นยิ่งมีความบ้าคลั่งมากขึ้นกว่าเดิม

เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่จุดประกายหินเหล็กไฟขึ้นมาเท่านั้น สีหน้าของไห่ตงชิงสลดลง มันไม่อาจจะปล่อยให้เมิ่งฮ่าวสังหารคนอื่นอีกได้อย่างง่ายดาย ถ้าเกิดขึ้นเช่นนั้น ตัวมันเองก็จะตกอยู่ในห้วงอันตราย มันแผดร้องคำราม ขยับมือร่ายเวท ทำให้กระบี่ภาพลวงตาเก้าเล่มก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างขึ้นอยู่รอบๆ ร่างมัน

“กำราบสวรรค์! เก้ากระบี่สะกดข่ม!” พร้อมกับเสียงแผดร้องของมัน กระบี่ทั้งเก้าเล่มเริ่มส่งเสียงดังหึ่งๆ ออกมา คาดไม่ถึงว่าตรงกลางของเก้ากระบี่

ภาพลวงตาของชายชราได้ปรากฏขึ้น ถึงแม้ว่าจะมองเห็นใบหน้าของมันไม่ชัดเจน แต่ก็กระจายเจตจำนงแห่งกระบี่อย่างน่าตกใจออกมา ซึ่งได้ระเบิดออกไป ทำให้กระบี่ทั้งเก้าพุ่งตรงไปยังเมิ่งฮ่าว

เมิ่งฮ่าวขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย ตอนแรกดูเหมือนว่ากระบี่ทั้งเก้าเล่มจะไม่ได้คุกคามมากเท่าใดนัก

แต่เมื่อภาพลวงตาของชายชราปรากฏขึ้นอยู่ในท่ามกลางพวกมัน กระบี่เหล่านั้นก็เปลี่ยนไป ราวกับว่าพวกมันจู่ๆ ก็ฉลาดขึ้นมา ทำให้กลิ่นอายของกระบี่เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า

เขาสามารถจะหลบเลี่ยงกระบี่ที่พุ่งเข้ามาเหล่านั้นได้ แต่ถ้ากระทำเช่นนั้น ก็จะสูญเสียโอกาสที่จะสังหารผู้ฝึกตนหญิงสาวนางนั้นไป ทำให้นางมีเวลาที่จะฟื้นฟูสภาพจิตใจและบังคับให้ภูติเกราะดำที่เหลือออกไปได้ ถ้านางและไห่ตงชิงรวมพลังโจมตีมาโดยพร้อมเพรียงกัน ก็คงจะทำให้เกิดเป็นปัญหาขึ้นมาอย่างมากมาย

ความคิดเหล่านี้แวบผ่านขึ้นมาในจิตใจเมิ่งฮ่าว และจากนั้นแสงแห่งความมุ่งมั่นก็สาดประกายขึ้นมาในแววตาของเขา โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย เขาไม่สนใจเก้ากระบี่ที่พุ่งเข้ามา กลายเป็นวิหคยักษ์สีทอง พุ่งตรงไปยังหญิงสาว กรีดเฉือนไปยังร่างนางด้วยกรงเล็บ

หญิงสาวกรีดร้องอย่างโหยหวนออกมา ขณะที่ร่างกายนางถูกกรีดเฉือนไป ทำให้โลหิตพ่นกระจายออกไปทั่วทุกที่ ทันใดนั้นดวงตานางก็เริ่มกระจ่างใสขึ้น และภูติเกราะดำก็ถูกขับไล่ออกมาจากร่างนางมากขึ้น อย่างไรก็ตามการกระทำเช่นนั้น ก็ทำให้เกิดเป็นความสามารถศักดิ์สิทธิ์โจมตีไปยังร่างนางมากยิ่งขึ้น ทำให้นางสั่นสะท้านและกระอักโลหิตออกมาอีก

หญิงสาวพยายามอดทนต่อการโจมตีของสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ อ้าปากขึ้นทำให้ลำแสงสีโลหิตพุ่งออกไป กลายเป็นร่มโลหิตขึ้นในทันที คลี่กางออกเพื่อทำให้การโจมตีที่พุ่งเข้ามาต้องเบี่ยงเบนออกไป

เมิ่งฮ่าวไม่หยุดชะงักลงแม้แต่น้อย เขาโบกสะบัดมือขวา ทำให้สายลมอันรุนแรงพุ่งขึ้นมา ศีรษะอสูรโลหิตปรากฏขึ้น ส่งเสียงแผดร้องคำรามขณะที่พุ่งกระแทกไปยังร่มโลหิต เมิ่งฮ่าวในรูปแบบของวิหคยักษ์สีทอง พุ่งฝ่าภาพลวงตาของศีรษะอสูรโลหิต กำมือขวาเป็นหมัดกระแทกตรงไปยังหน้าผากของหญิงสาว ในตอนนี้เองที่กระบี่เล่มแรกที่รวดเร็วมากที่สุดของเก้ากระบี่ ได้พุ่งฝ่าอากาศตรงมายังแผ่นหลังของเมิ่งฮ่าว หลังจากที่แทงเข้าไปในร่างเขา กระบี่เล่มนั้นก็หายไป กลายเป็นเจตจำนงกระบี่ที่กรีดเฉือนไปรอบๆ ทำลายอวัยวะภายในของเขาไป

เมิ่งฮ่าวส่งเสียงคำรามออกมา มือขวาสั่นสะท้านขึ้น ทำให้หญิงสาวมีโอกาสที่จะหลบเลี่ยงออกไปได้ เมิ่งฮ่าวแค่นเสียงเย็นชา และยังคงต่อยหมัดออกไป ถึงจะพลาดจากหน้าผาก แต่ก็กระแทกไปที่หน้าอกของนางในทันที

โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปาก และหน้าอกของนางก็แหลกสลายกลายเป็นเศษชิ้นเนื้อ นางพุ่งถอยไปทางด้านหลัง ยืนพลังจากการกระแทกของเขา บังคับให้ภูติเกราะดำออกไปจากร่างได้มากขึ้น ตอนนี้ดวงตานางเริ่มมีความแจ่มใสมากขึ้นกว่าเดิม เมื่อนางจ้องมองไปยังเมิ่งฮ่าว ก็โบกสะบัดมือขึ้น ทำให้กลุ่มหมอกสีแดงม้วนกวาดออกไป และปกคลุมร่างกายนางไว้ ที่ด้านหลังเมิ่งฮ่าว กระบี่อีกสามเล่มพุ่งแทงตรงมา

ผลุบ! ผลุบ! ผลุบ!

กระบี่สามเล่มแทงเข้าไปในร่างเมิ่งฮ่าว กลายเป็นเจตจำนงกระบี่แห่งการทำลายล้าง โลหิตไหลซึมออกมาจากมุมปาก

และทันใดนั้นดวงตาข้างซ้ายของเขาก็ส่องแสงระยิบระยับขึ้น ศิลาดวงดาวที่อยู่ภายในนั้นพุ่งกระจายออกมาอย่างรวดเร็ว ทำให้เขากลายเป็นดวงดาวพุ่งตรงไปยังกลุ่มหมอกสีแดง ไม่นานต่อมาเขาก็พุ่งผ่านเข้าไป และไปอยู่ตรงหน้าของหญิงสาว

ดวงตาของผู้ฝึกตนหญิงสาวเบิกกว้างขึ้น และยกมือขึ้นมา ทำให้ของวิเศษปรากฏขึ้น ฉับพลันนั้นชุดเกราะก็ปกคลุมอยู่บนร่างนาง แต่แทบจะในทันทีที่ชุดเกราะนั้นปรากฏขึ้น ก็ถูกความสามารถศักดิ์สิทธิ์ของเมิ่งฮ่าวบดขยี้ไป

เกราะป้องกันของนางแตกกระจายออกไป และชุดเกราะก็พังทลายกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย นางแทบจะตกตายไปได้ทุกเมื่อ แต่ทันใดนั้นเองจี้หยกที่นางแขวนอยู่ตรงหน้าอก ก็เริ่มกระจายแสงอันอ่อนโยนออกมา

เกิดเป็นแสงอันเจิดจ้าปกคลุมไปบนร่างนาง ซึ่งดูแทบจะคล้ายกับเป็นรูปร่างของบุรุษ ซึ่งจากนั้นก็โอบกอดนางไว้ในวงแขนและพุ่งถอยไปทางด้านหลัง

บุรุษผู้นั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเป็นผู้ฝึกตนบุรุษที่เมิ่งฮ่าวเพิ่งจะสังหารไปเมื่อครู่นี้!

มันไม่ใช่ร่างจำแลง แต่เป็นเศษชิ้นส่วนของวิญญาณ ที่ถูกประทับไว้ในจี้หยก ซึ่งจากนั้นก็กลายเป็นของวิเศษช่วยชีวิต มันคือความทรงจำครั้งสุดท้ายที่บุรุษผู้นั้นมีให้กับนางในโลกแห่งนี้ เมื่อไหร่ที่ถูกใช้ไป มันก็จะหายไปตราบชั่วนิรันดร์

“ไม่!” หยดน้ำตาไหลลงมาบนใบหน้าของหญิงสาว ถึงแม้ว่านางกำลังล่าถอยออกไป แต่จิตใจก็แหลกสลายไปแล้ว

เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องขึ้น ขณะที่ดวงดาวถูกขัดขวางไว้ ไม่อาจจะสังหารหญิงสาวไปได้ เมิ่งฮ่าวปรากฎขึ้นในรูปแบบปกติ โลหิตไหลซึมออกมาจากมุมปาก ถอนหายใจอย่างแผ่วเบาออกมา

“ข้าไม่ต้องการจะสังหารใคร แต่พวกเจ้าก็เริ่มต้นขึ้นก่อน ถ้าข้าไม่สังหารเจ้า เจ้าก็ต้องสังหารข้า บางทีพวกเจ้าทั้งสองอาจจะรักซึ่งกันและกัน แต่…แต่ทำไมพวกเจ้าถึงต้องมาตอแยข้าในที่แห่งนี้ด้วย?”

เขาส่ายหน้าและเดินตรงไป กำมือขวาเป็นหมัด เมื่อต่อยออกไป ภาพลวงตาของบุรุษที่กำลังปกป้องหญิงสาวอยู่เริ่มจางหายไป

“ไม่เป็นไร ถึงแม้ว่าพวกเราจะเป็นศัตรูกัน ถ้าข้าไม่สังหารเจ้า เจ้าก็ต้องพยายามสังหารข้า เมื่อคิดไปถึงความรู้สึกของพวกเจ้า ข้าจะ…ช่วยเจ้าสักเล็กน้อย” ด้วยเช่นนั้น เมิ่งฮ่าวหยุดหมัดที่ต่อยออกไป และโบกสะบัดมือไปแทน ทำให้เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ระเบิดออกไป กลายเป็นทะเลแห่งเปลวไฟ เขาส่งไปปกคลุมหญิงสาวและเศษชิ้นส่วนของวิญญาณนั้น

หญิงสาวที่อ่อนแอเริ่มถูกเปลวไฟเผาไหม้ไปในทันที ร่างกายนางกลายเป็นเถ้าธุลีไปอย่างรวดเร็ว แต่วิญญาณเซียนของนางยังไม่หายไป วิญญาณของคนทั้งสองถูกห่อหุ้มด้วยเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งจากนั้นก็เริ่มนำพาพวกมันสูงขึ้นไปในท้องฟ้า

“เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์นี้จะเปิดแม่น้ำไปยังอเวจี กฎธรรมชาติของอาณาจักรสายลมอาจจะไม่สมบูรณ์ แต่ก็ยังมีห้วงอเวจีอยู่”

จากนั้นเขาก็ต่อยหมัดตรงขึ้นไปยังท้องฟ้า ทำให้สวรรค์สั่นสะท้าน เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์เปิดท้องฟ้าออกไป จนเผยให้เห็นเป็นแม่น้ำภาพลวงตาขนาดใหญ่ มีสีดำสนิท ภายในนั้นลอยเต็มไปด้วยวิญญาณที่หลับใหลนับไม่ถ้วน

วิญญาณของบุรุษและหญิงสาวผ่านเข้าไปในแม่น้ำสีดำโดยพร้อมเพรียงกัน ขณะที่พวกมันจมลงไปในแม่น้ำ เศษชิ้นส่วนวิญญาณของบุรุษก็หันหน้ามามองเมิ่งฮ่าว ไม่มีความเกลียดชังใดๆ อยู่ในแววตามันอีกต่อไป แต่กลับมองมาด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน และในที่สุดก็กลายเป็นสำนึกขอบคุณ

จากนั้นพวกมันก็หายสาบสูญไป

เมิ่งฮ่าวหันหน้ามองไปทางด้านหลัง ยกมือขึ้น และห้ากระบี่ที่เหลืออยู่ซึ่งกำลังพุ่งเข้ามาก็หยุดชะงักนิ่ง พวกมันเปล่งประกายรังสีสังหารออกมา แต่ก็ไม่อาจจะคืบหน้ามาได้อีกต่อไป

ใบหน้าเมิ่งฮ่าวซีดขาว พื้นฐานฝึกตนพุ่งขึ้นมา เมื่อได้เห็นเมิ่งฮ่าวปิดกั้นกระบี่ของมันไว้ ก็ทำให้สีหน้าของไห่ตงชิงต้องหมองคล้ำลงด้วยความตกใจ มันส่งเสียงแผดร้องด้วยโทสะออกมา และจากนั้นก็พุ่งตรงไป

ไห่ตงชิงขยับมือร่ายเวท ทำให้กระบี่ภาพลวงตาหนึ่งล้านเล่มหลอมรวมเข้าด้วยกัน เกิดเป็นกระบี่ขนาดใหญ่อย่างน่าประหลาดใจขึ้น มันไม่ได้กรีดเฉือนหรือกวัดแกว่งไปมา แต่…พุ่งฝ่าอากาศแทงตรงมายังเมิ่งฮ่าว

ขณะที่กระบี่ขนาดใหญ่มหึมาแทงตรงมายังเมิ่งฮ่าว เขายกมือซ้ายขึ้นไป กำแน่นจนกลายเป็นหมัด และปลดปล่อยหมัดสังหารเทพออกไป กระแทกตรงไปยังส่วนปลายของกระบี่

ตูมมมมมมม!

เริ่มจากส่วนปลาย กระบี่ทั้งเล่มแตกกระจายออกไป ในชั่วพริบตามันก็พังทลายลงไปกลายเป็นภาพกระบี่หนึ่งล้านเล่ม โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปากของไห่ตงชิง และใบหน้ามันก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

“แข็งแกร่งนัก!” มันคิดด้วยจิตใจที่เต้นรัวอันเนื่องมาจากพลังที่เข้มข้นของเมิ่งฮ่าว ตั้งแต่เริ่มการต่อสู้จนกระทั่งถึงตอนนี้ แรงกดดันในจิตใจมันเริ่มปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งมันกำลังสั่นสะท้านอยู่ภายในใจ ความหวาดกลัวที่มันรู้สึกอยู่ในตอนนี้เป็นเช่นเดียวกับความหวาดกลัวที่มันเคยพบเจอมาเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเต้าเทียน!

สำหรับเมิ่งฮ่าว หลังจากที่เขาปลดปล่อยหมัดสังหารเทพออกไป ก็แหงนหน้าขึ้นและกู่ร้องออกมา ร่างกายเริ่มขยายใหญ่ขึ้น และเสียงแตกร้าวก็ได้ยินมา

ขณะที่กระบี่ทั้งห้าเล่มบิดเบี้ยวไปมาและจากนั้นก็ระเบิดออก ในเวลาเดียวกันนั้น กระบี่อีกสี่เล่มซึ่งแทงเข้าไปในร่างของเขาก็ถูกบังคับให้พุ่งออกมา

องอาจกล้าหาญราวกับเป็นนักรบเซียน!