ตอนที่ 1147
ตำราผู้ทรยศกบฏเต๋า
คำพูดยังคงดังก้องออกมาจากปากเมิ่งฮ่าว เมื่อเขาพุ่งตรงไปยังเต้าเทียน ซึ่งมีใบหน้าที่บิดเบี้ยวด้วยความดุร้าย ขณะที่ร่างกายมันแห้งเหี่ยวลงไป มันคือผู้แข็งแกร่งมากที่สุดอันดับสองรองจากเมิ่งฮ่าว แต่ก็ยังคงดิ้นรนที่จะเงยหน้าขึ้นจ้องมองมายังเมิ่งฮ่าว ด้วยแววตาที่ขัดแย้งกับความรู้สึกของตนเอง
มันมองดูขณะที่เมิ่งฮ่าวเข้ามาใกล้ คว้าจับไปที่สายโซ่ซึ่งมัดมันอยู่ และกระชากออกอย่างรุนแรง ทำให้แรงสั่นสะเทือนขนาดใหญ่วิ่งผ่านไปทั่วร่าง คล้ายกับว่ามันแทบจะระเบิดออกไปได้ทุกเมื่อ
“เต้าเทียน ยังไม่ช่วยข้าอีก?” เมิ่งฮ่าวร้องตวาดขึ้นพร้อมกับขมวดคิ้ว
“ทำไมเจ้าต้องช่วยข้า?” เต้าเทียนสะท้านใจ ไม่ยอมให้ความร่วมมือในทันที ถึงแม้ว่านี่คือการช่วยเหลือตัวเอง แต่มันก็ยังคงแผดร้องถามขึ้น ร่างกายมันในตอนนี้กำลังแห้งเหี่ยวลงไปอย่างรวดเร็ว และเต๋าของมันกำลังถูกดูดออกไป แต่สำหรับมันแล้วความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีของตนเองมีความสำคัญกว่าสิ่งเหล่านั้นมากนัก
เมิ่งฮ่าวมองไปยังเต้าเทียนและกล่าวขึ้นด้วยเสียงราบเรียบ “สักวันหนึ่งเมื่อข้าบรรลุถึงจุดสูงสุด ข้าไม่ต้องการจะมองไปทางด้านหลังแล้วพบว่าตนเองอยู่อย่างโดดเดี่ยวคนเดียว ที่สำคัญมากไปกว่านั้นก็คือว่า พวกเราทั้งหมด…มาจากอาณาจักรขุนเขาทะเลด้วยกัน!”
คำพูดของเมิ่งฮ่าวทำให้เต้าเทียนสั่นสะท้านและจ้องมองมาด้วยความตกตะลึง จากนั้นก็หลับตาลงชั่วขณะ ต่อมาพื้นฐานฝึกตนของมันระเบิดเป็นพลังออกไป มันและเมิ่งฮ่าวร่วมมือกันทำให้สายโซ่แตกกระจายไปโดยสิ้นเชิง
หลังจากที่เต้าเทียนหลุดพ้นเป็นอิสระ ก็กระอักโลหิตออกมา และมองไปยังเมิ่งฮ่าวด้วยแววตาที่ขัดแย้งกันเองมากขึ้นกว่าเดิม
การที่เมิ่งฮ่าวเลือกจะทำเช่นนี้ ทำให้เต้าเทียนตกตะลึงไปโดยสิ้นเชิง มันไม่เคยคาดคิดว่าเมิ่งฮ่าวจะช่วยเหลือมันด้วยเหตุผลเช่นนั้น
“เป็นความจริงหรือว่า ถึงแม้จะแข่งขันและต่อสู้กันมาทั้งหมด แต่สุดท้ายแล้ว…คือพวกเดียวกัน?” มันพึมพำ ในที่สุดก็แหงนหน้าขึ้นและหัวเราะออกมา จากนั้นก็มองกลับไปยังเมิ่งฮ่าวด้วยแววตาที่ซับซ้อนเหมือนเดิม แต่ก็มีบางสิ่งซ่อนอยู่อีกด้วย ลึกลงไปข้างใน มีสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนสำหรับมัน…ความชื่นชม!
ตลอดชั่วชีวิตของเต้าเทียน มันไม่เคยชื่นชมผู้ใด แม้แต่ไห่เมิ่งจื้อจุนก็ตามที ในจิตใจของมัน นางเป็นแค่ผู้แข็งแกร่งที่ทรงพลังมากกว่ามันเท่านั้น ถ้ามีใครบางคนที่มันรู้สึกชื่นชมแล้วละก็ คงจะเป็นรูปปั้นที่ด้านในของม้วนภาพวาดผู้ยิ่งใหญ่ของมัน แต่ตอนนี้เมิ่งฮ่าวก็เข้ามาอยู่ในจิตใจมัน เป็นคนที่มันให้ความชื่นชมอย่างแท้จริง
มันเคยถามตนเองว่า ถ้ามันเป็นเมิ่งฮ่าว จะตัดสินใจให้ความช่วยเหลือคนทั้งหมดหรือไม่ แต่ก็ต้องยอมรับว่ามันไม่คิดจะทำเช่นนั้น
ทันใดนั้นเต้าเทียนก็กลายเป็นภาพอันเลือนรางไป พร้อมกับเมิ่งฮ่าวและอวี่เหวินเจียน รีบไปช่วยคนทั้งหมดอย่างรวดเร็ว หลินชงยิ่งมีท่าทางขัดแย้งกันเองมากกว่าเต้าเทียนซะอีก เมื่อมันเห็นเมิ่งฮ่าวมาทำลายสายโซ่ที่ผูกมัดมันไว้ มันก็คิดย้อนกลับไปยังทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นระหว่างคนทั้งสอง จนต้องรู้สึกผิดขึ้นเล็กน้อยอย่างช่วยไม่ได้
อันที่จริง ระหว่างคนทั้งสองไม่เคยมีความเป็นศัตรูใดๆ กันมาก่อน
“ขอบคุณ” มันกล่าวขึ้นด้วยเสียงที่แหบแห้ง ในชีวิตของมันมีน้อยคนมากที่จะเคยได้ยินคำว่า ‘ขอบคุณ’ นี้
หานชิงเหลยก็รู้สึกขัดแย้งเช่นเดียวกัน
“ข้าเป็นหนี้ชีวิตมัน!” หานชิงเหลยแอบคิดอยู่ในใจ ขณะที่มองเห็นสายโซ่แตกกระจายไป มันไม่พูดอะไรออกมา แต่ภายในใจก็ตระหนักดีว่าการสังหารผู้คนเป็นเรื่องง่าย แต่การช่วยคนเป็นเรื่องที่ยากเย็นแสนเข็ญ!
ความยากนี้ ยากอยู่ภายในใจ ยากอยู่ในความเที่ยงธรรม ยากอยู่ในสภาวะจิตใจของตนเอง
ระหว่างคนทั้งสองเดิมทีก็ไม่มีความเป็นศัตรูที่อยู่ร่วมฟ้าเดียวกันไม่ได้ มีแต่การแข่งขันกันเท่านั้น แต่เพราะว่าไม่มีข้อจำกัดในการแข่งขันนี้ ทำให้มันบานปลายไปจนถึงขั้นที่มีการตายเกิดขึ้น
ขณะที่เมิ่งฮ่าวกำลังช่วยเหลือคนทั้งหมด น่าแปลกใจยิ่งที่จักรพรรดิไม่ได้สอดมือเข้ามา จ้งอู๋หยาก็ยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ เช่นเดียวกัน เมื่อเมิ่งฮ่าวปลดปล่อยคนเหล่านั้นออกมาจากสายโซ่ได้ทั้งหมดแล้ว ดินแดนแห่งอาณาจักรสายลมก็อยู่ห่างจากร่างแหขนาดใหญ่เพียงแค่หนึ่งร้อยจ้างเท่านั้น!
จริงๆ แล้ว…ก็ดูเหมือนว่ามันจะอยู่ใกล้กันมากจนแทบจะยื่นมือออกไปแตะสัมผัสถึงกันได้แล้ว!
ยิ่งไปกว่านั้น…เมื่อเมิ่งฮ่าวมองขึ้นไปในหลุมดำ ก็สามารถจะมองเห็นเงาร่างอันเลือนลางที่มีสามหัวหกแขนนั้น ในทันทีที่เขามองไป จิตใจก็สั่นสะท้านขึ้นมา
“เป็นเจ้าที่สังหารบุตรชายข้า!” เสียงนั้นเต็มไปด้วยโทสะ ร่างสามหัวหกแขนกำลังจ้องมองมายังเมิ่งฮ่าวจากด้านหลังร่างแหขนาดใหญ่
ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายขึ้นด้วยความเย็นชา แต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา
เต้าเทียนและคนอื่นๆ เรียงรายอยู่ด้านหลัง ไม่ว่าพวกมันยินดีจะยอมรับหรือไม่ แต่ในตอนนี้เมิ่งฮ่าวคือผู้นำของพวกมัน
ในเวลาเดียวกันนั้น หลุมดำที่ก่อตัวขึ้นมาจากแสงแก่นแท้โลกกำลังมีขนาดใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ยังไม่ใหญ่พอที่จะกลืนกินอาณาจักรสายลมเข้าไปได้ทั้งหมด
จักรพรรดิหัวเราะออกมา เป็นเสียงหัวเราะแหลมเล็กที่เต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยวและบ้าคลั่ง ในเวลาเดียวกันนั้นมันก็ยิ่งมีความหลงใหลมากขึ้นกว่าเดิม
“ภารกิจในชีวิตของข้าคือการนำอาณาจักรสายลมออกไปจากอาณาจักรขุนเขาทะเลเพื่อหลุดพ้นเป็นอิสระ ข้าจะมอบอิสรภาพให้กับคนรุ่นหลังของอาณาจักรสายลมทั้งหมด…”
“ข้ายอมเสียสละทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อเป้าหมายนั้น และเนื่องจากเช่นนั้น ทำให้ข้าสามารถละทิ้งทุกสรรพสิ่งได้เช่นกัน นี่คือภารกิจของข้า และเป็นความฝันของข้า…”
“เซียนและมารแห่งสามสิบสามสวรรค์ พวกท่านไม่ยอมเชื่อข้า หวาดระแวงต่อโลหิตและวิญญาณของสิ่งมีชีวิตแห่งอาณาจักรสายลม พวกท่านเคลือบแคลงในเซียน และสงสัยคนทั้งหมด แต่มีอยู่สิ่งหนึ่งที่พวกท่าน…ต้องเชื่อมั่น!”
คำพูดของจักรพรรดิผสมปนเปเข้ากับเสียงหัวเราะอย่างขมขื่น ทันใดนั้นมันก็กัดลงไปที่ปลายลิ้น จากนั้นร่างมันก็ระเบิดออกมา ทำให้เกิดเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่ทำลายร่างกายทั้งหมดของมันไป
มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นที่ยังเหลืออยู่คือวิญญาณของมัน ซึ่งเริ่มสวดมนต์ดังก้องออกมา
“ด้วยการสังเวยอันยิ่งใหญ่…”
“ด้วยคำสาบานแห่งวิญญาณ…”
“ด้วยวิญญาณของข้า นับจากนี้ไป ข้าจะเป็นกบฏต่อโลกแห่งเซียน!”
“ด้วยโลหิตของข้า นับจากนี้ไป ข้าจะออกไปจากโลกแห่งเซียน!”
“ด้วยเจตจำนงแห่งข้า นับจากนี้ไป ข้าจะต่อต้านโลกแห่งเซียน!”
“นับจากนี้ไป สายลม, หิมะ, ท้องฟ้า, พื้นดิน, ภูเขา, แม่น้ำ, ต้นไม้ และสิ่งมีชีวิตทั้งมวลแห่งอาณาจักรสายลม…จะแปรพักตร์ไปจากโลกแห่งเซียน!”
ขณะที่จักรพรรดิกล่าวคำพูดเหล่านั้น อาณาจักรสายลมก็เริ่มสั่นสะเทือน แม่น้ำไหลย้อนกลับ ภูเขากลายเป็นสีดำ และพื้นดินก็เปลี่ยนเป็นสีดำไป
สายลมกรีดร้องระงม หิมะส่งเสียงดังกระหึ่ม พื้นดินส่งเสียงดังกึกก้อง ภูเขาแผดร้องคำราม สิ่งมีชีวิตและแม้แต่ต้นไม้ใบหญ้าก็ยังกรีดร้องเป็นเสียงดังออกมา!
ผู้ฝึกตนทั้งหมดในเก้าชนเผ่าแห่งอาณาจักรสายลมคุกเข่าลงไปและโขกศีรษะ จากนั้นก็แหงนหน้าขึ้นและกล่าวย้ำคำพูดที่จักรพรรดิเพิ่งจะเอ่ยขึ้นออกมา
“นับจากนี้ไป พวกเรา…จะแปรพักตร์ไปจากโลกแห่งเซียน!”
สายลมกลายเป็นสีดำ หิมะกลายเป็นสีดำ พื้นดินกลายเป็นสีดำ ต้นไม้ใบหญ้าแห้งเหี่ยว และในเวลาเดียวกันนั้นเครื่องหมายสีดำก็ปรากฏขึ้นบนหน้าผากของผู้ฝึกตนทั้งหมด
มันคือ…เครื่องหมายของผู้ทรยศเป็นกบฎ!!
สิ่งมีชีวิตทั้งหมดเริ่มพูดออกมาจากแรงปรารถนาแห่งจิตวิญญาณของพวกมัน แม้แต่มนุษย์ธรรมดา ขณะที่พวกมันโขกศีรษะลงไป เสียงของพวกมันก็ดังก้องออกมา ถูกเกื้อหนุนด้วยพลังแห่งโลหิตของพวกมัน “นับจากนี้ไป พวกเรา…จะแปรพักตร์ไปจากโลกแห่งเซียน!”
เครื่องหมายสีดำปรากฏขึ้นบนหน้าผากของสิ่งมีชีวิตทั้งหมด เมืองเปลี่ยนเป็นสีดำ เช่นเดียวกับสิ่งอื่นๆ ทั้งหมดที่อยู่ภายในอาณาจักรสายลม ทุกสิ่งทุกอย่าง…กลายเป็นสีดำสนิท!
ท้องฟ้าสีดำ, พื้นดินสีดำ, สายลมสีดำ, หิมะสีดำ, ทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นสีดำสนิทไป…
ตอนนี้อาณาจักรสายลมแตกต่างไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง ลึกลงไปข้างในที่พวกมันกลายเป็นผู้ทรยศ ทำให้มีผลกระทบต่อสามพันเต๋าอันยิ่งใหญ่ของอาณาจักรสายลมในทันที เต๋าเหล่านั้น, กฎธรรมชาติเหล่านั้น และแก่นแท้ทั้งหมดกลายเป็นกบฏไป!
เจตจำนงแห่งอาณาจักรสายลมทั้งหมดคือผู้ทรยศและเป็นกบฎไป!
สิ่งสุดท้ายที่ได้รับผลกระทบคือแสงแก่นแท้โลก ซึ่งกลายเป็นสีดำสนิทไปอย่างฉับพลัน!
ในทันทีที่มองเห็นเสาแห่งแสงสีดำ เมิ่งฮ่าว, เต้าเทียน และผู้ฝึกตนอื่นๆ จากอาณาจักรขุนเขาทะเล ต่างก็รู้สึกประหลาดใจจนสั่นสะท้าน เมื่อคนทั้งหมดมองไปรอบๆ ก็เห็นเป็นโลกแห่งความมืดมิด!
เสียงเก่าแก่โบราณเริ่มดังก้องออกมาจากภายในอาณาจักรสายลมอย่างช้าๆ ดูเหมือนว่าเสียงนั้นจะดังมาจากสายลม, สายฟ้า, หิมะ, ท้องฟ้า, พื้นดิน, ต้นไม้ และสิ่งมีชีวิตทั้งมวล
“ตำราผู้ทรยศ…”
“กบฏเต๋า…”
เสียงนั้นคือเจตจำนงที่แท้จริงของอาณาจักรสายลม!
ในทันทีที่เสียงนั้นดังก้องออกมา ลำแสงสีดำก็พุ่งทะลุผ่านร่างแหสีดำไป ทำให้หลุมดำขยายขนาดใหญ่มากขึ้น ในตอนนี้เงาร่างที่อยู่ด้านหลังร่างแหขนาดใหญ่ ต่างก็ไร้พลังที่จะทำอะไรกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่นี้ สีหน้าพวกมันเปลี่ยนไป และความโลภอย่างบ้าคลั่งก็ปรากฏขึ้นในแววตา
“นั่นคือ…”
“ตำราผู้ทรยศกบฏเต๋า! ซึ่งก่อตัวขึ้นมาจากแก่นแท้โลก…มันคือตำราผู้ทรยศกบฏเต๋า!!”
ขณะที่เสียงเหล่านั้นดังก้องออกมาโดยพร้อมเพรียงกัน จักรพรรดิยังคงพูดออกมาจากวิญญาณของมัน เป็นเสียงที่อ่อนแอแต่ก็ยังคงเต็มไปด้วยความหลงใหล
“สามสิบสามสวรรค์ ตอนนี้พวกท่าน…เชื่อพวกข้าแล้วหรือไม่?!?!”
เกิดเป็นเสียงสนั่นหวั่นไหวกล่าวตอบออกมาจากหลุมดำ ดังก้องไปทั่วทั้งอาณาจักรสายลม “พวกเราเชื่ออาณาจักรสายลม! เจตจำนงที่รวมตัวกันของอาณาจักรสายลมทั้งหมด ได้ก่อตัวเป็นตำราผู้ทรยศกบฎเต๋า ตอนนี้…พวกเราเชื่อพวกเจ้าแล้ว!!”
ในเวลาเดียวกันนั้น หลุมดำก็เริ่มมีขนาดใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว
ในชั่วพริบตามันก็มีขนาดใหญ่พอที่จะกลืนกินอาณาจักรสายลมเข้าไปได้ทั้งหมด หลุมดำนี้คือประตูเคลื่อนย้ายทางไกลขาเดียว ทำให้อาณาจักรสายลมสามารถจะผ่านเข้าไปในสามสิบสามสวรรค์ได้ แต่ก็ป้องกันไม่ให้เงาร่างจากสามสิบสามสวรรค์สามารถจะทำอะไรได้ เว้นแต่เฝ้ารอคอยด้วยความตื่นเต้นให้อาณาจักรสายลมมาถึง
ยังคงมีเสียงพูดดังออกมาจากภายในหลุมดำอย่างต่อเนื่อง และเสียงนั้นก็สั่นสะท้านด้วยความหวังและความตื่นเต้นอย่างที่ยากจะอธิบายออกมาได้
“อาณาจักรสายลม มาเลย…นำตำราผู้ทรยศกบฏเต๋า…มาให้กับพวกเราด้วย!”
“พวกเราสัญญาว่าจะทำให้อาณาจักรสายลมเป็นสวรรค์ที่สามสิบสี่ และพวกเราจะสะกดข่มโลกแห่งเซียนไปด้วยกันตราบชั่วนิรันดร์ พวกเราทั้งหมดจะร่วมยินดีกับเต๋าเดิมแท้ไปด้วยกัน!”
ในเวลาเดียวกันนั้น อาณาจักรสายลมก็ส่งเสียงดังกระหึ่ม ขณะที่เข้าไปใกล้หลุมดำมากขึ้นเรื่อยๆ!
เมิ่งฮ่าวสั่นสะท้านและเริ่มสูดลมหายใจเข้าไปอย่างหนักหน่วง ดวงตาสาดประกายขึ้นด้วยแสงอันเจิดจ้า ขณะที่จ้องมองไปยังเสาแห่งแสงสีดำ เขาไม่รู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น แต่การก่อกบฎของอาณาจักรสายลม ทำให้แก่นแท้โลกอันล้ำค่าต้องเปลี่ยนไป กลายเป็นตำราผู้ทรยศกบฎเต๋า และทำให้…โลหิตในร่างเขาทั้งหมดเริ่มเดือดพล่านขึ้นมา!!
ทันใดนั้นเมิ่งฮ่าวก็คิดย้อนกลับไปในสิ่งที่ปรมาจารย์รุ่นแรกตระกูลฟางได้กล่าวขึ้น หลังจากที่เขาดูดซับผลเนี่ยผานเข้าไป ท่านได้กล่าวถึงความลับเกี่ยวกับสายโลหิตของตระกูลฟาง!
เนื่องจากวิกฤตอันตรายในตอนนั้น ทำให้เขาไม่มีเวลาที่จะครุ่นคิดตีความถึงเรื่องราวเหล่านั้น อย่างไรก็ตามเพียงแค่โลหิตของเขาคล้ายกับกำลังจะลุกไหม้ขึ้นมา ก็ทำให้เมิ่งฮ่าวนึกขึ้นได้ว่า ต้องมีความลับบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับสายโลหิตตระกูลฟาง เขาไม่รู้ว่าคืออะไร แต่ความรู้สึกที่เขากำลังเผชิญหน้าอยู่ในตอนนี้ ทำให้ต้องเต็มไปด้วยความกระหายขึ้นอย่างน่าเหลือเชื่อ!
เขากระหาย…ที่จะได้ตำราผู้ทรยศกบฏเต๋านั้น!
ราวกับว่ามันคือสิ่งที่สำคัญเป็นอย่างมากสำหรับเมิ่งฮ่าว และยิ่งสำคัญมากไปกว่านั้น…สำหรับตระกูลฟางทั้งหมด!
นอกจากนั้นผลเนี่ยผานลูกที่สามในถุงสมบัติกำลังสั่นไปมาอย่างรุนแรง และเมิ่งฮ่าวก็รู้สึกได้ว่าถ้าเขาได้รับตำรานั้นมา เขาก็…สามารถดูดซับผลเนี่ยผานนี้เข้าไปได้โดยสมบูรณ์!!
จากนั้นเขาก็จะสูงเกินกว่าเซียนทุกชั้นฟ้าและกลายเป็น…เซียนเต๋าทุกชั้นฟ้า!!
ยิ่งไปกว่านั้น ที่ฝังลึกอยู่ในสายโลหิตของตระกูลฟางคือสิ่งที่คล้ายกับเป็นกุญแจสำหรับประตูอันยิ่งใหญ่ เมื่อไหร่ที่มันเปิดออก…อนาคตของตระกูลฟางก็จะรุ่งเรืองขึ้นอีกครั้ง!!
——————–
หมายเหตุ: ปรมาจารย์รุ่นแรกได้พูดเกี่ยวกับสายโลหิตตระกูลฟาง ในตอนที่ 1005: ความหวังเกี่ยวกับอาณาจักรโบราณ!